First of all, I would like to thank

First of all, I would like to thank everyone for allowing me to give my testimonial speech on this momentous occasion, Shakyamuni’s birthday.
It seems just like yesterday that I had flown to Japan with both high hopes and apprehensions to change and turn my life around. Although I did not have any specific goals for the future, I was still allowed to enter the Gakurin International Seminary program. These past two years have been all about ups and downs but I was able to successfully complete the program. I am standing in front of you with aspirations and a determined mind, both of which I did not possess in the past.
My brother was born prematurely which resulted in him having a detached retina in his right eye. The harsh struggles with reality eventually lead to my mother joining Rissho Kosei Kai Los Angeles. So my mother always took me along to church since I was a baby. All the members took great care of me. However, once in high school I started to mingle with the wrong crowd and began to lead a delinquent life. My life was heading in a downward spiral which involved with the police. After some time, my mother had found out about my “secret” life. I was prepared to get scolded and ready for any sort of punishment but instead I was caught off guard by my mother’s words and actions. Tears ran down her face as she hugged me and said, “I’m so sorry that I wasn’t able to recognize the tough times you were going through.” I recalled the numerous times in which my mother had said to me compassionately, “I trust and believe in you,” after observing my changes in action and daily life over the past few years. Looking back on it now, it must have been so hard for my mother to say those words. My mother’s words opened my eyes to what I was actually doing. I apologized for neglecting my mother’s feelings and thoughts and decided to get my life back on track. Right around the time this had happened, former LA church reverend, Rev. Mizutani arranged for me to become an International Seminary Student and to study at Gakurin.
The environment at Gakurin was of one that I had never experienced in America. In America I was able to do what ever I wanted. I had a car of my own and no curfew which I took full advantage of and stayed out all night. I was in a great situation to fool around and play as much as I wished. On the other hand, Gakurin life had a strict curfew, nowhere for you to really run, all the people around me were good-natured people which made it hard for me to act out of line and do as I pleased. It was tough to adapt to the rules and I felt that I would not be able to last in this suffocating environment. Typical daily schedules went something like this: morning wake up call usually at 5:50 a.m., then cleaning of the dormitory, morning prayer service, commute to Japanese school, commute back to Gyogakuen, self-study, closing meeting, and finally Kosei-kai “duties” which I was not used to doing at all. I remember being overwhelmed by the rigorous tasks and duties in which I needed to complete on a daily basis. Although it was tough in the beginning, I was blessed to have great instructors and colleagues who helped me adjust and get settled into this environment. I was able to fix my sloppy, untidy lifestyle and learned the importance of continuing in the practice of good daily habits. Also, daily interactions with fellow International students, missionary training, lectures on the Lotus Sutra and Basic Buddhist Teachings lead me to take a look at and change my one-sided biased point of view.

Born and raised in America, I was brought up in a society which values the ideals of independence and I had a tendency to look at situations theoretically. I could not comprehend the necessity of faith and religion. As a matter of fact, I never even attempted to understand or even listen. However, I encountered and got to know an individual (let’s call this individual, Alice) who changed my way of thinking. Thanks to this encounter I came to realize that the Buddha’s teachings were a necessity in life. Couple of months after being acquainted, Alice began calling me past midnight crying and talking about committing suicide. This sort of experience was a first for me so I felt a little uneasy and shaken. It started off with Alice complaining about stuff here and there and it seemed like she just wanted someone to listen. It quickly turned into phases where she would conduct herself in a disorderly manner and begin tearing up her room. It finally got to the point where she started cutting her wrists and inflicting injury on herself in different ways. I felt powerless but decided to just devote myself to listening to her and simply try to interact with her with compassion. However, there were times where I would skip school and stay with her because I feared that she would injure herself further. It took me some time to realize that my life was being controlled by her and I was not able to accomplish anything that I needed to do. On top of that, Alice’s condition was not improving. Around that time I began to feel that being compassionate to others may be able to please them but you aren’t able to really “save” them from their predicament. I finally decided to neglect her pleas to not inform Gakurin staff about the situation. This was the first time that I had taken it upon myself to seek and ask for guidance from my instructors. I invited Alice to evening prayer services at the Great Sacred Hall. I was able to see first hand Alice’s condition beginning to slowly improve. It was very mysterious, almost unbelievable how things started changing for the better once the teachings came into play. To tell the truth, I was fatigued in my everyday involvement with Alice. I remember thinking why does this have to happen to me especially when I’m so busy. But in fact, this special encounter and connection with Alice lead me to accept the fact that the Dharma and teachings were essential in my life. I started to want to learn more about The Lotus Sutra and the teachings of Rissho Kosei-kai. I am filled with gratitude toward Alice for bringing these feelings from out of me. Also, I was told that I should be grateful to my mother who had reached out to me wholeheartedly in all situations good and bad. This was the reason why I was able to do the same toward Alice. I feel that I had learned a little something about parental love from this experience.

