Samuel Taylor Coleridge, the poet a

Samuel Taylor Coleridge, the poet and author, called drama "that willing suspension of disbelief for the moment, which constitutes poetic faith ..."
Any creative endeavor, certainly any written creative endeavor, is only successful to the extent that the audience offers this willing suspension as they read, listen, or watch. It's part of an unspoken contract: The writer provides the reader/viewer/player with a good story, and in return, they accept the reality of the story as presented, and accept that characters in the fictional universe act on their own accord.
An author's work, in other words, does not have to be realistic, only believable and internally consistent (see Magic A Is Magic A). When the author pushes an audience beyond what they're willing to accept, the work fails in the eyes of that particular audience. As far as science fiction is concerned, viewers are usually willing to go along with creative explanations which is why people don't criticize your wormhole travel system or how a shrinking potion doesn't violate the laws of matter conservation, but even in the more fantastical genres, suspension of disbelief can be broken when a work breaks its own established laws or asks the audience to put up with too many things that come off as contrived.
A common way of putting this is "You can ask an audience to believe the impossible, but not the improbable." For example, people will accept that the Grand Mage can teleport across the world, or that the spaceship has technology that makes it completely invisible without rendering its own sensors blind, but they won't accept that the ferocious carnivore just happened to have a heart attack and die right before it attacked the main character, or that the hacker guessed his enemy's password on the first try just by typing random letters, at least without some prior detail justifying it or one of the Rules listed below coming into play. What is in Real Life impossible just has to be made the norm in the setting and kept consistent.
Of course, different people will have different thresholds for what they're willing to accept in a work, and what may break one person's willing suspension of disbelief may not necessarily have the same effect on another.
Most action movies push this trope almost to the breaking point; for the sake of action, the heroes can do virtually anything, given enough Phlebotinum.
As always, the various Rules override nearly all other considerations. When the audience's disbelief, which was suspended during the show, gets reinstated some time afterward, what you get is Fridge Logic.

Read more: http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/WillingSuspensionOfDisbelief#ixzz3oMTofbzl

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Samuel Taylor Coleridge กวีและผู้เขียน เรียกว่าละคร "ที่ยอมระงับ disbelief ในขณะนี้ ซึ่งความเชื่อบทกวี..."การแข่งขันสร้างสรรค์ แข่งขันสร้างสรรค์ใด ๆ อย่างแน่นอนเป็นลายลักษณ์อักษร ประสบความสำเร็จเท่าที่ผู้ชมเสนอระงับนี้ยอมเป็นพวกเขาอ่าน ฟัง หรือชมเท่านั้น แก่การสัญญา unspoken: ผู้เขียนให้อ่าน/ดู/เล่นเรื่องดี และกลับ พวกเขายอมรับความจริงของเรื่องนำเสนอ และยอมรับว่า ในจักรวาลสมมติทำเจ้าด้วยตัวเองผู้สร้างงาน ในคำอื่น ๆ ไม่จำเป็นต้องสมจริง เชื่อเท่านั้น และสอดคล้องภายใน (ดูมายากลเป็นมายากล A A) เมื่อผู้ผลักดันผู้ชมนอกเหนือจากสิ่งที่พวกเขากำลังเต็มใจที่จะยอมรับ งานล้มเหลวในสายตาของผู้ชมที่เฉพาะ เท่าที่นิยายวิทยาศาสตร์เกี่ยวข้อง ผู้ชมยินดีมักจะไปพร้อมกับคำอธิบายความคิดสร้างสรรค์ซึ่งเป็นเหตุคนไม่วิพากษ์วิจารณ์ระบบของคุณลง wormhole หรือวิธี potion หดตัวไม่ละเมิดกฎหมายการอนุรักษ์เรื่อง แต่แม้ในแนวแปลกประหลาดมากขึ้น ระบบกันสะเทือนของ disbelief สามารถแบ่ง เมื่องานแบ่งกฎหมายกำหนดขึ้นเอง หรือถามฟังทนกับสิ่งที่มากเกินไปมาปิดเป็น contrivedA common way of putting this is "You can ask an audience to believe the impossible, but not the improbable." For example, people will accept that the Grand Mage can teleport across the world, or that the spaceship has technology that makes it completely invisible without rendering its own sensors blind, but they won't accept that the ferocious carnivore just happened to have a heart attack and die right before it attacked the main character, or that the hacker guessed his enemy's password on the first try just by typing random letters, at least without some prior detail justifying it or one of the Rules listed below coming into play. What is in Real Life impossible just has to be made the norm in the setting and kept consistent.Of course, different people will have different thresholds for what they're willing to accept in a work, and what may break one person's willing suspension of disbelief may not necessarily have the same effect on another.Most action movies push this trope almost to the breaking point; for the sake of action, the heroes can do virtually anything, given enough Phlebotinum.As always, the various Rules override nearly all other considerations. When the audience's disbelief, which was suspended during the show, gets reinstated some time afterward, what you get is Fridge Logic.Read more: http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/WillingSuspensionOfDisbelief#ixzz3oMTofbzl

