Gradually, the wealthy and the gove

Gradually, the wealthy and the government Anglicised again, although Norman (and subsequently French) remained the dominant language of literature and law until the 14th century, even after the loss of the majority of the continental possessions of the English monarchy. The loss of case endings was part of a general trend from inflections to fixed word order that also occurred in other Germanic languages, and therefore cannot be attributed simply to the influence of French-speaking sections of the population: English did, after all, remain the vernacular. It is also argued[13] that Norse immigrants to England had a great impact on the loss of inflectional endings in Middle English. One argument is that, although Norse- and English-speakers were somewhat comprehensible to each other, the Norse-speakers' inability to reproduce the ending sounds of English words influenced Middle English's loss of inflectional endings. Another argument is[by whom?] that the morphological simplifications were caused by Romano-Britons who were bilingual in Old English and either Brittonic languages (which lack noun case) or British Latin (which may have lacked noun case, like most modern Romance languages). Some scholars[who?] even describe Middle English as a creole, coming about through extensive contact between English and either Norse, Norman, Celtic or Latin speakers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่อย ๆ ร่ำรวยและรัฐบาล Anglicised อีกครั้ง แต่นอร์แมน (และต่อมาฝรั่งเศส) ยังคง โดดเด่นภาษาของวรรณกรรมและกฎหมายจนถึงศตวรรษที่ 14 แม้หลังจากการสูญเสียของทรัพย์สินทวีปของพระมหากษัตริย์อังกฤษส่วนใหญ่ การสูญเสียของ endings กรณีเป็นส่วนหนึ่งของแนวโน้มทั่วไปจาก inflections คำสั่งคงที่ยัง เกิดขึ้นในตระกูลภาษาอื่น ๆ และดังนั้น ไม่สามารถนำมาประกอบกับอิทธิพลของภาษาฝรั่งเศสส่วนประชากรเพียง: ภาษาอังกฤษ ทำ ยังคง vernacular นอกจากนี้มันยังจะโต้เถียง [13] ว่า นอร์สอพยพไปอังกฤษมีผลต่อการสูญเสียของ inflectional endings ในภาษาอังกฤษยุคกลาง หนึ่งอาร์กิวเมนต์เป็นว่า แม้ว่าลำโพงนอร์ส และภาษาอังกฤษได้ค่อนข้างเข้าใจกับแต่ละอื่น ๆ นอร์สลำโพงไม่สามารถทบทวนเกิดสิ้นสุดเสียงของคำภาษาอังกฤษอิทธิพล inflectional endings เสียกลางอังกฤษ อาร์กิวเมนต์ที่อื่นเป็น [โดยใครหน้าไหนว่า ใช้สัณฐานเกิดจากโรมาโนอังกฤษที่มีภาษาในภาษาอังกฤษโบราณ และภาษา Brittonic (ซึ่งขาดกรณีนาม) หรืออังกฤษละติน (ซึ่งอาจมีขาดนามกรณี เช่นภาษาโรมานซ์ที่ทันสมัยที่สุด) นักวิชาการบางคน [ใคร] แม้อธิบายภาษาไทยกลางเป็นครีโอล มาเกี่ยวกับผ่านหน้า