The institutional framework of fore

The institutional framework of forestry in the Indian context can be
traced back to the 19th century, as early as during the onset of British
colonial forestry, to meet the demand for timber by maintaining India's
natural forests (areas not falling under “continuous cultivation” or
“permanent settlement”) as a resource for the colonial state (Gadgil
and Guha, 1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถาบันของป่าไม้ในบริบทอินเดียสามารถ
ย้อนไปถึงศตวรรษที่ 19 เป็นช่วงต้นในระหว่างการโจมตีของอังกฤษ
อาณานิคมป่าไม้เพื่อตอบสนองความต้องการใช้ไม้โดยการรักษาของอินเดีย
ป่าธรรมชาติ (พื้นที่ที่ไม่ตกอยู่ภายใต้ "อย่างต่อเนื่อง การเพาะปลูก "หรือ
" นิคมถาวร ") เป็นทรัพยากรของรัฐอาณานิคม (Gadgil
และ Guha, 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบสถาบันของป่าไม้ในอินเดียสามารถ
ติดตามกลับไปศตวรรษ ก่อนที่เป็นช่วงของอังกฤษ
ป่าไม้โคโลเนียล เพื่อตอบสนองความต้องการยางพารา โดยการรักษาของอินเดีย
ป่า (เรื่องที่ไม่อยู่ภายใต้ "การเพาะปลูกอย่างต่อเนื่อง" หรือ
"ถาวรการชำระเงิน") เป็นทรัพยากรสำหรับรัฐโคโลเนียล (Gadgil
Guha, 1994 และ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรอบสถาบันของป่าไม้ในบริบทอินเดีย
ซึ่งจะช่วยให้สามารถตรวจสอบย้อนกลับไปในช่วงศตวรรษที่ 19 ในช่วงต้นในระหว่างขั้นตอนการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ป่าไม้
สมัยเป็นอาณานิคมของอังกฤษกับความต้องการไม้โดยการรักษาป่าตามธรรมชาติของ
อินเดีย(พื้นที่ไม่ได้ลดลงตาม"การแก้ปัญหาการปลูกอย่างต่อเนื่อง"หรือ
ซึ่งจะช่วย"ถาวร")และทรัพยากรสำหรับตามแบบอาณานิคมของรัฐ( gadgil
และ guha 1994 )