Streptococcus spp. are the cause of

Streptococcus spp. are the cause of streptococcosis in many fish and mammalian species as well. To date, streptococcosis is recognized as a major infectious disease producing significant economic loss in aquaculture worldwide. Various species of the fish were reported as susceptible hosts for streptococcosis including rainbow trout (Oncorhynchus mykiss), hybrid striped bass (Morone saxatilis x M. saxatilis), channel catfish (Ictalurus punctatus), wild mullet (Liza klunzingeri) and Nile tilapia (Oreochromis niloticus) (Eldar and Ghittino, 1999; Shoemaker et al., 2001; Evans et al., 2002;
Suanyuk et al., 2008). In Thailand, tilapia is regarded as the highest valuable fresh water aquaculture species (Fishery Statistics Analysis and Research Group, 2010). Two species of streptococcus, Streptococcus iniae and S. agalactiae, were reported in farmed fish in which the latter specie is in the majority with more than 80% prevalence rate (Maisak et al.,
2008; Suanyuk et al., 2010). S. agalactiae can infect several mammalian species and fish. The pathogen can produce
septicemia and meningoencephalitis in diseased fish, which show various clinical signs such as skin hemorrhage, exopthalmia, ascites and erratic swimming concerned as a typical sign for streptococcosis (Austin and Austin, 2007). Several transmission routes were successful in experimentally infecting the fish with Streptococcus spp., but infection
via water exposure route is considered as major key role responsible for pathogen transmission in natural
situation (Agnew and Barnes, 2007). It is well-known that for aquatic animal, environments play an important role equally or more than pathogenic and host factor in the aspect of disease pathogenesis. In the case of warm-water
streptococcosis associated with S. iniae, recent studies in barramundi (Lates calcarifer) and Mozambique tilapia (Oreochromis mossambicus) revealed that the mortality of the challenged fish was increased due to inappropriate water temperature (Bromage and Owens, 2009; Mian et al., 2009) and the critical temperature points causing fish susceptible to the disease varied from 17-28oC depending on fish species (Nomoto et al., 2004; Agnew and Barnes, 2007;
Bromage and Owens, 2009; Mian et al., 2009). Moreover, a quite recent study of S. iniae infection in rainbow trout showed that number of S. iniae in fish tissue was associated with bacterial pathogenesis as well (Lahav et al., 2004). Unfortunately, for S. agalactiae, a previous epidemiological investigation about streptococcosis occurrence in Nile tilapia farm in Brazil was the only evidence suggesting that susceptibility to the disease is closely related to dynamic change in water temperature since the disease outbreak is usually found when the water temperature is higher than 26oC (Mian et al., 2009), while other studies of the correlation between S. agalactiae virulence and distribution behavior inside
fish body are not available yet. With few scientific studies supported, how water temperature affects the S. agalactiae pathogenicity in Nile tilapia has not been clearly understood. In this paper, we studied the distribution of S. agalactiae inside infected fish and also the direct effect of water temperature on the susceptibility of Nile tilapia to S. agalactiae infection via water exposure route, which will provide helpful information about disease pathogenesis and environment-pathogen relationship in cultured tilapia farms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Streptococcus spp เป็นสาเหตุของ streptococcosis ในปลาหลายสายพันธุ์และเลี้ยงลูกด้วยนมเช่นกัน ในวันที่ streptococcosis จำได้ว่าเป็นโรคติดเชื้อที่สำคัญผลิตการสูญเสียทางเศรษฐกิจที่สำคัญในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วโลก ของปลาชนิดต่างๆที่ได้รับรายงานในฐานะเจ้าภาพอ่อนไหวสำหรับ streptococcosis รวมทั้งเรนโบว์เทราท์ (Oncorhynchus mykiss), ไฮบริดปลากะพง (Morone saxatilis x M. saxatilis) ช่องดุก (Ictalurus punctatus) ป่ากระบอก (ลิซ่า klunzingeri) และปลานิล (Oreochromis niloticus) (เอลดาร์และ Ghittino 1999;. เท้า et al, 2001; อีแวนส์, et al, 2002;.
. Suanyuk et al, 2008) ในประเทศไทย, ปลานิลถือได้ว่าเป็นน้ำจืดที่มีคุณค่าสายพันธุ์ที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำสูงสุด (ประมงสถิติการวิเคราะห์และกลุ่มวิจัย 2010) สองสายพันธุ์ของเชื้อ Streptococcus, Streptococcus iniae และ S. agalactiae ได้รับรายงานในปลาทำไร่ไถนาซึ่งชนิดหลังเป็นส่วนใหญ่ที่มีมากกว่า 80% อัตราความชุก (Maisak, et al.