ติดต่อระหว่างภาษาอังกฤษและภาษานอร์ส นอร์แมน เซลติก หรือละติน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่อยๆรวยและรัฐบาล Anglicised อีกครั้งแม้ว่านอร์แมน (และต่อมาฝรั่งเศส) ยังคงเป็นภาษาที่โดดเด่นของวรรณคดีและกฎหมายจนกระทั่งศตวรรษที่ 14 แม้หลังจากการสูญเสียของคนส่วนใหญ่ของดินแดนเนลตัลของสถ​​าบันพระมหากษัตริย์ภาษาอังกฤษ การสูญเสียกรณีที่ตอนจบเป็นส่วนหนึ่งของแนวโน้มทั่วไปจากโทนเพื่อคำสั่งคงที่ยังเกิดขึ้นในภาษาดั้งเดิมอื่น ๆ และดังนั้นจึงไม่สามารถนำมาประกอบเพียงแค่อิทธิพลของภาษาฝรั่งเศสในส่วนของประชากร: อังกฤษไม่หลังจากทั้งหมดยังคงอยู่ ภาษา มันก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ [13] นอร์สว่าผู้อพยพไปยังประเทศอังกฤษมีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อการสูญเสียของตอนจบ inflectional ในกลางอังกฤษ เหตุผลหนึ่งก็คือว่าแม้ Norse- และภาษาอังกฤษลำโพงค่อนข้างเข้าใจกับแต่ละอื่น ๆ ไม่สามารถที่นอร์สลำโพง 'ที่จะทำให้เกิดเสียงที่สิ้นสุดของคำภาษาอังกฤษที่มีอิทธิพลต่อการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของตอนจบ inflectional อีกประการหนึ่งก็คือ [ใคร?] ว่า simplifications ก้านเกิดจาก Romano-ชาวอังกฤษที่อยู่ในภาษาอังกฤษและทั้งภาษา Brittonic (ซึ่งขาดกรณีนาม) หรืออังกฤษละติน (ซึ่งอาจได้ขาดรูปธรรมกรณีที่ชอบมากที่สุดภาษาที่ทันสมัย ) นักวิชาการบางคน [ใคร?] แม้อธิบายภาษาอังกฤษยุคกลางเป็นครีโอลที่มาเกี่ยวกับการสัมผัสที่กว้างขวางระหว่างภาษาอังกฤษและทั้งนอร์สนอร์แมน, เซลติกหรือลำโพงละติน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่อย ๆ ร่ำรวย และรัฐบาล anglicised อีกครั้ง แม้ว่า นอร์แมน ( และต่อมาฝรั่งเศส ) ยังคงเป็นภาษากฎหมายและวรรณกรรมจนกระทั่งศตวรรษที่ 14 แม้หลังจากการสูญเสียส่วนใหญ่ของดินแดนทวีปของพระมหากษัตริย์อังกฤษ การสูญเสียกรณีตอนจบเป็นส่วนหนึ่งของแนวโน้มทั่วไปจาก inflections ถาวรคำสั่งนั้นก็เกิดขึ้นในภาษาดั้งเดิมอื่น ๆและดังนั้นจึงไม่สามารถเกิดจากเพียงแค่อิทธิพลของภาษาฝรั่งเศสที่พูดในส่วนของประชากรอังกฤษไม่ , หลังจากทั้งหมด , ยังคงพื้นถิ่น นอกจากนี้ยังเป็นที่ถกเถียง [ 13 ] นอร์สอพยพไปอังกฤษได้รับผลกระทบที่ดีในการสูญเสียท.ร. ตอนจบในภาษาอังกฤษกลาง เหตุผลหนึ่งคือว่า แม้นอร์สและการพูดภาษาอังกฤษได้ค่อนข้างเข้าใจในกันและกัน นอร์สผู้พูดไม่สามารถทำซ้ำ สิ้นเสียงของคำภาษาอังกฤษมาจากภาษาอังกฤษยุคกลางของการสูญเสียของตอนจบท.ร. . อาร์กิวเมนต์ก็คือ [ ใคร ? ] ที่ Simplifications สัณฐานเกิดจาก โรมาโน ชาวที่เป็นสองภาษาในภาษาอังกฤษ และภาษา ( ซึ่งกรณี brittonic ขาดนาม ) หรืออังกฤษละติน ( ซึ่งอาจจะขาดความทันสมัย นาม กรณี เช่น ภาษาโรมัน ) นักวิชาการบางคน [ ผู้ ? ] แม้อธิบายภาษาอังกฤษยุคกลางเป็นครี มาผ่านอย่างละเอียดติดต่อระหว่างภาษาอังกฤษและให้นอร์ส นอร์แมน เซลติก หรือผู้พูดภาษาละติน