During my first year of missionary training, I learned about basic Buddhist teachings, Kosei-kai practices and was taught about the importance of always keeping in mind to live daily life while acknowledging and abiding by the Dharma. “Tedori” was a new experience to me. On my first Tedori practice, we visited a youth member not much younger than myself. Let’s call him Mike. Before our visit, the Shibuchou directed me to “Look at the other person as a mirror.” Always worrying and concerning his parents in many ways, Mike was struggling with conflicts within himself. While speaking with Mike, I was able to see my former self, how I used to be before coming to Japan. I was able to really understand personally what it meant to “learn from your encounters.” In Hoza, I was taken by surprise to hear members talk frankly about their difficult and sometimes embarrassing pasts. I was never able to or even thought about speaking about my shameful past. However, I was taught that by revealing yourself completely and sharing with others allows you to face the Buddha and gives you an opportunity to reflect back on your life. I had always thought there was nothing to gain from these strange practices. Experiencing and practicing trainings such as Tedori and Hoza, I was able to look deep into myself and found out many things which I did not know recognize in the past. I came to appreciate and enjoyed the fact that I was growing as a person from these practices. I came to understand that Kosei-kai’s practices were to purify one self and strive to become that better individual. From the Lotus Sutra I learned that all of the teachings are meant for you to truly understand yourself.

During my second year of missionary training, I committed myself in practices to “looking at the Buddha nature within others.” I was also able to experience “the mysterious, invisible strength or powers” which are constantly being emitted around us, something of which I always doubted. When wholeheartedly praying for others and when your words and actions suit the wishes of the Buddha, the Buddha arranges for “helpers” to appear and help overcome difficult situations that you or others are in. From this experience, morning and evening prayer services changed from simply reading the Lotus Sutra to actually praying for the salvation of others. Also, watching the reverend and members earnestly and diligently practicing the teachings definitely had a big impact on me. It helped me to increase my faith and strengthened my prayers for people in all directions. From my once stubborn thinking of not caring or trying to accept what the teachings and practices were about, I feel that I have finally come to accept all of it wholeheartedly.
These past two years allowed me to finally realize my parent’s compassion and affection. I feel that because my parents had cultivated into me the idea of always being considerate for others, I was able to experience and understand what “true inner happiness comes from happiness of others” really meant. I feel that I was able to make it this far thanks to everyone for always acknowledging me for who I am and believing in me no matter what. And I am so thankful to my mother for holding onto the teachings, as I am sure she had felt betrayed or abandoned by the Buddha as she watched my life go down the hole. I would not be here today if she had not kept her faith in me. And just as my mothe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประการแรก ฉันอยากจะขอบคุณทุกคนสำหรับการช่วยให้คำพูดของฉันประสบการณ์สปป.ในโอกาสนี้ momentous วันเกิดของศากยมุนีเหมือนเหมือนเมื่อวานที่ฉันมีบินไปญี่ปุ่น ด้วยความหวังที่สูงและ apprehensions การเปลี่ยนผันชีวิตของฉัน แม้ว่าฉันไม่มีเป้าหมายใด ๆ เฉพาะในอนาคต ฉันได้รับอนุญาตยังคงใส่โปรแกรม Gakurin สันตินานาชาติ ผ่านมาสองปีนี้มีทั้งหมดเกี่ยวกับดอน ๆ แต่ผมต้องเสร็จสมบูรณ์โปรแกรม ฉันกำลังยืนอยู่หน้าคุณ มีแรงบันดาลใจและการกำหนดจิตใจ ทั้งที่ฉันไม่ได้มีในอดีตน้องเกิดก่อนกำหนดซึ่งส่งผลให้เขามีตาเดี่ยวในตาขวาของเขา ย่างรุนแรงกับความเป็นจริงในที่สุดทำให้แม่ไก่ Rissho Kosei ลอสแองเจลิสรวม ดังนั้น แม่ของฉันเสมอเอาฉันตามคริสตจักรตั้งแต่เด็ก สมาชิกทั้งหมดเอาดีดูแลฉัน อย่างไรก็ตาม ครั้งเดียวในโรงเรียนมัธยม ผมเริ่มคลาคล่ำ ด้วยฝูงชนที่ไม่ถูกต้อง และเริ่มชีวิตพ่อ ชีวิตมีหัวเรื่องในเกลียวลงซึ่งเกี่ยวข้องกับตำรวจ บางเวลา แม่ของฉันได้พบเกี่ยวกับ "ความลับ" ชีวิตของฉัน ผมเตรียมรับบ ๆ และพร้อมสำหรับการเรียงลำดับใด ๆ ของการลงโทษ แต่แทน ฉันถูกจับจากเจ้าหน้าที่ โดยคำและการกระทำของแม่ น้ำตาวิ่งไปตามใบหน้าของเธอเธอ hugged ฉัน และกล่าว ว่า, "เพื่อขอโทษที่ไม่ค่อยได้เวลายากที่คุณจะผ่าน" ผมยกเลิกหลายครั้งที่แม่ได้กล่าวว่า การขจัดความอนธการ, "ฉันไว้ใจ และเชื่อในตัวคุณ หลังจากการสังเกตของฉันเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวันและการดำเนินการไม่กี่ปีผ่านมา มองย้อนไปดูในตอนนี้ ก็ต้องได้รับจึงยากสำหรับคุณแม่พูดคำเหล่านั้น คำของแม่เปิดตาของฉันให้ฉันมีจริงทำอะไร ผมอุ้มสำหรับ neglecting ของแม่ความรู้สึกและความคิด และตัดสินใจที่จะได้รับชีวิตกลับในการติดตาม ขวาที่เวลา นี้เกิด อดีตลา reverend โบสถ์ Mizutani ย้อนหลังจัดให้ฉันเป็น นักเรียนที่ นานาชาติ สันติ และเรียน Gakurinสภาพแวดล้อมที่ Gakurin หนึ่งที่ฉันไม่เคยมีประสบการณ์ในอเมริกาได้ ในอเมริกา ผมได้ทำสิ่งที่เคยที่ฉันต้องการ ผมมีรถของตัวเองและไม่มีเคอร์ฟิวซึ่งผมเอาประโยชน์ และดีออกทั้งคืน ผมอยู่ในสถานการณ์ที่ดีกลั้ว และเล่นมากเท่าที่ฉันปรารถนา บนมืออื่น ๆ Gakurin ชีวิตมีเคอร์ฟิวที่เข้มงวด ไม่มีที่ไหนให้คุณจริง ๆ รัน ทุกคนรอบตัวคน good-natured ซึ่งทำให้มันยากสำหรับผมที่จะดำเนินการจากรายการ และทำ ตามใจฉัน ก็ยากที่จะปรับให้เข้ากับกฎ และผมรู้สึกว่า ผมจะไม่ได้ในสภาพแวดล้อมนี้ suffocating ล่าสุด ตารางเวลาประจำวันทั่วไปไปเหมือน: เช้าปกติเวลา 5:50 น. ทำความสะอาดของหอพัก ละหมาดเช้าบริการโทรปลุก เดินทางไปโรงเรียนภาษาญี่ปุ่น เดินทางกลับไปยัง Gyogakuen หลัก ประชุมปิด และสุดท้าย Kosei ไก่ "หน้าที่" ที่มีไม่เคยทำเลย จำถูกจม โดยเข้มงวดงานและหน้าที่ที่ฉันต้องทำประจำวัน แต่ยากในการเริ่มต้น ฉันมีความสุขดีผู้สอนและเพื่อนร่วมงานที่ช่วยปรับปรุง และรับชำระเงินลงในสภาพแวดล้อมนี้ สามารถแก้ไขชีวิตของฉันเพราะ untidy และเรียนรู้ความสำคัญของการดำเนินการต่อในแบบฝึกหัดทุกวันนิสัยดี ยัง โต้ตอบทุกวันกับเพื่อนนักเรียนต่างชาติ อบรมมิชชันนารี บรรยายสุตราโลตัสและพื้นฐานพุทธธรรมนำให้ดูที่ และการเปลี่ยนแปลงด้านเดียว biased จุดของมุมมองของฉันBorn and raised in America, I was brought up in a society which values the ideals of independence and I had a tendency to look at situations theoretically. I could not comprehend the necessity of faith and religion. As a matter of fact, I never even attempted to understand or even listen. However, I encountered and got to know an individual (let’s call this individual, Alice) who changed my way of thinking. Thanks to this encounter I came to realize that the Buddha’s teachings were a necessity in life. Couple of months after being acquainted, Alice began calling me past midnight crying and talking about committing suicide. This sort of experience was a first for me so I felt a little uneasy and shaken. It started off with Alice complaining about stuff here and there and it seemed like she just wanted someone to listen. It quickly turned into phases where she would conduct herself in a disorderly manner and begin tearing up her room. It finally got to the point where she started cutting her wrists and inflicting injury on herself in different ways. I felt powerless but decided to just devote myself to listening to her and simply try to interact with her with compassion. However, there were times where I would skip school and stay with her because I feared that she would injure herself further. It took me some time to realize that my life was being controlled by her and I was not able to accomplish anything that I needed to do. On top of that, Alice’s condition was not improving. Around that time I began to feel that being compassionate to others may be able to please them but you aren’t able to really “save” them from their predicament. I finally decided to neglect her pleas to not inform Gakurin staff about the situation. This was the first time that I had taken it upon myself to seek and ask for guidance from my instructors. I invited Alice to evening prayer services at the Great Sacred Hall. I was able to see first hand Alice’s condition beginning to slowly improve. It was very mysterious, almost unbelievable how things started changing for the better once the teachings came into play. To tell the truth, I was fatigued in my everyday involvement with Alice. I remember thinking why does this have to happen to me especially when I’m so busy. But in fact, this special encounter and