One language is not enoughSouth Afr

One language is not enough
South African teachers should be using more than one language in their classrooms, and those who are not able to do so, should be provided with a teacher assistant specialist in another of South Africa’s languages. This controversial suggestion was made by Professor Robert Balfour, Dean of the Faculty of Education, in his Inaugural Lecture at North West University in Potchefstroom.
For Professor Balfour, his inaugural address provided the opportunity to synthesise his thinking and to reflect on the work already completed, as well as the work still to be done. He has a broad vision of his discipline, and draws on the scriptural print seen in many Afrikaans households, where the broad road leads to perdition and the narrow road to salvation.
“For an academic pilgrim, the broad road has more appeal,” he explains. “The arduous journey of academic scholarship through ever more narrow paths towards an ever narrowing specialisation lead ultimately to a very small light at the end of an extremely long tunnel.”
Professor Balfour maintains that scholars who choose the ‘wide road’ experience the delights of:
• the gardens of good and evil (the house of speculation, rather than the house of reason);
• the temptations of quick gratification (popular scholarship and public fame),
• the gambling houses (false assumptions and incredulous ideology, rather than careful
• observation and deductive thinking);
• those nymphs and damsels associated with colourful trends and fashions (remember when Marxism was the rage of the 70s?);
• and finally, those bordellos of disciplines like cultural studies, in which one is attended to by scantily dressed theories like Cosmopolitanism (Appiah 2006) and New Historicism (Brannigan 1998), plurlingualism (Beacco and Bryam 2003) and multilanguaging (Reyes 2001).
It is this broad church that guides Professor Balfour’s thinking when it comes to his own interest in bilingualism and multilingualism. He is passionate about the role of bilingualism in South Africa and concerned about its role in formal learning and teaching in South Africa.
For Professor Balfour, the age at which language skills are developed is vital. We know that children are particularly open to absorbing a great variety of observations quickly and that this capacity is accelerated in the early years of childhood and plateaus after puberty.
So what does this mean for South Africa? In the bilingual classroom or society, the ideal is to encourage the use of languages while avoiding the subtractive bilingualism which occurs when one language overshadows the other.
“In every South African classroom the teaching methods used to develop language leads, unintentionally, to compound and subtractive bilingualism,” he says. “In the typical middle class multilingual classroom in South Africa children may possess more than two or three languages. However, the teacher uses only one language, typically English or Afrikaans, while the learners interact with each other in one language, and with other children, in English.
Professor Balfour says the methods developed for the teaching of language are out of touch with the actual contexts for teaching languages in a multilingual South Africa. The consequence is that educators do not take advantage of the opportunities for mental development that are available to bilingual children, and thus the asset of bilingualism becomes a loss.
“In a developing context, this must surely be a factor in the continued underperformance of South African children when compared to children in developed countries,” he says.
The education system in South Africa has not been able to offer formal and sustained learning opportunities for the majority of the population in more than one language, despite there being a wealth of languages and literatures available. Research has shown that the optimal age for language learning is between 1-11 years but in South Africa new languages are typically introduced after that period. The result is that few members of the population can express or understand complex meaning in more than one language.
“Learners have either had to make the transition from mother tongue education too early, or had to acquire languages (English and Afrikaans) inadequately as a consequence of insufficiently educated teachers, inadequate resources for language development, and too few opportunities to use the target language,” he explains.
