Listen to me, please,everyone,’ Sco

Listen to me, please,everyone,’ Scott McKenzie shouted. The restaurant opens in ten minutes and I have some things to tell you. First these are the special dishes for this lunchtime. Scott stopped, looked around him and then went on when his staff had stopped talking. Today’s special soup is corn chowder. And the special burrito is turkey.
Turkey’s not a good idea in july,’ said lan Whitehead wearly. Turkey’s really for Christmas. He shook his head in despair. This made Emma Morley laugh. Lan was now Emma’s best friend, but she rarely laughed at what h said. Scott looked at the two of them.
‘lan, you can clean the toilets today, Scott said. Emma, I need to talk to you in my office.’
Emma followed the manager into his office and sat down.
‘I’II come straight to the point, Scott said. I’m leaving loco Caliente soon. I’m going to be the manager of a big, new restaurant in west London. Do you want to be the manager here when I go? It’s a good career opportunity. Head office wants someone who isn’t going anywhere. Someone who won’t go away travelling or leave suddenly to start a more exciting job.’
And suddenly, Emma was crying.
What’s wrong, Emma? Scott asked. Has somebody upset you?
No, it’s all right, Scott. It’s really nothing, Emma told him
‘No, it’s all right Scott. It’really nothing, Emma told him. ‘Don’t worry, I’II be fine in a minute.’
Go and rest in the staffroom,’ said Scott kindly. ‘Give me your answer about the job tomorrow.’
A few minutes later Emma was alone in the staffroom. She looked around her in despair. She knew that the couldn’t leave her job. She had to spend all her money on rent, so she needed to take the manager all her life. She still wanted to be a writing perhaps a flim-maker, or a painter. She wanted to be something in the arts. She spent lots of the time writing – she mostly wrote poems these days. But nothing was working well for here. Nobody wanted to publish her poems. Emma knew that her mother was still trying to find jobs for her in Yorkshire. Some days, she thought she would go back there. ‘I’ ve had a battle with London and London has won, ‘she told herself. But she wasn’t ready to stop fighting yet. She needed to be in London
Emma opened her handbag and took out her special nootbook. The book had a beautiful cover and lovely, thick white paper. It was where Emma wrote her poems. Now she took out her best pen. She thought for minutes, then she started to write a new poem about how she felt. The poems. she wrote was quite short and she knew it was really bad. She turned back through the pages of the book and found an rarlier poem called Daybreak in Edinburgh. She read it.







We lie here in the
Narrow bed and talk
About the future. I
Look at him and think
‘Handsome’ – stupid word – and I
Ask myself the
Hardest question,
‘Might it be the real
Thing this time?
Outside the birds begin to sign and sunlight warms the curtain.




Emma looked carefully at what she had written. ‘Can I really make the bad things in my life seem better by writing about them? She wondered. She had just decided that she could not do that because that poem was rubbish too, when lan came into the staffroom. Lan looked angry and unhappy.
Emma he said, your friend is in the restaurant again
-the handsome one. He wants to see you. He’s with a girl
-a diffrernt one this time. Lan had seen several of Dexter’s girlfriend. Dexter obviously liked to show them to Emma and this clerly upset her. It upset lan too.
‘He’ s a monster , Emma, lan said.
‘No, he’s not a monster , he’s just an idiot. Emma sighed and went out into the restaurant.
Dexter was with a tall, thin girl with black hair and expensive black clothes. They were reading the the menu aloud to each other and laughing about it.
‘Hello, Emma!’ Dexter said when he saw her. This is Naomi. Will you have a drink with us? His voice told Emma that he was drunk.
‘I can’t do that, Dex, I’m working, Emma replied. ‘Goodbye.’ She turned away and walked back to the staffroom. Later before leaving the restaurant, Dexter left a handwritten note on his table.

Later in the day, after Emma had finished work, she found Dexter lying on the grass on Primrose Hill , a mile away. The evening sun was warm and he was almost asleep. A half-empty wine bottle told her the reason. Emma kicked his leg.
‘Don’t do that to me, Dexter , she said angrily. ‘Don’t bring people into the restaurant to laugh at me. If you ever do that again, it’s the end of our friendship.’
‘I’m sorry, Em,’Dexter said. ‘I’m really sorry. I apologize.’angry
Emma looked at him and decided that he meant what he said-for now. She sat down beside him.
