Spectrophotometer and ultrasound ev

Spectrophotometer and ultrasound evaluation of late toxicity following breast-cancer radiotherapy

DISCUSSION

In this clinical study, we compared spectrophotometry and quantitative ultrasound as assessment tools of late toxicity in breast-cancer radiotherapy. Two spectrophotometer parameters (melanin and erythema) were used to quantify changes in skin color. Two ultrasound parameters (skin thickness and Pearson coefficient) that measure structural changes of the parenchyma were used to evaluate subcutaneous fibrosis. We did not observe a correlation between ultrasound and spectrophotometer parameter values suggesting that skin discoloration does not correlate with the development of fibrosis.

The breast is composed of complex structures that change over time and vary significantly among individuals. Both baseline (contralateral) and irradiated breast characteristics among our patient population reflected this diversity (Table TABLE III.). For example, spectrophotometer melanin measurements of fair-skinned women were generally within the range of 50-250, while those of dark-skinned women were generally within the range of 600-999. To account for these variations, we examined relative changes for each parameter—a comparison of the ratios of the treated to untreated breast. All four parameters demonstrated significant differences in the treated breast with respect to the contralateral breast (Table TABLE III.). We validated these relative changes with RTOG clinical assessments (Table TABLE IV.) and compared quantitative ultrasound with spectrophotometer parameters (Table TABLE V.).

Of the five patients who had no signs of late toxicity after radiotherapy (RTOG = 0), 2 patients had a decrease in melanin index and two patients had a decrease in erythema index. Those who were found to have a decrease in postradiation melanin have very fair skin (melanin < 100) at baseline, while those who were found to have a decrease in post-radiation erythema have either very fair (melanin < 100) or very dark (melanin > 750) skin at baseline. This may suggest that a relative change in melanin index is a better marker of toxicity than erythema index in women with darker skin.

For this study, we used the average value of four breast quadrants for each of the four parameters to represent overall changes in the irradiated breast. One limitation of this approach is that the average parameter values do not differentiate the boosted (receiving doses of 60.0-66.4 Gy) from the nonboosted (receiving doses ≤ 50.0 Gy) regions. Further, the small number of patients enrolled and the absence of patients with high-grade tissue toxicity must be addressed in future studies. Despite the study’s limitations, our preliminary results suggest that skin discoloration cannot be used as a marker for fibrosis. Moreover, these findings provide early evidence that skin toxicity and subcutaneous toxicity require separate objective evaluations.

