Inland farming of marine shrimp spe

Inland farming of marine shrimp species is a relatively recent development, in response to increasing demand for the products. This study aimed to investigate the prevalence and antimicrobial resistance of potentially pathogenic Vibrio species in shrimps cultured at inland ponds with low salinity in Thailand. Of 16 shrimp samples (white-leg shrimps and black-tiger shrimps) from ponds with water temperatures from 29 to 32
C, and salinities from 1 to 5 parts per trillion, 15 contained Vibrio cholerae (densities: 62
e252,000 MPN/g). Vibrio parahaemolyticus was present in six samples (370e6,300,000 MPN/g), and Vibrio vulnificus was present in two samples (16e1300 MPN/g).
V. parahaemolyticus has higher affinity for non-native white-leg shrimp than for native black-tiger shrimp. The minimum inhibitory concentrations were then measured for 12 common antimicrobial agents. Resistance to ampicillin and oxytetracycline (8% and 2% of the isolates) was documented in V. cholerae isolates, resistance to ampicillin and oxytetracycline (72% and 3%) was found in V. parahaemolyticus isolates, and resistance to nalidixic acid (20%) was detected in V. vulnificus isolates. b-lactamase and tetracycline resistance genes were detected in the resistant Vibrio isolates. The oxytetracycline-resistance phenotype was eliminated by plasmid curing, suggesting that the resistance was related to R-plasmids. Our results show that shrimps cultured even in
low salinity ponds are potentially contaminated with pathogenic Vibrio species, and that shrimp are a vehicle for transfer of species with antimicrobial resistance genes to the public.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลี้ยงน้ำจืดกุ้งทะเลพันธุ์พัฒนาค่อนข้างนาน ในการตอบสนองความต้องการสำหรับผลิตภัณฑ์ที่เพิ่มขึ้น การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจความชุกและต้านจุลชีพทนเค็มสายพันธุ์อาจก่อโรคในกุ้งล้างบ่อน้ำจืดที่ มีความเค็มต่ำในประเทศไทย ของกุ้ง 16 ตัวอย่าง (ขาขาวกุ้งและกุ้งไทเกอร์ดำ) จากบ่อน้ำอุณหภูมิจาก 29 ถึง 32 C และ salinities จาก 1 ถึง 5 ส่วนต่อ trillion, 15 อยู่ cholerae เค็ม (ความหนาแน่น: 62e252, 000 MPN/g) Parahaemolyticus เค็มอยู่ในตัวอย่างหก (370e6, 300, 000 MPN/g), และเค็ม vulnificus ใน 2 ตัวอย่าง (16e1300 MPN/g) V. parahaemolyticus มีความสัมพันธ์สูงกว่ากุ้งขาวขาไม่ใช่ native กว่าเจ้าเสือดำกุ้ง ความเข้มข้นต่ำสุดที่ยับยั้งได้แล้ววัด 12 ตัวแทนต้านจุลชีพทั่วไป ความต้านทานออกซิเตตราไซคลีน (8% และ 2% ของแยก) และโกคอถูกใน V. cholerae แยก ต้านทานโกคอและออกซิเตตราไซคลีน (72% และ 3%) พบใน V. parahaemolyticus แยก และทนต่อกรดนาลิดิซิก (20%) พบใน V. vulnificus แยก b-lactamase และพบยีนต้านทานเตตราไซคลีนในการทนเค็มที่แยก กนิต้านทานออกซิเตตราไซคลีนถูกกำจัด โดย plasmid บ่ม บอกว่า ความต้านทานเกี่ยวข้องกับ R plasmids ผลของเราแสดงว่า กุ้งล้างแม้ในบ่อความเค็มต่ำมีการปนเปื้อนอาจทำให้เกิดโรคชนิดเค็ม และกุ้งที่มียานพาหนะสำหรับการโอนย้ายของสายพันธุ์ที่มียีนต้านทานยาต้านจุลชีพให้ประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำจืดสายพันธุ์การเลี้ยงกุ้งทะเลคือการพัฒนาล่าสุดค่อนข้างในการตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความชุกและยาต้านจุลชีพความต้านทานของสายพันธุ์ที่ทำให้เกิดโรคที่อาจเกิดขึ้น Vibrio ในกุ้งเพาะเลี้ยงในบ่อภายในประเทศที่มีความเค็มต่ำในประเทศไทย ของกลุ่มตัวอย่าง 16 กุ้ง (กุ้งขาวขาและกุ้งสีดำ Tiger) จากบ่อที่มีน้ำอุณหภูมิ 29-32 องศาเซลเซียสและความเค็ม 1-5 ส่วนต่อล้านล้าน 15 มีอยู่ Vibrio cholerae (ความหนาแน่น: 62
e252,000 MPN / กรัม) Vibrio parahaemolyticus ถูกนำเสนอในหกตัวอย่าง (370e6,300,000 MPN / g) และ Vibrio vulnificus ในปัจจุบันคือสองตัวอย่าง (16e1300 MPN / g).