‘Won’t your girlfriend be angry if she finds out that you left a note asking me to meet you? She asked.
‘Oh, Naomi isn’t really my girlfriend,’ Dexter repied happily. ‘She’s just someone I go out with sometimes.’
‘I’m sorry, then, ‘said Emma. ‘Clearly, I don’t mean girlfriend, I mean victim. She spoke sadly. And she thought, ‘Em and Dex, Dex and Em. No ,it’s never going to happen now.’
She picked up the bottle of wine and drank from it. Dexter looked at her and he felt warm inside. He often thought that Emma Morley was the best person he’d ever known. But he’d never really told her that. And he didn’t tell her that now. For some reason, he couldn’t make himself tell her that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟังฉัน โปรด ทุกคน McKenzie สก็อตตะโกน เปิดในสิบนาที และมีบางสิ่งบางอย่างจะบอกคุณ ก่อน เหล่านี้เป็นอาหารจานพิเศษสำหรับมื้อเที่ยงนี้ สก็อตต์ หยุดมองรอบ ๆ เขาแล้ว ไปเมื่อเจ้าหน้าที่ได้หยุดพูด วันนี้พิเศษซุปเป็นซุปข้าวโพด และ burrito พิเศษเป็นตุรกี ตุรกีของไม่ควรในเดือนกรกฎาคม กล่าวว่า lan Whitehead wearly จริง ๆ สำหรับคริสต์มาสของตุรกี เขาจับหัวของเขาในความสิ้นหวัง นี้เอ็มม่า Morley หัวเราะได้ Lan ตอนนี้เพื่อนของ Emma แต่เธอไม่ค่อยหัวเราะที่ h อะไรกล่าว สก็อตต์มองเขาทั้งสอง ' ลาน คุณสามารถทำความสะอาดห้องน้ำวันนี้ สก็อตกล่าวว่า เอ็มม่า ต้องคุยกับคุณใน office ของฉัน.' เอ็มม่าตามตัวจัดการการทำงานของเขา และนั่งลง ' I'II มาตรงจุด สกอตต์กล่าวว่า ออก loco Caliente เร็ว ๆ นี้ ฉันจะเป็น ผู้จัดการของร้านอาหารขนาดใหญ่ ใหม่ในลอนดอนตะวันตก คุณต้องเป็นผู้จัดการที่นี่เมื่อ โอกาสประกอบอาชีพได้ สำนักงานใหญ่ต้องคนที่ไม่ได้ไปเลย คนที่จะไปเดินทางหรือปล่อยก็เข้าทำงานที่น่าเก็บไว้ ' และทันใดนั้น เอ็มม่าไม่ร้องไห้ สิ่งไม่ถูกต้อง เอ็มม่า สก็อตถาม ใครมีอารมณ์เสียคุณ ไม่ ก็ สก็อต เป็นอะไร เอ็มมาบอก ' ไม่ เป็นสก็อตขวาทั้งหมด It'really อะไร เอ็มม่าบอก 'ไม่ต้องกังวล I'II จะดีในนาที' ไป และใน staffroom กล่าวว่า สก็อตละม่อม 'ให้ผมคำตอบเกี่ยวกับงานวันพรุ่งนี้' เอ็มมาภายหลังมีคนเดียวใน staffroom กี่นาที เธอมองรอบ ๆ เธอในความสิ้นหวัง เธอรู้ไม่สามารถออกจากงานของเธอได้ เธอได้ใช้เงินของเธอให้เช่า เพื่อเธอต้องการที่จะจัดการชีวิตของเธอ เธอยังอยากจะเขียนแบบที flim maker หรือวาด เธอต้องการบางอย่างในศิลปะ เธอใช้เวลามากมายเขียนเวลา – เธอส่วนใหญ่เขียนบทกวีนี้ แต่ไม่ได้ทำงานดีสำหรับที่นี่ ไม่มีใครอยากเผยแพร่บทกวีของเธอ เอ็มมารู้ว่า แม่ของเธอยังพยายามหางานสำหรับเธอในยอร์คเชียร์ บางวัน เธอคิดว่า เธอจะไปกลับ 'ฉัน' ได้มีการต่อสู้กับลอนดอน และลอนดอนได้ ชนะ, ' เธอบอกตัวเอง แต่เธอไม่พร้อมที่จะหยุดการต่อสู้ได้ เธอต้องอยู่ในลอนดอน เอ็มมาเปิดกระเป๋าของเธอ และเอาออก nootbook พิเศษของเธอ หนังสือมีปกสวยงามและน่ารัก หนากระดาษสีขาว ที่เอ็มมาเขียนบทกวีของเธอได้ ตอนนี้ เธอเอาออกปากกาที่ดีที่สุดของเธอ เธอคิดว่า นาที นั้นเธอเริ่มเขียนกลอนใหม่เกี่ยวกับวิธีที่เธอรู้สึก บทกวี เธอเขียนค่อนข้างสั้น และเธอรู้ว่า มันดีจริง ๆ เธอหันกลับผ่านหน้าหนังสือ และพบบทกวี rarlier เรียกว่าเดย์เบรกในเอดินบะระ เธออ่านมัน เราอยู่ใน เตียงแคบและพูดคุย เกี่ยวกับอนาคต ฉัน ดูเขา และคิดว่า 'หล่อ' –โง่คำ – และฉัน ถามตัวเอง คำถามที่ยากที่สุด ' มันอาจจะจริง สิ่งที่เวลานี้ ด้านนอกนกเริ่มลง และแสงแดด warms ม่าน เอ็มม่าดูอย่างระมัดระวังในสิ่งที่เธอได้เขียน ' ฉันจริง ๆ สามารถทำให้สิ่งเลวร้ายในชีวิตที่ดูเหมือนดีขึ้น โดยการเขียนเกี่ยวกับพวกเขาหรือไม่ เธอสงสัยว่า เธอเพิ่งได้ตัดสินใจว่า เธอไม่สามารถทำที่เนื่องจากบทกวีที่มีขยะมากเกินไป เมื่อ lan มา staffroom Lan ดูโกรธ และไม่มีความสุข เอ็มม่าพูด เพื่อนของคุณอยู่ในร้านอีก-ได้หล่อ เขาอยากเจอ เขาอยู่กับผู้หญิง diffrernt-หนึ่งในเวลานี้ Lan ได้เห็นหลายแฟนของ Dexter Dexter ชัดชอบแสดงเอ็มม่า และ clerly นี้อารมณ์เสียเธอ มันอารมณ์เสียลานเกินไป 'เขา' s กล่าวว่า สัตว์ประหลาด เอ็มม่า lan ' ไม่ เขาไม่ใช่สัตว์ประหลาด เขาเป็นเพียงคนบ้า เอ็มม่าถอนหายใจ และเดินเข้าไปหาในร้าน Dexter กับผู้หญิงสูง บางด้วยผมสีดำและเสื้อผ้าสีดำราคาแพงได้ พวกเขาได้อ่านเมนูเสียงเพื่อกันและหัวเราะเกี่ยวกับมัน 'สวัสดี เอ็มมา' Dexter กล่าวเมื่อเขาเห็นเธอ โดยนาโอมิ คุณจะมีเครื่องดื่มกับเรา เสียงเขาบอกว่า เอ็มมาว่า เขาเมา ' ฉันไม่ว่า เดกซ์ ฉันกำลัง เอ็มมาตอบ 'ลา' เธอหัน และเดินกลับไป staffroom ในภายหลังก่อนออกจากร้าน Dexter ซ้ายบันทึกย่อด้วยลายมือบนโต๊ะของเขา ในวัน หลังจากเอ็มม่าได้เสร็จงาน เธอพบ Dexter ที่นอนอยู่บนหญ้าบนเนินเขา Primrose ไมล์ไป ดวงอาทิตย์ยามเย็นอบอุ่น และเขาเกือบจะหลับ ขวดไวน์เปล่าครึ่งบอกเธอเหตุผล เอ็มมาเตะขาของเขา ' อย่าทำให้ฉัน Dexter เธอบอก angrily ' อย่านำคนเข้ามาในร้านทำหัวเราะที่ฉันนั้น ถ้าคุณเคยทำเช่นนั้นอีก จึงสิ้นสุดมิตรภาพของเรา " ' ขอ Em,'Dexter กล่าว "ผมเสียใจจริง ๆ ขอโทษด้วย ' โกรธ เอ็มม่าดูเขา และตัดสินใจว่า เขาหมายถึง อะไรเขากล่าวว่า ในขณะนี้ เธอนั่งลงข้าง ๆ เขา ' แฟนไม่โกรธถ้าเธอพบว่า คุณซ้ายหมายเหตุขอให้พบคุณ เธอถาม 'โอ้ นาโอมิไม่ได้จริง ๆ แฟนของฉัน Dexter repied อย่างมีความสุข 'เธอได้เพียงแค่คนที่ไปออกด้วยบางครั้ง' ' ฉันขอ แล้ว, ' เอ็มม่ากล่าวว่า ' เห็นได้ชัด ฉันไม่ได้หมายถึง แฟน ผมหมายถึง เหยื่อ เธอพูดเศร้า และเธอคิด ว่า 'Em และเดกซ์ เดกซ์ และ Em ไม่ มันไม่เคยจะเกิดขึ้นขณะนี้ ' เธอรับขวดไวน์ และดื่มจาก Dexter มองเธอ และเขารู้สึกอบอุ่นภายใน เขามักจะคิดว่า เอ็มม่า Morley คือ คนดีที่สุดที่เขาเคยรู้จัก แต่เขาไม่เคยได้บอกเธอที่ และเขาไม่ได้บอกเธอที่ขณะนี้ ดัง เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองที่บอกเธอที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังฉันโปรดทุกคน 'สกอตต์แม็คเคนซีตะโกน ร้านอาหารที่เปิดในสิบนาทีและฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่จะบอกคุณ ครั้งแรกที่เหล่านี้เป็นอาหารจานพิเศษสำหรับอาหารกลางวันนี้ สกอตต์หยุดเขามองไปรอบ ๆ แล้วก็เดินขึ้นเมื่อพนักงานของเขาหยุดพูด ซุปพิเศษวันนี้เป็นซุปข้าวโพด และเบอร์ริโตเป็นพิเศษคือไก่งวง.
ตุรกีไม่ได้เป็นความคิดที่ดีในเดือนกรกฎาคมกล่าวว่าลานเฮด wearly ตุรกีจริงๆสำหรับคริสมาสต์ เขาส่ายหัวในความสิ้นหวัง นี่เองที่ทำให้เอ็มมามอร์ลี่ย์หัวเราะ ลานตอนนี้เอ็มม่าเพื่อนที่ดีที่สุด แต่เธอไม่ค่อยหัวเราะในสิ่งที่เอชกล่าวว่า สกอตต์มองไปที่สองของพวกเขา.
'ลานคุณสามารถทำความสะอาดห้องน้ำในวันนี้สกอตต์กล่าวว่า เอ็มม่าฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณในสำนักงานของฉัน.
เอ็มม่าผู้จัดการตามเข้าไปในห้องทำงานของเขาและนั่งลง.
'I'II มาตรงไปยังจุดที่สกอตต์กล่าวว่า ฉันออกจากบ้า Caliente เร็ว ๆ นี้ ฉันจะเป็นผู้จัดการของขนาดใหญ่ร้านอาหารใหม่ในเวสต์ลอนดอน คุณต้องการที่จะเป็นผู้จัดการที่นี่เมื่อฉันไป? มันเป็นโอกาสที่ดีในการประกอบอาชีพ สำนักงานใหญ่ต้องการคนที่ไม่ได้ไปทุกที่ คนที่จะไม่หายไปเดินทางหรือออกอย่างกระทันหันที่จะเริ่มต้นงานที่น่าตื่นเต้นมากขึ้น.
และทันทีที่เอ็มม่าก็ร้องไห้.
มีอะไรผิดปกติเอ็มม่า? สกอตต์ถาม ได้ใครสักคนที่ไม่พอใจคุณหรือไม่ก็สิ่งที่ถูกต้อง, สกอตต์
มันไม่มีอะไรจริงๆเอ็มม่าบอกเขาว่า
'ไม่ก็สิ่งที่ถูกต้องก็อตต์ ไม่มีอะไร It'really เอ็มม่าบอกเขาว่า 'ไม่ต้องกังวล I'II จะปรับในนาที.
ไปและส่วนที่เหลือใน staffroom ที่' สกอตต์กล่าวว่าความกรุณา 'ให้ฉันคำตอบของคุณเกี่ยวกับงานในวันพรุ่งนี้.
