Now Wolstencroft had always been ab

Now Wolstencroft had always been able to say his name correctly. But then, it was his very own name and everyone can say his or her own name. At least he thought that they could. Not when they are very little, of course. He couldn't say his name when he was a tiny baby bear. But after he had started going to school he knew it very well.
"Wolstencroft," the teacher would call out. "Will you recite the alphabet for us today?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ Wolstencroft ได้เสมอได้ว่า ชื่อของเขาอย่างถูกต้อง แต่แล้ว มันเป็นชื่อของเขาเอง และทุกคนสามารถพูดชื่อของ ตนเอง อย่างน้อย เขาคิดว่า พวกเขาสามารถ ไม่ได้เมื่อพวกเขามีน้อยมาก แน่นอน เขาไม่สามารถพูดชื่อของเขาเมื่อเขาหมีจิ๋ว แต่หลังจากที่เขาได้เริ่มไปโรงเรียน เขารู้ก็ดี "Wolstencroft ครูจะโทรออก "จะคุณอ่านตัวอักษรสำหรับเราวันนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ Wolstencroft เคยสามารถที่จะพูดชื่อของเขาได้อย่างถูกต้อง แต่แล้วมันก็เป็นชื่อของตัวเองมากและทุกคนสามารถพูดชื่อของเขาหรือเธอเอง อย่างน้อยเขาก็คิดว่าพวกเขาจะทำได้ ไม่ได้เมื่อพวกเขาอยู่น้อยมากแน่นอน เขาไม่สามารถพูดชื่อของเขาเมื่อเขาเป็นหมีทารกเล็ก ๆ แต่หลังจากที่เขาได้เริ่มต้นที่จะไปโรงเรียนเขารู้ว่ามันเป็นอย่างดี.
"Wolstencroft" ครูจะเรียกออกมา "คุณจะท่องตัวอักษรสำหรับเราในวันนี้?"