RealismStarting in the early 19th c

Realism
Starting in the early 19th century, realism was an art movement that shifted from the unrealistic fairy-tale or fantastic situations and characters theater-goers normally found in romantic plays. The Theater Dictionary indicates that many people consider Henrik Ibsen the father of the modern realism for the three-dimensional characters he created and the situations in which he put them. People in the audience could relate to the activities occurring on stage and the individuals involved.

Naturalism
Charles Darwin's book "The Origin of Species" influenced the theatrical world through the naturalistic genre. Darwin theorized that the fittest of a species would survive and pass on its genetic material, which dramatists translated into a dramatic genre that focused on how genetics and social advancement affect individuals. The naturalistic focus in art and literature is to address subjects in a scientific manner, with the artist serving as a disinterested party who observes and studies it. Authors who attempted this daunting task include Emile Zola.

Similarities
Dramatists intend that naturalistic and realistic plays should depict events that could happen in real life, maybe even to members of the audience. Both genres focus on individuals and families, and generally relate to everyday situations. During the late 1800s and early 1900s, playwrights found ample subject matter for these genres as the sciences advanced and people struggled and fought against oppressive governing systems. These changes in society were frequently the subject of both naturalistic and realistic plays.

Differences
Naturalism approaches art in a more scientific, almost clinical, manner than realism. Both genres may have dealt with the emotional and family struggles of the characters; realistic plays often had characters to whom the audience could relate and sympathize. Naturalistic plays, which were difficult to create and rarely popular, approached every element with the detachment of a scientist, according to educators at Northern Virginia Community College. Realistic plays could show characters breaking free from difficult situations and allow the audience to empathize with their plight; Naturalistic works, on the other hand, sought only to study the situation, characters and other factors without interpretation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสมจริงเริ่มในต้นศตวรรษที่ 19 สมจริงเป็นศิลปะการเคลื่อนไหวที่เปลี่ยนจากการไม่สมจริงนิทาน หรือยอดเยี่ยมสถานการณ์และตัวละครเต็มพบในละครโรแมนติก พจนานุกรมละครบ่งชี้ว่า คนพิจารณาเฮนริกหงุดหงิดพ่อของจริงสมัยเขาสร้างตัวอักษรสามมิติและในสถานการณ์ที่เขาใส่ไว้ ผู้คนในกลุ่มอาจเกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่เกิดขึ้นบนเวที