โวลต์ parahaemolyticus มีความสัมพันธ์กันสูงขึ้นสำหรับที่ไม่ใช่เจ้าของภาษากุ้งขาวกว่าพื้นเมืองกุ้งดำเสือ ความเข้มข้นของการยับยั้งขั้นต่ำวัดแล้ว 12 ยาต้านจุลชีพที่พบบ่อย ความต้านทานต่อ ampicillin และ oxytetracycline (8% และ 2% ของเชื้อ) ที่ได้รับการบันทึกไว้ใน V. cholerae แยกความต้านทานต่อ ampicillin และ oxytetracycline (72% และ 3%) พบว่าใน V. parahaemolyticus แยกและความต้านทานต่อกรด nalidixic (20 %) ถูกตรวจพบในวีไอโซเลท vulnificus B-lactamase และความต้านทาน tetracycline ยีนถูกตรวจพบในสายพันธุ์เชื้อ Vibrio ทน oxytetracycline ต้านทานฟีโนไทป์ถูกกำจัดโดยพลาสมิดบ่มบอกว่าความต้านทานที่เกี่ยวข้องกับ R-พลาสมิด ผลของเราแสดงให้เห็นว่ากุ้งเพาะเลี้ยงแม้ใน
บ่อความเค็มต่ำอาจมีการติดเชื้อชนิดเชื้อ Vibrio และกุ้งที่มียานพาหนะสำหรับการโอนสายพันธุ์ที่มียีนดื้อยาให้ประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเลี้ยงกุ้งทะเลชนิดที่เป็นแหล่งของการพัฒนาค่อนข้างล่าสุด เพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความชุกและการดื้อต่อสารต้านจุลชีพของเชื้อ Vibrio ชนิดซ่อนเร้นในกุ้งเลี้ยงที่ระดับความเค็มในบ่อจืดกับประเทศไทย 16 ตัวอย่างกุ้ง ( กุ้งขาขาวและกุ้งกุลาดำ ) จากบ่อเลี้ยงกับอุณหภูมิของน้ำตั้งแต่ 29 ถึง 32 องศาเซลเซียส และความเค็มจาก 1 ถึง 5 ต่อล้านส่วน , 15 มี Vibrio cholerae ( 62 ) :e252000 MPN / g ) Vibrio parahaemolyticus เป็นปัจจุบันในหกตัวอย่าง ( 370e6300000 MPN / g ) และคะยั้นคะยออยู่สองอย่าง ( 16e1300 MPN / g )มี affinity สูง tdh ไม่ใช่ขาขาว กุ้งว่ากุ้งกุลาดําพื้นเมือง ต่ำสุดที่ยับยั้งปริมาณการวัดแล้วสำหรับตัวแทน Antimicrobial 12 เหมือนกัน ทนต่อ ampicillin และออกซิเตตราไซคลีน ( 8% และ 2% ของสายพันธุ์ ) คือเอกสารใน V . cholerae เชื้อดื้อยา ampicillin และออกซิเตตราไซคลีน ( 72 % และ 3 % ) พบในสายพันธุ์ tdh , ความต้านทานและสะพานกรุงธน ( 20% ) ที่ตรวจพบใน V . vulnificus เชื้อ และยีนต้านทาน b-lactamase tetracycline พบว่าเชื้อแบคทีเรียดื้อยาของเชื้อ การต้านทานภาวะออกซิเตตร้าซัยคลินถูกพลาสมิดพบบอกว่าความต้านทานที่เกี่ยวข้องกับ r-plasmids . ผลของเราแสดงให้เห็นว่ากุ้งที่เลี้ยงได้ในบ่อความเค็มต่ำจะอาจปนเปื้อนกับเชื้อโรค Vibrio ชนิดและกุ้งเป็นยานพาหนะสำหรับการถ่ายโอนยีนต้านทานสารต้านจุลชีพชนิดที่มีต่อสาธารณะ