After Pippi's performance at the ci

After Pippi's performance at the circus there was
not a single person in all the little town who did
not know how strong she was. There was even a
piece about her in the paper. But people who lived
in other places, of course, didn't know who Pippi
was.
One dark autumn evening two tramps came
walking down the road past Villa Villekulla. They
were two bad thieves wandering about the coun-
try to see what they could steal. They saw that
there was a light in the windows of Villa Villekulla
and decided to go in to ask for a sandwich.
That evening Pippi had poured out all her gold
pieces on the kitchen floor and sat there counting
them. To be sure, she couldn't count very well, but
she did it now and then anyway, just to keep every-
thing in order.
"Sixty-five, sixty-six, sixty-seven, sixty
eight, sixty-nine, sixty-ten, sixty-eleven, sixty
twelve, sixty-thirteen, sixty-sixteen, whew, It
makes my throat feel like sixty! Goodness, there
must be some more numbers in the arithmetic,
oh, yes, now I remember, one hundred four, one
thousand. That certainly is a lot of money," said
Pippi.
There was a loud knock on the door.
"Walk in or stay out, whichever you choose!"
shouted Pippi. "I never force anyone against his
will."
The door opened and the two tramps came in.
You can imagine that they opened their eyes when
they saw a little red-headed girl sitting all alone on
the floor, counting money.
"Are you all alone at home?" they asked
craftily.
"Of course not," said Pippi. "Mr. Nilsson is at
home too."
The thieves couldn't very well know that Mr.
Nilsson was a monkey sleeping in a little green bed
with a dolls quilt around his stomach. They
thought the man of the house must be named Mr.
Nilsson and they winked at each other. "We can
come back a little later" is what they meant, but
to Pippi they said, "We just came in to ask what
your clock is."
They were so excited that they had forgotten all
about the sandwich.
"Great, strong men who don't know what a
clock is!" said Pippi. "Where in the world were you
brought up? The clock is a little round thingama-
jig that says "tick tack, tick tack," and that goes and
goes but never gets to the door. Do you know any
more riddles? out with them if you do," said Pippi
encouragingly.
The tramps thought Pippi was too little to tell
time, so without another word they went out
again.
"I don't demand that you say "tack", [thanks in
Swedish], shouted Pippi after them, "but you
could at least make an effort and say "tick." You
haven't even as much sense as a clock has. But by
all means go in peace." And Pippi went back to
her counting.
No sooner were the tramps outside than they
began to rub their hands with delight. "Did you
see all that money? Heavenly day!" said one of
them.
"Yes, once in a while luck is with us," said the
other. "All we need to do is wait until the kid and
that Nilsson are asleep. Then we'll sneak in and
grab the dough."
They sat down under an oak tree in the garden
to wait. A drizzling rain was falling; they were
very hungry, so they were quite uncomfortable,
but the thought of all that money kept their spirits
up.
From time to time lights went out in other
houses, but in Villa Villekulla they shone on. It so
happened that Pippi was learning to dance the
shottische, and she didn't want to go to bed until
she was sure she could do it. At last, however, the
lights went out in the windows of Villa Villekulla
too.
The tramps waited quite a while until they were
sure Mr. Nilsson would have gone to sleep. At last
they crept quietly up to the kitchen door and pre-
pared to open it with their burglar tools. Mean-
while one of them, his name, as a matter of fact,
was Bloom, just happened to feel the doorknob.
The door was not locked!
"Well, some people are smart!" he whispered to
his companion. "The door is open!"
"So much the better for us," answered his com-
panion, a black-haired man called Thunder-Karls-
son by those who knew him. Thunder-Karlsson
turned on his pocket flashlight, and they crept into
the kitchen. There was no one there. In the next
room was Pippi's bed, and there also stood Mr.
Nilsson's little doll bed.
Thunder-Karlsson opened the door and looked
around carefully. Everything was quiet as he
played his flashlight around the room. When the
light touched Pippi's bed the two tramps were
amazed to see nothing but a pair of feet on the
pillow. Pippi, as usual, had her head under the
covers at the foot of the bed.
"That must be the girl," whispered Thunder
Karlsson to Bloom. "And no doubt she sleeps
soundly. But where in the world is Nilsson, do you
suppose?"
"Mr. Nilsson, if you please," came Pippi's calm
voice from under the covers. "Mr. Nilsson is in
the little green doll bed."