connection with Alice lead me to accept the fact that the Dharma and teachings were essential in my life. I started to want to learn more about The Lotus Sutra and the teachings of Rissho Kosei-kai. I am filled with gratitude toward Alice for bringing these feelings from out of me. Also, I was told that I should be grateful to my mother who had reached out to me wholeheartedly in all situations good and bad. This was the reason why I was able to do the same toward Alice. I feel that I had learned a little something about parental love from this experience.During my first year of missionary training, I learned about basic Buddhist teachings, Kosei-kai practices and was taught about the importance of always keeping in mind to live daily life while acknowledging and abiding by the Dharma. “Tedori” was a new experience to me. On my first Tedori practice, we visited a youth member not much younger than myself. Let’s call him Mike. Before our visit, the Shibuchou directed me to “Look at the other person as a mirror.” Always worrying and concerning his parents in many ways, Mike was struggling with conflicts within himself. While speaking with Mike, I was able to see my former self, how I used to be before coming to Japan. I was able to really understand personally what it meant to “learn from your encounters.” In Hoza, I was taken by surprise to hear members talk frankly about their difficult and sometimes embarrassing pasts. I was never able to or even thought about speaking about my shameful past. However, I was taught that by revealing yourself completely and sharing with others allows you to face the Buddha and gives you an opportunity to reflect back on your life. I had always thought there was nothing to gain from these strange practices. Experiencing and practicing trainings such as Tedori and Hoza, I was able to look deep into myself and found out many things which I did not know recognize in the past. I came to appreciate and enjoyed the fact that I was growing as a person from these practices. I came to understand that Kosei-kai’s practices were to purify one self and strive to become that better individual. From the Lotus Sutra I learned that all of the teachings are meant for you to truly understand yourself.ปีของฉันที่สองของมิชชันนารี ฉันมุ่งมั่นตัวเองในปฏิบัติการ "มองในลักษณะพระพุทธรูปภายในอื่นๆ" ผมยังได้พบ "ความลึกลับ มองไม่เห็นหรืออำนาจ" ที่มีอย่างต่อเนื่องกำลังออกรอบตัวเรา สิ่งที่ฉันเสมอ doubted เมื่อคำอธิษฐานคน และคำและการกระทำของคุณเหมาะสมกับความประสงค์ของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าจัดเรียงสำหรับ "ตัวช่วย" ให้ปรากฏ และช่วยเอาชนะสถานการณ์ที่คุณหรือผู้อื่น จากประสบการณ์นี้ เช้าและสวดมนต์เย็นแล้วก็อ่านสุตราโลตัสเพื่ออธิษฐานจริง เพื่อความรอดของผู้อื่น ยัง ดู reverend และสมาชิกจริงจัง และหมั่นฝึกสอนแน่นอนมีผลกระทบใหญ่กับฉัน มันช่วยเพิ่มศรัทธาของฉัน และคำอธิษฐานของฉันมากขึ้นสำหรับคนในทุกทิศทาง จากความคิดของผมเมื่อปากแข็งไม่ดูแล หรือพยายามที่จะยอมรับคำสอนและวิธีปฏิบัติดีเกี่ยวกับ ฉันรู้สึกว่า ฉันสุดท้ายได้มาที่ยอมรับทั้งหมดของคำผ่านมา 2 ปีได้ฉันก็ ตระหนักถึงคุณค่าและจิตหลักของฉัน รู้สึกว่า เพราะพ่อมี cultivated เป็นฉันคิดเสมอเป็นน้ำใจผู้อื่น ผมสามารถสัมผัส และเข้าใจว่าหมายถึง "ความสุขภายในที่แท้จริงมาจากความสุขของผู้อื่น" จริง ๆ ผมรู้สึกว่า ผมสามารถทำเรื่องนี้ไกลขอบคุณทุกคนเสมอจิตฉันสำหรับที่ฉัน และเชื่อในฉันไม่ว่าอะไร และฉันขอบคุณแม่สำหรับถือไปสอน เป็นฉันแน่ใจว่า เธอก็รู้สึกทรยศ หรือถูกทอดทิ้ง โดยพระเธอเฝ้าดู ชีวิตของฉันไปลงหลุม ฉันจะไม่ได้ที่นี่วันนี้ถ้าเธอไม่ได้เก็บเธอเชื่อในฉัน เพียงเป็น mothe ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนอื่นผมอยากจะขอบคุณทุกคนสำหรับการอนุญาตให้ฉันเพื่อให้คำพูดคำรับรองของฉันในโอกาสสำคัญยิ่งนี้วันเกิดศากยมุนีของ.
ดูเหมือนว่าเช่นเดียวกับเมื่อวานนี้ที่ฉันได้บินไปยังประเทศญี่ปุ่นที่มีทั้งความหวังสูงและความกังวลในการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนชีวิตของฉันรอบ . ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้มีเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงใด ๆ สำหรับอนาคตผมยังคงได้รับอนุญาตเพื่อเข้าสู่โปรแกรม Gakurin วิทยาลัยนานาชาติ เหล่านี้ผ่านมาสองปีที่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการอัพและดาวน์ แต่ผมก็สามารถที่จะเสร็จสมบูรณ์โปรแกรม ฉันกำลังยืนอยู่ในหน้าของคุณมีแรงบันดาลใจและความคิดที่มุ่งมั่นทั้งที่ผมไม่ได้มีในอดีตที่ผ่านมา.