ไม่กี่นาทีต่อมาเอ็มม่าเป็นคนเดียวใน staffroom เธอมองไปรอบ ๆ ของเธอในความสิ้นหวัง เธอรู้ว่าไม่สามารถออกจากงานของเธอ เธอต้องใช้จ่ายเงินทั้งหมดของเธอในการเช่าดังนั้นเธอจำเป็นในการใช้ผู้จัดการตลอดชีวิตของเธอ เธอยังคงต้องการที่จะเขียนอาจ flim ชงหรือจิตรกร เธออยากจะเป็นบางสิ่งบางอย่างในศิลปะ เธอใช้เวลาจำนวนมากของการเขียนเวลา - เธอเขียนบทกวีส่วนใหญ่วันนี้ แต่ไม่มีอะไรทำงานได้ดีที่นี่ ไม่มีใครอยากที่จะเผยแพร่บทกวีของเธอ เอ็มม่ารู้ว่าแม่ของเธอก็ยังคงพยายามที่จะหางานให้เธอในยอร์ค บางวันเธอคิดว่าเธอจะกลับไปที่นั่น "ผมได้มีการสู้รบกับกรุงลอนดอนและกรุงลอนดอนได้รับรางวัล" เธอบอกกับตัวเอง แต่เธอก็ไม่พร้อมที่จะหยุดการต่อสู้ยัง เธอต้องการที่จะอยู่ในลอนดอนเอ็มม่าเปิดกระเป๋าถือของเธอและเอาออก nootbook พิเศษของเธอ
หนังสือเล่มนี้มีปกสวยงามและน่ารักหนากระดาษสีขาว มันเป็นที่เอ็มม่าเขียนบทกวีของเธอ ตอนนี้เธอหยิบเอาปากกาดีที่สุดของเธอ เธอคิดว่านาทีแล้วเธอเริ่มเขียนบทกวีใหม่ ๆ เกี่ยวกับวิธีการที่เธอรู้สึกว่า บทกวี เธอเขียนก็ค่อนข้างสั้นและเธอรู้ว่ามันไม่ดีจริงๆ เธอหันกลับมาผ่านหน้าของหนังสือเล่มนี้และพบว่าบทกวี rarlier เรียกว่าอุษาในเอดินบะระ เธออ่านมัน. เราอยู่ที่นี่ในเตียงแคบและพูดคุยเกี่ยวกับอนาคต ฉันมองไปที่เขาและคิดว่า'หล่อ' - คำโง่ - และฉันถามตัวเองคำถามที่ยากที่สุด, มันอาจจะมีความเป็นจริงสิ่งที่ครั้งนี้หรือไม่นอกนกเริ่มที่จะเข้าสู่ระบบและแสงแดดอุ่นผ้าม่าน. เอ็มม่ามองอย่างระมัดระวังในสิ่งที่เธอมี เขียน 'ฉันสามารถจริงๆให้สิ่งที่ไม่ดีในชีวิตของฉันดูเหมือนดีขึ้นโดยการเขียนเกี่ยวกับพวกเขา? เธอสงสัย เธอก็ตัดสินใจว่าเธอไม่สามารถทำเช่นนั้นเพราะบทกวีที่เป็นขยะเกินไปเมื่อเข้ามาในลาน staffroom ลานมองโกรธและความสุข. เอ็มม่าเขากล่าวว่าเพื่อนของคุณอยู่ในร้านอาหารอีกครั้ง-the หล่อหนึ่ง เขาต้องการที่จะเห็นคุณ เขากับผู้หญิงdiffrernt -a หนึ่งในเวลานี้ ลานได้เห็นหลายแฟนสาวของเด็กซ์เตอร์ Dexter ชอบที่จะเห็นได้ชัดแสดงให้เอ็มม่าและ clerly นี้เธออารมณ์เสีย มันทำให้เสียลานเกินไป. 'เขา' มอนสเตอร์ส, เอ็มม่าลานกล่าวว่า. "ไม่เขาไม่ได้มอนสเตอร์ที่เขาเป็นเพียงคนงี่เง่า เอ็มม่าถอนหายใจและเดินออกไปที่ร้านอาหาร. Dexter กับสูง, สาวบางที่มีผมสีดำและมีราคาแพงเสื้อผ้าสีดำ พวกเขาได้รับการอ่านออกเสียงให้เมนูแต่ละอื่น ๆ และหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องนี้. the 'สวัสดี, เอ็มม่า! เด็กซ์เตอร์กล่าวว่าเมื่อเขาเห็นเธอ นี่คือนาโอมิ คุณจะมีเครื่องดื่มกับเรา? เสียงของเขาเอ็มม่าบอกว่าเขาเป็นคนเมา. 