and the need to ensure an even dist

and the need to ensure an even distribution of
health care provision, for example that pharmacy
moves into rural settings, not merely urban
centres (Gilbert, 1998, 2004a; CCSA, 2005)
The list distilled from Gilbert finds resonance
with the suggestions of the Fe´de´ration Internationale
Pharmaceutique (FIP) relating to pharmacy in
developing countries (FIP, 1998). The FIP notes the
urgent need for, and the central role of pharmacists
within, the provision of primary health care. It also
acknowledges the uneven distribution of pharmacies
across the urban/rural divide that characterises
‘developing countries’ (FIP, 1998, p. 3), and urges
pharmacists to be proactive in working towards the
provision of professional PHC (FIP, 1998, pp. 3–4).
Hassell, Rogers and Noyce (2000) argue for a
proactive role for community pharmacy in the
provision of PHC even within a ‘developed’ country
such as the United Kingdom. This serves to support
the consideration of the professional role in PHC
for pharmacists across the ‘first world/developing
world’ disjunction that is found within the South
African health care setting.
Questioning what pharmacy professes
As has been suggested above, the social signifi-
cance of professions is not dead despite sociological
rumours to the contrary (Anderson, 2004; Evetts,
2003, 2006; Gilbert, 2004a; Neal & Morgan, 2000).
However, the epistemology underpinning pharmacy’s
understanding of ‘professional’ appears
inadequate for pharmacy practice in the 21st
century (Gilbert, 2004a, p. 311, Gray, Seneque, &
Smit, 1999).
Friedson’s ‘professional project’ (Gilbert, 2004a,
pp. 311–312) is based on a conceptualisation of
professional knowledge as ‘technical knowledge as a
commodity produced by the profession within the
market place of capitalism y Professions construct
a market in scarce and tangible commodities—
technical knowledge. There is an inherent tendency
towards monopoly in these relationships’ (Evans,
2003 in Gilbert, 2004a, p. 311). The general
technical knowledge discourse of health care professions
is magnified through the ‘technical-instrumental
framework of the biosciences’ (Mishler, 1984 in
Barry, Stevenson, Britten, Barber, & Bradley, 2001,
p. 490) which underpins the knowledge base of these
professions. Significantly technical knowledge is
productive knowledge (knowledge associated with
a product, rather than with process) and claims to
be value neutral (Saugstad, 2002). Technical knowledge
is rooted in Aristotle’s concept of techne
(Pellegrino & Thomasama, 1981) which suggests ‘a
disposition to act in a true and reasoned way
according to the rules of the craft’ (Carr & Kemmis,
1986, p. 32). However, the social space in which
pharmacy finds itself is one of competing knowledge
frameworks, and the ‘rules of the craft’ now
appear blurred and uncertain as we live in an age
conscious of:
y contestability, changeability, uncertainty and
unpredictability y. These four concepts are
surrounded by others such as change, turbulence,
risk and chaos. Together, this set of concepts
mark out the conceptual geography of our
supercomplex age as an age of fragility .y It is
an age in which nothing can be taken for granted.
In short, all bets are off. It is an age of conceptual
and, thereby, emotional, insecurity (Barnett,
2000a, pp. 415–416).
In such an age the technical knowledge of the
expert is no longer hallowed (Barnett, 2000a;
Traulsen & Bissell, 2003). Both Gray et al. (1999)
and Traulsen and Bissell (2004) argue that pharmacy’s
emphasis on positivist, technical knowledge
(something Hepler decried in 1987), is ill-suited for
renewed demands for
y pharmaceutical care with responsibility for
inter-professional as well as patient consultation.
This role falls in areas of expertise that do not fit
into the technical paradigm but belong to an
entirely different paradigm: one that emphasises
a disease—and patient—oriented approach to
pharmaceutical decision-making (Traulsen &
Bissell, 2004, p. 111).
The social space of competing knowledge frameworks
is not new to health care. At the simplest level
there have been, and remain, the different frameworks
of the person living with a disorder versus
that of the healer. The healer/ill person interface is
framed by the dominant cultural perspective.
Health related matters have been, and frequently
remain, under the purview of religion and law
(Lupton, 2000; Turner, 1987, 2000). For example,
Chinese health discourse remains allied to its
ancient Taoist religious roots, while in Sub-continental
Asia, Ayurvedic medicine is concerned with
