It must have been nearly midnight w

It must have been nearly midnight when I heard at a great distance the sound of a horse's feet. Sometimes the sound died away, then it grew clearer again and nearer. The road to Earlshall led through woods that belonged to the earl; the sound came in that direction, and I hoped it might be some one coming in search of us. As the sound came nearer and nearer I was almost sure I could distinguish Ginger's step; a little nearer still, and I could tell she was in the dog-cart. I neighed loudly, and was overjoyed to hear an answering neigh from Ginger, and men's voices. They came slowly over the stones, and stopped at the dark figure that lay upon the ground.

One of the men jumped out, and stooped down over it. "It is Reuben," he said, "and he does not stir!"

The other man followed, and bent over him. "He's dead," he said; "feel how cold his hands are."

They raised him up, but there was no life, and his hair was soaked with blood. They laid him down again, and came and looked at me. They soon saw my cut knees.

"Why, the horse has been down and thrown him! Who would have thought the black horse would have done that? Nobody thought he could fall. Reuben must have been lying here for hours! Odd, too, that the horse has not moved from the place."

Robert then attempted to lead me forward. I made a step, but almost fell again.

"Halloo! he's bad in his foot as well as his knees. Look here -- his hoof is cut all to pieces; he might well come down, poor fellow! I tell you what, Ned, I'm afraid it hasn't been all right with Reuben. Just think of his riding a horse over these stones without a shoe! Why, if he had been in his right senses he would just as soon have tried to ride him over the moon. I'm afraid it has been the old thing over again. Poor Susan! she looked awfully pale when she came to my house to ask if he had not come home. She made believe she was not a bit anxious, and talked of a lot of things that might have kept him. But for all that she begged me to go and meet him. But what must we do? There's the horse to get home as well as the body, and that will be no easy matter."

Then followed a conversation between them, till it was agreed that Robert, as the groom, should lead me, and that Ned must take the body. It was a hard job to get it into the dog-cart, for there was no one to hold Ginger; but she knew as well as I did what was going on, and stood as still as a stone. I noticed that, because, if she had a fault, it was that she was impatient in standing.

Ned started off very slowly with his sad load, and Robert came and looked at my foot again; then he took his handkerchief and bound it closely round, and so he led me home. I shall never forget that night walk; it was more than three miles. Robert led me on very slowly, and I limped and hobbled on as well as I could with great pain. I am sure he was sorry for me, for he often patted and encouraged me, talking to me in a pleasant voice.

At last I reached my own box, and had some corn; and after Robert had wrapped up my knees in wet cloths, he tied up my foot in a bran poultice, to draw out the heat and cleanse it before the horse-doctor saw it in the morning, and I managed to get myself down on the straw, and slept in spite of the pain.

The next day after the farrier had examined my wounds, he said he hoped the joint was not injured; and if so, I should not be spoiled for work, but I should never lose the blemish. I believe they did the best to make a good cure, but it was a long and painful one. Proud flesh, as they called it, came up in my knees, and was burned out with caustic; and when at last it was healed, they put a blistering fluid over the front of both knees to bring all the hair off; they had some reason for this, and I suppose it was all right.

As Smith's death had been so sudden, and no one was there to see it, there was an inquest held. The landlord and hostler at the White Lion, with several other people, gave evidence that he was intoxicated when he started from the inn. The keeper of the toll-gate said he rode at a hard gallop through the gate; and my shoe was picked up among the stones, so that the case was quite plain to them, and I was cleared of all blame.