พี่ชายของฉันได้รับการคลอดก่อนกำหนดซึ่งส่งผลให้เขามีม่านตาเดี่ยวในตาขวาของเขา การต่อสู้ที่รุนแรงกับความเป็นจริงในที่สุดก็นำไปสู่การที่แม่ของฉันมาร่วมงานกับริชโช Kosei ไก่ Los Angeles ดังนั้นแม่ของฉันมักจะเอาฉันไปพร้อมกับคริสตจักรตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก สมาชิกทุกคนเข้ามามีการดูแลที่ดีของฉัน แต่เมื่ออยู่ในโรงเรียนมัธยมผมเริ่มที่จะปะปนกับฝูงชนที่ไม่ถูกต้องและเริ่มที่จะนำไปสู่ชีวิตที่ค้างชำระ ชีวิตของฉันกำลังมุ่งหน้าไปในเกลียวลงซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับตำรวจ หลังจากที่บางครั้งแม่ของฉันได้พบข้อมูลเกี่ยวกับ "ความลับ" ของฉันชีวิต ผมก็พร้อมที่จะได้รับการดุและพร้อมสำหรับการจัดเรียงของการลงโทษใด ๆ แต่ผมได้โดยไม่ทันคำแม่ของฉันและการกระทำ น้ำตาวิ่งลงใบหน้าของเธอขณะที่เธอกอดฉันและกล่าวว่า "ผมขอโทษที่ผมไม่สามารถที่จะรับรู้เวลาที่ยากลำบากที่คุณกำลังจะผ่าน." ผมจำได้ว่าหลายครั้งที่แม่ของฉันได้บอกกับผมว่าเห็นอกเห็นใจ, "ผมเชื่อและเชื่อมั่นในคุณ" หลังจากการเฝ้าสังเกตการเปลี่ยนแปลงของฉันในการดำเนินชีวิตประจำวันและในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มองย้อนกลับไปในตอนนี้จะต้องได้รับอย่างหนักเพื่อแม่ของฉันจะบอกว่าคำพูดเหล่านั้น คำแม่ของฉันเปิดตาของฉันกับสิ่งที่ผมทำจริง ฉันขอโทษสำหรับการละเลยความรู้สึกของแม่และความคิดและตัดสินใจที่จะได้รับชีวิตของฉันกลับในการติดตาม ขวารอบเวลานี้ที่เกิดขึ้นในอดีตหลุยเซียคริสตจักรสาธุรายได้ Mizutani จัดสำหรับผมที่จะกลายเป็นนักศึกษาวิทยาลัยนานาชาติเพื่อการศึกษาที่ Gakurin.
สภาพแวดล้อมที่ Gakurin เป็นหนึ่งที่ผมไม่เคยมีประสบการณ์ในอเมริกา ในอเมริกาก็สามารถที่จะทำในสิ่งที่เคยฉันต้องการ ผมมีรถเคอร์ฟิวของตัวเองและไม่ซึ่งผมเอาประโยชน์จากการออกและอยู่ตลอดทั้งคืน ผมอยู่ในสถานการณ์ที่ดีที่จะเกลือกกลั้วและเล่นมากที่สุดเท่าที่ฉันปรารถนา บนมืออื่น ๆ ชีวิต Gakurin มีเคอร์ฟิวอย่างเข้มงวดไม่มีที่ไหนให้คุณได้จริงๆทำงานทุกคนรอบ ๆ ตัวผมคนอัธยาศัยดีซึ่งทำให้มันยากสำหรับผมที่จะทำหน้าที่ออกจากสายและทำตามที่ฉันยินดี มันเป็นเรื่องยากที่จะปรับตัวเข้ากับกฎระเบียบและผมรู้สึกว่าผมจะไม่สามารถที่จะมีอายุการใช้งานในสภาพแวดล้อมที่หอบนี้ ตารางเวลาประจำวันทั่วไปไปบางอย่างเช่นนี้ตอนเช้าตื่นขึ้นมาโทรปกติจะอยู่ที่ 05:50 จากนั้นทำความสะอาดหอพัก, บริการสวดมนต์เช้าเดินทางไปที่โรงเรียนญี่ปุ่นเดินทางกลับไป Gyogakuen, การศึกษาด้วยตนเองปิดการประชุมและในที่สุดก็ Kosei- ไก่ "หน้าที่" ซึ่งผมไม่ได้ใช้ในการทำเลย ผมจำได้ว่าถูกครอบงำโดยงานอย่างเข้มงวดและหน้าที่ในการที่ฉันต้องการที่จะเสร็จสมบูรณ์ในชีวิตประจำวัน แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากในการเริ่มต้นผมก็มีความสุขที่จะมีอาจารย์ผู้สอนที่ดีและเพื่อนร่วมงานที่ช่วยให้ผมปรับและได้รับการตัดสินในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ผมสามารถที่จะแก้ไขเลอะเทอะวิถีชีวิตของฉันไม่เป็นระเบียบและได้เรียนรู้ถึงความสำคัญอย่างต่อเนื่องในการปฏิบัติของนิสัยประจำวันที่ดีที่ นอกจากนี้การมีปฏิสัมพันธ์ในชีวิตประจำวันกับเพื่อนนักเรียนต่างชาติ, การฝึกอบรมศาสนาการบรรยายในพระสูตรโลตัสและพื้นฐานคำสอนทางพุทธศาสนาที่นำฉันไปดูที่และเปลี่ยนจุดลำเอียงด้านเดียวของฉันดู. เกิดและเติบโตในอเมริกาผมถูกนำขึ้นใน สังคมซึ่งค่าอุดมคติของความเป็นอิสระและผมก็มีแนวโน้มที่จะมองไปที่สถานการณ์ในทางทฤษฎี ฉันไม่สามารถเข้าใจความจำเป็นของความเชื่อและศาสนา