maintaining balance between the body and soul
(Marks, Murray, Evans, & Willig, 2000). Unlike post-Cartesian Western dualism, traditional African,
Asian and Chinese worldviews regard the
spiritual and physical worlds as a whole, and do
not view the individual as separated from the
communal or social. Health in these worldviews
becomes a spiritual discourse that entails a communal
response strongly associated with a moralising
discourse (Gwyn, 2002; Marks et al., 2000). Here,
disease or injury (or indeed any type of misfortune)
is understood as bearing spirito-social repercussions
for those who become ill, and disease is easily
regarded as a sign of moral/spiritual or social
deviance (Ellis & Ter Haar, 2001; Mtuze, 2003).
Increasingly Western biomedicine’s dominance over
health care decisions is being challenged, or at least
supplemented or complemented, by other perspectives
(Barry et al., 2001; Marks et al., 2000).
Clearly then this ‘age of conceptual y insecurity’
is not unique to South African society, and has
implications for health care. As Barnett argues this
social space of ontological and epistemological
uncertainty is better understood as an age of
supercomplexity, an age of multiplying and competing
knowledge frameworks (Barnett, 2000a, 2000b,
2000c).
Complexity we may take to be that state of affairs
in which the demands before one exceed the
resources to meet them: consequently, one is faced
with an overload of data, entities or clients .y
Supercomplexity, in contrast, arises under conditions
of a conceptual overload: in short, supercomplexity
is the outcome of a multiplicity of
frameworks .... No longer are the boundaries, or
the forms of right knowing clear. It is not that the
old forms of knowing have been discarded; to the
contrary y. To the old definitions of knowledge
have appeared rival forms of knowing, claiming
legitimacy .... Or, to put it differently, there are a
multiplicity of knowledge frameworks to inhabit
y (Barnett, 2000b, p. 415).
In such an age technical knowledge, techne, no
longer appears as an adequate basis for the
professional. It has become necessary to move
beyond, but not abandon, techne to something
nearer the ‘moral2 disposition of [Aristotelian]
phronesis; the disposition to act rightly, truly,
prudently and responsively to circumstances.’ (Carr
& Kemmis, 1986, pp. 92–93). Saugstad notes that
phronesis:
does not consist of transforming theoretical
knowledge into practical knowledge, but is the
ablility [sic] to choose which prevailing and general
knowledge should be applied in a given practical
situation (2002:385 Italics added).
As Gray et al. argue, what is needed for
pharmacy is an epistemological perspective which
does not conflate epistemology and ontology, but
works from:
yan assumption of the relational nature of
things. [That] is context-oriented and contextdependent
y [and] yreflects a particular view of
reality and ways of coming to know reality y.
This ability to ‘‘abstract’’ from a situation
requires a strong developed awareness of the
dialectical relationship between theories (or
humanly generated models of reality), and reality
itself, an awareness which is not necessarily
developed through exposure to traditional approaches
to science (Gray et al., 1999, p. 69).
Technical discourse as a ‘threat to civility’
In the context of the competing frameworks
of a society in transformation such as South Africa,
the controlling ideology inherent in a technical
professional discourse with its demand for a
monopoly (Evans 2003, in Gilbert, 2004a, above)
poses what Evetts terms ‘a threat to civility’ (Evetts,
2006, p. 137). Such a technical, monopolistic
discourse vis-a`-vis the person seeking assistance
appears, for example, in the way South African
pharmacy positions itself as a profession. The
following extract from Good Pharmacy Practice
in South Africa (the guide to professional
pharmacy practice published by the SAPC), provides
what the SAPC presents as its ‘underlying
philosophy’3
:
Pharmacy is a dynamic, information-driven,
patient-oriented profession, through its infrastructure,
competence and skills, is committed to fulfil the health care needs of South Africa and its
people by being the:
(a) custodian of medicine;
(b) formulator, manufacturer, distributor and controller
of safe, effective and quality medicine;
(c) advisor on the safe, rational and appropriate use
of medicine;
(d) provider of accessible, essential clinical services,
including screening and referral services;
(e) accessible provider of healthcare information;
(f) provider of pharmaceutical care by taking