The tramps were so startled that they almost
rushed out at once, but then it suddenly dawned
on them what Pippi had said. That Mr. Nilsson
was lying in a doll's bed! And now in the light of
the flashlight they could see th

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการทำงาน Pippi
ที่คณะละครสัตว์มีไม่ได้เป็นคนเดียวในเมืองเล็กๆ
ที่ไม่ได้รู้ว่าวิธีการที่แข็งแกร่งเธอเป็น
มีแม้กระทั่งชิ้นส่วนเกี่ยวกับเธอในกระดาษ แต่คนที่อาศัยอยู่ในสถานที่อื่น ๆ แน่นอนไม่ได้รู้ว่าใคร Pippi เป็น. เย็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วงที่มืดสองเร่ร่อนมาเดินลงถนนที่ผ่านมาวิลล่า Villekulla พวกเขาเป็นโจรสองคนที่ไม่ดีหลงเกี่ยวกับประเทศต่างก็พยายามที่จะดูว่าพวกเขาสามารถขโมย พวกเขาเห็นว่ามีแสงในหน้าต่างของวิลล่า Villekulla และตัดสินใจที่จะไปในการที่จะขอแซนวิช. เย็นวันนั้น Pippi ได้เทออกทองของเธอทุกชิ้นบนพื้นห้องครัวและนั่งอยู่ที่นั่นนับพวกเขา เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่สามารถนับได้เป็นอย่างดี แต่ที่เธอทำตอนนี้และจากนั้นต่อไปเพียงเพื่อให้every- สิ่งในการสั่งซื้อ. "หกสิบห้าหกสิบหกหกสิบเจ็ดหกสิบแปด 69, 60-10, 60-11, หกสิบสอง, 60-13, 60-16, โอ๊ยมันทำให้ลำคอของฉันรู้สึกเหมือนหกสิบ! ดีมีต้องมีบางตัวเลขที่มากขึ้นในการคำนวณที่โอ้ใช่ตอนนี้ผมจำได้ว่าหนึ่งร้อยสี่หนึ่งพัน. ที่แน่นอนคือเงินเป็นจำนวนมาก "กล่าวว่า Pippi. มีดังเคาะประตูเป็น." เดินในหรืออยู่ออกใดก็ตามที่คุณเลือก! "ตะโกนPippi "ผมไม่เคยบังคับให้ทุกคนที่ต่อต้านเขาจะ." ประตูเปิดและทั้งสองเร่ร่อนเข้ามาใน. คุณสามารถจินตนาการว่าพวกเขาเปิดตาของพวกเขาเมื่อพวกเขาเห็นหญิงสาวหัวแดงเล็ก ๆ น้อย ๆ นั่งอยู่คนเดียวบนพื้นนับเงิน. "คุณ อยู่คนเดียวที่บ้าน? " พวกเขาถามตลบตะแลง. "ไม่แน่นอน" Pippi กล่าวว่า "นายค๊อยู่ที่บ้านมากเกินไป." ขโมยไม่สามารถเป็นอย่างดีรู้ว่านายค๊เป็นลิงนอนหลับอยู่บนเตียงสีเขียวเล็ก ๆ น้อย ๆ กับตุ๊กตาผ้าห่มรอบท้องของเขา พวกเขาคิดว่าชายคนหนึ่งของบ้านที่จะต้องมีชื่อนายค๊และพวกเขาขยิบตาให้กันและกัน "เราสามารถกลับมาเล็กน้อยในภายหลัง" คือสิ่งที่พวกเขาหมาย แต่จะPippi พวกเขากล่าวว่า "เราก็เข้ามาถามว่านาฬิกาของคุณคือ." พวกเขาตื่นเต้นมากที่พวกเขาได้ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับแซนวิช. "ที่ดีแข็งแรง คนที่ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่นาฬิกาเป็น! " Pippi กล่าวว่า "ที่ไหนในโลกที่คุณถูกนำขึ้น? นาฬิกาเป็นรอบเล็ก ๆ น้อย ๆ thingama- จิ๊กบอกว่า" ตะปูติ๊กติ๊กตะปู "และที่จะไปและไปแต่ไม่เคยได้รับไปที่ประตู. คุณรู้ใด ๆปริศนามากขึ้นหรือไม่ออกมาด้วย พวกเขาถ้าคุณทำ "กล่าวว่า Pippi กำลังใจ. เร่ร่อนคิด