the M-values showed no correlation

the M-values showed no correlation with either LBGI C
or Hypo Time obtained by CGM, but was correlated with
HBGI C . The M-value is an index of the degree of divergence
from the optimal blood glucose level, which in this study
was 120 mg/dL, being the mean of values obtained by
logarithmic transformation of successive blood glucose levels
[13]. One problem is that the M-value changes with the timing
and number of blood glucose measurements by SMBG.
In clinical practice, for blood glucose control in patients
with T1DM, not only blood glucose fluctuations but also low
blood glucose levels are problematic, and it is therefore
necessary to evaluate low blood glucose levels. However, it has
been reported that although many blood glucose fluctuation
parameters show correlations with blood glucose fluctuation
within the hyperglycemic range, these show no such correla-
tions within the hypoglycemic range [14]. In addition, LBGI has
been set as an index for specific prediction of hypoglycemia,
but it has been reported to show no correlation within the
hyperglycemic range [14,18]. ADRR, which was put forward as
an index by Kovatchev et al. is calculated from routine SMBG
data over 1 month, collected three to five times per day, and is
considered to be correlated with both future extreme
hyperglycemia and future hypoglycemia [14]. Furthermore,
it has been reported that the results for ADRR obtained by
measurement three times per day on 14 days during a 30-day
period, show no attenuation [14]. In the present study, the
mean number of measurement of blood glucose by SMBG was
4.2 times per day for more than 14 days. Patton et al.
investigated the usefulness of ADRR C and ADRR S for patients
with T1DM aged 2–7 years old, and reported that ADRR C

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่า M แสดงให้เห็นว่าไม่มีความสัมพันธ์กับ C อย่างใดอย่างหนึ่ง LBGIหรือเวลา hypo ภูมิรับ โดย CGM แต่ถูก correlated กับHBGI C ค่า M คือ ดัชนีปริญญา divergenceจากระดับน้ำตาลในเลือดสูงสุด ซึ่งในการศึกษานี้120 mg/dL เป็นค่าเฉลี่ยของค่าที่ได้โดยลอการิทึมการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำตาลในเลือดต่อเนื่อง[13] . ปัญหาหนึ่งคือ ว่า ค่า M เปลี่ยนแปลงกับเวลาและตัวเลขของการวัดระดับน้ำตาลในเลือดโดย SMBGในทางปฏิบัติทางคลินิก การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดในผู้ป่วยT1DM ไม่เพียงแต่ความผันผวนของระดับน้ำตาลในเลือด แต่ยัง ต่ำระดับน้ำตาลในเลือดจะมีปัญหา และดังนั้นจำเป็นต้องประเมินระดับน้ำตาลในเลือดต่ำ อย่างไรก็ตาม มีได้รายงานว่า ถึงแม้ว่าความผันผวนของระดับน้ำตาลในเลือดมากพารามิเตอร์แสดงความสัมพันธ์กับความผันผวนของระดับน้ำตาลในเลือดภายในช่วง hyperglycemic เหล่านี้แสดงไม่เช่น correla-tions ภายในช่วง②ฤทธิ์ลดน้ำตาล [14] นอกจากนี้ LBGI ได้สร้างดัชนีสำหรับทำนายเฉพาะของ hypoglycemiaแต่มีรายงานว่า มันแสดงไม่มีความสัมพันธ์ภายในhyperglycemic ช่วง [14,18] ADRR ซึ่งย้ายไปเป็นมีคำนวณดัชนีโดย Kovatchev et al. ประจำ SMBGกว่า 1 เดือน ข้อมูลรวบรวมสามถึงห้าครั้งต่อวัน และเป็นถือว่าถูก correlated กับทั้งสองมากในอนาคตhyperglycemia และ hypoglycemia ในอนาคต [14] นอกจากนี้มีรายงานว่า ผลการที่ ADRR ได้โดยวัดสามครั้งต่อวันในวันที่ 14 ในระหว่าง 30 วันแสดงรอบระยะเวลา ไม่อ่อน [14] ในการศึกษาปัจจุบัน การมีจำนวนเฉลี่ยของการวัดน้ำตาลในเลือดโดย SMBG4.2 ครั้งต่อวันมากกว่า 14 วัน แพททัน et alตรวจสอบความมีประโยชน์ของ ADRR C และ ADRR S สำหรับผู้ป่วยมี T1DM อายุ 2 – 7 ปี รายงานที่ ADRR C

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ m-values ไม่พบความสัมพันธ์กับทั้ง lbgi C
หรือภายใต้เวลาที่ได้รับโดย CGM , แต่ไม่มี
hbgi C . การ m-value เป็นดัชนีระดับความแตกต่าง
จากที่ระดับน้ำตาลในเลือด ซึ่งในการศึกษานี้
120 มิลลิกรัม / เดซิลิตร เป็นค่าเฉลี่ยของค่าที่ได้จากการแปลงลอการิทึมของต่อเนื่อง

ระดับกลูโคสในเลือด [ 13 ]ปัญหาหนึ่งที่ m-value เปลี่ยนแปลงกับเวลาและจำนวนของระดับกลูโคสในเลือดวัด

โดย smbg . ในการปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดในผู้ป่วย
กับ t1dm , ไม่เพียง แต่ยังต่ำ ความผันผวนของระดับน้ำตาลในเลือด ระดับน้ำตาลในเลือด มีปัญหา

และดังนั้นจึงจำเป็นเพื่อประเมินระดับกลูโคสต่ำในเลือด แต่มันมี
มีรายงานว่า แม้ว่าระดับน้ำตาลในเลือดมีความสัมพันธ์กับพารามิเตอร์ที่แสดงความผันผวน

ของกลูโคสในเลือดในช่วงกิจกรรมเหล่านี้ไม่แสดงเช่น correla -
ใช้งานภายในระดับช่วง [ 14 ] นอกจากนี้ lbgi ได้
ถูกตั้งค่าเป็นดัชนีสำหรับการคาดการณ์ที่เฉพาะเจาะจงของ hypoglycemia
แต่มันได้รับรายงานไม่แสดงความสัมพันธ์ภายใน
กิจกรรมช่วง [ 14,18 ] adrr ,ซึ่งถูกหยิบยกเป็น
ดัชนีโดย kovatchev et al . คำนวณจากข้อมูล smbg
รูทีนเกิน 1 เดือน จำนวนสามถึงห้าครั้งต่อวัน , และ
ถือว่ามีความสัมพันธ์กับทั้งอนาคตและอนาคตมาก
hyperglycemia hypoglycemia [ 14 ] นอกจากนี้
มันได้รับรายงานว่าผลที่ได้จากการวัด adrr
3 ครั้งต่อวัน ใน 14 วัน ในช่วงวันที่ 30
ระยะเวลาไม่แสดงการลดทอน [ 14 ] ในการศึกษา
หมายถึงจำนวนของการวัดระดับน้ำตาลในเลือด โดย smbg คือ
3 ครั้งต่อวันเป็นเวลากว่า 14 วัน แพตตัน et al .
ศึกษาประโยชน์ของ adrr C และ adrr สำหรับผู้ป่วย
กับ t1dm อายุ 2 – 7 ปี และมีรายงานว่า adrr c