The neurochemical assessment reveal

The neurochemical assessment revealed no alterations in neurotransmission mediated by dopamine and serotonin after acute oral treatment with EO. It has been suggested that serotonin could be a central neurotransmitter involved in the modulation of anxiety and anti-anxiety effects of benzodiazepines, however neurochemical studies on the effects of that class of drugs on brain serotonin metabolism/or turnover are not very consistent (Batool and Haleem, 1997). On the other hand, the diazepam seems to alter levels of dopamine in the nigrostriatum of rats only at doses greater than those with anxiolytic and anticonvulsant effects (Invernizzi et al., 1991). Further, the role of mesolimbic DA projections in the effects of benzodiazepine-site ligands is still unclear (Heikkinen et al., 2009). Even over a large range of doses, the EO produced no effect in the experimental models of obsessive-compulsive disorder ( MBT ) and depression (FST). These experimental models are not sensitive to treatment with benzodiazepines but are sensitive to drugs like imipramine, which is clinically useful for treating obsessivecompulsive disorder and depression. Therefore, it was not surprising that the EO activity was not disrupted by previous exposure to the selective 5-HT1A antagonist WAY100635. In our experience, WAY at 0.1 mg/kg is able to block the activity of imipramine (30 mg/kg) in the FST (data not shown). In this manner, the WAY and EO results corroborate the hypothesis that the anxiolytic-like activity of the EO is mediated by the GABAergic system. When doses of DZP (0.25 mg/kg) and the EO (2.5 mg/kg) that were ineffective per se were co-administered, they had a synergistic effect on each other. In other words, mice treated with DZP and the EO at their respective ineffective doses showed a significant increase in time spent in the LDB light chamber. In addition, mice treated with effective doses of the EO (5.0 mg/kg) and DZP showed a significantly elevated light-chamber duration, when compared to the EO 5.0 mg/kg alone or with DZP (Fig. 3). After a single treatment with the EO, mice showed a significant increase in LDB parameters, in contrast to long-term treatment, either with the EO or with the DZP, which produced no such increases (Fig. 1). In this procedure, only the animals repeatedly treated with saline that received DZP 30 min before the experimental procedure showed significant differences on the LDB anxiety parameters. Long- term treatment with the EO at 100 mg/kg produced a behavioral profile similar to that observed with DZP in the same conditions, with statistical significance in reducing the number of rearings and transitions between black and white compartments, without observable effects on motor coordination in the rota-rod test (Table 3). The reduction in efficacy after long-term treatment with DZP, and perhaps with the EO, could be due to the development of tolerance (Reynolds, 2008), as already described in mice after two weeks of continuous DZP use (Flaishon et al., 2003) and which is an EO hypothesis also assessed in other species (Pultrini et al., 2006). The EO was effective over a wide dose range. Its sedative effects reflected in the sleep induction studies were achieved at doses that are 100-fold higher than those found effective in the LDB. In the experimental procedure involving ether- induced sleeping time, only at 1500 mg/kg did the EO decrease the latency to sleep and increase the sleeping time, which proved to be a specific central nervous system effect. According to Tsuji et al. (1996), this effect is not related to a pharmacokinetic interaction with hepatic enzymes, a recognized limitation of barbiturate-induced sleeping time. The decrease in spontaneous motor activity (after long-term treatment) and potentiation of ether-induced sleeping time (after acute treatment at higher doses) strongly suggest central depressant activity of the EO.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมิน neurochemical เปิดเผยไม่เปลี่ยนแปลงใน neurotransmission mediated โดพามีนและ serotonin โดยหลังการรักษาช่องปากเฉียบพลันกับอีโอ มันได้ถูกแนะนำ serotonin ที่อาจเป็นกลางสารสื่อประสาทที่เกี่ยวข้องในเอ็มของวิตกและวิตกกังวลต่อต้านผลของ benzodiazepines, neurochemical อย่างไรก็ตามการศึกษาผลของยาชั้นที่การเผาผลาญ serotonin สมอง / หรือหมุนเวียนไม่มากสอดคล้องกัน (Batool และกับ Haleem, 1997) บนมืออื่น ๆ diazepam น่าจะ ปรับเปลี่ยนระดับของโดพามีนใน nigrostriatum ของหนูเท่านั้นที่ปริมาณมากกว่าผู้ที่มีลักษณะ anxiolytic และ anticonvulsant (Invernizzi et al., 1991) เพิ่มเติม บทบาทของประมาณ DA mesolimbic ในผลกระทบของ benzodiazepine ไซต์ ligands จะยังคงชัดเจน (Heikkinen et al., 2009) แม้จะผ่านช่วงใหญ่ของปริมาณ อีโอที่ผลิตไม่มีผลในรูปทดลองโรค obsessive-compulsive (MBT) และภาวะซึมเศร้า (FST) รุ่นทดลองเหล่านี้ไม่สำคัญรักษากับ benzodiazepines แต่มีความไวต่อยาเช่น imipramine ซึ่งมีประโยชน์ทางคลินิกสำหรับรักษาโรค obsessivecompulsive และโรคซึมเศร้า ดังนั้น จึง ไม่น่าแปลกใจที่กิจกรรมอีโอถูกไม่ระหว่างสองวันก่อนหน้าตามเป็นศัตรู 5-HT1A ใช้ WAY100635 ในประสบการณ์ของเรา วิธีที่ 0.1 มิลลิกรัม/กิโลกรัมจะสามารถสกัดการ imipramine (30 mg/kg) ใน FST (ข้อมูลไม่แสดง) ในลักษณะนี้ ผลทางอีโอ corroborate สมมติฐานว่า กิจกรรม anxiolytic เหมือนของอีโอเป็น mediated โดยระบบ GABAergic เมื่อปริมาณของ DZP (0.25 mg/kg) และอีโอ (2.5 mg/kg) ที่มีผลต่อ se ได้ร่วมปกครอง พวกเขามีผลพลังกัน ในคำอื่น ๆ หนูรับ DZP และอีโอที่ปริมาณผลของพวกเขาเกี่ยวข้องพบว่าการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในเวลาที่ใช้ในห้องแสง LDB หนูรักษา ด้วยปริมาณที่มีประสิทธิภาพของอีโอ (5.0 mg/kg) และ DZP พบว่าช่วงแสงหอสูงมาก นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับอีโอ 5.0 มิลลิกรัม/กิโลกรัมคนเดียว หรือ กับ DZP (Fig. 