It wasn’t a question asking who the young girl was, but an exclamation because he found someone familiar.
She wasn’t too late, there were still survivors. There were still people surrounded by Mazoku, waiting for rescue. People who resisting death in a hopeless situation.
Yes, she made it. In order to protect those hoping for a miracle.
The girl came to help them, in response to their pleas. That should be the case but—
“Why the hell are you here!?”
What greeted her was the merciless voice of rage.
“Wha…?|
Her movement turned stiff because of the sudden hostility and disgust. Why was she treated with such ill meaning words even though she ran here because everyone was in danger.
“Ms Grakis…”
It was a voice that came from another place. The low tone voice came from a middle aged man, the caravan leader Galeo. He only survived this long because he was a merchant not involved in the fighting. But his voice was trembling with rage. His eyes were filled with hate directed at Lefille. Those eyes seemed to be saying the culprit was right there.
“Mr Galeo…”
“Didn’t I tell you to leave the caravan? The Mazoku attacked because you are here.”
“T-That might be so, but now isn’t the time to talk about that…”
That’s right. Right now, they were on the verge of falling to the Mazoku’s attack. Such meaningless talk should be saved for later, this wasn’t a safe place to talk.
But contrary to Lefille’s thinking, the people around her replied.
“Meaningless talks…? Isn’t this why we got attacked by the Mazoku!?”
“Ugh...”
Lefille didn’t have any grounds to address the accusation. It was her fault that the Mazoku was here, so the girl could only endure these cruel words.
As Lefille kept the Mazoku at bay while taking the unreasonable outburst she couldn’t deny, the bloody faced man who shouted at the beginning showed a surprised expression.
“Wait… You, why do you know we are being attacked?”
“One of the adventurers escorting the caravan told me about the attack, so…”
“You say he told you… You mean he somehow found you even though he didn’t know where you were?”
“Yes.”
Lefille nodded, and the escort pressed on:
“How did you come here so fast?”
“I told you now is not the time to talk about this—”
Lefille reminded him, but the escort ignored her.
“Answer me.”
“Ughh…”
Escort didn’t leave any room for negotiation and the air was tense. It made the ghastly aura about his bloody body even more eerie. But why was this happening? They should know the urgency of the matter, why were they bothering with such trivial details?
Oh no...
This is bad, we have to strengthen our defences, Lefille thought. Her concentration was disrupted because of the conversation. But when she shut her mouth and surveyed the surroundings, she saw that the Mazokus were sneering.
They were like bystanders watching an ugly internal discord.
Wha…?
Why didn’t the Mazoku showed any signs of attacking?
Why didn’t they attack everyone? The insidious laughter sent a chill through Lefille’s body. If they want to kill the caravan off, now would be the best chance to do that, so why did they stop their bloodied claws? A strange atmosphere hanged in the air. This was a matter of life and death, so why did they ignore this point, and insist on acting out such a poorly scripted drama?
“Hey, are you listening!?”
Just when Lefille was baffled by this situation, the escort suddenly shouted at her.
““— Tch!! That doesn’t matter!! Regroup now and escape!!”
“Escape? Where can we run to!? There’s Mazoku everywhere here! Anything we do will be futile!”
“That might be so… But if we talk so defenselessly…”
“Don’t try to hide it.”
“—I’m not hiding anything!”
“... You don’t want to tell us. Am I right?”
“What—!?”
“You don’t dare to tell us the truth!! You have been loitering around us all this while! That’s why you can make it here so fast! Isn’t it!?”
That’s that true. She used the power of the spirits in the forest and rushed here from far away. She wasn’t in the vicinity. But how should she explain. There wasn’t any use in saying them—
“That’s why we were attacked right!? Because you didn’t leave and is just in the area, so we were attacked!”
“No! That’s not true!”
“Not true!? If not, how did you get here so fast!?”
“Ughh…”
So that’s why he was so furious. An indescribable resentment assaulted her. Following that, she was showered by grudgeful gazes.
Do they really want to push the blame onto me so much? Humans who were on the verge of death will vent their negative emotions at others arbitrary. That’s how much of a failure the creature known as man was.
“Ms Grakis, because of you…”
“I…”
As if she was being punched repeatedly, the impact of the accusations made the girl shake her head.
These baseless rumours pushing all the responsibility onto her gave Lefille the illusion that the world was spinning around her. Hostility and censure robbed her of her balance.