responsibility for the therapeutic outcome of a
therapy and by being actively involved in the
design, implementation and monitoring of an
effective pharmaceutical service;
(g) profession committed to co-operation with
members of the health care team in the interests
of the patient; and
(h) profession committed to cost-effective pharmaceutical
services (SAPC, 2004, p. 1).
A number of these features (items (c)–(e), and
possibly, (g)) suggest movement toward the engagement
with primary health care to which Gilbert
(2004a) and the FIP (1998) refer.4 There are, however,
two marked ‘absences’ from the philosophy. Firstly,
there is no space created for engagement with
anything other than Western biomedicine (but cf.
Gilbert, 2004b); secondly, and particularly puzzling in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และต้องให้กระจายแม้แต่จัดหาดูแลสุขภาพ ตัวอย่างยาที่ย้ายไปยังการตั้งค่าชนบท เมืองเพียงไม่ศูนย์ (Gilbert, 1998, 2004a CCSA, 2005)การสั่นพ้องพบรายที่กลั่นจากกิลเบิร์ตมีคำแนะนำของ Fe´de´ration InternationalePharmaceutique (เช่น FIP) เกี่ยวข้องกับร้านขายยาในประเทศกำลังพัฒนา (เช่น FIP, 1998) หมายเหตุเช่น FIPด่วนต้องการ และบทบาทของเภสัชกรส่วนกลางภายใน ส่วนสำรองของสาธารณสุขมูลฐาน มันยังยอมรับว่า การกระจายไม่สม่ำเสมอของร้านข้ามแบ่งเมือง/ชนบทที่ characterises'ประเทศ' (เช่น FIP, 1998, p. 3), และขอก่อนส่งกลับเภสัชกรต้องเชิงรุกในการทำงานต่อการจัดมืออาชีพ PHC (เช่น FIP, 1998 นำ 3 – 4)Hassell โรเจอร์ส และนอยซ์ (2000) ที่โต้แย้งในการบทบาทเชิงรุกสำหรับร้านขายยาชุมชนในการบทบัญญัติของ PHC แม้ในประเทศที่ 'พัฒนาแล้ว'เช่นสหราชอาณาจักร นี้ทำหน้าที่สนับสนุนการพิจารณาบทบาทอาชีพใน PHCสำหรับเภสัชกรในการ ' โลกแรก/พัฒนาโลก ' disjunction ที่พบในภาคใต้การตั้งค่าสุขภาพแอฟริกาสงสัย professes ยาใดเป็นการแนะนำด้านบน ในสังคมความ -cance ของวิชาชีพไม่ตายแม้ มีสังคมวิทยาข่าวลือการตรงกันข้าม (แอนเดอร์สัน 2004 Evetts2003, 2006 กิลเบิร์ต 2004a นีลและมอร์แกน 2000)อย่างไรก็ตาม ญาณวิทยา underpinning ของเภสัชศาสตร์ความเข้าใจของ 'มืออาชีพ' ปรากฏขึ้นไม่เพียงพอสำหรับการปฏิบัติเภสัชกรรมใน 21เซ็นจูรี่ (Gilbert, 2004a, p. 311 สีเทา Seneque, &Smit, 1999)ของ Friedson 'มืออาชีพโครงการ' (Gilbert, 2004aconceptualisation ของใช้นำ 311-312)ความรู้อาชีพเป็น ' ความรู้ด้านเทคนิคเป็นการสินค้าผลิต โดยอาชีพภายในสร้างอาชีพ y ตลาดของทุนนิยมตลาดในสินค้าโภคภัณฑ์ที่หายาก และจับต้องได้เช่นความรู้ด้านเทคนิคการ มีแนวโน้มเป็นโดยธรรมชาติต่อการผูกขาดในความสัมพันธ์เหล่านี้ (อีวานส์2003 ในกิลเบิร์ต 2004a, p. 311) โดยทั่วไปความรู้ด้านเทคนิควาทกรรมของวิชาชีพสุขภาพขยายผ่านการ ' เทคนิคบรรเลงกรอบของการเวลาออกของ (Mishler, 1984 ในBarry สตีเวนสัน Britten ตัดผม และ Bradley, 2001p. 490) ซึ่ง underpins ฐานความรู้เหล่านี้สาขาอาชีพ มีความรู้ด้านเทคนิคมากเพิ่มประสิทธิภาพ (ความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ ไม่ใช่ กับกระบวนการ) และอ้างว่ามีค่าเป็นกลาง (Saugstad, 2002) ความรู้ด้านเทคนิคใช้ในแนวคิดของอาริสโตเติลของ techne(Pellegrino & Thomasama, 1981) ซึ่งแนะนำ 'การจัดการดำเนินการในวิธีแท้จริง และ reasonedตามกฎของเรือ ' (คาร์และ Kemmis1986, p. 32) อย่างไรก็ตาม สังคมในพื้นที่ที่ค้นหายาที่ตัวเองเป็นหนึ่งของความรู้แข่งขันกรอบ และ "กฎของเรือ' ตอนนี้ปรากฏไม่คมชัด และไม่แน่นอนที่เราอยู่ในยุคการสติของ:y contestability, changeability ความไม่แน่นอน และunpredictability y มีแนวคิดที่สี่เหล่านี้ล้อมอื่น ๆ เช่นการเปลี่ยนแปลง ความวุ่นวายความเสี่ยงและความวุ่นวาย กัน นี้ชุดของแนวคิดทำเครื่องหมายออกแนวคิดภูมิศาสตร์ของเราsupercomplex อายุตามอายุของ.y ความเป็นอายุที่ไม่สามารถดำเนินการได้รับการในระยะสั้น การเดิมพันทั้งหมดจะปิด เป็นอายุของแนวคิดและ จึง อารมณ์ ความไม่มั่นคง (บาร์เนต2000a, 415-416 นำ)ในยุคความรู้ทางเทคนิคของการผู้เชี่ยวชาญจะไม่ hallowed (บาร์เนต 2000aTraulsen & Bissell, 2003) ทั้งสีเทาและ al. (1999)และ Traulsen และ Bissell (2004) โต้แย้งว่า ยาเน้น positivist ความรู้ด้านเทคนิค(ตก Hepler decried ในปีค.ศ. 1987 เป็นป่วยเหมาะสำหรับความต้องการต่ออายุสำหรับy ยาดูแล ด้วยความรับผิดชอบสำหรับให้คำปรึกษา inter-professional รวมทั้งผู้ป่วยบทบาทนี้อยู่ในพื้นที่ของความเชี่ยวชาญที่เหมาะสมในกระบวนทัศน์ทางเทคนิค แต่เป็นการกระบวนทัศน์ที่แตกต่าง: ที่เน้นโรค – และผู้ป่วยโดยมุ่งเน้นวิธีการตัดสินใจยา (Traulsen &Bissell, 2004, p. 111)พื้นที่ทางสังคมของการแข่งขันความรู้กรอบไม่ใช่ใหม่ดูแลสุขภาพ ในระดับที่ง่ายที่สุดมีได้ และยังคง อยู่ กรอบแตกต่างกันของคนที่ มีความผิดปกติเมื่อเทียบกับที่มาระโกที่ อินเทอร์เฟซมาระโก/ป่วยคนกรอบ โดยมุมมองทางวัฒนธรรมที่โดดเด่นสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ได้รับ และบ่อยครั้งยังคงอยู่ ภายใต้ purview ของศาสนาและกฎหมาย(Lupton, 2000 เทอร์เนอร์ 1987, 2000) ตัวอย่างวาทกรรมสุขภาพจีนยังคงเป็นพันธมิตรกับมันโบราณเต๋าศาสนาราก ในทวีปย่อยเอเชีย เกี่ยวข้องกับการแพทย์แบบอายุรเวทรักษาสมดุลระหว่างร่างกายและจิตใจ(เครื่องหมาย เมอร์เรย์ อีแวนส์ และ Willig, 2000) ซึ่งแตกต่างจากตะวันตกหลังคาร์ทีเซียน dualism