A detailed understanding of nontargeted normal-tissue response is necessary for the optimization of radiation treatment in cancer therapy. Quantitative techniques of toxicity evaluation provide more specific measures than subjective RTOG scoring criteria, which are confined to 5 grades. This tool may be useful in clinical trials to compare various treatment strategies, such as external beam radiation vs MammoSite or standard dose fractionation vs hypofractionation. Although this study was conducted in breast-cancer radiotherapy, both spectrophotometry and quantitative ultrasound can be easily adapted for other treatment sites, such as the head and neck. These quantitative toxicity assessment tools will prove valuable as we continue to enhance our understanding and management of radiation toxicity in breast-cancer radiotherapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินความเป็นพิษล่าช้าต่อการฉายแสงมะเร็งเต้านมเครื่องทดสอบกรดด่างและอัลตร้าซาวด์สนทนาในการศึกษานี้ทางคลินิก เราเทียบ spectrophotometry และอัลตร้าซาวด์เชิงปริมาณเป็นการประเมินเครื่องมือของสาย toxicity ในฉายแสงมะเร็งเต้านม เครื่องทดสอบกรดด่างสองพารามิเตอร์ (เมลานินและ erythema) ถูกใช้เพื่อกำหนดปริมาณเปลี่ยนแปลงสีผิว พารามิเตอร์สองตัวซาวด์ (ความหนาของผิวและสัมประสิทธิ์ Pearson) ที่วัดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของพาเรงไคมาถูกใช้เพื่อประเมิน fibrosis ใต้ เราก็ไม่สังเกตความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องอัลตราซาวด์และเครื่องทดสอบกรดด่างค่าพารามิเตอร์ที่แนะนำว่า เปลี่ยนสีผิวไม่เชื่อมโยงกับการพัฒนาของ fibrosisเต้านมประกอบด้วยโครงสร้างที่ซับซ้อนที่เปลี่ยนเวลา และแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างบุคคล พื้นฐานทั้งสอง (contralateral) และลักษณะเต้านม irradiated ในหมู่ประชากรของผู้ป่วยนี้หลากหลาย (ตารางตาราง III) ตัวอย่าง เครื่องทดสอบกรดด่างวัดเมลานินแฟร์แม้ผู้หญิงได้โดยทั่วไปภายในช่วง 50-250 ในขณะที่บรรดาผู้หญิงดำ ๆ ทั่วไปภายในช่วง 600-999 การบัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ เราตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงสัมพัทธ์สำหรับพารามิเตอร์แต่ละตัวเปรียบเทียบอัตราส่วนของเต้านมจะไม่ถูกรักษาบำบัด พารามิเตอร์ทั้งหมด 4 แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในเต้านมบำบัดเกี่ยวกับเต้านม contralateral (ตาราง III ตาราง) เราตรวจสอบความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้สัมพันธ์กับ RTOG ประเมินทางคลินิก (ตารางตาราง IV.) และเปรียบเทียบซาวด์เชิงปริมาณ ด้วยเครื่องทดสอบกรดด่างพารามิเตอร์ (ตารางตาราง V)ผู้ป่วย 5 คนก็ไม่มีร่องรอยของความเป็นพิษที่ล่าช้าหลังจากฉายแสง (RTOG = 0), ผู้ป่วยที่ 2 ได้ลดลงในดัชนีเมลานิน และสองผู้ป่วยมีการลดลงของดัชนี erythema ผู้ที่พบว่ามีการลดลงใน postradiation เมลานิน มีมากผิว (เมลานิน < 100) ที่พื้นฐาน ในขณะที่พบว่ามีรังสีหลัง erythema ลดลงได้อย่างใดอย่างหนึ่งมากแฟร์ (เมลานิน < 100) หรือมืดมากผิวหนัง (เมลานิน > 750) ในหลักการ นี้อาจแนะนำว่า การเปลี่ยนแปลงสัมพัทธ์ในดัชนีเมลานินเป็นเครื่องหมายที่ดีของความเป็นพิษมากกว่าดัชนี erythema ในผู้หญิงที่มีผิวคล้ำศึกษา เราใช้ค่าเฉลี่ยของ 4 quadrants เต้านมสำหรับแต่ละพารามิเตอร์สี่ถึงรวมการเปลี่ยนแปลงของเต้านม irradiated ข้อจำกัดหนึ่งของวิธีการนี้เป็นที่ค่าเฉลี่ยพารามิเตอร์แตกแบบ boosted (รับปริมาณของ Gy 60.0 66.4) จากที่ nonboosted (รับปริมาณ≤ 50.0 Gy) ภูมิภาค เพิ่มเติม หมายเลขขนาดเล็กของผู้ป่วยที่ลงทะเบียนและการขาดงานของผู้ป่วยที่มีความเป็นพิษของเนื้อเยื่อที่คุณภาพสูงจะต้องอยู่ในการศึกษาในอนาคต แม้ มีข้อจำกัดการศึกษา ผลเบื้องต้นของเราแนะนำว่า เปลี่ยนสีผิวไม่สามารถใช้เป็นเครื่องหมายสำหรับ fibrosis นอกจากนี้ ผลการวิจัยเหล่านี้ให้หลักฐานก่อนว่า ผิวหนังเป็นพิษและความเป็นพิษใต้ต้องประเมินแยกวัตถุประสงค์เข้าใจรายละเอียดของการตอบสนองของเนื้อเยื่อปกติ nontargeted เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพของรังสีในการรักษาโรคมะเร็ง เทคนิคเชิงปริมาณของการประเมินความเป็นพิษให้มาตรการเฉพาะกว่าตามอัตวิสัย RTOG คะแนนเกณฑ์ ซึ่งถูกคุมขังเพื่อเกรด 5 เครื่องมือนี้อาจเป็นประโยชน์ในการเปรียบเทียบกลยุทธ์รักษาต่าง ๆ เช่นเทียบกับรังสีแสงภายนอก MammoSite หรือ hypofractionation เทียบกับคุณสมบัติของสารมาตรฐานยาทดลองทางคลินิก แม้ว่าการศึกษานี้ได้ดำเนินการในการฉายแสงมะเร็งเต้านม spectrophotometry และอัลตร้าซาวด์เชิงปริมาณสามารถได้อย่างง่ายดายปรับสำหรับเว็บไซต์อื่น ๆ รักษา ศีรษะและคอ เครื่องมือการประเมินเชิงปริมาณความเป็นพิษเหล่านี้จะพิสูจน์คุณค่าเราต่อเพื่อเพิ่มความเข้าใจและจัดการรังสี toxicity ในฉายแสงมะเร็งเต้านมของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Spectrophotometer and ultrasound evaluation of late toxicity following breast-cancer radiotherapy