Everybody pitied Susan. She was nearly out of her mind; she kept saying over and over again, "Oh! he was so good -- so good! It was all that cursed drink; why will they sell that cursed drink? Oh Reuben, Reuben!" So she went on till after he was buried; and then, as she had no home or relations, she, with her six little children, was obliged once more to leave the pleasant home by the tall oak-trees, and go into that great gloomy Union House.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันต้องได้รับเกือบเที่ยงคืนเมื่อผมได้ยินในระยะทางที่ดีเสียงเท้าของม้า บางครั้งเสียงที่เสียชีวิตไปแล้วจะขยายตัวที่ชัดเจนอีกครั้งและใกล้ชิด ถนนเพื่อ Earlshall นำผ่านป่าที่เป็นของท่านเอิร์ล; เสียงที่ออกมาในทิศทางที่และฉันหวังว่ามันอาจจะเป็นหนึ่งที่มาในการค้นหาของเราบางส่วน ในฐานะที่เป็นเสียงที่มาใกล้ชิดและใกล้ชิดผมแน่ใจว่าผมเกือบจะสามารถแยกแยะความแตกต่างขั้นตอนขิง; เล็ก ๆ น้อย ๆ ยังคงใกล้ชิดและผมสามารถบอกได้ว่าเธออยู่ในรถเข็นสุนัข ผมก็ร้องหาเสียงดังและมีความสุขที่จะได้ยินเสียงตอบรับจากฮี้ขิงและเสียงผู้ชาย พวกเขามาช้ากว่าหินและหยุดอยู่ที่ร่างมืดที่วางอยู่บนพื้นดิน. ชายคนหนึ่งกระโดดออกและก้มลงมากกว่านั้น "มันเป็นรูเบน" เขากล่าวว่า "และเขาไม่ได้คน!" ชายคนอื่น ๆ ตามมาและก้มลงเขา "เขาตายแล้ว" เขากล่าวว่า "รู้สึกว่าเย็นมือของเขา." พวกเขายกเขาขึ้น แต่มีชีวิตไม่ได้และผมของเขาถูกแช่ด้วยเลือด พวกเขาวางเขาลงมาอีกครั้งและมามองที่ผม ไม่ช้าพวกเขาเห็นหัวเข่าตัดฉัน. "ทำไมม้าได้รับการลงและถูกโยนเขา! ใครจะคิดม้าสีดำจะมีการกระทำที่ไม่มีใครคิดว่าเขาจะตกอยู่. รูเบนต้องได้รับการนอนที่นี่สำหรับชั่วโมง! แปลกเกินไป ม้าที่ยังไม่ได้ย้ายจากสถานที่. " โรเบิร์ตพยายามที่จะนำฉันไปข้างหน้า ฉันทำขั้นตอน แต่เกือบลดลงอีกครั้ง. "ตะโกนเขาไม่ดีในการเดินเท้าของเขาเช่นเดียวกับหัวเข่าของเขาดูที่นี่ - กีบของเขาถูกตัดทุกชิ้น;. เขาอาจจะลงมาเพื่อนที่ไม่ดีผมจะบอกคุณว่า เน็ดผมกลัวมันไม่ได้ทั้งหมดที่เหมาะสมกับรูเบน. แค่คิดของการขี่ม้าของเขามากกว่าก้อนหินเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องรองเท้าทำไมถ้าเขาได้รับในความรู้สึกขวาของเขาเขาจะเป็นเช่นเดียวกับในเร็ว ๆ นี้มีความพยายามที่จะขี่เขา มากกว่าดวงจันทร์. ฉันกลัวที่จะได้รับสิ่งเก่าอีกครั้ง. ซูซานน่าสงสาร! เธอดูอ่อนชะมัดเมื่อเธอมาที่บ้านของฉันจะถามว่าเขาไม่ได้มาที่บ้าน. เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นบิตกังวลและ พูดถึงจำนวนมากของสิ่งที่อาจจะทำให้เขา. แต่สำหรับทุกสิ่งที่เธอขอร้องให้ผมไปและพบเขา. แต่สิ่งที่เราจะต้องทำอย่างไรมีม้าจะได้รับบ้านเป็นเช่นเดียวกับร่างกายและที่จะไม่ง่าย . " จากนั้นใช้การสนทนาระหว่างพวกเขาจนกว่าจะตกลงกันว่าโรเบิร์ตเป็นเจ้าบ่าวควรนำฉันและที่เน็ดจะต้องใช้ร่างกาย มันเป็นงานยากที่จะได้รับมันเป็นสุนัขที่เป็นรถเข็นสำหรับไม่มีใครที่จะถือขิง; แต่เธอรู้เช่นเดียวกับที่ผมทำในสิ่งที่เกิดขึ้นและยังคงยืนอยู่ในฐานะเป็นหิน ผมสังเกตเห็นว่าเพราะถ้าเธอมีความผิดก็คือว่าเธอเป็นคนใจร้อนในการยืน. เน็ดเริ่มออกช้ามากกับภาระที่น่าเศร้าของเขาและโรเบิร์ตมาและมองไปที่เท้าของฉันอีกครั้ง