แอฟริกันดั้งเดิมWorldviews เอเชียและจีนพิจารณาโลกทางกายภาพ และจิตวิญญาณทั้งหมด และทำไม่ดูละแยกออกจากการชุมชน หรือสังคม สุขภาพใน worldviews เหล่านี้กลายเป็นวาทกรรมฝ่ายวิญญาณที่กระบวนการชุมชนตอบสนองที่เกี่ยวข้องกับ moralising เป็นอย่างยิ่งวาทกรรม (Gwyn, 2002 เครื่องหมายและ al., 2000) ที่นี่โรค หรือการบาดเจ็บ (หรือกระป๋องชนิดใดแน่นอน)เข้าใจว่าเป็นเรืองร้าย spirito-สังคมสำหรับผู้ ที่เป็นป่วย และเป็นโรคง่ายถือเป็นเครื่องหมายของศีลธรรม/จิตวิญญาณ หรือทางสังคมdeviance (Ellis & เธอ Haar, 2001 Mtuze, 2003)ครอบงำ biomedicine ตะวันตกขึ้นเหนือเป็นการท้าทายการตัดสินใจดูแลสุขภาพ หรือน้อยเสริม หรือ ตู้ มุมมองอื่น ๆ(Barry และ al., 2001 เครื่องหมายและ al., 2000)ชัดเจนแล้วนี้ 'อายุ y แนวคิดความไม่มั่นคง'ไม่เฉพาะสังคมแอฟริกาใต้ และมีผลการดูแลสุขภาพ เป็นบาร์เนตจนนี้พื้นที่ทางสังคม ของโต้ epistemologicalความไม่แน่นอนจะดีกว่ากันเป็นอายุของsupercomplexity อายุของคูณ และแข่งขันกรอบความรู้ (บาร์เนต 2000a, 2000b2000 c)ความซับซ้อนที่เราอาจจะเป็น กิจการที่รัฐในที่ที่เกินความต้องการก่อนหนึ่งตัวทรัพยากรเพื่อตอบสนองพวกเขา: ดังนั้น หนึ่งประสบมีการโอเวอร์โหลดข้อมูล เอนทิตี หรือลูกค้า.ySupercomplexity คมชัด เกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไขของโอเวอร์โหลดแนวคิด: ในระยะสั้น supercomplexityมีผลมากมายหลายหลากของกรอบ... ไม่มีขอบเขต หรือแบบขวารู้ชัดเจน มันไม่เป็นมีการละทิ้งรูปแบบเก่ารู้ การตรงกันข้าม y การกำหนดอายุความรู้ได้ปรากฏรูปแบบคู่แข่งรู้ ว่าชอบธรรม... หรือ ให้ มันแตกต่างกัน มีการมากมายหลายหลากของกรอบความรู้ที่จะอาศัยอยู่y (บาร์เนต 2000b, p. 415)ดังกล่าวมีอายุความรู้ด้านเทคนิค techne ไม่ปรากฏอีกต่อไปเป็นข้อมูลพื้นฐานเพียงพอสำหรับการมืออาชีพ มันได้กลายเป็นความจำเป็นต้องย้ายอื่น ๆ แต่ไม่ abandon, techne ให้ปล๊ก ' ครอบครอง moral2 ของ [Aristotelian]phronesis การจัดการทำเรื่อง แท้จริงรัดกุม และ responsively กับสถานการณ์ ' (คาร์& Kemmis, 1986 นำ 92 – 93) Saugstad บันทึกที่phronesis:ประกอบด้วยการเปลี่ยนทฤษฎีความรู้เป็นความรู้จริง แต่เป็นการablility [sic] เลือกที่ยึด และทั่วไปควรใช้ความรู้ในทางปฏิบัติที่กำหนดสถานการณ์ (2002:385 เอียงเพิ่ม)เป็นสีเทา et al. โต้เถียง สิ่งจำเป็นสำหรับเภสัชศาสตร์มีมุมมอง epistemological ซึ่งconflate ญาณวิทยาและภววิทยา แต่ทำงานได้จาก:อัสสัมชัญยานของลักษณะเชิงสิ่งที่ [ที่] เป็นแนวเนื้อหา และ contextdependenty [และ] ดูเฉพาะของ yreflectsความเป็นจริงและวิธีการมารู้จริง yความสามารถนี้จากสถานการณ์ ''ย่อ ''ต้องมีความตระหนักพัฒนาของการdialectical ความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎี (หรือมนุษย์ธรรมดาสร้างรูปแบบของความเป็นจริง), และความเป็นจริงตัวเอง การรับรู้ซึ่งไม่จำเป็นต้องพัฒนา โดยสัมผัสกับวิธีดั้งเดิมการวิทยาศาสตร์ (Gray et al., 1999, p. 69)วาทกรรมทางเทคนิคเป็น 'คุกคามเพื่อมารยาท'ในบริบทของกรอบงานแข่งขันของสังคมในการแปลงที่แอฟริกาใต้อุดมการณ์ควบคุมใหม่ ๆ เทคนิคการวาทกรรมมืออาชีพกับความความต้องการผูกขาด (2003 อีวานส์ ในกิลเบิร์ต 2004a เหนือ)ทำอะไร Evetts เงื่อนไข 'เป็นภัยคุกคามต่อมารยาท' (Evetts2006, p. 137) ดังกล่าวเป็นเทคนิค monopolisticวาทกรรม vis a'-vis ที่บุคคลแสวงหาความช่วยเหลือปรากฏ เช่น ในแบบแอฟริกาใต้ร้านขายยาตำแหน่งตัวเองเป็นอาชีพ ที่ต่อไปนี้แยกจากร้านขายยาดีแอฟริกาใต้ (ในคู่มือการมืออาชีพให้ยาปฏิบัติเผยแพร่ โดยการ SAPC),SAPC แสดงเป็นสิ่ง ' ต้นแบบปรัชญา ' 3:ร้านขายยาเป็นแบบไดนามิก ข้อมูลขับเคลื่อนมุ่งเน้นผู้ป่วยอาชีพ ผ่านของโครงสร้างพื้นฐานความสามารถและทักษะ มีความมุ่งมั่นที่จะตอบสนองความต้องการดูแลสุขภาพของแอฟริกาใต้และคนโดยการ:(ก) บิดาของการแพทย์(ข) formulator ผู้ผลิต ผู้จัดจำหน่าย และควบคุมยาที่ปลอดภัย มีประสิทธิภาพ และคุณภาพ(ค) ประธานกรรมการการใช้เซฟ เหตุผล และความเหมาะสมยา(d) ผู้ให้บริการสามารถเข้าถึงได้ จำเป็นคลินิกบริการรวมทั้งบริการตรวจและอ้างอิง(e) ผู้ให้บริการสามารถเข้าถึงข้อมูลสุขภาพ(f) ผู้ให้บริการของยาด้วยความรับผิดชอบในผลการรักษาของรักษา และมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการออกแบบ การดำเนินงาน และติดตามผลการบริการเภสัชกรรมมีประสิทธิภาพ(g) มุ่งมั่นที่จะร่วมมือกับอาชีพสมาชิกของทีมสุขภาพในสถานผู้ป่วย และ(h) อาชีพมุ่งมั่นที่จะคุ้มค่ายาบริการ (SAPC, 2004, p. 1)จำนวนคุณลักษณะเหล่านี้ (รายการ (c)–(e) และอาจจะ, (g)) ย้ายไปหมั้นที่แนะนำกับดูแลสุขภาพหลักที่กิลเบิร์ต(2004a) และ refer.4 (1998) เช่น FIP มี แต่สองทำเครื่องหมาย 'ขาด' จากปรัชญา ประการแรกมีพื้นที่ไม่สร้างความผูกพันกับใช่ biomedicine ตะวันตก (แต่ cfกิลเบิร์ต 2004b); ประการที่สอง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งทำให้งงใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และความจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าการกระจายตัวของ
การให้การดูแลสุขภาพเช่นที่ร้านขายยา
การเคลื่อนไหวในการตั้งค่าในชนบทไม่เพียง แต่ในเมือง
ศูนย์ (กิลเบิร์ 1998, 2004a; CCSA, 2005)
รายการที่กลั่นจากกิลเบิร์พบว่าเสียงสะท้อน
ด้วยคำแนะนำของเฟ 'de'ration คอมมิวนิสต์
Pharmaceutique (FIP) ที่เกี่ยวข้องกับร้านขายยาใน
ประเทศกำลังพัฒนา (FIP, 1998) FIP บันทึก
ความจำเป็นเร่งด่วนสำหรับการและบทบาทสำคัญของเภสัชกร
