The point can be brought out with a

The point can be brought out with an example.

In the 1952 paper of Hans Singer from which I have already quoted,

one of the conclusions that Singer emphasis is the need to raise the then existing rate of saving.

He argued,

with some assumptions about production conditions,

that to achieve even a 2% rate of per capital growth,

with a population growing at 25% per year,

a rate of net savings of 6% is necessary,

and that this rate of saving is about three times the rate actually observed in underdeveloped countries (Singer, 1952, pp.397-8).

The current average rate of saving is no longer a third of that figure,

but substantially higher than the figure.

The weighted average ratio of gross domestic saving for low income developing countries is estimated to be about 22%,

and that for middle income developing countries about 25%;

and, even after deducting for depreciation, Singer's target has certainly been exceeded.

And, even with a faster growth of population than Singer anticipated,

the weighted average of GDP growth rates per capital has been about 2% per year for low income countries

and more than 3% per year for middle income countries over the seventies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดสามารถนำออกได้ ด้วยตัวอย่าง ในกระดาษ 1952 ของฮันส์ร้องว่าฉันมีแล้วเสนอราคา บทสรุปหนึ่งที่เน้นร้องจำเป็นต้องเพิ่มแล้วที่มีอยู่ของบันทึกเขาโต้เถียง กับสมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับเงื่อนไขการผลิต ที่จะให้ได้ 2% อัตราต่อทุนเติบโต มีประชากรเติบโต 25% ต่อปี อัตราการประหยัดสุทธิ 6% มีความจำเป็น และบันทึกอัตรานี้ ประมาณสามเท่าของราคาจริงสังเกตประเทศ underdeveloped (นักร้อง 1952, pp.397-8)ปัจจุบันเฉลี่ยอัตราการประหยัดจะไม่สามของรูปนั้น มากแต่สูงกว่าตัวเลขอัตราส่วนเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของการประหยัดรวมภายในประเทศสำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่มีรายได้ต่ำคือประมาณ ประมาณ 22% และในประเทศประมาณ 25% รายได้ปานกลาง ก แม้หลังจากหักค่าเสื่อมราคาสำหรับ เป้าหมายของนักร้องแน่นอนเกินกว่าและ มีการเจริญเติบโตที่รวดเร็วของประชากรมากกว่านักร้องคาด ค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของอัตราการขยายตัวของ GDP ต่อทุนได้ประมาณ 2% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้ต่ำ และมากกว่า 3% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้กลางเหนือความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดที่สามารถนำออกมาพร้อมกับตัวอย่าง. ในกระดาษ 1952 ของฮันส์นักร้องจากที่ผมได้ยกมาแล้วหนึ่งในข้อสรุปที่เน้นนักร้องไม่จำเป็นต้องเพิ่มอัตราที่มีอยู่แล้วของการประหยัด. เขาแย้งกับสมมติฐานเกี่ยวกับบางส่วนเงื่อนไขการผลิตที่จะบรรลุถึงอัตรา 2% ของการต่อการเจริญเติบโตของเงินทุนที่มีประชากรที่เพิ่มขึ้นที่25% ต่อปีอัตราการออมสุทธิ6% เป็นสิ่งที่จำเป็น, และว่าอัตราการประหยัดนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสามเท่าของอัตราจริง สังเกตในประเทศด้อยพัฒนา (นักร้อง 1952 pp.397-8). อัตราเฉลี่ยในปัจจุบันของการประหยัดจะไม่สามของตัวเลขที่มีแต่สูงกว่าตัวเลข. อัตราส่วนถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของการประหยัดมวลรวมภายในประเทศสำหรับการพัฒนารายได้น้อย ประเทศคาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 22% และประเทศกำลังพัฒนารายได้ระดับกลางประมาณ 25% และแม้หลังจากที่หักค่าเสื่อมราคาเป้าหมายของนักร้องที่ได้รับอย่างแน่นอนเกิน. และถึงแม้จะมีการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรกว่านักร้องที่คาดว่าจะถ่วงน้ำหนักค่าเฉลี่ยของอัตราการเติบโตของจีดีพีต่อทุนได้ประมาณ 2% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้น้อยและไม่ต่ำกว่า3% ต่อปีสำหรับประเทศที่มีรายได้ปานกลางในช่วงอายุเจ็ดสิบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดที่สามารถนำออกมาด้วยเช่นใน 1952 กระดาษของฮันส์นักร้องที่ผมได้ยกมาหนึ่งในข้อสรุปที่เน้นนักร้อง คือ ต้องยกแล้วที่มีอยู่อัตราการออมเขาแย้งว่ากับสมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับสภาพการผลิตเพื่อให้บรรลุแม้ 2% อัตราต่อการเจริญเติบโตทุนมีประชากรที่เติบโตที่ 25% ต่อปีอัตราประหยัดสุทธิ 6% ที่จําเป็นและ ที่ นี้ อัตราการประหยัดเป็นเรื่องเกี่ยวกับสามครั้งในอัตราจริงพบในประเทศด้อยพัฒนา ( นักร้อง , 1952 , pp.397-8 )อัตราเฉลี่ยปัจจุบันของการประหยัดเป็นอีกสามที่รูปแต่สูงกว่าตัวเลขอัตราส่วนของน้ำหนักเฉลี่ยของการออมภายในประเทศเบื้องต้นสำหรับผู้มีรายได้น้อย การพัฒนาประเทศ คือ ประมาณร้อยละ 22และสำหรับรายได้ปานกลางประเทศกำลังพัฒนาประมาณ 25% ;และแม้หลังจากหักค่าเสื่อมราคาสำหรับเป้าหมายของซิงเกอร์ได้แน่นอนได้รับเกินและแม้จะมีการเจริญเติบโตได้เร็วขึ้นของประชากรกว่านักร้องที่คาดการณ์ไว้ค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของอัตราการเจริญเติบโตของ GDP ต่อทุนได้ประมาณ 2 % ต่อปี สำหรับประเทศรายได้ต่ำและมากกว่า 3% ต่อปี สำหรับประเทศรายได้กลางกว่า 70