“Language development for higher education has thus been a patchwork characterised by unequal proficiency and inequitable distribution of opportunity. Unequal in this sense: what indigenous languages that were offered to children were offered for only a short pe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาหนึ่งไม่เพียงพอแอฟริกาใต้ครูควรใช้มากกว่าหนึ่งภาษาในชั้นเรียน และผู้ไม่สามารถทำเช่นนั้น ควรจะให้ กับผู้เชี่ยวชาญผู้ช่วยครูในอีกภาษาของแอฟริกาใต้ แนะนำความขัดแย้งถูกสร้างขึ้น โดยศาสตราจารย์ Robert แต่ คณบดีของคณะของการศึกษา ในการบรรยายของเขาประกวดที่มหาวิทยาลัยตะวันตกเหนือ Potchefstroomนอกจากโอกาส เพื่อ synthesise ความคิดของเขา และสะท้อนให้เห็นถึงการทำงานที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว เป็นงานที่อยู่เขาประกวดแต่ศาสตราจารย์ ยังคงที่จะทำ เขามีวิสัยทัศน์ดีวินัยของเขา และวาดบนพิมพ์ว่าที่เห็นในครัวเรือนจำนวนมากในแอฟริกา ที่ถนนไปสู่นรกและถนนแคบไปรอด"สำหรับการไทศึกษา ถนนมีอุทธรณ์เพิ่มเติม เขาอธิบาย "เดินทางลำบากของทุนการศึกษาผ่านเคยเส้นทางแคบมากขึ้นไปทางด้านการ narrowing เคยนำสุดแสงเล็กที่สุดของอุโมงค์ยาวมากขึ้น"แต่ศาสตราจารย์รักษาให้ นักวิชาการที่เลือก 'ถนนกว้าง' งานของ:•สวนที่ดีและความชั่ว (บ้านของการเก็งกำไร แทนของเหตุผล);•ความรวดเร็วบาง (ทุนนิยมและชื่อเสียงสาธารณะ),บ้าน•การพนัน (สมมติฐานเท็จและอุดมการณ์พิศวง แทนที่ระมัดระวัง•สังเกตและคิดพลาด);•ที่มาเป็นนิมพ์และ damsels ที่เกี่ยวข้องกับเทรนด์สีสันและแฟชั่น (จำเมื่อลัทธิมากซ์ โกรธของยุค 70);• และในที่สุด ที่ bordellos ของสาขาวิชาเช่นวัฒนธรรมศึกษา ที่หนึ่งเข้าร่วมการ โดยทฤษฎีแต่งตัวน้อยห่มน้อยเช่น Cosmopolitanism (Appiah 2006) และใหม่ Historicism (Brannigan 1998), plurlingualism (Beacco และ Bryam 2003) และ multilanguaging (Reyes 2001)โบสถ์แห่งนี้สิ่งที่แนะนำศาสตราจารย์แต่คิดเมื่อมันมาถึงความสนใจของเขาเองในสองภาษาและ multilingualism ได้ เขาเป็นหลงใหลเกี่ยวกับบทบาทของสองภาษาในแอฟริกาใต้ และกังวลเกี่ยวกับบทบาทในทางการเรียน และการสอนในประเทศไทยสำหรับศาสตราจารย์แต่ อายุในภาษาที่มีพัฒนาทักษะเป็นสำคัญ เรารู้ว่า เด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งเปิดซับสังเกตหลากหลายรวดเร็ว และว่า จะเร่งกำลังการผลิตนี้ในปีแรกของวัยเด็กและราบหลังวัยแรกรุ่นดัง นี้อะไรสำหรับแอฟริกาใต้ ในห้องเรียนสองภาษาหรือสังคม