ที่อยู่ในบทบัญญัติของการดูแลสุขภาพเบื้องต้น นอกจากนี้ยัง
รับทราบการกระจายไม่สม่ำเสมอของร้านขายยา
ทั่วเมือง / แบ่งชนบทที่ characterizes
'ประเทศกำลังพัฒนา (FIP 1998 พี. 3) และขอเรียกร้องให้
เภสัชกรจะเป็นเชิงรุกในการทำงานต่อ
บทบัญญัติของมืออาชีพ PHC (FIP, 1998, pp . 3-4).
Hassell, โรเจอร์สและนอยซ์ (2000) เถียง
บทบาทเชิงรุกสำหรับร้านขายยาของชุมชนใน
บทบัญญัติของ PHC แม้จะอยู่ใน 'พัฒนา' ประเทศ
เช่นสหราชอาณาจักร นี้จะทำหน้าที่สนับสนุน
การพิจารณาของบทบาทเป็นมืออาชีพใน PHC
สำหรับเภสัชกรข้ามครั้งแรกของโลก / พัฒนา
โลกร้าวฉานที่พบในภาคใต้
สุขภาพแอฟริกันการตั้งค่าการดูแล.
ตั้งคำถามสิ่งที่สารภาพร้านขายยา
ที่ได้รับการแนะนำข้างต้นที่มีนัยสำคัญทางสังคม
นัย อาชีพยังไม่ตายแม้จะมีสังคมวิทยา
ข่าวลือไปในทางตรงกันข้าม (Anderson, 2004; Evetts,
2003, 2006; กิลเบิร์ 2004a; โอนีลและมอร์แกน, 2000).
อย่างไรก็ตามญาณวิทยาหนุนร้านขายยาของ
ความเข้าใจใน 'มืออาชีพ' ปรากฏขึ้น
ไม่เพียงพอสำหรับการปฏิบัติของร้านขายยาใน 21
ศตวรรษ (กิลเบิร์ 2004a พี. 311, สีเทา, Seneque &
Smit, 1999).
Friedson ของโครงการมืออาชีพ (กิลเบิร์ 2004a,
pp. 311-312) จะขึ้นอยู่กับ conceptualisation ของ
ความรู้ทางวิชาชีพเป็น 'ความรู้ทางเทคนิค เป็น
สินค้าที่ผลิตโดยอาชีพที่อยู่ใน
สถานที่ตลาดของระบบทุนนิยมวิชาชีพและสร้าง
ตลาดในการหายากและมีตัวตนโภคภัณฑ์
ความรู้ทางเทคนิค มีแนวโน้มโดยธรรมชาติเป็น
ต่อการผูกขาดในความสัมพันธ์เหล่านี้ '(อีแวนส์
ปี 2003 ในกิลเบิร์ 2004a พี. 311) ทั่วไป
วาทกรรมความรู้ทางเทคนิคของอาชีพการดูแลสุขภาพที่
ถูกขยายผ่าน 'เทคนิคเครื่องมือ
กรอบของชีววิทยาศาสตร์ (Mishler 1984 ใน
แบร์รี่, สตีเวนสัน, บริทเต็ตัดผมและแบรดลีย์ปี 2001
พี. 490) ซึ่งรมย์ฐานความรู้ของ เหล่านี้
อาชีพ อย่างมีนัยสำคัญความรู้ทางเทคนิคเป็น
ความรู้ที่มีประสิทธิผล (ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับ
สินค้าที่มากกว่ากับกระบวนการ) และอ้างว่า
เป็นค่ากลาง (Saugstad, 2002) ความรู้ทางเทคนิค
มีรากมาจากแนวความคิดของอริสโตเติล techne
(Pellegrino & Thomasama, 1981) ซึ่งแสดงให้เห็น '
จำหน่ายที่จะทำหน้าที่ในทางที่เป็นความจริงและเหตุผล
ตามกฎของเรือ '(คาร์ & Kemmis,
1986 พี. 32) แต่พื้นที่ทางสังคมในการที่
ร้านขายยาที่พบว่าตัวเองเป็นหนึ่งในการแข่งขันความรู้
กรอบและกฎของเรือ 'ตอนนี้
ปรากฏเบลอและความไม่แน่นอนในขณะที่เราอยู่ในยุค
ของสติ:
และโต้แย้ง, ความไม่แน่นอนความไม่แน่นอนและ
ความไม่แน่นอนและ สี่แนวคิดเหล่านี้จะถูก
ล้อมรอบด้วยคนอื่น ๆ เช่นการเปลี่ยนแปลง, ความวุ่นวาย,
ความเสี่ยงและความสับสนวุ่นวาย ร่วมกันชุดของแนวคิดนี้
ทำเครื่องหมายออกภูมิศาสตร์แนวความคิดของเรา
อายุ supercomplex เป็นยุคของความเปราะบาง .y มันเป็น
วัยที่ไม่มีอะไรสามารถที่สำหรับรับ.
ในระยะสั้นการเดิมพันทั้งหมดจะถูกปิด มันเป็นยุคของความคิด
และจึงอารมณ์ไม่มั่นคง (บาร์เน็ตต์,
2000a, pp 415-416.).
เช่นอายุความรู้ทางเทคนิคของ
ผู้เชี่ยวชาญเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ (บาร์เน็ตต์, 2000a;
Traulsen & Bissell 2003) . ทั้งสีเทาและคณะ (1999)
และ Traulsen และ Bissell (2004) ยืนยันว่าร้านขายยาของ
ความสำคัญกับ positivist, ความรู้ทางเทคนิค
(บางอย่าง Hepler ประณามในปี 1987) เป็นไม่เหมาะสำหรับ
ความต้องการต่ออายุ
การบริบาลทางเภสัชกรรมและมีความรับผิดชอบใน
ระหว่างมืออาชีพรวมทั้งให้คำปรึกษาผู้ป่วย
บทบาทนี้ตกอยู่ในพื้นที่ของความเชี่ยวชาญที่ไม่เหมาะสม
ลงในกระบวนทัศน์ทางเทคนิค แต่เป็น
กระบวนทัศน์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงหนึ่งที่เน้น
โรคและวิธีการที่ผู้ป่วยที่มุ่งเน้นไปที่
ยาในการตัดสินใจ (Traulsen &
. Bissell, 2004, หน้า 111) .
พื้นที่ทางสังคมของการแข่งขันกรอบความรู้
ไม่ได้ใหม่ในการดูแลสุขภาพ ในระดับที่ง่ายที่สุด
ที่นั่นได้รับและยังคงกรอบที่แตกต่างกัน
ของบุคคลที่มีชีวิตอยู่กับความผิดปกติเมื่อเทียบกับ
ที่ของหมอ หมอ / อินเตอร์เฟซผู้ป่วยถูก
ล้อมกรอบด้วยมุมมองทางวัฒนธรรมที่โดดเด่น.
สุขภาพเรื่องที่เกี่ยวข้องได้รับและบ่อยครั้งที่
ยังคงอยู่ภายใต้บทบัญญัติของศาสนาและกฎหมาย
(Lupton 2000; อร์เนอร์, 1987, 2000) ตัวอย่างเช่น
วาทกรรมสุขภาพจีนยังคงพันธมิตรของ
รากศาสนาโบราณลัทธิเต๋าในขณะที่ใน Sub-ทวีป
เอเชียยาอายุรเวทที่เกี่ยวข้องกับ
การรักษาสมดุลระหว่างร่างกายและจิตวิญญาณ
(มาร์คเมอเรย์, อีแวนส์และ Willig, 2000) ซึ่งแตกต่างจากคู่โพสต์คาร์ทีเซียนตะวันตกแบบดั้งเดิมแอฟริกัน
ถือว่าเอเชียและจีนโลกทัศน์
โลกจิตวิญญาณและทางกายภาพโดยรวมและไม่
ได้ดูบุคคลที่เป็นแยกออกจาก
ชุมชนหรือสังคม สุขภาพในโลกทัศน์เหล่านี้
จะกลายเป็นวาทกรรมทางจิตวิญญาณที่ entails ชุมชน
การตอบสนองอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับศีลธรรม
วาทกรรม (กวิน 2002;. มาร์คและคณะ, 2000) ที่นี่
โรคหรือการบาดเจ็บ (หรืออันที่จริงประเภทของความโชคร้ายใด ๆ )
เป็นที่เข้าใจกันแบกผลกระทบ Spirito สังคม
สำหรับผู้ที่กลายเป็นคนป่วยและโรคอย่างง่ายดาย
ถือได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของคุณธรรม / จิตวิญญาณหรือสังคม
อันซ์ (เอลลิสและ Haar เธอ, 2001; . Mtuze 2003)
การปกครอง biomedicine เพิ่มมากขึ้นทางทิศตะวันตกเหนือ
การตัดสินใจการดูแลสุขภาพจะถูกท้าทายหรืออย่างน้อย
เสริมหรือครบครันด้วยมุมมองอื่น ๆ
(แบร์รี่, et al, 2001;. มาร์ค, et al, 2000)..