'ฉันไม่สามารถทำเช่นนั้น Dex ผมทำงานเอ็มม่าตอบ 'ลาก่อน. เธอหันไปและเดินกลับไปที่ staffroom ต่อมาก่อนที่จะออกร้านอาหาร Dexter ทิ้งโน้ตที่เขียนด้วยลายมือบนโต๊ะของเขา. ต่อมาในวันนี้หลังจากที่เอ็มม่ามีงานเสร็จแล้วเธอก็พบว่า Dexter นอนอยู่บนพื้นหญ้าในพริมโรสฮิลล์, ไมล์ไป อาทิตย์ตอนเย็นอบอุ่นและเขาก็หลับไปเกือบ ขวดไวน์ครึ่งที่ว่างเปล่าของเธอบอกเหตุผลที่ เอ็มม่าเตะขาของเขา. 'อย่าทำแบบนั้นกับฉัน Dexter เธอกล่าวด้วยความโกรธ 'อย่านำคนเข้าไปในร้านอาหารที่จะหัวเราะเยาะฉัน ถ้าคุณเคยทำอย่างนั้นอีกครั้งก็เป็นจุดสิ้นสุดของมิตรภาพของเรา. '' ฉันขอโทษ Em 'เด็กซ์เตอร์กล่าวว่า 'ฉันขอโทษจริงๆ. ฉัน apologize.'angry เอ็มม่ามองไปที่เขาและตัดสินใจว่าเขาหมายถึงสิ่งที่เขากล่าวว่าสำหรับในขณะนี้ เธอนั่งลงข้าง ๆ เขา. 'จะไม่แฟนของคุณจะโกรธถ้าเธอพบว่าคุณทิ้งโน้ตขอให้ฉันได้พบคุณได้หรือไม่ เธอถาม. 'Oh, นาโอมิไม่ได้จริงๆแฟนของฉัน' Dexter repied อย่างมีความสุข เธอเป็นเพียงคนที่ผมออกไปกับบางครั้ง. '' ฉันขอโทษแล้วกล่าวว่าเอ็มม่า 'เห็นได้ชัดว่าผมไม่ได้หมายถึงแฟนสาวของผมหมายถึงเหยื่อ เธอพูดเศร้า และเธอคิดว่า 'Em และ Dex, Dex และเอ็ม ไม่มีก็ไม่เคยที่จะเกิดขึ้นในขณะนี้. เธอหยิบขวดไวน์และดื่มจากมัน Dexter มองที่เธอและเขารู้สึกอบอุ่นภายใน เขามักจะคิดว่าเอ็มมามอร์ลี่ย์เป็นคนที่ดีที่สุดที่เขาจะเคยรู้จัก แต่เขาไม่เคยบอกเธอว่าจริงๆ และเขาไม่ได้บอกเธอว่าตอนนี้ ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองบอกเธอว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟังผม ทุกคนกรุณา ' Scott McKenzie ตะโกน ร้านอาหารเปิด 10 นาที ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ แรกเหล่านี้เป็นอาหารจานพิเศษสำหรับมื้อกลางวันนี้ สก็อตหยุดมองไปรอบๆ แล้วก็ไป เมื่อพนักงานของเขาได้หยุดคุย ซุปพิเศษของวันนี้คือ ซุปข้าวโพด และได้พิเศษคือตุรกี
ตุรกีไม่ใช่ความคิดที่ดีในเดือนกรกฎาคม' ' ลาน whitehead wearly . ตุรกีจริงๆสำหรับคริสต์มาส เขาส่ายหน้าหมดหวัง นี้ทำให้เอ็มม่า มอร์ลีย์หัวเราะ แลนตอนนี้เอมม่า เพื่อนสนิท แต่เธอไม่ค่อยหัวเราะอะไร H กล่าว สกอตต์มองพวกเขาสองคน
' LAN คุณสามารถทำความสะอาดห้องน้ำวันนี้ สกอตต์ กล่าว เอมม่า ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณในสำนักงานของฉัน . '
เอ็มม่าตามผู้จัดการในสำนักงานของเขาและนั่งลง
' ผมมาตรงๆ , สกอตต์กล่าวว่า ฉันไปบ้าที่ตั้งแล้ว ฉันจะเป็นผู้จัดการของใหญ่ ภัตตาคารใหม่ในลอนดอนตะวันตก คุณต้องการที่จะเป็นผู้จัดการที่นี่ เมื่อฉันไป มันเป็นโอกาสที่อาชีพการงานที่ดี สํานักงานใหญ่ต้องการคนที่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น ใครที่ไม่ได้ไปเที่ยวหรือไปก็เริ่มงานที่น่าตื่นเต้นมากขึ้น '
ทันใดนั้นเอ็มม่าร้องไห้ .