เป็นเรื่องของความเป็นจริงผมไม่เคยแม้แต่จะพยายามที่จะเข้าใจหรือแม้กระทั่งฟัง แต่ผมพบและได้รู้ว่าบุคคล (ขอเรียกบุคคลนี้อลิซ) ซึ่งการเปลี่ยนแปลงวิธีการของฉันคิด ขอขอบคุณที่การเผชิญหน้าครั้งนี้ผมมารู้ว่าคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิต สองสามเดือนหลังจากที่ถูกคุ้นเคยอลิซเริ่มเรียกผมเที่ยงคืนที่ผ่านมาร้องไห้และพูดคุยเกี่ยวกับการฆ่าตัวตาย การเรียงลำดับของประสบการณ์นี้เป็นครั้งแรกสำหรับฉันดังนั้นฉันรู้สึกไม่สบายใจและสั่นเล็ก ๆ น้อย ๆ มันเริ่มต้นด้วยอลิซบ่นเกี่ยวกับสิ่งที่นี่และมีและมันดูเหมือนว่าเธอก็ต้องการใครสักคนที่จะรับฟัง มันได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นขั้นตอนที่จะดำเนินการที่เธอตัวเองในลักษณะที่เป็นระเบียบและเริ่มฉีกขาดขึ้นที่ห้องของเธอ ในที่สุดมันก็มาถึงจุดที่เธอเริ่มตัดข้อมือของเธอและก่อให้เกิดการบาดเจ็บในตัวเองในรูปแบบที่แตกต่างกัน ผมก็รู้สึกว่าไม่มีอำนาจ แต่ตัดสินใจที่จะอุทิศเพียงตัวเองให้ฟังเธอและก็พยายามที่จะโต้ตอบกับเธอด้วยความสงสาร แต่มีบางครั้งที่ฉันจะข้ามโรงเรียนและอยู่กับเธอเพราะฉันกลัวว่าเธอจะทำร้ายตัวเองต่อไป มันเอาฉันบางเวลาที่จะตระหนักว่าชีวิตของฉันถูกควบคุมโดยเธอและฉันก็ไม่สามารถที่จะบรรลุสิ่งที่ผมต้องทำ ด้านบนของที่สภาพของอลิซไม่ได้ปรับปรุง ตอนนั้นผมเริ่มที่จะรู้สึกว่าเป็นความเห็นอกเห็นใจกับคนอื่น ๆ อาจจะไม่สามารถที่จะโปรดพวกเขา แต่คุณไม่สามารถจริงๆ "บันทึก" พวกเขาจากสถานการณ์ของพวกเขา ในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะละเลยคำอ้อนวอนของเธอที่จะไม่แจ้งเจ้าหน้าที่ Gakurin เกี่ยวกับสถานการณ์ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เอามันต่อตัวเองที่จะแสวงหาและขอคำแนะนำจากอาจารย์ของฉัน ผมได้รับเชิญอลิซภาวนาให้บริการช่วงเย็นที่ศักดิ์สิทธิ์ห้องโถงใหญ่ ผมสามารถที่จะเห็นสภาพมือแรกของอลิซเริ่มต้นที่จะค่อย ๆ ดีขึ้น มันเป็นที่ลึกลับมากแทบไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่เริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นครั้งเดียวคำสอนเข้ามาเล่น เพื่อบอกความจริงผมก็เหนื่อยในการมีส่วนร่วมในชีวิตประจำวันของฉันกับอลิซ ผมจำได้ว่าคิดว่าทำไมไม่นี้ต้องเกิดขึ้นกับฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันยุ่งมาก แต่ในความเป็นจริงนี้พบพิเศษและการเชื่อมต่อกับอลิซทำให้ฉันยอมรับความจริงว่าธรรมะและคำสอนเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตของฉัน ผมเริ่มที่จะต้องการที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโลตัสพระสูตรและคำสอนของริชโช Kosei-ไก่ ฉันเต็มไปด้วยความกตัญญูที่มีต่ออลิซเพื่อนำความรู้สึกเหล่านี้ออกมาจากฉัน นอกจากนี้ผมก็บอกว่าฉันควรจะขอบคุณแม่ของฉันที่ได้เอื้อมมือออกไปฉันบริสุทธิ์ใจในทุกสถานการณ์ดีและไม่ดี นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันก็สามารถที่จะทำเช่นเดียวกันต่ออลิซ ฉันรู้สึกว่าฉันได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับความรักของผู้ปกครองจากประสบการณ์นี้. ในช่วงปีแรกของการฝึกอบรมมิชชันนารีผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับคำสอนทางพุทธศาสนาพื้นฐานการปฏิบัติ Kosei-ไก่และได้รับการสอนเกี่ยวกับความสำคัญของการรักษาเสมอในใจที่จะมีชีวิตอยู่ในชีวิตประจำวัน ขณะที่ยอมรับและปฏิบัติตามธรรม "Tedori" เป็นประสบการณ์ใหม่ให้ฉัน เกี่ยวกับการปฏิบัติ Tedori ครั้งแรกของฉันที่เราไปเยือนเป็นสมาชิกเยาวชนไม่มากอายุน้อยกว่าตัวเอง ขอเรียกเขาไมค์ ก่อนที่จะเข้าชมของเรา Shibuchou กำกับฉันไป "ดูที่คนอื่นเป็นกระจก." เสมอกังวลและที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของเขาในหลาย ๆ ไมค์ก็ดิ้นรนกับความขัดแย้งภายในตัวเอง ในขณะที่พูดกับไมค์ผมก็สามารถที่จะเห็นตัวเองในอดีตของฉันว่าฉันเคยเป็นมาก่อนที่จะไปยังประเทศญี่ปุ่น ผมสามารถที่จะเข้าใจจริงๆโดยส่วนตัวแล้วสิ่งที่มันหมายถึงการ "เรียนรู้จากการเผชิญหน้าของคุณ." ใน Hoza ผมประหลาดใจที่จะได้ยินสมาชิกพูดคุยตรงไปตรงมาเกี่ยวกับอดีตที่ยากและน่าอายบางครั้งของพวกเขา ผมก็ไม่สามารถที่จะหรือแม้กระทั่งความคิดเกี่ยวกับการพูดเกี่ยวกับอดีตที่น่าอับอายของฉัน แต่ผมถูกสอนว่าด้วยการเปิดเผยตัวเองอย่างสมบูรณ์และใช้งานร่วมกันกับคนอื่น ๆ ช่วยให้คุณสามารถที่จะเผชิญกับพระพุทธเจ้าและช่วยให้คุณมีโอกาสที่จะสะท้อนให้เห็นถึงย้อนกลับไปในชีวิตของคุณ ผมคิดเสมอว่าไม่มีอะไรที่จะได้รับจากการปฏิบัติเหล่านี้แปลก ประสบการฝึกอบรมและการฝึกเช่น Tedori Hoza และผมก็สามารถที่จะมองลึกเข้าไปในตัวเองและพบว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมไม่ทราบว่ารับรู้ในอดีตที่ผ่านมา ฉันมาที่จะชื่นชมและมีความสุขความจริงที่ว่าผมโตเป็นคนที่มาจากการปฏิบัติเหล่านี้ ฉันมาที่จะเข้าใจว่าการปฏิบัติ Kosei-ไก่ของคนหนึ่งในการชำระล้างตัวเองและมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นว่าบุคคลที่ดีกว่า จากโลตัสพระสูตรผมได้เรียนรู้ว่าทุกคำสอนที่มีความหมายสำหรับคุณที่จะเข้าใจอย่างแท้จริงด้วยตัวคุณเอง. ในช่วงปีที่สองของฉันของการฝึกอบรมมิชชันนารีที่ผมมุ่งมั่นกับตัวเองในการปฏิบัติที่จะ "มองไปที่ธรรมชาติพระพุทธรูปที่อยู่ในที่คนอื่น ๆ ." ผมยังได้สัมผัสกับประสบการณ์ "ลึกลับมีความแข็งแรงหรืออำนาจที่มองไม่เห็น" ซึ่งจะถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่องรอบตัวเรามีอะไรบางอย่างที่ผมสงสัยอยู่เสมอ เมื่อบริสุทธิ์ใจอธิษฐานสำหรับคนอื่น ๆ และเมื่อคำพูดและการกระทำของคุณให้เหมาะกับความต้องการของพระพุทธรูปพระพุทธรูปที่จัดให้มีการ "ช่วยเหลือ" จะปรากฏและช่วยให้เอาชนะสถานการณ์ที่ยากลำบากที่คุณหรือคนอื่น ๆ ที่อยู่ใน. จากประสบการณ์นี้เช้าและเย็นภาวนาให้บริการเปลี่ยนจาก เพียงแค่การอ่านพระสูตรโลตัสอธิษฐานจริงเพื่อความรอดของคนอื่น ๆ นอกจากนี้นายชมและสมาชิกอย่างจริงจังและความขยันหมั่นเพียรฝึกคำสอนแน่นอนมีผลกระทบอย่างมากกับฉัน มันช่วยให้ฉันเพื่อเพิ่มความเชื่อของฉันและความเข้มแข็งคำอธิษฐานของฉันสำหรับคนในทุกทิศทาง จากความคิดปากแข็งครั้งเดียวของฉันไม่ได้ดูแลหรือพยายามที่จะยอมรับสิ่งที่สอนและการปฏิบัติที่ถูกเกี่ยวกับฉันรู้สึกว่าฉันได้มาในที่สุดก็จะยอมรับทั้งหมดของมันด้วยใจจริง. เหล่านี้ผ่านมาสองปีอนุญาตให้ฉันไปจนตระหนักถึงความเห็นอกเห็นใจพ่อแม่ของฉันและความรัก ผมรู้สึกว่าเพราะพ่อแม่ของฉันได้รับการปลูกฝังเข้าไปในความคิดของฉันเสมอน้ำใจสำหรับคนอื่น ๆ ที่ฉันก็สามารถที่จะได้สัมผัสและเข้าใจในสิ่งที่ "ความสุขภายในที่แท้จริงมาจากความสุขของคนอื่น ๆ " หมายจริงๆ ผมรู้สึกว่าผมสามารถที่จะทำให้มันไกลขนาดนี้ขอบคุณทุกคนสำหรับการยอมรับเสมอฉันอย่างที่ฉันและเชื่อในตัวผมไม่ว่าอะไร และผมขอบคุณกับแม่ของฉันสำหรับการถือครองลงบนคำสอนเป็นฉันแน่ใจว่าเธอมีความรู้สึกถูกทรยศหรือยกเลิกโดยพระพุทธรูปที่เธอเฝ้าดูชีวิตของฉันลงไปในหลุม ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ในวันนี้ถ้าเธอไม่ได้เก็บความเชื่อของเธอในตัวผม และเช่นเดียวกับ Mothe ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนอื่น ผมอยากจะขอบคุณทุกคนสำหรับการอนุญาตให้ฉันเพื่อให้คำพูดรับรองของฉันในโอกาสนี้สำคัญ วันเกิด shakyamuni .
