With this foundation, the literatur

With this foundation, the literature began to apply credit risk in new arenas and relax some key assumptions. Hull and White (1995) discuss how one can incorporate counterparty credit risk in derivative securities, while Duffie and Singleton (1999), and Jarrow and Turnbull (1997) focus on the dynamic nature of credit risk through credit spreads. Duffie and Singleton prove the uniqueness of credit spreads and apply them to a variety of contexts, including term structure models and derivative products; Jarrow and Turnbull develop a model that allows for dynamic credit spreads and calculate the associated impacts on pricing. Lando (1998) demonstrates how risk-free interest rates can be incorporated into quantitative credit analysis. This generalization dramatically increased the potential for quantitative default modeling: now, one can reasonably look at a variety of inputs or “state variables” when characterizing credit risk rather than asset value, volatility and leverage as in Merton (1974).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยมูลนิธินี้ วรรณคดีเริ่มใช้ความเสี่ยงด้านเครดิตในสถานที่ใหม่ และการผ่อนคลายบางสมมติฐานหลัก ฮัลล์และขาว (1995) กล่าวถึงวิธีหนึ่งสามารถรวมความเสี่ยงด้านเครดิต counterparty ในหลักทรัพย์ตราสารอนุพันธ์ ขณะ Duffie และซิงเกิลตัน (1999), และ Jarrow และ Turnbull (1997) เน้นธรรมชาติแบบไดนามิกของความเสี่ยงสินเชื่อผ่านเครดิตแพร่กระจาย Duffie เดี่ยวพิสูจน์เอกลักษณ์ของเครดิตแพร่กระจาย และใช้ความหลากหลายของบริบท รวมทั้งรูปแบบโครงสร้างคำและผลิตภัณฑ์ตราสารอนุพันธ์ Jarrow และ Turnbull พัฒนารูปแบบที่ช่วยให้การไดนามิกเครดิตแพร่กระจาย และคำนวณผลกระทบเกี่ยวข้องในการกำหนดราคา Lando (1998) แสดงให้เห็นว่าความเสี่ยงฟรีดอกเบี้ยสามารถรวมอยู่ในการวิเคราะห์เชิงปริมาณสินเชื่อ Generalization นี้ศักยภาพในการสร้างแบบจำลองเชิงปริมาณเริ่มต้นที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก: ตอนนี้ หนึ่งสามารถสมมองที่ความหลากหลายของปัจจัยการผลิตหรือ "ตัวแปรรัฐ" เมื่อได้กำหนดลักษณะของสินเชื่อความเสี่ยงแทนสินทรัพย์ ความผันผวน และใช้เป็นในเมอร์ (1974) ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยมูลนิธินี้วรรณกรรมเริ่มใช้ความเสี่ยงด้านเครดิตโดยสิ้นเชิงใหม่และผ่อนคลายบางสมมติฐานที่สำคัญ ฮัลล์และสีขาว (1995) หารือเกี่ยวกับวิธีการหนึ่งที่สามารถรวมความเสี่ยงด้านเครดิตคู่สัญญาในตราสารอนุพันธ์ในขณะที่ Duffie และโทน (1999) และ Jarrow และ Turnbull (1997) มุ่งเน้นไปที่ลักษณะของความเสี่ยงด้านเครดิตผ่านกระจายเครดิต Duffie และโทนพิสูจน์เอกลักษณ์ของสเปรดเครดิตและนำไปใช้กับความหลากหลายของบริบทรวมทั้งรูปแบบโครงสร้างระยะยาวและผลิตภัณฑ์ตราสารอนุพันธ์; Jarrow Turnbull และพัฒนารูปแบบที่ช่วยให้การกระจายสินเชื่อแบบไดนามิกและการคำนวณผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดราคา ลันโด (1998) แสดงให้เห็นว่าอัตราดอกเบี้ยที่ปราศจากความเสี่ยงสามารถรวมอยู่ในการวิเคราะห์สินเชื่อเชิงปริมาณ ลักษณะทั่วไปนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วที่มีศักยภาพสำหรับการสร้างแบบจำลองเชิงปริมาณเริ่มต้น: ตอนนี้หนึ่งมีเหตุผลสามารถมองไปที่ความหลากหลายของปัจจัยการผลิตหรือ "ตัวแปรของรัฐ" เมื่อพัฒนาการความเสี่ยงด้านเครดิตมากกว่ามูลค่าสินทรัพย์ความผันผวนและการใช้ประโยชน์ในเมอร์ตัน (1974)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับมูลนิธินี้ โดยเริ่มใช้ความเสี่ยงเครดิตใน arenas ใหม่และผ่อนคลายบางคีย์ของสมมติฐาน เปลือกสีขาว ( 2538 ) หารือเกี่ยวกับวิธีการหนึ่งที่สามารถรวมความเสี่ยงเครดิตคู่สัญญาในหลักทรัพย์และอนุพันธ์ ในขณะที่ดัฟฟี่ Singleton ( 1999 ) , และ Houston และ เทิร์นบูล ( 1997 ) เน้นธรรมชาติแบบไดนามิกของความเสี่ยงสินเชื่อผ่านเครดิตแพร่กระจายดัฟฟี่ และ ฌอน แอสตินพิสูจน์เอกลักษณ์ของสินเชื่อที่กระจายและใช้กับสถานการณ์ที่หลากหลาย เช่น ระยะโครงสร้างรูปแบบและอนุพันธ์ ผลิตภัณฑ์ และพัฒนาแบบจำลอง Jarrow Turnbull ให้กระจายเครดิตแบบไดนามิกและการคำนวณที่เกี่ยวข้องต่อการกำหนดราคา ประเทศ ( 1998 ) แสดงให้เห็นว่าอัตราดอกเบี้ยที่ปราศจากความเสี่ยงสามารถรวมอยู่ในการวิเคราะห์สินเชื่อการศึกษานี้สามารถเพิ่มศักยภาพการเริ่มต้นปริมาณ : ตอนนี้ หนึ่งเหมาะสมสามารถดูความหลากหลายของปัจจัยหรือตัวแปรสภาพ " เมื่อแสดงความเสี่ยงด้านเครดิตมากกว่ามูลค่าสินทรัพย์ , ความผันผวนและยกระดับใน Merton ( 1974 )