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซามูเอลเทย์เลอร์โคลริดจ์, กวีและนักเขียนที่เรียกว่าดราม่า "ที่ระงับยินดีที่เชื่อในขณะนั้นซึ่งถือว่าศรัทธาบทกวี ... "
ใด ๆ ที่พยายามสร้างสรรค์อย่างแน่นอนความพยายามใด ๆ ที่มีความคิดสร้างสรรค์เป็นเพียงที่ประสบความสำเร็จเท่าที่มีผู้ชมนี้ ระงับยินดีที่พวกเขาอ่านฟังหรือชม เป็นส่วนหนึ่งของสัญญาไม่ได้พูด: นักเขียนให้ผู้อ่าน / ผู้ชม / ผู้เล่นที่มีเรื่องราวที่ดีและในทางกลับกันพวกเขายอมรับความเป็นจริงของเรื่องราวที่นำเสนอและยอมรับว่าตัวละครในการกระทำสวมจักรวาลในสอดคล้องของตัวเอง.
ผู้เขียนทำงานในคำอื่น ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นจริงเชื่อเท่านั้นและสอดคล้องภายใน (ดูเวทมนตร์คือความมหัศจรรย์ A) เมื่อผู้เขียนผลักดันให้ผู้ชมเกินกว่าสิ่งที่พวกเขายินดีที่จะยอมรับการทำงานที่ล้มเหลวในสายตาของผู้ชมโดยเฉพาะอย่างยิ่งว่า เท่าที่นิยายวิทยาศาสตร์เป็นห่วงผู้ชมมักจะยินดีที่จะไปพร้อมกับคำอธิบายความคิดสร้างสรรค์ซึ่งเป็นเหตุผลที่คนไม่วิพากษ์วิจารณ์ระบบการเดินทางของคุณหนอนหรือว่ายาหดตัวไม่ละเมิดกฎหมายของการอนุรักษ์เรื่อง แต่แม้ในมากขึ้น ประเภทแปลกประหลาดชั่วคราวเชื่อสามารถหักเมื่อมีการทำงานแบ่งกฎหมายของตัวเองเป็นที่ยอมรับหรือขอให้ผู้ชมที่จะทนกับสิ่งที่มากเกินไปที่ออกมาเป็นที่วางแผน.
วิธีการทั่วไปของการวางนี้คือ "คุณสามารถขอให้ผู้ชมที่จะเชื่อว่า เป็นไปไม่ได้ แต่ไม่น่าจะเป็นไป. " ตัวอย่างเช่นคนที่จะยอมรับว่า Mage แกรนด์สามารถส่งผ่านทางไกลทั่วโลกหรือว่ายานอวกาศที่มีเทคโนโลยีที่ทำให้มันสมบูรณ์ไม่เห็นการแสดงผลโดยไม่ต้องเซ็นเซอร์ตัวเองตาบอด แต่พวกเขาจะไม่ยอมรับว่าสัตว์กินเนื้อดุร้ายเพิ่งเกิดขึ้นมีหัวใจ การโจมตีและตายขวาก่อนที่จะโจมตีตัวละครหลักหรือว่าแฮกเกอร์เดารหัสผ่านศัตรูของเขาในวันแรกลองเพียงแค่พิมพ์ตัวอักษรแบบสุ่มอย่างน้อยโดยไม่ต้องมีรายละเอียดก่อนที่มันสมควรหรือหนึ่งในกฎที่ระบุไว้ด้านล่างเข้ามาในการเล่น สิ่งที่อยู่ในชีวิตจริงเป็นไปไม่ได้เพียงแค่จะต้องมีการทำบรรทัดฐานในการตั้งค่าและเก็บไว้ที่สอดคล้องกัน.
แน่นอนคนที่แตกต่างกันจะมีเกณฑ์ที่แตกต่างกันสำหรับสิ่งที่พวกเขายินดีที่จะยอมรับในการทำงานและสิ่งที่อาจทำลายระงับยินดีของคนคนหนึ่งของ เชื่ออาจไม่จำเป็นต้องมีผลเช่นเดียวกันกับอีก.
ส่วนใหญ่ภาพยนตร์แอ็คชั่ผลักดันเปรียบเทียบนี้เกือบจะถึงจุดแตกหัก; เพื่อประโยชน์ในการดำเนินการเป็นวีรบุรุษสามารถทำอะไรจริงให้พอ Phlebotinum.
เช่นเคยกฎต่างๆเกือบทั้งหมดแทนที่การพิจารณาอื่น ๆ เมื่อเชื่อของผู้ชมซึ่งถูกระงับในระหว่างการแสดงที่ได้รับการเรียกตัวครั้งหลังจากนั้นบางสิ่งที่คุณได้รับคือตู้เย็น Logic. อ่านเพิ่มเติม: http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/WillingSuspensionOfDisbelief#ixzz3oMTofbzl