และบุคคลที่เกี่ยวข้องNaturalismหนังสือของชาร์ลส์ดาร์วิน "มาของพันธุ์" อิทธิพลโลกละครประเภทสรรค์ ดาร์วินมหาเศรษฐีว่า fittest ของสายพันธุ์จะอยู่รอด และส่งวัสดุทางพันธุกรรม dramatists ซึ่งแปลเป็นประเภทละครที่เน้นวิธีพันธุศาสตร์และความก้าวหน้าทางสังคมมีผลต่อบุคคล โฟกัสสรรค์ในวรรณกรรมและได้ถ่ายภาพวัตถุที่อยู่ในลักษณะทางวิทยาศาสตร์ มีศิลปินเป็นฝ่ายสถาปัตยกรรมที่สังเกต และศึกษามัน ผู้เขียนที่พยายามนี้หวั่นรวมภาพ Zolaความคล้ายคลึงกันDramatists ตั้งใจให้สรรค์ และสมจริงเล่นควรแสดงถึงเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในชีวิตจริง บางทีแม้กับคน ทั้งประเภทบุคคลและครอบครัว และโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และช่วงต้นทศวรรษ 1900, playwrights พบสาระสำคัญเพียงพอสำหรับประเภทเหล่านี้เป็นวิทยาศาสตร์ขั้นสูง และต่อสู้ และต่อสู้กับระบบการปกครองที่กดขี่คน เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในสังคมถูกบ่อยเรื่องของเล่นสรรค์ และสมจริงความแตกต่างNaturalism วิธีศิลปะในลักษณะทางวิทยาศาสตร์ คลินิกเกือบ มากกว่าความสมจริง ทั้งสองประเภทอาจมีจัดการต่อสู้อารมณ์ และครอบครัวของตัวอักษร เล่นจริงมักจะมีตัวละครที่ผู้ชมสามารถเชื่อมโยง และเห็นอกเห็นใจ เล่นสรรค์ ซึ่งไม่ค่อยนิยม และยากที่จะสร้าง เข้าหาทุกองค์ประกอบ ด้วยนักวิทยาศาสตร์ การถอดตามนักการศึกษาที่เหนือเวอร์จิเนียวิทยาลัยชุมชน เล่นจริงอาจแสดงอักขระที่ทำลายฟรีจากสถานการณ์ และให้การเอาใจใส่กับชีวิตของพวกเขา สรรค์งาน คง ขอเพียงเพื่อศึกษาสถานการณ์ อักขระ และปัจจัยอื่น ๆ โดยไม่ต้องตีความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมจริง
เริ่มต้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ความสมจริงเป็นศิลปะการเคลื่อนไหวที่เปลี่ยนจากไม่สมจริงเทพนิยายหรือสถานการณ์ที่ยอดเยี่ยมและตัวละครที่โรงละครเต็มยศปกติที่พบในละครโรแมนติก โรงละครพจนานุกรมแสดงให้เห็นว่าหลายคนพิจารณา Henrik Ibsen บิดาของความสมจริงที่ทันสมัยสำหรับตัวละครสามมิติที่เขาสร้างขึ้นและสถานการณ์ที่เขาใส่พวกเขา คนในกลุ่มผู้ชมอาจเกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่เกิดขึ้นบนเวทีและบุคคลที่เกี่ยวข้อง. นิยมหนังสือชาร์ลส์ดาร์วิน "กำเนิดสิ่งมีชีวิต" มีอิทธิพลต่อโลกการแสดงละครผ่านแนวธรรมชาติ ดาร์วินมหาเศรษฐีที่ fittest ของสายพันธุ์จะมีชีวิตรอดและส่งผ่านสารพันธุกรรมซึ่งบทละครแปลเป็นประเภทอย่างมากที่มุ่งเน้นไปที่วิธีทางพันธุศาสตร์และความก้าวหน้าทางสังคมส่งผลกระทบต่อประชาชน โฟกัสธรรมชาติในงานศิลปะและวรรณกรรมคือการที่วิชาในลักษณะทางวิทยาศาสตร์กับศิลปินที่ทำหน้าที่เป็นบุคคลที่ไม่สนใจที่สังเกตและการศึกษามัน ผู้เขียนพยายามงานที่น่ากลัวนี้ ได้แก่ Emile Zola. เหมือนละครตั้งใจที่เล่นเป็นธรรมชาติและสมจริงควรแสดงให้เห็นถึงเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในชีวิตจริงอาจจะได้ให้กับสมาชิกของผู้ชม ทั้งสองประเภทที่มุ่งเน้นไปที่บุคคลและครอบครัวและโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน ในช่วงปลายปี 1800 และต้นปี 