2008;. Suanyuk et al, 2010) S. agalactiae สามารถติดเชื้อชนิดพันธุ์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมและปลาหลาย เชื้อโรคสามารถผลิต
โลหิตเป็นพิษและสมองอักเสบในปลาเป็นโรคที่แสดงอาการต่างๆเช่นเลือดออกในผิวหนัง exopthalmia, น้ำในช่องท้องและว่ายน้ำผิดปกติที่เกี่ยวข้องเป็นสัญญาณปกติสำหรับ streptococcosis (ออสตินและออสติน 2007) เส้นทางการส่งผ่านหลายคนประสบความสำเร็จในการทดลองติดไวรัสปลากับ Streptococcus spp. แต่การติดเชื้อ
ผ่านการสัมผัสน้ำเส้นทางถือเป็นบทบาทสำคัญที่สำคัญรับผิดชอบสำหรับการส่งเชื้อในธรรมชาติ
สถานการณ์ (Agnew และบาร์นส์ 2007) มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าสำหรับสัตว์น้ำสภาพแวดล้อมที่มีบทบาทสำคัญอย่างเท่าเทียมกันหรือมากกว่าปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคและโฮสต์ในทุกแง่มุมของการเกิดโรคโรค ในกรณีที่มีน้ำอุ่น
streptococcosis ที่เกี่ยวข้องกับเชื้อ S. iniae การศึกษาล่าสุดใน Barramundi (Lates calcarifer) และโมซัมบิกปลานิล (ปลาหมอเทศ) เปิดเผยว่าอัตราการตายของปลาท้าทายที่เพิ่มขึ้นอันเนื่องมาจากอุณหภูมิของน้ำที่ไม่เหมาะสม (Bromage และ Owens 2009 ; เมี้ยน et al, 2009) และจุดสำคัญที่ก่อให้เกิดอุณหภูมิปลาอ่อนแอต่อโรคต่าง ๆ จาก 17-28oC ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ปลา (Nomoto et al, 2004;.. Agnew และบาร์นส์, 2007;
Bromage และ Owens 2009; เมี้ยนและ al., 2009) นอกจากนี้ผลการศึกษาล่าสุดค่อนข้างของเชื้อ S. iniae การติดเชื้อในเรนโบว์เทราท์แสดงให้เห็นว่าจำนวนของเชื้อ S. iniae ในเนื้อเยื่อของปลามีความสัมพันธ์กับการเกิดโรคติดเชื้อแบคทีเรียเช่นกัน (Lahav et al., 2004) แต่น่าเสียดายสำหรับ S. agalactiae, การสอบสวนทางระบาดวิทยาที่ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการเกิด streptococcosis ในฟาร์มปลานิลในบราซิลเป็นเพียงหลักฐานที่แสดงให้เห็นความอ่อนแอที่จะเป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงแบบไดนามิกในอุณหภูมิของน้ำตั้งแต่การระบาดของโรคที่มักจะพบว่าเมื่ออุณหภูมิของน้ำ สูงกว่า 26oC (เมี้ยน et al., 2009) ในขณะที่การศึกษาอื่น ๆ ของความสัมพันธ์ระหว่าง S. agalactiae พฤติกรรมความรุนแรงและการจัดจำหน่ายภายใน
ร่างกายปลายังไม่พร้อม ด้วยการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ไม่กี่สนับสนุนวิธีการที่อุณหภูมิของน้ำมีผลต่อการเกิดโรค S. agalactiae ในปลานิลยังไม่ได้เข้าใจอย่างชัดเจน ในบทความนี้เราศึกษาการกระจายตัวของ S. agalactiae ภายในปลาที่ติดเชื้อและยังมีผลกระทบโดยตรงของอุณหภูมิของน้ำในความไวของปลานิลต่อการติดเชื้อ S. agalactiae ผ่านเส้นทางการสัมผัสน้ำซึ่งจะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับการเกิดโรคโรคและสภาพแวดล้อมที่ ความสัมพันธ์ของเชื้อโรคในฟาร์มเพาะเลี้ยงปลานิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Streptococcus spp . เป็นสาเหตุของสเตรปโตค็อคโคซีสในปลาหลายชนิด และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมรวมทั้ง วันที่ , สเตรปโตค็อคโคซีสเป็นที่รู้จักในฐานะสาขาโรคติดเชื้อการผลิตความสูญเสียทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วโลก หลายสายพันธุ์ของปลามีรายงานเป็นโฮสต์ถูกสเตรปโตค็อคโคซีสรวมทั้งปลาเทราท์ ( คอรินชัส mykiss ) , ปลากะพงไฮบริด ( โมรอน saxatilis x เมตรsaxatilis ) ปลาดุกอุย ( ictalurus punctatus ) ป่าปลากระบอก ( ลิซ่า klunzingeri ) และ ปลานิล ( ารสะสม และ ghittino , 1999 ; ชูเมกเกอร์ et al . , 2001 ; อีแวนส์ et al . , 2002 ;