เป็นอะไร เอมม่า สก็อตถาม มีใครทำให้คุณโกรธ ?
ไม่เป็นไร สก็อต มันไม่มีอะไรจริงๆ เอ็มม่าบอกว่า
' ไม่เป็นไร สก็อต it'really ไม่มีอะไร เอ็มม่าบอกกับเขา ไม่ต้องห่วง ผมจะปรับในนาที '
ไปพักเอง ' สก็อต ละม่อม ' ตอบคำถามเรื่องงานวันพรุ่งนี้ '
.ไม่กี่นาทีต่อมา เอ็มม่าอยู่คนเดียวเอง . เธอมองไปรอบๆ ในความสิ้นหวัง นางรู้ว่าไม่สามารถทิ้งงานของเธอ เธอมีการใช้จ่ายเงินทั้งหมดของเธอที่เช่า ดังนั้นเธอต้องไปจัดการชีวิตทั้งหมดของเธอ เธอยังต้องการที่จะเขียนบางทีฟิล์ม maker หรือจิตรกร เธออยากเป็นอะไรในศิลปะเธอใช้เวลามากเวลาเขียน เธอเขียนบทกวีและส่วนใหญ่วันเหล่านี้ แต่ไม่มีอะไรทำงานได้ดีที่นี่ ไม่มีใครอยากตีพิมพ์บทกวีของเธอ เอมม่ารู้ว่าแม่ของเธอยังพยายามที่จะค้นหางานของเธอในยอร์คเชอร์ . บางวัน เธอก็คิดว่าเธอจะกลับไปที่นั่น ' ฉัน ' ได้มีการต่อสู้กับลอนดอนและลอนดอนได้รับรางวัล ' เธอบอกกับตัวเอง แต่เธอยังไม่พร้อมที่จะหยุดการต่อสู้เลยเธอต้องการที่จะอยู่ในลอนดอน
เอมม่าเปิดกระเป๋าถือของเธอ และหยิบเอาโน๊ตบุ๊กพิเศษของเธอ หนังสือเล่มนี้มีปกสวยและน่ารัก , กระดาษหนา มันคือที่เอ็มม่าเขียนบทกวีของเธอ ตอนนี้เธอเอาปากกาของเธอที่ดีที่สุด คิดว่าสำหรับนาที จากนั้นก็เริ่มเขียนกลอนใหม่เกี่ยวกับความรู้สึกของเธอ แต่งกลอน เธอเขียนมันค่อนข้างสั้น และหล่อนก็รู้ว่ามันแย่จริงๆเธอหันกลับมาด้วยหน้าของหนังสือ และพบ rarlier บทกวีที่เรียกว่ารุ่งสางในเอดินบะระ เธออ่าน . . .







เรานอนอยู่ในเตียงแคบๆ

คุยเรื่องอนาคต ฉันมองเขาและคิดว่า

' หล่อ ' ( โง่ ) และถามตัวเองว่าฉัน

ยากคำถาม ,
' จะจริง
สิ่งนี้ ?
