Chapter 11 Ghost from the PastOne a

Chapter 11 Ghost from the Past
One autumn afternoon, as Kay was walking home, she saw a large black car parked outside the school where she was a teacher. Next to the car, there was a serious-looking man in a black hat and long black coat, watching her. Kay stopped as if she had seen a ghost. 'Michael,' she said. 'How long have you been back?'
'About a year,' he said quietly. Then, walking slowly towards her, he said: 'It's good to see you Kay' They walked together through the park, hands in pockets, a little shy with each other after so much time. 'I'm working for my father now,' Michael explained. 'He's been sick. Very sick.'
'But you're not like him,' Kay replied. 'I thought you weren't going to become a man like your father.'
'As I've grown older, I've learnt to respect him more. He's just an ordinary man who loves his family, that's all.'
'Ordinary men don't have other men killed,' Kay said.
'Listen, Kay,' Michael stopped walking and looked her in the eyes. 'In five years' time, my family will have no more problems. We'll be a lawful, respectable family. Trust me. That's all I can tell you about my business.' Kay's eyes filled with tears. 'Michael, why did you come here?' she said. 'What do you want with me after all this time? You didn't call.You didn't write ...'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 11 ผีมาบ่ายของฤดูใบไม้ร่วงหนึ่ง เป็นเคย์ได้เดินหน้าแรก เธอเห็นรถสีดำขนาดใหญ่จอดนอกโรงเรียนที่เธอเป็นครู ติดรถยนต์ มีคนมองร้ายหมวกดำและเสื้อคลุมยาวสีดำ ดูเธอ เคย์หยุดว่าเธอเห็นผี 'Michael เธอกล่าว 'ระยะกลับไปไหนมา"'เกี่ยวกับปี เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ แล้ว เดินช้า ๆ ต่อเธอ เขากล่าวว่า: 'ก็ดีเห็นเคย์' เดินกันผ่านสวน มือในกระเป๋า อายน้อยกันหลังจากเวลาที่มากขึ้น 'ฉันกำลังทำงานสำหรับคุณพ่อขณะนี้ Michael อธิบาย ' เขาได้ป่วย ป่วยมากขึ้น ' 'แต่คุณไม่เหมือนเขา เคย์ตอบกลับ 'ฉันคิดว่า คุณไม่ได้ไปกลายเป็น คนอย่างคุณพ่อของคุณ'"เป็นฉันได้เติบโตเก่า ฉันได้เรียนรู้การเคารพเขามากขึ้น เขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่รักครอบครัวของเขา ที่เป็น "'คนธรรมดาไม่มีคนอื่นฆ่า เคย์กล่าว'ฟัง เคย์ Michael หยุดเดิน และมองเธอในสายตา ' ในเวลาห้าปี ครอบครัวจะมีปัญหาเพิ่มเติมไม่ เราจะเป็นครอบครัวที่ชอบด้วยกฎหมาย เกียรติ ไว้ใจฉันนะ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันสามารถบอกคุณได้เกี่ยวกับธุรกิจของฉัน.' สายตาของเคย์เต็มไป ด้วยน้ำตา 'Michael ทำไมไม่มาที่นี่ "เธอกล่าว ' คุณต้องกับฉันหลังจากเวลานี้ คุณไม่ได้โทร คุณไม่ได้เขียน...'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 11
ผีจากอดีตบ่ายวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วงในขณะที่เคย์ได้เดินกลับบ้านเธอเห็นรถสีดำขนาดใหญ่จอดอยู่ข้างนอกโรงเรียนที่เธอเป็นครู ถัดไปไปที่รถที่มีชายคนหนึ่งที่ดูร้ายแรงในหมวกสีดำและเสื้อคลุมยาวสีดำที่ดูเธอ เคย์หยุดราวกับว่าเธอเคยเห็นผี 'ไมเคิล' เธอกล่าวว่า 'นานแค่ไหนที่คุณได้รับกลับมา?'
'เกี่ยวกับปี "เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ จากนั้นเดินช้า ๆ ไปทางของเธอเขากล่าวว่าเป็นเรื่องที่ดีที่จะเห็นคุณเคย์ 'พวกเขาเดินผ่านสวนสาธารณะด้วยกัน, มือในกระเป๋าเล็ก ๆ น้อย ๆ ขี้อายกับแต่ละอื่น ๆ หลังจากเวลามาก 'ผมทำงานให้กับพ่อของฉันตอนนี้' ไมเคิลอธิบาย 'เขาเคยป่วย ป่วยมาก.
'' แต่คุณไม่ได้ชอบเขา 'เคย์ตอบ 'ฉันคิดว่าคุณไม่ได้จะกลายเป็นคนที่เหมือนพ่อของคุณ.'
'ขณะที่ผมได้เติบโตเก่าฉันได้เรียนรู้ที่จะเคารพเขามากขึ้น เขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่รักครอบครัวของเขานั่นคือทั้งหมดที่.
'' คนธรรมดาไม่ได้มีผู้ชายคนอื่นฆ่า
'เคย์กล่าว.' ฟังเคย์, ไมเคิลหยุดเดินและมองเธอในสายตา 'ในปีที่ห้าเวลาที่ครอบครัวของฉันจะไม่มีปัญหามากขึ้น เราจะถูกต้องตามกฎหมายครอบครัวที่นับถือ เชื่อฉัน. นั่นคือทั้งหมดที่ผมสามารถบอกคุณเกี่ยวกับธุรกิจของฉัน. ' สายตาของเคย์ที่เต็มไปด้วยน้ำตา 'ไมเคิลทำไมคุณมาที่นี่? เธอพูด. 'สิ่งที่คุณต้องการกับฉันหลังจากที่ทุกเวลานี้หรือไม่? คุณไม่ได้ call.You ไม่ได้เขียน ...