แล้วเขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าของเขาและผูกไว้รอบอย่างใกล้ชิดและเพื่อให้เขานำฉันกลับบ้าน ฉันจะไม่มีวันลืมคืนนั้นเดินเท้า; มันเป็นมากกว่าสามไมล์ โรเบิร์ตนำฉันช้ามากและฉันเดินขากะเผลกและ hobbled บนเช่นเดียวกับที่ฉันสามารถที่มีอาการปวดที่ดี ผมแน่ใจว่าเขารู้สึกเสียใจสำหรับฉันเพราะเขามักจะตบและเป็นกำลังใจให้ผมพูดกับผมด้วยเสียงที่น่าพอใจ. ในที่สุดฉันถึงกล่องของตัวเองและมีข้าวโพดบาง และหลังจากที่โรเบิร์ตได้ห่อหัวเข่าของฉันในผ้าเปียกเขาผูกขึ้นเท้าของฉันในยาพอกรำ, การวาดจากความร้อนและทำความสะอาดก่อนที่จะม้าหมอเห็นมันในตอนเช้าและฉันจัดการเพื่อให้ได้ตัวเองลงบน . ฟางและนอนทั้งๆที่มีอาการปวดในวันถัดไปหลังจากเกือกม้าได้ตรวจสอบบาดแผลของฉันเขากล่าวว่าเขาหวังร่วมกันไม่ได้รับบาดเจ็บ; และถ้าเป็นเช่นนั้นฉันไม่ควรจะนิสัยเสียสำหรับการทำงาน แต่ฉันไม่ควรจะสูญเสียฝ้า ผมเชื่อว่าพวกเขาทำดีที่สุดเพื่อให้การรักษาที่ดี แต่มันเป็นเวลานานและเจ็บปวดอย่างใดอย่างหนึ่ง เนื้อภูมิใจที่พวกเขาเรียกมันขึ้นมาในหัวเข่าของฉันและถูกเผาไหม้ออกมาพร้อมกับกัดกร่อน; และเมื่อในที่สุดมันก็หายเป็นปกติที่พวกเขาใส่ของเหลวพองมากกว่าด้านหน้าของหัวเข่าทั้งสองที่จะนำทั้งหมดของผมออกไป พวกเขามีเหตุผลของเรื่องนี้บางส่วนและฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง. ในฐานะที่เป็นความตายของสมิ ธ ได้รับอย่างฉับพลันเช่นนั้นและไม่มีใครอยู่ที่นั่นที่จะเห็นมันมีการพิจารณาคดีที่จัดขึ้น เจ้าของบ้านและคนดูแลม้าที่สิงโตขาวที่มีผู้คนอื่น ๆ อีกหลายให้ปากคำว่าเขากำลังเมาเมื่อเขาเริ่มต้นจากโรงแรม ผู้รักษาประตูของโทรประตูกล่าวว่าเขาขี่ม้าที่วิ่งอย่างหนักผ่านประตู; และรองเท้าของฉันถูกหยิบขึ้นมาในหมู่หินเพื่อให้กรณีที่เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาและฉันก็เคลียร์ของโทษทั้งหมด. ทุกคนสงสารซูซาน เธอเป็นคนที่เกือบออกมาจากใจของเธอ เธอยังพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก "! โอ้เขาเป็นเพื่อที่ดี - ดีดังนั้นมันเป็นสิ่งที่ถูกสาปแช่งเครื่องดื่มทำไมพวกเขาจะขายเครื่องดื่มที่สาปแช่งโอรูเบน, รูเบน?!" ดังนั้นเธอจึงเดินไปจนถึงหลังจากที่เขาถูกฝังไว้ที่นั่น แล้วขณะที่เธอไม่มีบ้านหรือความสัมพันธ์ที่เธอมีลูกหกคนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอถูกบังคับอีกครั้งที่จะออกจากบ้านที่น่าพอใจโดยสูงโอ๊คต้นไม้และเข้าไปในที่ที่ดีมืดมนยูเนี่ยนบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคงเกือบเที่ยงคืนเมื่อฉันได้ยินที่ใหญ่และไกลเสียงของม้าด้วยเท้า บางครั้งเสียงตายทันที แล้วค่อยๆ ชัดขึ้นอีกครั้งและใกล้ ถนน earlshall LED ผ่านป่าที่เป็นของเอิร์ล ; เสียงออกมาในทิศทางนั้น และฉันหวังว่ามันอาจจะมีคนมาค้นหาพวกเราเป็นเสียงมาใกล้และใกล้ผมเกือบจะแน่ใจว่าฉันสามารถแยกแยะขั้นตอนขิง ; เล็ก ๆน้อย ๆใกล้ยังและฉันสามารถบอกได้ว่า เธออยู่ในรถเข็นสุนัข ฉัน neighed เสียงดัง และมีความสุขที่จะฟังคำตอบจากชายข้างๆ ขิง และ เสียง พวกเขามาอย่างช้า ๆผ่านหินและหยุดที่มืดรูปที่วางอยู่บนพื้นดิน