Pippi น้อยเกินไปที่จะบอกเวลาโดยไม่ต้องคำอื่นที่พวกเขาออกไปอีกครั้ง." ผมไม่ต้องการที่คุณพูดว่า "ตะปู" [ขอบคุณในสวีเดน] ตะโกน Pippi หลังจากที่พวกเขา "แต่คุณจะได้อย่างน้อยทำให้ความพยายามและพูดว่า" ติ๊ก ". คุณมีความรู้สึกที่ไม่ได้มากที่สุดเท่าที่มีนาฬิกา แต่ทั้งหมดไปอยู่ในความสงบ. "และ Pippi เดินกลับไปที่การนับของเธอ. แต่ยังไม่ทันได้เร่ร่อนนอกกว่าที่พวกเขาเริ่มที่จะถูมือของพวกเขามีความสุข." คุณเห็นเงินทั้งหมดที่? วันสวรรค์! "กล่าวว่าหนึ่งในพวกเขา." ใช่โชคครั้งเดียวในขณะที่อยู่กับเรา "กล่าวว่าอื่นๆ ." ทั้งหมดที่เราต้องทำคือการรอจนกว่าเด็กและที่ค๊กำลังนอนหลับ จากนั้นเราก็จะแอบในและคว้าแป้ง ". พวกเขานั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้ไม้โอ๊คในสวนที่จะรอฝนละอองฝนกำลังตก. พวกเขาหิวมากดังนั้นพวกเขาไม่สบายมากแต่คิดว่าเงินทั้งหมดที่เก็บไว้ วิญญาณของพวกเขาขึ้น. จากเวลาที่จะไฟเวลาออกไปจากคนอื่น ๆ ในบ้านแต่ใน Villa Villekulla พวกเขาส่องบน. มันจึงเกิดขึ้นที่Pippi ได้รับการเรียนรู้ที่จะเต้นshottische และเธอไม่ต้องการที่จะไปนอนจนกว่าเธอก็แน่ใจว่าเธอสามารถทำมัน. ที่ผ่านมา แต่ไฟออกไปในหน้าต่างของวิลล่าVillekulla เกินไป. เร่ร่อนรอคอยมากในขณะที่จนกว่าพวกเขาจะแน่ใจว่านายค๊จะได้ไปที่จะนอนหลับ. ที่ผ่านมาพวกเขาพุ่งขึ้นอย่างเงียบๆ ไปที่ประตูห้องครัว และล่วงหน้าเทียบกับเปิดด้วยเครื่องมือที่ขโมยของพวกเขา. Mean- ขณะที่หนึ่งในนั้นชื่อของเขาเป็นเรื่องของความเป็นจริงเป็นบลูมที่เพิ่งเกิดขึ้นจะรู้สึกลูกบิดประตู. ประตูถูกล็อคไม่ได้! "ดีบางคน สมาร์ท! "เขากระซิบกับสหายของเขา." ประตูเปิด! "" ดังนั้นมากที่ดีกว่าสำหรับเรา "เขาตอบสั่งว้าวุ่นเป็นคนที่มีผมสีดำที่เรียกว่าทันเดอร์-Karls- ลูกชายคนที่รู้จักเขา ทันเดอร์-Karlsson เปิดไฟฉายกระเป๋าของเขาและพวกเขาพุ่งเข้าไปในห้องครัว ไม่มีใครมี ในครั้งต่อไปที่ห้องเป็นเตียง Pippi และนอกจากนี้ยังมีที่ยืนอยู่นายเตียงตุ๊กตาค๊. ทันเดอร์-Karlsson เปิดประตูและมองไปรอบ ๆ อย่างรอบคอบ ทุกอย่างเป็นที่เงียบสงบในขณะที่เขาเล่นไฟฉายของเขาไปรอบ ๆ ห้อง เมื่อแสงสัมผัสเตียง Pippi ของทั้งสองเร่ร่อนถูกประหลาดใจที่จะเห็นอะไรแต่คู่ของเท้าในที่หมอน Pippi ตามปกติมีหัวของเธอภายใต้ผ้าห่มที่เท้าของเตียง. "นั่นจะต้องเป็นหญิงสาวที่" ทันเดอร์กระซิบKarlsson การบลูม "และไม่ต้องสงสัยเลยเธอนอนอุตุ. แต่ที่ในโลกคือค๊ใดที่คุณคิดว่า?" "นายค๊ถ้าคุณโปรด" มาสงบ Pippi ของเสียงจากใต้ผ้าห่ม "นายค๊อยู่ในเตียงตุ๊กตาสีเขียวเล็ก ๆ น้อย ๆ ." เร่ร่อนถูกตกใจเพื่อให้พวกเขาเกือบจะวิ่งออกในครั้งเดียวแต่แล้วมันก็ผุดขึ้นในสิ่งที่พวกเขาได้กล่าวว่าPippi ว่านายค๊กำลังนอนอยู่บนเตียงของตุ๊กตา! และตอนนี้ในแง่ของไฟฉายที่พวกเขาจะได้เห็นครั้ง