ภายนอกนกเริ่มลงชื่อและแสงแดดอุ่นม่าน




เอมม่ามองอย่างระมัดระวังในสิ่งที่เธอเขียนขึ้น ' ผมสามารถทำสิ่งเลวร้ายในชีวิตของฉันดูเหมือนจะดีขึ้น โดยการเขียนเกี่ยวกับพวกเขา ? เธอสงสัยว่า เธอตัดสินใจว่าเธอจะไม่ทำอย่างนั้น เพราะกลอนที่เป็นขยะด้วย เมื่อ LAN เข้ามาเอง . ลานดูโกรธและไม่มีความสุข
เอ็มม่าเขาบอกว่า เพื่อนของคุณอยู่ในร้านอีก
- พ่อรูปหล่อ เขาต้องการพบคุณเขาอยู่กับผู้หญิง
- diffrernt ในครั้งนี้ LAN ได้เห็นหลายของแฟนสาวของเด็กซ์เตอร์ เด็กซ์เตอร์ ดูเหมือนจะชอบที่จะแสดงให้ เอ็มม่า และ นี้ clerly เธออารมณ์เสีย มันอารมณ์เสีย LAN ด้วย .
' เขา ' s มอนสเตอร์ เอ็มม่า แลน กล่าว
' ไม่ , เขาไม่ใช่ปีศาจ เขาก็แค่คนโง่ เอ็มม่าถอนหายใจและเดินออกไปที่ร้านอาหาร
เด็กซ์เตอร์กับสาวผอมสูง ผมสีดำและชุดสีดำราคาแพงพวกเขากำลังอ่านเมนู พูดคุยกับแต่ละอื่น ๆและหัวเราะเกี่ยวกับมัน .
' สวัสดี เอมม่า ' เด็กซ์เตอร์บอกว่าเมื่อเขาเห็นเธอ นี้คือ นาโอมิ คุณจะดื่มกับเราไหม ? เสียงของเขาบอกเอมม่าว่าเขาเมา .
' ฉันไม่สามารถทำอย่างนั้น เด็กซ์ ฉันกำลังทำงาน เอ็มม่าตอบ ' ลาก่อน ' เธอหันกลับไปและเดินกลับไปเอง . ทีหลังก่อนออกจากร้านเด็กซ์เตอร์ทิ้งโน้ตที่เขียนด้วยลายมือบนโต๊ะของเขา . . . . . .

ต่อมาในวันหลังจากที่เอ็มม่าได้ทำงานเสร็จ ก็พบว่า เด็กนอนอยู่บนหญ้าที่พริมโรสฮิลล์ , ไมล์ อาทิตย์ยามเย็นที่อบอุ่นและเขาก็เกือบจะหลับ ขวดไวน์ครึ่งบอกเหตุผล เอ็มม่า เตะขา
' ไม่ทำแบบนั้นกับผม เด็กซ์เตอร์ เธอกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว ' อย่าเอาคนเข้าไปในร้านอาหารจะหัวเราะเยาะฉันถ้าคุณทำแบบนั้นอีก มันก็จบ มิตรภาพของเราค่ะ '
' ฉันขอโทษ เอ็ม 'dexter กล่าว " ฉันขอโทษจริงๆ ผมต้องขอโทษด้วยครับ 'angry
เอ็มม่ามองเขาและตัดสินใจว่าเขาหมายถึงอะไร เขาบอกว่า ตอนนี้ เธอนั่งลงข้างๆเขา
' ไม่แฟนจะโกรธ ถ้าเธอรู้ว่า คุณทิ้งข้อความไว้ให้ฉันมาพบคุณ เธอถาม .
' โอ้ นาโอมิ ไม่ใช่แฟนของฉัน' เด็กซ์เตอร์ repied อย่างมีความสุข " เธอเป็นแค่คนที่ฉันคบกับบางครั้ง '
' ขอโทษแล้ว ' ' เอ็มม่า ให้มันชัดเจน ฉันไม่แฟนหมายถึงหมายถึงเหยื่อ เธอพูดอย่างเศร้าสร้อย และเธอคิดว่า ' em และเด็กซ์ เด็กซ์ และ มัน ไม่ มันไม่เคยเกิดขึ้นนะ "
เธอหยิบขวดไวน์และดื่มมัน เด็กซ์เตอร์ มองเธอและเขารู้สึกอบอุ่นภายในเขามักจะคิดว่า เอ็มม่า มอร์ลีย์ คือคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยรู้จัก แต่เขาก็ไม่เคยบอกเธอ เขาไม่ได้บอกเธอว่าตอนนี้ สำหรับเหตุผลบางอย่าง เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองบอกเธออย่างนั้น