มันเหมือนเมื่อวานที่ผมได้บินไปญี่ปุ่นกับทั้งสูงความหวังและความหวั่นกลัวการเปลี่ยนแปลงและเปิดชีวิตของฉันรอบ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้มีเฉพาะเป้าหมายสำหรับอนาคตฉันยังอนุญาตให้เข้า gakurin นานาชาติวิทยาลัยโปรแกรม ในช่วงที่ผ่านมาสองปีได้รับทั้งหมดเกี่ยวกับยูพีเอสและดาวน์ แต่ฉันก็สามารถที่จะเสร็จสมบูรณ์รายการ ฉันยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยแรงบันดาลใจและความมุ่งมั่นใจ ทั้งที่ผมไม่ได้มีในอดีต .
น้องคลอดก่อนกำหนด ซึ่งส่งผลให้เขามีแฝด เรตินาในตาขวาของเขารุนแรง การต่อสู้กับความเป็นจริงในที่สุดนำไปสู่แม่เข้าร่วม rissho kosei ไค Los Angeles แล้วแม่ฉันก็พาฉันไปโบสถ์ ตั้งแต่ฉันยังเด็ก สมาชิกทั้งหมดใช้เวลาการดูแลที่ดีของข้า อย่างไรก็ตาม เมื่ออยู่ในโรงเรียนมัธยมผมก็เริ่มปะปนกับฝูงชนที่ไม่ถูกต้อง และเริ่มที่จะนำชีวิตอันธพาล ชีวิตของฉันไปคลายเกลียวซึ่งเกี่ยวข้องกับตำรวจหลังจากนั้น แม่ของฉันได้พบออกเกี่ยวกับ " ความลับ " ของชีวิต ผมเตรียมที่จะโดนด่า และพร้อมสำหรับประเภทใด ๆของการลงโทษแทนแต่ผมไม่ทันระวังคำพูดของแม่ และการกระทำ น้ำตาวิ่งลงใบหน้าของเธอขณะที่เธอกอดผมและพูดว่า " ฉันขอโทษที่ฉันไม่สามารถจำเวลาที่ยากที่คุณจะผ่าน" ฉันเรียกหลายครั้งที่แม่ของผมพูดกับผมอย่างรู้สึกเห็นอกเห็นใจ " ข้าเชื่อ และเชื่อในตัวคุณ " หลังจากการสังเกตของฉันมีการเปลี่ยนแปลงในการกระทำและในชีวิตประจําวันกว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อมองย้อนกลับไปแล้ว มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับแม่ของฉันพูดคำพวกนั้น คำพูดของแม่ฉันเปิดตาของฉันกับสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ข้าขอโทษที่ละเลยความรู้สึกของแม่และความคิดและตัดสินใจที่จะได้รับชีวิตของฉันกลับในการติดตาม ในช่วงเวลานี้ได้เกิด อดีตลาโบสถ์บาทหลวง บาทหลวง มิซึทานิ จัดให้ฉันเป็นนักเรียนวิทยาลัยและการศึกษาระหว่างประเทศที่ gakurin .
สภาพแวดล้อมที่ gakurin เป็นหนึ่งที่ผมไม่เคยมีประสบการณ์ในอเมริกา ที่อเมริกา ฉันสามารถทำสิ่งที่ฉันต้องการฉันมีรถเป็นของตัวเองและไม่มีเคอร์ฟิวซึ่งผมเอาประโยชน์จาก และ อยู่ข้างนอกทั้งคืน ฉันอยู่ในสถานการณ์ที่ดีเลยและเล่นมากที่สุดเท่าที่ฉันต้องการ บนมืออื่น ๆ , ชีวิต gakurin มีเคอร์ฟิวอย่างเข้มงวด ไม่มีที่ไหนให้คุณวิ่งมาจริงๆ ทุกคนรอบข้าง เป็นคนอารมณ์ดี ซึ่งทำให้มันยากสำหรับผมที่จะแสดงในบรรทัดและตามใจผม .มันเป็นเรื่องยากที่จะปรับให้เข้ากับกฎ และผมรู้สึกว่าผมจะไม่สุดท้ายในหายใจไม่ออก ) ตารางเวลารายวันทั่วไปก็ประมาณนี้ บริการโทรปลุก ปกติที่ 05 : 50 น. แล้ว ความสะอาดของหอพัก บริการสวดมนต์เช้าเดินทางไปโรงเรียนญี่ปุ่น เดินทางกลับ gyogakuen , เรียนรู้ด้วยตนเอง , การประชุมปิด