Our study differs from the earlier

Our study differs from the earlier study by Sulaiman,
et al., in that, while they split their sample on the basis
of ownership (Japanese vs. local), we disaggregated the
companies by sectors: industrial vs. service. We did this
for two reasons. The first is contextual: By law, foreigners
in Dubai cannot own 50% or more of a company
unless that company is located in the free zones

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้โดย Sulaimanร้อยเอ็ด al. ที่ ในขณะที่พวกเขาแยกตัวอย่างของพวกเขาบนพื้นฐานของเจ้าของ (ภาษาญี่ปุ่นเทียบกับท้องถิ่น), เรา disaggregatedบริษัทภาค: อุตสาหกรรมเทียบกับบริการ เราทำอย่างนี้ด้วยเหตุผลสองประการ แรกคือบริบท: กฎหมาย ชาวต่างชาติดูไบไม่สามารถเป็นเจ้าของบริษัทอย่างน้อย 50%ยกเว้นว่าบริษัทที่อยู่ในโซนอินเทอร์เน็ต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาของเราแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้โดยสุไลมาน,. et al, ในขณะที่พวกเขาแยกตัวอย่างของพวกเขาบนพื้นฐานของความเป็นเจ้าของ(ญี่ปุ่นกับท้องถิ่น) เราแยกกันออกบริษัท ภาค: อุตสาหกรรมบริการกับ เราทำอย่างนี้ด้วยเหตุผลสองประการ ที่แรกก็คือบริบท: ตามกฎหมายชาวต่างชาติในดูไบไม่สามารถเป็นเจ้าของ50% หรือมากกว่าของ บริษัทเว้นแต่ บริษัท ที่ตั้งอยู่ในเขตปลอดอากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาของเราแตกต่างจากก่อนหน้านี้การศึกษาโดยสุไลมาน
, et al . , ในที่ขณะที่พวกเขาแบ่งตัวอย่างของพวกเขาบนพื้นฐาน
เป็นเจ้าของ ( ญี่ปุ่นกับท้องถิ่น เรา disaggregated
บริษัทจากภาคอุตสาหกรรม และบริการ เราทำเรื่องนี้
สำหรับสองเหตุผล ครั้งแรกเป็นบริบท : โดยกฎหมายชาวต่างชาติ
ในดูไบไม่สามารถเป็นเจ้าของ 50% หรือมากกว่าของบริษัท
นอกจากบริษัทที่ตั้งอยู่ในโซนฟรี