คนหนึ่งกระโดดออกมา และก้มลงเหนือ" เป็นคน " เขากล่าว " และเขาจะไม่กวน !

ผู้ชายอื่นตามมา และโค้งงอมากกว่าเขา " เขาตายแล้ว , " เขากล่าวว่า " รู้สึกว่าเย็น มือของเขา . . . "

เขาเลี้ยงเขา แต่ไม่มีชีวิต และผมของเขาชุ่มไปด้วยเลือด พวกเขาวางเขาลงอีกครั้งและมาและมองที่ฉัน พวกเขาเร็ว ๆนี้เห็นเข่าตัดของฉัน

" ทำไม ม้าได้รับการลงและโยนเขา !ใครจะคิดว่าม้าดำ จะทำอย่างนั้น ไม่มีใครเค้าคิดจะล้ม รูเบน ต้องนอนที่นี่สำหรับชั่วโมง ! แปลกเหมือนกัน ว่าม้าได้ย้ายจากสถานที่ "

Robert จากนั้นพยายามที่จะนำทางผมไป ผมทำผิดขั้นตอน แต่เกือบตกอีกแล้ว

" เสียงร้องเรียก ! เขาไม่ดีในเท้าของเขา เช่นเดียวกับหัวเข่า ดูที่นี่ . . . เท้าของเขาถูกตัดทุกชิ้น เขาอาจจะมาน่าสงสารจัง ! ฉันบอกคุณแล้ว เน็ด ผมเกรงว่ามันไม่ได้เป็นอะไรกับรูเบน แค่คิดว่าเขาขี่ม้าผ่านหินเหล่านี้โดยไม่มีรองเท้า ทำไม ถ้าเขาได้รับในความรู้สึกของเขา เขาจะรีบๆ ได้พยายามที่จะขี่มันกว่าดวงจันทร์ ฉันเกรงว่า มันมีสิ่งเก่าอีกครั้ง ซูซาน น่าสงสาร เธอดูซีดเซียวเหลือเกิน เมื่อเธอมาที่บ้านเพื่อถามว่าเขาไม่ได้กลับบ้านเธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นกังวลเล็กน้อย และพูดหลายอย่าง ที่อาจทำให้เขา แต่สิ่งที่เธอขอร้องฉันไปพบเขา แต่เราต้องทำอะไร ? มีม้าเพื่อกลับบ้าน รวมทั้งร่างกายและจะไม่ง่ายหรอก "