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แซมมวลเทย์เลอร์คอเลริดจ์ , กวีและผู้เขียน เรียกว่า ละคร " ที่เต็มใจช่วงล่างออกมาในขณะนี้ ซึ่งถือเป็นการศรัทธา . . . . . . . "
สร้างสรรค์ความพยายามอย่างแน่นอนใด ๆที่เขียนสร้างสรรค์ ความพยายาม เป็นเพียงความสำเร็จในขอบเขตที่ผู้ชมมีการระงับนี้ยินดีที่พวกเขาอ่าน ฟัง หรือดู มันเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาไม่ได้พูด :เขียนให้อ่าน / ดู / เล่น กับเรื่องราวดี และในกลับ พวกเขายอมรับความเป็นจริงของเรื่องที่นำเสนอ และยอมรับว่า ตัวละครในสวมจักรวาลทำเอง
ทำงานของผู้เขียน ในคำอื่น ๆที่ไม่ต้องมีเหตุผล แต่น่าเชื่อถือและความสอดคล้องภายใน ( ดูมายากลเป็นมายากล )เมื่อผู้เขียนดันผู้ชมเกินกว่าสิ่งที่พวกเขาเต็มใจที่จะยอมรับงานล้มเหลวในสายตาของผู้ชมที่เฉพาะเจาะจง เท่าที่นิยายวิทยาศาสตร์เป็นกังวล ผู้ชมมักจะเต็มใจที่จะไปพร้อมกับสร้างสรรค์คำอธิบายซึ่งเป็นเหตุผลที่คนไม่วิจารณ์ระบบท่องเที่ยวรูหนอนหรือวิธีการหดมื้อไม่ฝ่าฝืนกฎของการอนุรักษ์วัตถุแต่แม้ในประเภทแปลกประหลาดมาก ช่วงล่าง ออกมาจะเสียเมื่องานแบ่งของตัวเองสร้างกฎหมายหรือถามผู้ชมที่จะใส่ขึ้นกับหลายอย่างที่ออกมาเป็น contrived .
วิธีการทั่วไปของการเป็น " คุณสามารถให้ผู้ชมเชื่อว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ไม่น่า . ตัวอย่างเช่น ผู้คนจะยอมรับว่า Mage แกรนด์สามารถ teleport ข้ามโลกหรือยานอวกาศ มีเทคโนโลยีที่ทำให้มันล่องหน โดยไม่มีการเซ็นเซอร์ของตัวเองตาบอด แต่พวกเขาจะไม่ยอมรับว่า สัตว์กินเนื้อที่ดุร้ายก็หัวใจวายตายก่อนที่จะถูกมันโจมตี ตัวละครหลัก หรือว่า แฮกเกอร์เดารหัสผ่านศัตรูในครั้งแรกลองแค่พิมพ์ตัวอักษรแบบสุ่มอย่างน้อย โดยไม่มีรายละเอียดอธิบายก่อน หรือ กฎข้อหนึ่งที่ระบุไว้ด้านล่างที่เข้ามาในการเล่น สิ่งที่อยู่ในชีวิตจริงเป็นไปไม่ได้ก็ต้องสร้างบรรทัดฐานในการรักษาที่สอดคล้องกัน
แน่นอน คนที่แตกต่างกันจะมีเกณฑ์ที่แตกต่างกันสำหรับสิ่งที่พวกเขาเต็มใจที่จะยอมรับในงานและสิ่งที่อาจทำลายคนหนึ่งเต็มใจช่วงล่างออกมาอาจไม่ได้ผลเดียวกันในอีก หนังแอ็คชั่นมากที่สุดรูปแบบนี้
ดันเกือบจะถึงจุดแตกหัก เพราะประโยชน์ของการกระทำ , วีรบุรุษสามารถทำได้แทบทุกอย่าง ให้ phlebotinum พอ .
เช่นเคย กฎระเบียบต่างๆ ให้เกือบทุกอื่น ๆพิจารณา เมื่อผู้ชมมากมาย ,ที่ถูกระงับในช่วงโชว์ กลับมาครองอำนาจเวลาหลังจากนั้น สิ่งที่คุณได้รับคือตรรกะตู้เย็น

อ่านเพิ่มเติม : http : / / tvtropes . org / ไข / ไข PHP / หลัก / willingsuspensionofdisbelief # ixzz3omtofbzl