For an artist who regularly turns c

For an artist who regularly turns convention upside down, I find it interesting that LaChapelle chose to represent Jesus in such a traditional way—open-armed, stoic, and glowing like a nightlight (and unmistakably white). The choice was intentional, no doubt; I’m just trying to figure out what purpose it serves, because I feel that that sort of Jesus doesn’t fit comfortably into a modern-day context—he’s too rigid and inapproachable. In the photos, Jesus isn’t really hanging with his boys (or with his homegirl, Mary M.). Instead, it looks as if he dropped in from another planet. Any thoughts?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับศิลปินที่ประจำจะประชุมคว่ำ ฉันค้นหามันน่าสนใจ LaChapelle ที่เลือกเป็นตัวแทนของพระเยซูในลักษณะดั้งเดิมซึ่ง อาวุธที่เปิด ผู้มุ่งมั่น ไม่ และเร่าร้อนเหมือนสัปหงก (และใช่ขาว) เลือกเป็นเจตนา ข้อสงสัย เพียงอยากทราบอะไรการเสิร์ฟ เพราะรู้สึกว่า ที่จัดเรียงของพระเยซูไม่พอเข้าไปในบริบทสมัย — เขาจะแข็งเกินไป และ inapproachable รูปภาพ พระเยซูไม่ได้จริง ๆ แขวน กับเด็กของเขา (หรือ homegirl ของเขา Mary M) แทน มันเป็นถ้าเขาหลุดในจากดาวเคราะห์อื่น ความคิดใด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับศิลปินที่จะเปิดการประชุมประจำคว่ำผมพบว่ามันน่าสนใจที่ LaChapelle เลือกที่จะเป็นตัวแทนของพระเยซูในลักษณะเปิดอาวุธอดทนและแจ่มเหมือนสัปหงก (และสีขาวติดหูติดตา) แบบดั้งเดิม ทางเลือกที่เป็นความจงใจไม่ต้องสงสัยเลย; ฉันแค่พยายามที่จะคิดออกว่าจะทำหน้าที่จุดประสงค์เพราะผมรู้สึกว่าการจัดเรียงของพระเยซูที่ไม่พอดีกับความสะดวกสบายในวันที่ทันสมัย​​บริบทเขาแข็งเกินไปและ inapproachable ในภาพถ่ายพระเยซูไม่ได้จริงๆที่แขวนอยู่กับชายของเขา (หรือกับ homegirl ของเขาแมรี่เอ็ม) แต่มันดูเหมือนว่าเขาจะปรับตัวลดลงจากดาวเคราะห์ดวงอื่น คิดใด?