The proximate composition of native

The proximate composition of native barley flours is
shown in Table 1. There were minor differences in protein,
lipid and ash contents of CDC-Candle and Phoenix
flours, whereas their starch, IDF, SDF and b-glucan
contents were considerably different. Compared to
CDC-Candle, Phoenix had higher starch and IDF but
lower b-glucan and SDF contents. Furthermore, the bglucan
contents of CDC-Candle and Phoenix (6.5 and
3.9%, respectively) were higher than SDF contents (5.6
and 2.4%, respectively). This suggests that barley bglucan
contained water-soluble as well as insoluble
fractions. The water-solubility of b-glucan in the native
and extruded flours is given in Table 2. The solubility
(determined at 100 C) of native b-glucan was 79% for
CDC-Candle and 57% for Phoenix, which suggests that
the SDF of native flour might contain a large amount of
b-glucan (91% in CDC-Candle and 93% in Phoenix).
The b-glucan in extruded flours had higher solubility
(determined at 25 C) than its native counterparts
(Table 2), and, at each extrusion temperature, the solubility
increased with an increase in the extrusion-moisture
level. The solubility differences between native
CDC-Candle and Phoenix b-glucans may be attributed
to the variety-dependent molecular variations, while the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นส่วนประกอบของแป้งข้าวบาร์เลย์พื้นเมืองเคียงแสดงในตารางที่ 1 มีความแตกต่างเล็กน้อยในโปรตีนเนื้อหาไขมันและเถ้าของ CDC เทียนและฟีนิกซ์แป้ง ในขณะที่ของแป้ง IDF สตางค์ และ b glucanเนื้อหาแตกต่างกันมากขึ้น เมื่อเทียบกับCDC-เทียน ฟีนิกซ์มีแป้งสูงและ IDF แต่ต่ำกว่า b-glucan และเนื้อหาสตางค์ นอกจากนี้ bglucanเนื้อหาของ CDC เทียนและฟีนิกซ์ (6.5 และ3.9% ตามลำดับ) ได้สูงกว่าเนื้อหาสตางค์ (5.6และ 2.4% ตามลำดับ) นี้แนะนำว่า bglucan ข้าวบาร์เลย์อยู่ที่ละลายในและไม่ละลายเศษส่วน Water-solubility ของ b-glucan ในพื้นเมืองและแป้ง extruded ถูกกำหนดในตารางที่ 2 ละลาย(กำหนดที่ 100 C) ของเจ้า b-glucan ถูก 79%CDC-เทียนและ 57% สำหรับฟีนิกซ์ ซึ่งแนะนำที่สตางค์ของแม่แป้งอาจประกอบด้วยขนาดใหญ่b-glucan (91% ใน CDC เทียนและ 93% ฟินิกส์)B-glucan ในแป้ง extruded มีละลายสูงกว่า(กำหนดที่ 25 C) กว่าคู่ของเจ้า(ตาราง 2), และ อุณหภูมิแต่ละอัด ละลายเพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มความชื้นไหลออกมาระดับ ละลายความแตกต่างระหว่างพื้นเมืองCDC-เทียนและฟีนิกซ์ b-glucans อาจเกิดจากเพื่อความหลากหลายขึ้นอยู่กับโมเลกุลรูปแบบ ในขณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบใกล้เคียงของแป้งข้าวบาร์เลย์พื้นเมืองที่แสดงในตารางที่ 1 มีความแตกต่างกันเล็กน้อยในโปรตีนเนื้อหาไขมันและเถ้าของCDC-เทียนฟีนิกซ์และแป้งในขณะที่แป้งของพวกเขา IDF, ไอ้เวรและขกลูแคนเนื้อหาที่แตกต่างกันมาก เมื่อเทียบกับCDC-เทียน, ฟินิกซ์มีแป้งสูงขึ้นและ IDF แต่ต่ำกว่าเนื้อหาขกลูแคนและไอ้เวร นอกจากนี้ bglucan เนื้อหาของ CDC-เทียนและฟินิกซ์ (6.5 และ3.9% ตามลำดับ) สูงกว่าเนื้อหา SDF (5.6 และ 2.4% ตามลำดับ) นี้แสดงให้เห็นว่าข้าวบาร์เลย์ bglucan มีที่ละลายน้ำได้เช่นเดียวกับที่ไม่ละลายน้ำเศษส่วน น้ำละลายของขกลูแคนในพื้นเมืองแป้งอัดและจะได้รับในตารางที่ 2 การละลาย (กำหนดที่ 100? C) ของขกลูแคนพื้นเมืองเป็น 79% สำหรับCDC-เทียนและ 57% สำหรับฟินิกซ์ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไอ้เวรแป้งพื้นเมืองอาจมีจำนวนมากของขกลูแคน (91% ใน CDC-เทียนและ 93% ในฟินิกซ์). ขกลูแคนในแป้งอัดมีการละลายที่สูงขึ้น(กำหนดวันที่ 25? C) กว่าคู่ของพื้นเมือง( ตารางที่ 2) และการอัดขึ้นรูปที่อุณหภูมิแต่ละละลายเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มขึ้นของการอัดขึ้นรูป-ความชื้นระดับ ความแตกต่างระหว่างการละลายพื้นเมืองCDC-เทียนฟีนิกซ์ขกลูแคนอาจนำมาประกอบกับรูปแบบโมเลกุลหลากหลายขึ้นอยู่กับในขณะที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนประกอบโดยประมาณของพื้นเมืองข้าวบาร์เลย์แป้งคือ
แสดงดังตารางที่ 1 มีความแตกต่างเล็กน้อยในโปรตีน ไขมัน และเถ้า
เทียน CDC และ Phoenix
แป้งมีแป้ง ป้องกันเครื่อง b-glucan
, และเนื้อหาที่แตกต่างกันมาก เทียบกับ
CDC เทียน ฟินิกซ์มีแป้งสูงและ IDF แต่
b-glucan ล่างและหลังเนื้อหา นอกจากนี้ bglucan
เนื้อหาของเทียน CDC และฟินิกซ์ ( 6.5 และ
3.9 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ) สูงกว่า sdf เนื้อหา ( 5.6
และ 2.4 ตามลำดับ ) นี้บ่งบอกว่าข้าวบาร์เลย์ bglucan
ที่มีอยู่ละลายเป็นเศษส่วนที่ไม่ละลาย

ละลายน้ํา b-glucan ในพื้นเมือง
และอัดแป้งจะได้รับในตารางที่ 2 การละลาย
( กำหนดที่ 100  C ) พื้นเมือง b-glucan เป็น 79 %