แล้วก็ตาม การสนทนาระหว่างพวกเขา จนเห็นว่า โรเบิร์ต เป็นเจ้าบ่าว ควรจะพาฉันและเน็ดต้องใช้ร่างกายมันเป็นงานที่ยากที่จะได้รับมันในรถเข็นสุนัข เพราะไม่มีใครถือขิง แต่เธอรู้ว่าเป็นฉัน เกิดอะไรขึ้น และยืนนิ่งเป็นหิน ผมสังเกตเห็นว่า เพราะ ถ้าเค้าผิดก็ว่าเธอร้อนรนยืน

เน็ตเริ่มช้ามาก ด้วยความเศร้า โหลด และ โรเบิร์ต มา และมองเท้าของฉันอีกครั้งแล้วเขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าผูกอย่างใกล้ชิดตลอด แล้วเขาพาฉันกลับบ้าน ข้าจะไม่มีวันลืมคืนนั้นเดิน ; มันเป็นมากกว่าสามไมล์ โรเบิร์ตทำให้ฉันช้าๆ ฉัน limped และโขยกขึ้นได้เช่นกัน มีความเจ็บปวดมาก ฉันแน่ใจว่า เขาเสียใจ เขาบ่อยๆ ลูบหัวและสนับสนุนผม พูดกับผมด้วยเสียงที่ถูกใจ

ในที่สุดฉันมาถึงกล่องของผมเอง และมีข้าวและหลังจากที่โรเบิร์ตมีห่อเข่าในผ้าเปียก เขามัดเท้าของฉันในรำข้าวพอกเพื่อวาดออก ความร้อนและทำความสะอาดก่อนที่หมอม้าเห็นมันในตอนเช้า และฉันมีการจัดการที่จะได้รับตัวเองลงบนฟาง แล้วก็นอนทั้งๆที่ความเจ็บปวด

วันถัดไป หลังจากเก็บได้ตรวจบาดแผลของฉัน เขากล่าวว่าเขาหวังร่วมไม่ได้รับบาดเจ็บ และถ้าเป็นเช่นนั้นผมไม่ควรเอาแต่ใจเพื่อทำงาน แต่ผมก็ไม่เสีย กระ ฝ้า ผมเชื่อว่าพวกเขาทำดีที่สุดเพื่อให้การรักษาที่ดี แต่มันก็นานและเจ็บปวด เนื้อภูมิใจ ตามที่พวกเขาเรียกมันขึ้นมาในหัวเข่าและถูกเผาด้วยไฟ และเมื่อมันได้หาย พวกเขาใส่พองของเหลวมากกว่าด้านหน้าของหัวเข่าทั้งสอง เอาผมปิด พวกเขามีบางเหตุผลนี้และฉันคิดว่ามันโอเค .

เป็น สมิธ ตายได้ทันที ดังนั้น ไม่มีใครมีให้เห็น มีการสอบสวนขึ้น เจ้าของบ้านและคนเลี้ยงม้าที่สิงโตสีขาว กับคนอีกหลายๆ ให้หลักฐานที่เขาเมาเมื่อเขาเริ่มต้นจากโรงแรม ผู้คุมประตูโทรบอกว่าขี่ที่วิ่งยากผ่านประตู และรองเท้าของฉันเลือกขึ้นในหินดังนั้นกรณีนี้ค่อนข้างธรรมดาสำหรับพวกเขา และผมก็เคลียร์เรื่องทั้งหมด

ทุกคนสงสาร ซูซาน เธอแทบเสียสติ เธอเอาแต่พูดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า " โอ้ ! เขาช่างดีจัง มันคือทั้งหมดที่เจ้าดื่ม ทำไมพวกเขาจะขายเจ้าดื่ม โอ้ รูเบนรูเบน " ดังนั้น เธอจึงไปจนกว่าหลังจากที่เขาถูกฝังไว้ แล้ว เธอไม่มีบ้าน หรือความสัมพันธ์ เธอกับหกเด็กถูกบังคับอีกครั้งเพื่อออกจากบ้านที่ถูกใจ โดยต้นโอ๊กสูง และเข้าบ้านกันเศร้าดี