DISCUSSION

In this clinical study, we compared spectrophotometry and quantitative ultrasound as assessment tools of late toxicity in breast-cancer radiotherapy. Two spectrophotometer parameters (melanin and erythema) were used to quantify changes in skin color.สองพารามิเตอร์อัลตราซาวด์ ( ความหนาของผิวหนังและสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ ) วัดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของมีถูกใช้เพื่อประเมินใต้ผิวหนัง การเกิดพังผืด เราไม่ได้สังเกตความสัมพันธ์ระหว่างค่าพารามิเตอร์เครื่องอัลตร้าซาวน์ และบอกว่ากระผิว ไม่มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาของ fibrosis .

The breast is composed of complex structures that change over time and vary significantly among individuals. Both baseline (contralateral) and irradiated breast characteristics among our patient population reflected this diversity (Table TABLE III.). For example, spectrophotometer melanin measurements of fair-skinned women were generally within the range of 50-250,ในขณะที่คนผิวคล้ำ ผู้หญิงโดยทั่วไปภายในช่วงของ 600-999 . บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ เราตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงสัมพัทธ์ของแต่ละ parameter-a เปรียบเทียบอัตราส่วนการรักษานมดิบ ทั้งหมดสี่พารามิเตอร์แสดงให้เห็นความแตกต่างในการรักษามะเร็งเต้านมและเต้านมรูปขนาดย่อ ( โต๊ะ III ) We validated these relative changes with RTOG clinical assessments (Table TABLE IV.) and compared quantitative ultrasound with spectrophotometer parameters (Table TABLE V.).

Of the five patients who had no signs of late toxicity after radiotherapy (RTOG = 0), 2 patients had a decrease in melanin index and two patients had a decrease in erythema index. Those who were found to have a decrease in postradiation melanin have very fair skin (melanin < 100) at baseline, while those who were found to have a decrease in post-radiation erythema have either very fair (melanin < 100) or very dark (melanin > 750) skin at baseline. This may suggest that a relative change in melanin index is a better marker of toxicity than erythema index in women with darker skin.

For this study, we used the average value of four breast quadrants for each of the four parameters to represent overall changes in the irradiated breast. One limitation of this approach is that the average parameter values do not differentiate the boosted (receiving doses of 60.0-66.4 Gy) from the nonboosted (receiving doses ≤ 50.0 Gy) regions. Further, the small number of patients enrolled and the absence of patients with high-grade tissue toxicity must be addressed in future studies. Despite the study’s limitations, our preliminary results suggest that skin discoloration cannot be used as a marker for fibrosis. Moreover, these findings provide early evidence that skin toxicity and subcutaneous toxicity require separate objective evaluations.

A detailed understanding of nontargeted normal-tissue response is necessary for the optimization of radiation treatment in cancer therapy.เทคนิคเชิงปริมาณของการประเมินความเป็นพิษให้เพิ่มเติมมาตรการเฉพาะกว่าอัตนัย rtog เกณฑ์การให้คะแนน ซึ่งอยู่ถึง 5 คะแนน เครื่องมือนี้อาจเป็นประโยชน์ในการทดลองทางคลินิกเปรียบเทียบกลยุทธ์การรักษาต่าง ๆ เช่น คานภายนอก VS รังสี mammosite หรือมาตรฐานยา ( vs hypofractionation . ถึงแม้ว่าการศึกษานี้ดำเนินการในรังสีรักษามะเร็งเต้านม both spectrophotometry and quantitative ultrasound can be easily adapted for other treatment sites, such as the head and neck. These quantitative toxicity assessment tools will prove valuable as we continue to enhance our understanding and management of radiation toxicity in breast-cancer radiotherapy.