เหมาะจะสนับสนุนให้ใช้ภาษาขณะที่หลีกเลี่ยงสองภาษาแม่ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อภาษาหนึ่ง overshadows อื่น ๆเขากล่าว "ในทุกวิธีการสอนที่ใช้ในการพัฒนาภาษาเป้าหมาย ตั้งใจ การผสม และแม่สองภาษา ห้องเรียนที่แอฟริกาใต้" "ในห้องเรียนพูดชั้นกลางทั่วไปในแอฟริกา เด็กอาจมีมากกว่าสอง หรือสามภาษา อย่างไรก็ตาม ครูใช้ภาษาเดียวเท่านั้น แอฟริกา หรือภาษาอังกฤษโดยทั่วไปในขณะที่ให้ผู้เรียนโต้ตอบ กับในภาษาเดียวกัน และอื่น ๆ เด็ก ภาษาอังกฤษแต่อาจารย์บอกว่า วิธีที่พัฒนาขึ้นสำหรับการสอนภาษาจะ out of touch with บริบทจริงสอนภาษาในแอฟริกาใต้พูดได้หลายภาษา โทษคือ นักการศึกษาใช้ประโยชน์จากโอกาสในการพัฒนาจิตที่มีเด็กสองภาษา และดังนั้น สินทรัพย์ของสองภาษาจะ สูญเสีย"ในบริบทการพัฒนา นี้ย่อมต้องเป็นปัจจัยในการ underperformance ต่อเด็กแอฟริกาใต้เมื่อเปรียบเทียบกับเด็กในประเทศพัฒนา เขากล่าวว่าระบบการศึกษาในประเทศไทยยังไม่สามารถนำเสนอโอกาสการเรียนรู้อย่างเป็นทางการ และยั่งยืนสำหรับส่วนใหญ่ของประชากรที่มีมากกว่าหนึ่งภาษา แม้จะมีมีภาษาและกวีนิพนธ์ การวิจัยได้แสดงว่า อายุที่เหมาะสมสำหรับการเรียนรู้ภาษาคือระหว่าง 1-11 ปี แต่ในแอฟริกา ภาษาใหม่จะนำมาใช้หลังจากระยะ ผลเป็นที่สามสมาชิกของประชากรสามารถแสดง หรือเข้าใจความหมายซับซ้อนมากกว่าหนึ่งภาษา"ผู้เรียนได้มีการเปลี่ยนจากการศึกษาภาษาแม่เร็วเกินไป หรือมีการรับภาษา (อังกฤษและแอฟริกา) คสเนื่องจากครูไม่ศึกษา ทรัพยากรไม่เพียงพอสำหรับการพัฒนาภาษา และโอกาสน้อยเกินไปในการใช้ภาษาเป้าหมาย เขาอธิบาย"พัฒนาภาษาที่สูงจึงมีการปะติดปะต่อลักษณะความชำนาญไม่เท่ากันและกระจายโอกาส inequitable ไม่เหมือนในนี้: ภาษาถิ่นใดที่ถูกให้เด็กได้รับการเสนอสำหรับเฉพาะ pe สั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาหนึ่งไม่พอ
ครูแอฟริกาใต้ควรจะใช้มากกว่าหนึ่งภาษาในห้องเรียนของพวกเขาและบรรดาผู้ที่ไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นควรจะให้มีผู้เชี่ยวชาญด้านครูผู้ช่วยในการควบคุมของแอฟริกาใต้' ภาษา s ข้อเสนอแนะความขัดแย้งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยศาสตราจารย์โรเบิร์ตฟอร์คณบดีคณะศึกษาศาสตร์ในการบรรยายการสถาปนาของเขาที่นอร์ทเวสต์มหาวิทยาลัย Potchefstroom.
ศาสตราจารย์ฟอร์ขั้นต้นที่อยู่ของเขาให้โอกาสในการสังเคราะห์ความคิดของเขาและเพื่อให้สอดคล้องกับงานที่ทำเสร็จแล้ว เช่นเดียวกับการทำงานยังคงที่จะต้องทำ เขามีวิสัยทัศน์ที่กว้างของการมีวินัยของเขาและดึงพิมพ์คัมภีร์เห็นในหลายครัวเรือนแอฟริกาที่ถนนกว้างนำไปสู่ความหายนะและถนนแคบไปสู่ความรอด.