เห็นได้ชัดแล้วนี้ 'อายุความคิด ความไม่มั่นคงและ '
ไม่ซ้ำกับสังคมแอฟริกาใต้และมี
ผลกระทบต่อการดูแลสุขภาพ ในฐานะที่เป็นบาร์เน็ตต์ระบุนี้
พื้นที่ทางสังคมของ ontological และญาณวิทยา
ความไม่แน่นอนเป็นที่เข้าใจกันดีในฐานะอายุ
supercomplexity, อายุของการขยายตัวและการแข่งขัน
กรอบความรู้ (บาร์เน็ตต์, 2000a, 2000b,
2000c).
ความซับซ้อนที่เราอาจจะใช้เวลาในการเป็นไปได้ว่ากิจการของรัฐ
ในการที่ ความต้องการก่อนที่หนึ่งเกิน
ทรัพยากรเพื่อตอบสนองพวกเขาดังนั้นหนึ่งจะต้องเผชิญ
กับการเกินพิกัดของข้อมูลที่หน่วยงานหรือลูกค้า .y
Supercomplexity ในทางตรงกันข้ามที่เกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไข
ของการโอเวอร์โหลดความคิด: ในระยะสั้น supercomplexity
เป็นผลมาจากหลายหลาก ของ
กรอบ .... ไม่เป็นขอบเขตหรือ
รูปแบบของสิทธิรู้ที่ชัดเจน มันไม่ได้เป็น
รูปแบบเก่าของการรู้ที่ได้รับการทิ้ง; ไป
และในทางตรงกันข้าม เพื่อให้คำจำกัดความของความรู้เก่า
ได้ปรากฏตัวในรูปแบบของการรู้คู่แข่งอ้าง
ความชอบธรรม .... หรือจะนำมันแตกต่างกันมี
มากมายหลายหลากของกรอบความรู้ในการอาศัยอยู่
และ (บาร์เน็ตต์, 2000b พี. 415).
เช่นอายุ ความรู้ทางเทคนิค techne ไม่
นานปรากฏเป็นพื้นฐานที่เพียงพอสำหรับ
มืออาชีพ มันได้กลายเป็นสิ่งจำเป็นที่จะย้าย
เกิน แต่ไม่ละทิ้ง techne เพื่อสิ่งที่
ใกล้ 'จำหน่าย moral2 ของ [อริสโตเติ้]
phronesis; จำหน่ายที่จะทำหน้าที่อย่างถูกต้องอย่างแท้จริง
อย่างรอบคอบและ responsively สถานการณ์. ' (คาร์
& Kemmis, 1986, pp. 92-93) Saugstad ตั้งข้อสังเกตว่า
phronesis:
ไม่ประกอบด้วยเปลี่ยนทฤษฎี
ความรู้เป็นความรู้จริง แต่เป็น
ablility [sic] เลือกที่แพร่หลายทั่วไปและ
ความรู้ที่ควรจะนำมาใช้ในทางปฏิบัติให้
สถานการณ์ (2002: 385 ตัวเอนเพิ่ม).
ในฐานะที่เป็นสีเทาและคณะ . เถียงสิ่งที่จำเป็นสำหรับ
ร้านขายยาเป็นมุมมองของญาณวิทยาซึ่ง
ไม่ conflate ญาณวิทยาอภิปรัชญา แต่
ทำงานจาก:
yan สมมติฐานของธรรมชาติเชิงสัมพันธ์ของ
สิ่ง [ที่] เป็นบริบทที่มุ่งเน้นและ contextdependent
และ [และ] yreflects มุมมองเฉพาะของ
ความเป็นจริงและวิธีการในการที่จะมาทราบความจริงและ.
ความสามารถในการ '' นามธรรม '' จากสถานการณ์ที่
ต้องมีการรับรู้การพัฒนาที่แข็งแกร่งของ
ความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีวิภาษ (หรือ
รุ่นสร้างมนุษย์ปุถุชนของความเป็นจริง) และความเป็นจริง
ที่ตัวเองรับรู้ซึ่งไม่จำเป็นต้อง
ได้รับการพัฒนาผ่านการสัมผัสกับวิธีการแบบดั้งเดิม
กับวิทยาศาสตร์ (สีเทา et al., 1999 พี. 69).
วาทกรรมทางเทคนิคเป็น 'ภัยคุกคามต่อความสุภาพ'
ใน บริบทของกรอบการแข่งขัน
ของสังคมในการเปลี่ยนแปลงเช่นแอฟริกาใต้,
อุดมการณ์ควบคุมโดยธรรมชาติในทางเทคนิค
วาทกรรมมืออาชีพที่มีความต้องการในการ
ผูกขาด (อีแวนส์ 2003 ในกิลเบิร์ 2004a, ด้านบน)
ส่อเค้าว่าคำ Evetts 'ภัยคุกคามต่อ สุภาพ (Evetts,
2006 พี. 137) ดังกล่าวทางเทคนิคผูกขาด
วาทกรรมพิพาท & nbsp; พิพาทคนที่แสวงหาความช่วยเหลือ
ปรากฏขึ้นตัวอย่างเช่นในวิธีที่แอฟริกาใต้
ตำแหน่งร้านขายยาของตัวเองเป็นอาชีพ
สารสกัดจากต่อไปนี้จากภาควิชาเภสัชกรรมปฏิบัติที่ดี
ในแอฟริกาใต้ (แนะนำแก่ผู้ประกอบวิชาชีพ
เภสัชกรรมปฏิบัติเผยแพร่โดย SAPC) ให้
สิ่งที่ SAPC นำเสนอเป็นของ 'ต้นแบบ
philosophy'3
:
เภสัชกรรมเป็นแบบไดนามิกที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูล,
อาชีพผู้ป่วยที่มุ่งเน้น ผ่านโครงสร้างพื้นฐานของ
ความสามารถและทักษะในการมุ่งมั่นที่จะตอบสนองความต้องการการดูแลสุขภาพของแอฟริกาใต้และของ
คนโดยการ:
(ก) ผู้ปกครองของยา;
(ข) formulator ผู้ผลิตจัดจำหน่ายและการควบคุม
ของความปลอดภัยที่มีประสิทธิภาพและคุณภาพของยา ;
(c) ที่ปรึกษาเกี่ยวกับความปลอดภัยในการใช้เหตุผลและความเหมาะสม
ของยา;
(ง) ผู้ให้บริการสามารถเข้าถึงบริการทางคลินิกที่สำคัญ
รวมถึงการคัดกรองและการบริการอ้างอิง;
(จ) ผู้ให้บริการสามารถเข้าถึงข้อมูลการดูแลสุขภาพ;
(ฉ) ผู้ให้บริการของการบริบาลทางเภสัชกรรมโดย การ
รับผิดชอบต่อผลการรักษาของ
การบำบัดและการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันใน
การออกแบบการดำเนินงานและการตรวจสอบของ
การบริการทางเภสัชกรรมที่มีประสิทธิภาพ
(ช) อาชีพมุ่งมั่นที่จะทำงานร่วมกับ
สมาชิกของทีมการดูแลสุขภาพที่อยู่ในความสนใจ
ของผู้ป่วย; และ
(ซ) อาชีพมุ่งมั่นที่จะเสียค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพยา
บริการ (SAPC, 2004, หน้า 1.).
จำนวนของคุณสมบัติเหล่านี้ (รายการ (c) - (จ) และ
อาจจะ (ช)) แนะนำการเคลื่อนไหวไปสู่การมีส่วนร่วม
ด้วย ดูแลสุขภาพเบื้องต้นที่กิลเบิร์
(2004a) และไอพี (1998) refer.4 มี แต่
สองทำเครื่องหมาย 'ขาด' จากปรัชญา ประการแรก
ไม่มีช่องว่างที่สร้างขึ้นสำหรับการสู้รบกับ
สิ่งอื่นนอกเหนือจาก biomedicine ตะวันตก (แต่ cf เลย
กิลเบิร์ 2004b); ประการที่สองและทำให้งงโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และต้องให้แน่ใจว่า การกระจายตัวของ
การให้การดูแลสุขภาพ , ตัวอย่างเช่นที่ย้ายร้านขายยา
ในการตั้งค่าชนบทไม่เพียงเมือง
ศูนย์ ( Gilbert , 1998 , 2004a ; ccsa , 2005 )
รายการกลั่นจากกิลเบิร์ตพบแนนซ์
กับข้อเสนอแนะของ Fe de ration ความเป็นสากลใหม่ใหม่
pharmaceutique หยอด ) ที่เกี่ยวข้องกับเภสัชศาสตร์
ประเทศกำลังพัฒนา หยอด , 1998 ) ที่หยอด
หมายเหตุต้องการเร่งด่วน และกลาง บทบาทของเภสัชกร
ภายใน , การดูแลสุขภาพเบื้องต้น นอกจากนี้ยังยอมรับการกระจายไม่สม่ำเสมอของร้านขายยา

