The study of these encounters and interactions is a highly problematic venture, since all parties, including latter-day scholars, inevitably reflect their own cultural assumptions and preferences. Since the publication of Edward Said's Orientalism, a spirited postcolonial critique has attacked the imperialist, ethnocentric, and racist assumptions that often undergirded earlier generations of scholarship.23 Granting that scholars cannot entirely escape their own cultural inheritance, might there at least be some way to deal responsibly with other peoples and their societies? Or does historical analysis of other peoples inevitably say more about the observer than the observed?
While undoubtedly reflecting the perspectives of their own societies, many scholars have worked conscientiously to understand cultural encounters and exchanges that have sometimes had deep and lasting historical effects. Most of the resulting studies have dealt with interactions in specific regions, but they have often sought to illuminate larger historical patterns from local experiences. In any case, rather than viewing individual cultural traditions as coherent and self-sufficient systems, they have emphasized the roles of encounters, interactions, and exchanges in shaping cultural traditions. One strand of recent scholarship views cross-cultural interactions as functions of power relations. Greg Dening examined the destruction of Marquesan society under the pressure of European political, military, economic, and cultural power, for example, while Jean and John Comaroff portrayed Christian missions in nine-teenth-century Africa as cultural expressions of European imperialism.24 While also placing cultural interactions in larger political, social, and economic contexts, another strand of recent research emphasizes conscious cultural borrowing or reciprocal exchanges between peoples of different cultural traditions rather than the domination or displacement of one tradition by another. Thus it has become clear that ancient Greeks drew inspiration from their Egyptian and Semitic contemporaries – indeed that cultural exchanges flowed in all directions in the ancient Mediterranean basin – and that Spanish conquests in the Americas and Philippines did not lead so much to the blanket imposition of European Christianity as to the formation of syncretic traditions that made a place for indigenous interests and preserved pre-Christian cultural elements.25
The study of these encounters and interactions is a highly problematic venture, since all parties, including latter-day scholars, inevitably reflect their own cultural assumptions and preferences. Since the publication of Edward Said's Orientalism, a spirited postcolonial critique has attacked the imperialist, ethnocentric, and racist assumptions that often undergirded earlier generations of scholarship.23 Granting that scholars cannot entirely escape their own cultural inheritance, might there at least be some way to deal responsibly with other peoples and their societies? Or does historical analysis of other peoples inevitably say more about the observer than the observed?ในขณะที่สะท้อนมุมมองของสังคมของตนเองไม่ต้องสงสัย นักวิชาการหลายทำงานพักเข้าใจวัฒนธรรมพบและแลกเปลี่ยนที่บางครั้งมีลักษณะทางประวัติศาสตร์ที่ลึก และยั่งยืน ส่วนใหญ่ของการศึกษาได้มีดำเนินการโต้ตอบในภูมิภาคที่เฉพาะเจาะจง แต่พวกเขามักจะมีขอให้แสงสว่างรูปแบบประวัติศาสตร์ขนาดใหญ่จากประสบการณ์ท้องถิ่น แทนที่จะดูแต่ละประเพณีวัฒนธรรมเป็น coherent และบางระบบ พวกเขาได้เน้นบทบาทของพบ โต้ตอบ และการแลกเปลี่ยนในการกำหนดทิศทางวัฒนธรรมประเพณี หนึ่งสาระการศึกษาล่าสุดแสดงโต้ตอบวัฒนธรรมเป็นฟังก์ชันของความสัมพันธ์ทางอำนาจ Dening กาตรวจสอบทำลายสังคม Marquesan ภายใต้แรงกดดันของอำนาจทางการเมือง การทหาร เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมยุโรป เช่น ในขณะที่จีนและจอห์น Comaroff เซ็กส์พันธกิจคริสเตียนในแอฟริกาเก้า teenth ศตวรรษเป็นนิพจน์ทางวัฒนธรรมของยุโรป imperialism.24 ในขณะที่ยัง ทำการโต้ตอบทางวัฒนธรรมในบริบททางการเมือง สังคม และทางเศรษฐกิจขนาดใหญ่ สาระอื่นของการวิจัยล่าสุดเน้นใส่ใจวัฒนธรรมแลกเปลี่ยนยืม หรืออัตราแลกเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชนวัฒนธรรมประเพณีแตกต่างกันแทนที่ปกครอง หรือแทนของประเพณีหนึ่งโดยอีกด้วย ดังนั้น มันได้กลายเป็นชัดเจนว่า กรีกโบราณวาดแรงบันดาลใจจากของอียิปต์และ Semitic contemporaries – จริงที่แลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมเกิดขึ้นในทุกทิศทางในลุ่มน้ำเมดิเตอร์เรเนียนโบราณ – และที่พ่วงสเปนในอเมริกาและฟิลิปปินส์ได้ไม่มากที่จะใช้ครอบคลุมยุโรปคริสต์เป็นการก่อตัวของประเพณี syncretic ที่ทำเป็นสถานที่สำหรับให้ชนสนใจ และรักษา elements.25 วัฒนธรรมก่อนคริสเตียน
การแปล กรุณารอสักครู่..