" สำหรับผู้แสวงบุญวิชาการถนนกว้างมีการอุทธรณ์มากขึ้น" เขา อธิบาย. " การเดินทางที่ยากลำบากของทุนการศึกษาผ่านเส้นทางที่เคยแคบขึ้นไปนำความเชี่ยวชาญที่เคยแคบลงในที่สุดไฟขนาดเล็กมากในตอนท้ายของอุโมงค์ยาวมาก. " ศาสตราจารย์ฟอร์ยืนยันว่านักวิชาการที่เลือก' ถนนกว้าง' สัมผัสได้ ความสุขของ: • สวนของดีและความชั่ว (บ้านของการเก็งกำไรมากกว่าบ้านของเหตุผล) นั้น• ความเย้ายวนของความพึงพอใจอย่างรวดเร็ว (ทุนการศึกษาที่เป็นที่นิยมและมีชื่อเสียงสาธารณะ) ที่• บ้านเล่นการพนัน (สมมติฐานเท็จและอุดมการณ์ไม่เชื่อมากกว่า กว่าระวัง• การสังเกตและการคิดแบบนิรนัย); • นางไม้เหล่านั้นและสาวใช้ที่เกี่ยวข้องกับแนวโน้มที่มีสีสันและแฟชั่น (จำได้ว่าเมื่อมาร์กซ์เป็นความโกรธเกรี้ยวของยุค 70);? • และสุดท้าย bordellos บรรดาสาขาเช่นการศึกษาวัฒนธรรมในที่หนึ่งที่เข้าร่วม โดยทฤษฎีแต่งตัวน้อยห่มน้อยเช่น Cosmopolitanism (Appiah 2006) และนิว Historicism (Brannigan 1998) plurlingualism (Beacco และ Bryam 2003) และ multilanguaging (เรเยส 2001). มันเป็นคริสตจักรในวงกว้างนี้ที่แนะนำศาสตราจารย์ฟอร์' ความคิดเมื่อมันมาถึงเขา ความสนใจของตัวเองในทวิและการสื่อสาร เขาเป็นหลงใหลเกี่ยวกับบทบาทของสองภาษาในแอฟริกาใต้และความกังวลเกี่ยวกับบทบาทของตัวเองในการเรียนรู้อย่างเป็นทางการและการเรียนการสอนในแอฟริกาใต้. ศาสตราจารย์ฟอร์อายุที่ทักษะการใช้ภาษาที่มีการพัฒนามีความสำคัญ เรารู้ว่าเด็ก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปิดให้ดูดซับความหลากหลายที่ดีของการสังเกตได้อย่างรวดเร็วและความสามารถนี้จะเร่งในช่วงปีแรกของวัยเด็กและที่ราบหลังจากวัยแรกรุ่น. ดังนั้นสิ่งนี้หมายความว่าสำหรับแอฟริกาใต้ ในห้องเรียนสองภาษาหรือสังคมในอุดมคติคือการส่งเสริมการใช้ภาษาในขณะที่หลีกเลี่ยงทวิลดที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งภาษา overshadows อื่น ๆ . " ในห้องเรียนทุกแอฟริกาใต้วิธีการสอนที่ใช้ในการพัฒนานำไปสู่ภาษาโดยไม่ได้ตั้งใจที่จะสารประกอบและ ทวิลด, " เขากล่าว. " ในการสอนในชั้นเรียนปกติพูดได้หลายภาษาชั้นกลางในเด็กแอฟริกาใต้อาจมีมากกว่าสองหรือสามภาษา แต่ครูใช้เพียงภาษาเดียวมักจะเป็นภาษาอังกฤษหรือภาษาในขณะที่ผู้เรียนมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ในภาษาหนึ่งและมีเด็กคนอื่น ๆ ในภาษาอังกฤษ. ศาสตราจารย์ฟอร์กล่าวว่าวิธีการที่พัฒนาขึ้นสำหรับการเรียนการสอนของภาษาที่จะออกจากการติดต่อกับ บริบทที่เกิดขึ้นจริงสำหรับการเรียนการสอนภาษาในแอฟริกาใต้พูดได้หลายภาษา ผลที่ตามมาก็คือว่าการศึกษาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากโอกาสในการพัฒนาทางจิตที่มีอยู่ให้กับเด็กสองภาษาและทำให้สินทรัพย์ของสองภาษาจะกลายเป็นความสูญเสีย. " ในบริบทของการพัฒนานี้ก็จะต้องมีปัจจัยใน underperformance อย่างต่อเนื่องของภาคใต้ เด็กแอฟริกันเมื่อเทียบกับเด็กในประเทศที่พัฒนาแล้ว" เขากล่าว. ระบบการศึกษาในแอฟริกาใต้ยังไม่ได้สามารถที่จะนำเสนออย่างเป็นทางการและยั่งยืนโอกาสการเรียนรู้สำหรับส่วนใหญ่ของประชากรในภาษามากกว่าหนึ่งที่แม้จะมีการความมั่งคั่งของภาษา และวรรณกรรมที่มีอยู่ มีงานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่าอายุที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการเรียนรู้ภาษาอยู่ระหว่าง 1-11 ปีที่ผ่านมา แต่ในภาษาแอฟริกาใต้มักจะนำมาใช้หลังจากช่วงเวลาดังกล่าว ผลที่ได้คือว่าสมาชิกไม่กี่ของประชากรที่สามารถแสดงหรือเข้าใจความหมายที่ซับซ้อนในภาษามากกว่าหนึ่ง. " ผู้เรียนได้มีอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะทำให้การเปลี่ยนแปลงจากการศึกษาภาษาแม่เร็วเกินไปหรือมีการรับภาษา (ภาษาอังกฤษและภาษาไทย) ไม่เพียงพอเป็น ผลของการศึกษาครูขาดแคลนทรัพยากรไม่เพียงพอสำหรับการพัฒนาภาษาและโอกาสน้อยเกินไปที่จะใช้ภาษาเป้าหมาย, " เขาอธิบาย. " การพัฒนาภาษาเพื่อการศึกษาที่สูงขึ้นจึงได้รับการเย็บปะติดปะต่อกันที่โดดเด่นด้วยความสามารถไม่เท่ากันและการกระจายโอกาสธรรม ไม่เท่ากันในความรู้สึกนี้: สิ่งที่ภาษาพื้นเมืองที่ถูกนำเสนอให้กับเด็กที่ถูกนำเสนอเพียง PE สั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาหนึ่งไม่พอครูใต้แอฟริกาควรจะใช้มากกว่าหนึ่งภาษาในชั้นเรียนของพวกเขาและบรรดาผู้ที่ไม่สามารถที่จะทำ ดังนั้น ควรจะให้กับผู้ช่วยครูผู้เชี่ยวชาญในอีกแห่งหนึ่งของแอฟริกาใต้ภาษา คำแนะนำการทำโดยศาสตราจารย์โรเบิร์ต บัลโฟร์ คณบดีคณะศึกษาศาสตร์ ในการบรรยายครั้งแรกของเขาที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือมหาวิทยาลัยใน Potchefstroom .ศาสตราจารย์ บัลโฟร์ ที่อยู่สถาปนาเขาให้โอกาสที่จะสังเคราะห์ความคิดของเขา และเพื่อสะท้อนให้เห็นในงานที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว รวมทั้งงานที่ยังต้องทำ เขามีวิสัยทัศน์กว้างของระเบียบวินัยของเขาและดึงในคัมภีร์พิมพ์ภาษาไทยที่เห็นในครัวเรือนมากมาย ที่ถนนกว้างนำไปสู่ความหายนะ และถนนแคบๆเพื่อความรอด" สำหรับนักเดินทางวิชาการ ถนนกว้าง มีความสนใจมากขึ้น " เขาอธิบาย " การเดินทางลำบากของทุนการศึกษาผ่านเคยแคบกว่าเส้นทางการเคยให้ความเชี่ยวชาญนำสุดกับแสงเล็กๆที่ปลายอุโมงค์ยาวมาก .ศาสตราจารย์ฟอร์ยังคงยืนยันว่า นักวิชาการที่เลือกประสบการณ์กว้างถนน " ความสุขของ :- สวนของความดีและความชั่วร้าย ( บ้านเก็งกำไร มากกว่าบ้านเหตุผล )- ติดตลาดอย่างรวดเร็วความพึงพอใจ ( ทุนที่ได้รับความนิยมและชื่อเสียง )- การพนันบ้าน ( false สมมติฐานและเสื่อมเสียอุดมการณ์มากกว่าการระวัง- การสังเกต และการคิดแบบนิรนัย )- ผู้ที่เกี่ยวข้องกับ nymphs และ damsels แนวโน้มสีสันและแฟชั่น ( จำตอนมาร์กคือความโกรธของ 70s ? ) ;- และสุดท้าย ผู้ที่ชอบ bordellos สาขาวัฒนธรรมศึกษา หนึ่งคือ เข้าร่วม โดย scantily แต่งตัวทฤษฎีเหมือนคตินิยมสากล ( Appiah เจ้าหน้า 2006 ) และใหม่ Historicism ( แบรนนิเก้น ( 1998 ) , และ plurlingualism beacco bryam 2003 ) และ multilanguaging ( เรเยส 2001 )มันเป็นโบสถ์ที่แนะนําอาจารย์กว้างฟอร์คิดเมื่อมันมาเพื่อผลประโยชน์ของตนเองและใน bilingualism multilingualism . เขาเป็นหลงใหลเกี่ยวกับบทบาทของ bilingualism ในแอฟริกาใต้และความกังวลเกี่ยวกับบทบาทในการเรียนรู้อย่างเป็นทางการและการสอนในแอฟริกาใต้ศาสตราจารย์ บัลโฟร์ อายุที่ทักษะภาษาพัฒนาเป็นสําคัญ เรารู้ว่าเด็กๆ โดยเปิดให้บริการ ที่หลากหลายของข้อมูลได้อย่างรวดเร็วและมีความจุที่นี้จะเร่งในช่วงปีแรกของวัยเด็กและที่ราบสูงหลังจากวัยแรกรุ่นดังนั้นสิ่งนี้หมายความว่าสำหรับแอฟริกาใต้ ? ในชั้นเรียน 2 ภาษา หรือสังคม เหมาะอย่างยิ่งที่จะสนับสนุนการใช้ภาษาในขณะที่การหลีกเลี่ยงการใช้การ bilingualism ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อภาษาหนึ่ง จึงบดบังรัศมีของอื่น ๆ" ทุกแอฟริกาใต้เรียนวิธีการสอนที่ใช้เพื่อพัฒนาภาษานัก ตั้งใจที่จะผสมและใช้การ bilingualism ” เขากล่าว " โดยทั่วไประดับกลางหลายภาษาในชั้นเรียนเด็กแอฟริกาใต้อาจมีมากกว่าสองหรือสามภาษา อย่างไรก็ตาม ครูใช้ภาษาเดียว โดยทั่วไปในภาษาอังกฤษ หรือ ภาษาไทย ในขณะที่ผู้เรียนโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆในภาษาใดภาษาหนึ่ง และมีเด็ก ๆในภาษาอังกฤษศาสตราจารย์ฟอร์กล่าวว่าวิธีการที่พัฒนาสำหรับการสอนภาษาออกจากการสัมผัสกับบริบทที่เกิดขึ้นจริงสำหรับการสอนภาษาในแอฟริกาใต้หลายภาษา ผลคือการที่ครูไม่ใช้ประโยชน์จากโอกาสเพื่อพัฒนาจิตที่ใช้ได้กับเด็กสองภาษา และดังนั้น สินทรัพย์ของ bilingualism กลายเป็นขาดทุน" ในการพัฒนาบริบทนี้ต้องเป็นปัจจัยในแอฟริกาใต้จาก underperformance ของเด็กเมื่อเทียบกับเด็กในการพัฒนาประเทศ " เขากล่าวระบบการศึกษาในแอฟริกาใต้ได้เสนออย่างเป็นทางการและได้รับโอกาสการเรียนรู้สำหรับส่วนใหญ่ของประชากรมากกว่าหนึ่งภาษา แม้จะมีความมั่งคั่งของภาษาและวรรณกรรมที่มีอยู่ การวิจัยได้แสดงว่า อายุที่เหมาะสมสำหรับการเรียนรู้ภาษาระหว่าง 1-11 ปี แต่ในภาษาใหม่แอฟริกาใต้มักจะแนะนำหลังจากรอบระยะเวลา ผลที่ได้คือไม่กี่สมาชิกของประชากรที่สามารถแสดงหรือเข้าใจความหมายได้มากกว่าหนึ่งภาษา" ผู้เรียนมีให้ เพื่อให้มีการเปลี่ยนแปลงจากภาษาแม่จบเร็วเกินไป หรือต้องรับภาษา ( ภาษาอังกฤษและภาษาไทย ) ไม่เพียงพอที่จะเป็นผลของการศึกษาที่ไม่สอน ทรัพยากรไม่เพียงพอสำหรับการพัฒนาทางภาษา และน้อยเกินไป โอกาสที่จะใช้ภาษาเป้าหมาย " เขาอธิบาย" พัฒนาภาษาเพื่อการศึกษาจึงเป็นลักษณะโดยการเย็บปะติดปะต่อกันและความสามารถไม่เท่ากันเหลื่อมล้ำของโอกาส ไม่เท่ากันในนี้รู้สึกว่าภาษาพื้นเมืองที่เสนอให้เด็กได้เสนอเพียง PE สั้น