ในเมือง / ชนบท แบ่งที่เป็นเอกลักษณ์แห่งความหรูหรา
'developing ประเทศ ' หยอด , 2541 , หน้า 3 ) , และเรียกร้อง
เภสัชกรเป็นเชิงรุกในการทํางานต่อ
รมืออาชีพ หยอด , 1998 , pp . 3 – 4
แฮสเซิล ) ,โรเจอร์ และ นอยซ์ ( 2000 ) เถียงสำหรับ
เชิงรุกบทบาทร้านขายยาใน
จัดหารภายใน ' พัฒนา ' ประเทศ
เช่นสหราชอาณาจักร นี้เป็นการสนับสนุน
พิจารณาบทบาทวิชาชีพสาธารณสุขมูลฐาน
สำหรับเภสัชกรทั่วโลกแรก / การพัฒนา
โลก ' ประพจน์เลือกที่พบในภาคใต้แอฟริกาการดูแลสุขภาพ

.ถามที่ร้านขายยาว่า
ตามที่ได้รับการแนะนำข้างต้น สังคม signifi -
มะเร็งของอาชีพยังไม่ตายแม้สังคมวิทยา
ข่าวลือในทางตรงกันข้าม ( Anderson , 2004 ; evetts
, 2003 , 2006 ; กิลเบิร์ต 2004a ; นีล&มอร์แกน , 2000 ) .
อย่างไรก็ตาม ญาณวิทยาหนุนร้านขายยาของ
เข้าใจ ' มืออาชีพ ' ปรากฏ
ไม่เพียงพอสำหรับงานเภสัชกรรมในศตวรรษที่ 21
( กิลเบิร์ต2004a , หน้า 311 , สีเทา , seneque &
, SMIT , 1999 ) .
โครงการมืออาชีพ friedson ' ' ( กิลเบิร์ต 2004a
. 311 และ 312 , ) ตามมนต์คาถาของมืออาชีพด้านเทคนิคความรู้