3) หลังจากการรักษาเดียวกับอีโอ หนูพบว่าการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในพารามิเตอร์ LDB ตรงข้ามการรักษาระยะยาว กับอีโอ หรือ กับ DZP ที่ผลิตไม่ดังกล่าวเพิ่มขึ้น (Fig. 1) ในขั้นตอนนี้ เฉพาะสัตว์ซ้ำ ๆ รักษา ด้วยน้ำเกลือที่รับ DZP นาทีก่อนกระบวนการทดลองแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญกับพารามิเตอร์ LDB วิตกกังวล การรักษาระยะยาวกับอีโอที่ 100 mg/kg ผลิตโปรไฟล์พฤติกรรมที่สังเกต ด้วย DZP ในเงื่อนไขเดียวกัน มีนัยสำคัญทางสถิติในการลดจำนวนของ rearings และการเปลี่ยนระหว่างช่องสีดำและสีขาว โดย observable ผลประสานงานรถยนต์ในการทดสอบณร็อด (ตาราง 3) การลดลงในประสิทธิภาพหลังการรักษาระยะยาว กับ DZP และอาจ มีอี โอ อาจเป็น เพราะการพัฒนาของการยอมรับ (เรย์โนลด์ส 2008), อธิบายไว้แล้วในหนูหลังจากสองสัปดาห์ของ DZP ต่อเนื่องใช้ (Flaishon et al., 2003) และซึ่งเป็นสมมติฐานที่อีโอยัง ประเมินในชนิดอื่น ๆ (Pultrini และ al., 2006) อีโอมีประสิทธิภาพช่วงกว้างยา บรรลุผล sedative ในศึกษาเหนี่ยวนำนอนที่ปริมาณที่มี 100-fold สูงกว่าที่พบใน LDB มีประสิทธิภาพ ในขั้นตอนการทดลอง เกี่ยวข้องกับอีเทอร์ - เกิดเวลานอน ที่ 1500 mg/kg ได้อีโอลดเวลาแฝง การนอนเพิ่มเวลานอน ซึ่งพิสูจน์ให้ ผลเฉพาะระบบประสาทส่วนกลาง ตาม Tsuji et al. (1996), ลักษณะพิเศษนี้ไม่เกี่ยวข้องกับการ pharmacokinetic โต้ตอบกับเอนไซม์ตับ รู้จักข้อจำกัดเกิดจาก barbiturate เวลานอน ลดลงของกิจกรรมมอเตอร์อยู่ (หลังการรักษาระยะยาว) และ potentiation อีเทอร์เกิดจากเวลานอน (หลังจากรักษาเฉียบพลันในปริมาณสูง) ขอแนะนำกิจกรรม depressant กลางของอีโอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินการเปลี่ยนแปลง neurochemical เปิดเผยใน neurotransmission ไกล่เกลี่ยโดย dopamine และ serotonin หลังการรักษาเฉียบพลันทางปากกับ EO มันได้รับการแนะนำว่า serotonin อาจจะเป็นสารสื่อประสาทกลางมีส่วนร่วมในการปรับของความวิตกกังวลและผลกระทบต้านความวิตกกังวลของเบนโซ แต่การศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบ neurochemical ของชั้นเรียนของยาเสพติดที่ในการเผาผลาญ serotonin สมอง / หรือผลประกอบการที่ไม่สอดคล้องมาก (Batool และ Haleem, 1997) ในทางตรงกันข้าม, diazepam ดูเหมือนว่าจะปรับเปลี่ยนระดับของ dopamine ใน nigrostriatum ของหนูเพียงในปริมาณที่มากขึ้นกว่าผู้ที่มีผลกระทบ anxiolytic และเลป (Invernizzi et al., 1991) นอกจากนี้บทบาทของประมาณการ mesolimbic DA ในผลกระทบของแกนด์ benzodiazepine สถานที่ยังไม่ชัดเจน (Heikkinen et al., 2009) แม้ในช่วงที่มีขนาดใหญ่ของปริมาณการผลิต EO ไม่มีผลในรูปแบบการทดลองครอบงำ (MBT) และภาวะซึมเศร้า (FST) เหล่านี้รูปแบบการทดลองไม่ได้ที่มีความสำคัญต่อการรักษาด้วยเบนโซ แต่มีความไวต่อยาเสพติดเช่น imipramine ซึ่งจะเป็นประโยชน์ทางคลินิกสำหรับการรักษาความผิดปกติของ obsessivecompulsive และภาวะซึมเศร้า ดังนั้นมันก็ไม่น่าแปลกใจว่ากิจกรรม EO ไม่ได้หยุดชะงักจากการสัมผัสก่อนหน้านี้เพื่อเลือก 5-HT1A ศัตรู WAY100635 ในประสบการณ์ของเรา WAY ที่ 0.1 มก. / กก. สามารถที่จะปิดกั้นการทำงานของ imipramine (30 มก. / กก.) ใน FST (ไม่ได้แสดงข้อมูล) ในลักษณะนี้ WAY และผล EO ยืนยันสมมติฐานที่ว่ากิจกรรม anxiolytic เหมือนของ EO เป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดยระบบ GABAergic เมื่อปริมาณของ DZP (0.25 mg / kg) และ EO (2.5 มก. / กก.) ที่มีไม่ได้ผลต่อถูกร่วมบริหารงานพวกเขามีผลเสริมฤทธิ์กันในแต่ละอื่น ๆ ในคำอื่น ๆ หนูรับการรักษาด้วย DZP และ EO ในปริมาณที่ไม่ได้ผลตามลำดับแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมากในเวลาที่ใช้ในห้องแสง LDB นอกจากนี้หนูได้รับการรักษาด้วยยาที่มีประสิทธิภาพของ EO (5.0 mg / kg) และ DZP แสดงให้เห็นว่าระยะเวลาที่แสงห้องสูงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับ EO 5.0 มก. / กก. คนเดียวหรือกับ DZP (รูปที่. 3) หลังจากการรักษาเดียวกับ EO หนูพบว่ามีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในพารามิเตอร์ LDB ในทางตรงกันข้ามกับการรักษาในระยะยาวทั้งที่มี EO หรือ DZP ซึ่งผลิตไม่มีการเพิ่มขึ้นดังกล่าว (รูปที่ 1). ในขั้นตอนนี้จะมีเพียงสัตว์ที่ได้รับการรักษาซ้ำด้วยน้ำเกลือที่ได้รับ DZP 30 นาทีก่อนที่จะมีขั้นตอนการทดลองแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในพารามิเตอร์ความวิตกกังวล LDB การรักษาระยะยาวกับ EO ที่ 100 มก. / กก. ผลิตรายละเอียดพฤติกรรมที่คล้ายกับที่พบกับ DZP ในเงื่อนไขเดียวกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการลดจำนวนของ rearings และการเปลี่ยนช่องระหว่างสีดำและสีขาวโดยไม่มีผลที่สังเกตได้ในการประสานงานมอเตอร์ ในการทดสอบโรตาคัน (ตารางที่ 3) การลดลงของประสิทธิภาพหลังการรักษาระยะยาวกับ DZP และอาจจะมี EO, อาจเป็นเพราะการพัฒนาของความอดทน (นาดส์ 2008) ตามที่อธิบายไว้แล้วในหนูหลังจากสองสัปดาห์ของการใช้ DZP ต่อเนื่อง (Flaishon et al., 2003) และซึ่งเป็นสมมติฐาน EO ยังประเมินในสายพันธุ์อื่น ๆ (Pultrini et al., 2006) EO มีประสิทธิภาพในช่วงปริมาณกว้าง ยากล่อมประสาทผลกระทบของมันสะท้อนให้เห็นในการนอนหลับการศึกษาเหนี่ยวนำกำลังประสบความสำเร็จในปริมาณที่มี 100 เท่าสูงกว่าที่พบที่มีประสิทธิภาพใน LDB ในขั้นตอนการทดลองที่เกี่ยวข้องกับ ether- เวลาการนอนหลับที่เกิดเฉพาะที่ 1,500 มก. / กก. ไม่ EO ลดความล่าช้าในการนอนหลับและเพิ่มเวลาในการนอนหลับซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นระบบประสาทส่วนกลางโดยเฉพาะผลกระทบ ตามซูจิและคณะ (1996), ผลกระทบนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์ทางเภสัชจลนศาสตร์กับเอนไซม์ตับได้รับการยอมรับข้อ จำกัด ของเวลาการนอนหลับประสาทที่เกิดขึ้น การลดลงของกิจกรรมเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นเอง (หลังการรักษาในระยะยาว) และ potentiation เวลานอนอีเทอร์ที่เกิดขึ้น (หลังการรักษาเฉียบพลันในปริมาณที่สูงกว่า) ขอแนะนำกิจกรรม depressant กลางของ EO

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินการป้องกันไม่เปิดเผย การเปลี่ยนแปลงในระดับ dopamine และ serotonin หลังจากนิวโรทราน ิสชั่นโดยเฉียบพลัน ปาก การรักษาด้วยออ . จะได้รับการชี้ให้เห็นว่าอาจเป็นสารสื่อประสาท serotonin กลางมีส่วนร่วมในการต่อต้านผลของความวิตกกังวลและความวิตกกังวล benzodiazepines ,อย่างไรก็ตามการป้องกันการศึกษาผลของระดับของยาในการเผาผลาญอาหารสมอง serotonin หรือการหมุนเวียนจะไม่สอดคล้องกันมาก ( batool และ haleem , 1997 ) บนมืออื่น ๆ , แพม ดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงระดับของโดปามีนใน nigrostriatum ของหนูเท่านั้น