Why are they blaming me. Why must they curse and swear in a place like this. I came for the sake of everyone. Even though I am r
มันไม่ได้เป็นคำถามที่ถามผู้เด็กสาว แต่ตกใจ เพราะเขาพบคนคุ้นเคยเธอไม่สายเกินไป ก็ยังมีผู้รอดชีวิต ยังมีคนที่ล้อมรอบ ด้วย Mazoku รอกู้ภัย คนที่ต่อต้านตายในสถานการณ์ที่สิ้นหวังใช่ เธอทำ เพื่อปกป้องผู้หวังปาฏิหาริย์หญิงสาวมาช่วยพวกเขา ในการตอบสนองของกรุณา ที่ควรจะเป็นแต่กรณี —"ทำไมนรกอยู่คุณที่นี่?"สิ่งที่ประทับใจของเธอคือ เสียงไร้ความปราณีของความโกรธ" Wha...? |การเคลื่อนไหวของเธอเปิดแข็ง เพราะความเกลียดชังอย่างฉับพลันและรังเกียจ ทำไมถูกเธอรักษา ด้วยคำดังกล่าวหมายถึงป่วยแม้ว่าเธอวิ่งไปที่นี่เนื่องจากทุกคนตกอยู่ในอันตราย"Ms Grakis..."มันเป็นเสียงที่มาจากที่อื่น เสียงโทนต่ำมาจากคนกลาง ผู้นำคาราวาน Galeo เขารอดตายยาวนี้เพราะเขามีร้านค้าไม่มีส่วนร่วมในการต่อสู้ แต่เสียงของเขาถูกสั่น ด้วยความโกรธ ตาของเขาเต็มไป ด้วยความเกลียดชังโดยตรงที่ Lefille ตาคู่นั้นดูเหมือนจะพูดว่าผู้กระทำผิดถูกอยู่ที่นั่น"นาย Galeo...""ไม่ผมบอกคุณจะออกจากตัวคาราวาน Mazoku การโจมตีเนื่องจากคุณอยู่ที่นี่"" T-ที่อาจจะให้ แต่ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่จะพูดคุยเกี่ยวกับที่..."ถูกต้อง ขวาตอนนี้ พวกเขาได้บนปากเหวของการโจมตีของ Mazoku พูดไม่มีความหมายดังกล่าวควรถูกบันทึกสำหรับภายหลัง นี้ไม่ได้ไปพูดคุยแต่ตรงกันข้ามการ Lefille คิดของ คนที่อยู่รอบเธอตอบกลับ"ไม่มีความหมายถึง... ไม่นี่ทำไมเราได้โจมตี โดย Mazoku ของ?""เดลิ..."Lefille ไม่มีเหตุผลใด ๆ เพื่อแก้ข้อกล่าวหา มันเป็นความผิดของเธอที่ Mazoku นี่ เพื่อให้หญิงสาวเท่านั้นสามารถทนคำเหล่านี้โหดร้ายเป็น Lefille เก็บ Mazoku ที่อ่าวในขณะที่การระเบิดไม่มีเหตุผลที่เธอไม่สามารถปฏิเสธ เผชิญเลือดคนที่ตะโกนที่จุดเริ่มต้นแสดงให้เห็นว่าเป็นนิพจน์ที่ประหลาดใจ"รอสักครู่... คุณ ทำไมคุณรู้เราจะถูกโจมตีหรือไม่""หนึ่งนักผจญภัยพาขบวนคาราวานที่บอกฉันเกี่ยวกับการโจมตี ดังนั้น... ""คุณบอกเขาบอกคุณ... คุณหมายถึง เขาอย่างใดพบคุณแม้ว่าเขาไม่รู้ว่า""ใช่"เลยต้อง Lefille และพิทักษ์กดบน:วิธีทำคุณมีที่นี่อย่างรวดเร็ว""ฉันบอกคุณตอนนี้ ไม่ได้เวลาที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ — "Lefille นึกถึงเขา แต่พิทักษ์ละเว้นเธอ"ตอบฉัน""เดลิ..."พิทักษ์ไม่ได้ทำให้การเจรจา และอากาศเป็นเครียด มันได้กลิ่นอายส่วนเกี่ยวกับร่างกายของเขาเลือดยิ่งน่าขนลุก แต่ทำไมนี้เกิดขึ้น เพราะความเร่งด่วนของเรื่อง ทำไมถูกพวกเขารบกวน ด้วยรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆโอ้ ไม่...Lefille นี้จะไม่ดี เรามีการเสริมสร้างการป้องกันของเรา ความคิด ความเข้มข้นของเธอถูกหยุดชะงักเนื่องจากการสนทนา แต่เมื่อเธอปิดปากของเธอ และสำรวจสภาพแวดล้อม เธอเห็นว่า มี sneering ที่ MazokusThey were like bystanders watching an ugly internal discord.Wha…?Why didn’t the Mazoku showed any signs of attacking?Why didn’t they attack everyone? The insidious laughter sent a chill through Lefille’s body. If they want to kill the caravan off, now would be the best chance to do that, so why did they stop their bloodied claws? A strange atmosphere hanged in the air. This was a matter of life and death, so why did they ignore this point, and insist on acting out such a poorly scripted drama?“Hey, are you listening!?”Just when Lefille was baffled by this situation, the escort suddenly shouted at her.““— Tch!! That doesn’t matter!! Regroup now and escape!!”“Escape? Where can we run to!? There’s Mazoku everywhere here! Anything we do will be futile!”“That might be so… But if we talk so defenselessly…”“Don’t try to hide it.”“—I’m not hiding anything!”“... You don’t want to tell us. Am I right?”“What—!?”“You don’t dare to tell us the truth!! You have been loitering around us all this while! That’s why you can make it here so fast! Isn’t it!?”That’s that true. She used the power of the spirits in the forest and rushed here from far away. She wasn’t in the vicinity. But how should she explain. There wasn’t any use in saying them—“That’s why we were attacked right!? Because you didn’t leave and is just in the area, so we were attacked!”“No! That’s not true!”“Not true!? If not, how did you get here so fast!?”“Ughh…”So that’s why he was so furious. An indescribable resentment assaulted her. Following that, she was showered by grudgeful gazes.Do they really want to push the blame onto me so much? Humans who were on the verge of death will vent their negative emotions at others arbitrary. That’s how much of a failure the creature known as man was.“Ms Grakis, because of you…”“I…”As if she was being punched repeatedly, the impact of the accusations made the girl shake her head.These baseless rumours pushing all the responsibility onto her gave Lefille the illusion that the world was spinning around her. Hostility and censure robbed her of her balance.Why are they blaming me. Why must they curse and swear in a place like this. I came for the sake of everyone. Even though I am r
การแปล กรุณารอสักครู่..