' เป็นสินค้าที่ผลิตโดยอาชีพภายในตลาดของทุนนิยม Y
อาชีพ

ตลาดขาดแคลนและมีสินค้า -
เทคนิคความรู้ มี
แนวโน้มโดยธรรมชาติต่อการผูกขาดในความสัมพันธ์เหล่านี้ ' ( อีแวนส์
2003 ใน Gilbert , 2004a , หน้า 311 ) นายพล
ความรู้ทางเทคนิควาทกรรมของการดูแลสุขภาพอาชีพ
เป็นภาพขยายผ่าน ' เทคนิคเครื่องมือ
กรอบของ BIOSCIENCES ( มิชเลอร์ 1984 ใน
แบรี่ สตีเวนสัน , บริตเตน ช่างตัดผม &แบรดลีย์ 2544
หน้า 490 ) ซึ่งสนับสนุนฐานความรู้ของอาชีพเหล่านี้

ความรู้ทางด้านเทคนิค ความรู้ ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการผลิต

สินค้ามากกว่ากับกระบวนการ ) และอ้างว่า
เป็นค่าเป็นกลาง ( saugstad , 2002 )
ความรู้ทางเทคนิคเป็นรากฐานในแนวความคิดของอริสโตเติล techne
( pellegrino & thomasama , 1981 ) ซึ่งแสดงให้เห็นว่า '
นิสัยทำในความจริง และเหตุผลทาง
ตามกฎของยาน ' ( คาร์& kemmis
, 2529 , หน้า32 ) อย่างไรก็ตาม พื้นที่ทางสังคมที่
ร้านขายยาพบว่าตัวเองเป็นหนึ่งในการแข่งขันกรอบความรู้
และกฎของยาน ' ' ตอนนี้
ปรากฏเบลอและไม่แน่นอน ขณะที่เราอยู่ในยุค
สติ :
Y contestability ความแปรผัน , ความไม่แน่นอน , และ unpredictability Y

ล้อมรอบด้วยสี่เหล่านี้มีแนวคิดอื่นๆ เช่น เปลี่ยนแปลง , แปรปรวน
ความเสี่ยงและความสับสนวุ่นวาย ชุดของแนวคิด
นี้ด้วยกันมาร์คออกภูมิศาสตร์เรื่องอายุ supercomplex ของเราเป็นยุคของภาวะ
. Y มัน
อายุซึ่งไม่สามารถมองข้าม
ในระยะสั้น การเดิมพันทั้งหมดจะถูกปิด . มันเป็นยุคของแนวคิด
และ , จึง , อารมณ์ , ความไม่มั่นคง ( Barnett ,
ประกอบ . , 415 ( 416 ) .
ในยุคความรู้ทางเทคนิคของ
ผู้เชี่ยวชาญไม่ศักดิ์สิทธิ์ ( Barnett , ประกอบ ;
traulsen & Bissell , 2003 ) ทั้งเทา et al .( 1999 )
traulsen Bissell ( 2004 ) และ และยืนยันว่า ร้านขายยา คือ เน้น positivist

, ความรู้ทางเทคนิคบางอย่างเฮปเลอร์ decried ในปี 1987 ) ป่วย เหมาะกับความต้องการ
y
การบริบาลทางเภสัชกรรมรับผิดชอบกับ
อินเตอร์มืออาชีพรวมทั้งให้คำปรึกษาผู้ป่วย บทบาทนี้ตกอยู่ในพื้นที่ของความเชี่ยวชาญที่ ไม่เหมาะสม
ในทางเทคนิค แต่เป็นของคน
.กระบวนทัศน์แตกต่าง : หนึ่งที่เน้น
โรคและแนวทางการตัดสินใจที่มุ่งเน้นผู้ป่วย ( traulsen ยา

& Bissell , 2547 , หน้า 111 )

กรอบพื้นที่ทางสังคมของการแข่งขันความรู้ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับการดูแลสุขภาพ ในระดับที่ง่ายที่สุด
มี และยัง ต่างกัน กรอบ
ของคนที่มีชีวิตอยู่กับโรคเมื่อเทียบกับ
ของผู้รักษาผู้เยียวยา / คนที่ป่วยอินเตอร์เฟซ
กรอบมุมมองวัฒนธรรมเด่น .
เรื่องสุขภาพที่เกี่ยวข้องได้ และบ่อยครั้ง
ยังคงอยู่ภายใต้บทบัญญัติของศาสนาและกฎหมาย
( ลูปตัน , 2000 ; เทอร์เนอร์ , 1987 , 2000 ) ตัวอย่างเช่น
วาทกรรมสุขภาพจีนยังคงพ้องของมัน
โบราณลัทธิเต๋าศาสนารากในขณะที่ซบทวีปเอเชีย

อายุรเวท เกี่ยวข้องกับการรักษาสมดุลระหว่างร่างกายและวิญญาณ
( เครื่องหมาย , เมอร์เรย์ , อีแวนส์ , & willig , 2000 ) ซึ่งแตกต่างจากคู่ของโพสต์ ตะวันตกแบบดั้งเดิมแอฟริกา เอเชีย และ จีน โลกทัศน์เรื่อง

ทางจิตวิญญาณและทางกายภาพของโลกโดยรวม และไม่ได้ดูละ

แยกจากชุมชนหรือสังคม สุขภาพในเหล่านี้โลกทัศน์
กลายเป็นวาทกรรมที่ใช้ชุมชน
มโนมัยการตอบสนองที่เกี่ยวข้องอย่างมากกับ moralising
วาทกรรม ( กวิน , 2002 ; เครื่องหมาย et al . , 2000 ) ที่นี่
โรคหรือการบาดเจ็บ ( หรือประเภทใด ๆของความโชคร้ายจริงๆ )
เข้าใจเป็นแบริ่ง ิริโตสะเทือนสังคม
สำหรับผู้ป่วย และเป็นโรคได้ง่าย ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของจริยธรรม

/ มโนมัย หรือสังคมอันซ์ ( เอลลิส& Ter Haar , 2001 ;
mtuze , 2003 )มากขึ้นชาวตะวันตก Biomedicine เป็นเด่นกว่า
การตัดสินใจการดูแลสุขภาพกำลังถูกท้าทาย หรืออย่างน้อย
เสริมหรืออื่น ๆครบครัน โดยมุมมอง
( Barry et al . , 2001 ; เครื่องหมาย et al . , 2000 ) .
อย่างชัดเจน นี้อายุของแนวคิดความ Y '
ไม่ใช่เฉพาะสังคมแอฟริกาใต้ และมี
สำหรับการดูแลสุขภาพ เป็นบาร์เน็ตต์แย้งนี้
และพื้นที่ทางสังคมของภววิทยาญาณวิทยา
ความไม่แน่นอนที่ดีเข้าใจเป็นอายุของ
supercomplexity , อายุของการขยายตัวและการแข่งขัน
กรอบความรู้ประกอบ 2000b Barnett , , ,

2000c ) ความซับซ้อน เราอาจใช้เป็นรัฐของกิจการ
ซึ่งความต้องการก่อนที่จะเกินทรัพยากร
เจอพวกเขา : ดังนั้นหนึ่งจะต้องเผชิญกับการโอเวอร์โหลดข้อมูล
y
, องค์กรหรือลูกค้า