suanyuk et al . , 2008 ) ในประเทศไทย ปลานิลถือเป็นการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจืดชนิดที่มีคุณค่าสูงสุด ( กลุ่ม วิเคราะห์ และวิจัยข้อมูลสถิติประมง 2010 ) สองชนิดของเดือนมีนาคมบ iniae และ S . แลคเตียมีรายงานในฟาร์มปลาที่สายพันธุ์หลังในส่วนใหญ่กว่า 80 % อัตราความชุก ( maisak et al . ,
2008 ; suanyuk et al . , 2010 ) S . แลคเตียสามารถติดเชื้อหลาย ชนิด สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และปลา เชื้อสามารถผลิต
ภาวะโลหิตเป็นพิษและเยื่อหุ้มสมองกับสมองอักเสบในโรคปลาซึ่งจะแสดงอาการต่างๆ เช่น เลือดออกที่ผิวหนังexopthalmia ท้องและรื่นว่ายกังวลเป็นเครื่องหมายทั่วไปสเตรปโตค็อคโคซีส ( ออสตินและออสติน , 2007 ) เส้นทางการส่งหลายประสบความสำเร็จในการทดลองการติดเชื้อ Streptococcus spp . ปลาด้วย แต่การติดเชื้อ
ผ่านเส้นทางการสัมผัสน้ำถือว่าเป็นหลักรับผิดชอบในการส่งผ่านเชื้อโรคมีบทบาทในสถานการณ์ธรรมชาติ
( แอ็กนู และ บาร์นส์ , 2007 )มันเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับสัตว์น้ำ สภาพแวดล้อมมีบทบาทสำคัญเท่ากันหรือมากกว่า เชื้อโรค เป็นเจ้าภาพ และปัจจัยในด้านการเกิดโรค ในกรณีของน้ำอุ่น
สเตรปโตค็อคโคซีสเกี่ยวข้องกับ iniae s ,การศึกษาล่าสุดใน ( ปลากะพงขาว Barramundi ) และโมซัมบิก ปลานิลปลาหมอเทศ ) พบว่าอัตราการตายของปลาที่มีเพิ่มขึ้นเนื่องจากอุณหภูมิของน้ำที่ไม่เหมาะสม ( โบรเมิจ และ โอเว่น , 2009 ; เมี้ยน et al . , 2009 ) และอุณหภูมิวิกฤติ ทำให้ปลาอ่อนแอต่อโรคจุด เปลี่ยนแปลงจาก 17-28oc ขึ้นอยู่กับชนิดปลา ( nomoto et al . , 2004 ;แอกนิว และ บาร์นส์ , 2007 ;
โบรเมิจ และ โอเว่น , 2009 ; เมี้ยน et al . , 2009 ) นอกจากนี้ ผลการศึกษาล่าสุดของ S ค่อนข้าง iniae การติดเชื้อในปลาเทราท์ พบว่า จำนวนของ s iniae ในเนื้อเยื่อปลาได้เกี่ยวข้องกับการตรวจหาแบคทีเรียเช่นกัน ( lahav et al . , 2004 ) ขออภัย สำหรับแลคเตีย s ,ก่อนหน้าการสอบสวนเกี่ยวกับการเกิดและสเตรปโตค็อคโคซีสในปลานิล ฟาร์ม ใน บราซิล เป็นเพียงหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่าโอกาสเสี่ยงต่อการเป็นโรคที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการเปลี่ยนแปลงแบบไดนามิกในอุณหภูมิของน้ำตั้งแต่การระบาดของโรคมักพบเมื่ออุณหภูมิน้ำสูงกว่า 26oc ( เมี้ยน et al . , 2009 ) ในขณะที่การศึกษาอื่น ๆของความสัมพันธ์ระหว่าง sความรุนแรงและการกระจายพฤติกรรมภายในแลคเตีย
ร่างกายปลาไม่สามารถใช้ได้เลย ไม่กี่การศึกษาทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนว่าอุณหภูมิของน้ำมีผลต่อการก่อโรคในปลานิล . แลคเตียได้ชัดเจนเข้าใจ ในกระดาษนี้เราศึกษาการกระจายของ sแลคเตียในปลาติดเชื้อและยังมีผลโดยตรงกับอุณหภูมิของน้ำต่อความไวของปลานิลเอสแลคเตียการติดเชื้อผ่านทางเส้นทางรับน้ำ ซึ่งจะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับโรคพยาธิสภาพ และความสัมพันธ์ของสิ่งแวดล้อมในฟาร์มเพาะเลี้ยงปลานิล เชื้อโรค .