ในขนาดที่สูงกว่าผู้ที่มีผลกระทบและคลายกังวลใน ( invernizzi et al . , 1991 ) เพิ่มเติมบทบาทของการประมาณการมีโซลิมบิคดาในผลของเบนโซไดอะซีปีนเว็บไซต์ลิแกนด์ยังไม่ชัดเจน ( heikkinen et al . , 2009 ) แม้ช่วงขนาดใหญ่ของปริมาณการผลิต EO ไม่มีผลในรุ่นทดลองของจำนวนโรค ( MBT ) และภาวะซึมเศร้า ( f ) รุ่นทดลองเหล่านี้จะไม่อ่อนไหวกับการรักษาด้วยยา benzodiazepines แต่อ่อนไหวเหมือนอิมิพรามีน ,ซึ่งจะเป็นประโยชน์ทางคลินิกสำหรับการรักษาความผิดปกติของ obsessivecompulsive และภาวะซึมเศร้า ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่ EO กิจกรรมไม่ได้หยุดชะงัก โดยก่อนหน้าการเลือก 5-ht1a ปฏิปักษ์ way100635 . ในประสบการณ์ของเรา วิธีที่ 0.1 มก. / กก. สามารถบล็อกกิจกรรมของอิมิพรามีน ( 30 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ) ใน f ( ข้อมูลไม่แสดง ) ในลักษณะนี้วิธีและ EO ผลยืนยันสมมติฐานที่คลายกังวลของ EO เป็นเช่นกิจกรรมผ่านโดยระบบ gabaergic . เมื่อปริมาณของ dzp ( 0.25 มก. / กก. ) และ โอ ( 2.5 มก. / กก. ) ที่ไม่ได้ผลต่อเซโคและพวกเขามีผลเสริมฤทธิ์ซึ่งกันและกัน ในคำอื่น ๆหนูปฏิบัติกับ dzp และ EO ( ผลของตน พบเพิ่มขึ้นอย่างมากในเวลาที่ใช้ใน ldb แสงในห้อง นอกจากนี้หนูที่ได้รับการรักษาด้วยยาที่มีประสิทธิภาพของ EO ( 5.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ) และ dzp พบสถิติสูงแสงห้องระยะเวลาเมื่อเทียบกับ EO 5.0 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม คนเดียว หรือ กับ dzp ( รูปที่ 3 ) หลังการรักษาเพียงครั้งเดียวกับออ ,หนูแสดงผลการเพิ่มพารามิเตอร์ ldb ตรงกันข้ามกับการรักษาระยะยาว ให้กับ โอ หรือ กับ dzp ซึ่งผลิตไม่เพิ่มขึ้น เช่น ( รูปที่ 1 ) ในขั้นตอนนี้ , เฉพาะสัตว์ซ้ำได้รับน้ำเกลือที่ได้รับ dzp 30 นาทีก่อนที่จะทดลองจะเห็นความแตกต่างใน ldb กังวลพารามิเตอร์ในระยะยาวการรักษาด้วยออที่ 100 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ผลิตพฤติกรรมที่สังเกต dzp โปรไฟล์คล้ายกับที่มีในเงื่อนไขเดียวกัน มีสถิติในการลดจำนวน rearings และช่วงการเปลี่ยนภาพระหว่างช่องสีดำและสีขาวโดยไม่ต้องผลที่สังเกตในมอเตอร์ประสานงานใน Rota แท่งทดสอบ ( ตารางที่ 3 ) ลดประสิทธิภาพหลังการรักษาด้วย dzp ระยะยาว ,และบางที กับ ออ อาจจะเนื่องจากการพัฒนาของความอดทน ( Reynolds , 2008 ) ตามที่ได้อธิบายในหนู หลังจากสองสัปดาห์ของการใช้อย่างต่อเนื่อง dzp ( flaishon et al . , 2003 ) ซึ่งเป็น EO ยังประเมินสมมติฐานในชนิดอื่น ๆ ( pultrini et al . , 2006 ) The Eo เป็นที่มีประสิทธิภาพเหนือขนาดกว้างช่วงผลของยานอนหลับ สะท้อนให้เห็นในการศึกษาได้นอน ( ที่เป็น 100 เท่าสูงกว่าที่พบที่มีประสิทธิภาพใน ldb . ในการทดลองขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับอีเธอร์ - induced นอนเวลา เพียง 1 , 500 มก. / กก. ทำ EO ลดและเพิ่มศักยภาพให้นอนหลับเวลา ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นเฉพาะระบบประสาทส่วนกลางมีผล ตาม สึจิ et al .( 2539 ) ผลนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการปฏิสัมพันธ์ระหว่างกับตับเอนไซม์ที่รู้จักข้อจำกัดของบาบิทูเรตและนอนเวลา ลดลงในกิจกรรมมอเตอร์เอง ( หลังการรักษาในระยะยาว ) และเอ็น - ของอีเธอร์และนอนเวลา ( หลังจากเฉียบพลันการรักษาในขนาดที่สูง ) ขอแนะนำกิจกรรมเลือกตั้งสุดท้ายกลางของออ .