1900, นักเขียนบทละครพบเรื่องที่เพียงพอสำหรับประเภทเหล่านี้เป็นวิทยาศาสตร์ขั้นสูงและคนและพยายามต่อสู้กับระบบการปกครองที่กดขี่ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในสังคมอยู่บ่อยครั้งในเรื่องของบทละครทั้งธรรมชาติและสมจริง. ความแตกต่างนิยมแนวทางศิลปะในทางวิทยาศาสตร์มากขึ้นทางคลินิกเกือบลักษณะที่สมจริงกว่า ทั้งสองประเภทที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ทางอารมณ์และครอบครัวของตัวละคร; บทละครที่สมจริงมักจะมีตัวอักษรเพื่อผู้ชมสามารถสร้างความสัมพันธ์และความเห็นอกเห็นใจ บทละครธรรมชาติซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะสร้างและเป็นที่นิยมไม่ค่อยเข้าหาองค์ประกอบกับกองนักวิทยาศาสตร์ทุกคนตามการศึกษาที่ภาคเหนือเวอร์จิเนียวิทยาลัยชุมชน บทละครที่สมจริงสามารถแสดงตัวอักษรหลุดเป็นอิสระจากสถานการณ์ที่ยากลำบากและอนุญาตให้ผู้ชมที่จะเอาใจใส่กับชะตากรรมของพวกเขา; ผลงานของธรรมชาติบนมืออื่น ๆ ที่ขอเพียงเพื่อศึกษาสถานการณ์ที่ตัวอักษรและปัจจัยอื่น ๆ โดยไม่ต้องตีความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัจนิยมเริ่มต้นในศตวรรษที่ 19 ต้น สัจนิยม คือศิลปะ การเคลื่อนไหวที่สมจริง ขยับจากเทพนิยาย หรือสถานการณ์ที่ยอดเยี่ยมและตัวอักษร goers โรงละครที่พบตามปกติในละครโรแมนติก โรงละครในพจนานุกรมแสดงว่าหลายคนพิจารณาเฮนริก อิบเซน บิดาของสัจนิยมสมัยใหม่สำหรับสามมิติตัวอักษรที่เขาสร้างขึ้นและสถานการณ์ที่เขาใส่มัน ประชาชนผู้ชมสามารถเกี่ยวข้องกับกิจกรรมต่างๆ ที่เกิดขึ้นบนเวที และบุคคลที่เกี่ยวข้องธรรมชาตินิยมของ ชาร์ลส์ ดาร์วิน หนังสือ " กำเนิดสปีชีส์ " ที่มีอิทธิพลต่อโลกละครผ่านรูปแบบทางธรรมชาติ ดาร์วิน theorized ที่เหมาะสมที่สุดของสายพันธุ์จะอยู่รอดและถ่ายทอดสารพันธุกรรม ซึ่งนักเขียนบทละครแปลเป็นละครประเภทที่เน้นวิธีการทางพันธุกรรมและความก้าวหน้าทางสังคมต่อบุคคล โฟกัสในสภาพธรรมชาติในศิลปะและวรรณคดี เป็นวิชาที่อยู่ในลักษณะทางวิทยาศาสตร์ กับศิลปินที่ให้บริการเป็นไม่สนใจงานเลี้ยงที่สังเกตและศึกษามัน ผู้เขียนพยายามดําเนินงานนี้รวมถึงเอมิลโซลา .ความคล้ายคลึงกันนักเขียนบทละครและบทละครดตั้งใจว่าจริงควรพรรณนาเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง บางทีแม้แต่สมาชิกของผู้ชม ทั้งสองประเภทเน้นบุคคลและครอบครัว และโดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ทุกวัน ในช่วงปลายยุค 1800 และต้นปี 1900 พบว่า นักเขียนเรื่องเพียงพอสำหรับประเภทเหล่านี้เป็นศาสตร์ขั้นสูงและผู้คนดิ้นรนและต่อสู้กับการกดขี่ ว่าด้วยระบบ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในสังคมอยู่บ่อยๆ เรื่องของทั้งทางธรรมชาติและจริงเล่นความแตกต่างธรรมชาติศิลปะในแนวทางวิทยาศาสตร์ มากขึ้นเกือบทางคลินิก ลักษณะกว่าสัจนิยม ทั้งสองประเภทจะต้องจัดการกับการต่อสู้ทางอารมณ์ และครอบครัวของตัวอักษร ; เล่นมีเหตุผลมักจะมีตัวละครที่ผู้ชมสามารถเกี่ยวข้องและเห็นอกเห็นใจ เล่นในสภาพธรรมชาติ ซึ่งยากในการสร้าง และไม่ค่อยเป็นที่นิยม เข้าหาทุกองค์ประกอบกับการปลดของนักวิทยาศาสตร์ จากนักการศึกษาที่วิทยาลัยชุมชนทางตอนเหนือของเวอร์จิเนีย เล่นมีเหตุผลสามารถแสดงอักขระแบ่งฟรีจากสถานการณ์ที่ยากลำบาก และอนุญาตให้ผู้ชมที่จะเห็นอกเห็นใจกับชะตากรรมของพวกเขา งานด บนมืออื่น ๆที่แสวงหาเพื่อศึกษาสถานการณ์ ลักษณะและปัจจัยอื่น ๆ โดยไม่ต้องตีความ