After everything was settled, Fang

After everything was settled, Fang Weihong once again looked up at Zhang Ye. It could be said that, at the beginning, this was just business. It was a meeting to get Zhang Ye to sell the copyright to them. But now, Fang Weihong had already taken Zhang Ye as a musician that they would be working with together in the future. They were lacking a musician who could write good songs. But with Zhang Ye’s “Wishing We Last Forever”, she could see some hope at last.

“Alright, I’m leaving.” Zhang Ye bade farewell.

Fang Weihong shook his hands once more, “Teacher Zhang, thank you! In the future, if you have any good songs, please contact us first. I do not dare say it for sure, but in the industry, those who could afford such high prices like us do not number many. Sister Zhang also appreciates your talent a lot. If you have another good song, don’t forget about us.”

Zhang Ye said listlessly, “Okay, I’ll do my best.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากทุกอย่างยุติลง Weihong ฝางอีกครั้งมองค่าที่จางเย่ มันอาจจะกล่าวว่า ที่เริ่มต้น นี้เป็นเพียงแค่ธุรกิจ การประชุมเพื่อรับจางเย่จะขายลิขสิทธิ์ให้ได้ แต่ตอนนี้ Weihong ฝางได้แล้วจางเย่เป็นนักดนตรีที่พวกเขาจะสามารถทำงานร่วมกันในอนาคต พวกเขากำลังขาดนักดนตรีที่สามารถเขียนเพลงดี แต่กับจางเย่ของ "ประสงค์เราครั้งสุดท้าย. เธอเห็นความหวังบางอย่างในที่สุด"ไม่เป็นไร ออก" จางเย่ bade อำลาWeihong ฝางส่ายมือของเขาอีกครั้ง "ครูจาง ขอบคุณ ในอนาคต ถ้าคุณมีเพลงที่ดีใด ๆ โปรดติดต่อเราก่อน ผมไม่กล้าบอกว่า มันแน่นอน แต่ในอุตสาหกรรม ผู้ที่สามารถดังกล่าวราคาสูงเหมือนเราไม่เลขจำนวนมาก น้องจางยังชื่นชมความสามารถของคุณมาก หากคุณมีเพลงดี อย่าลืมเกี่ยวกับเรา"จางเย่กล่าวว่า คว้าง "โอเค ฉันจะทำดีที่สุด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ทุกอย่างถูกตัดสินฝาง Weihong อีกครั้งมองมาที่จางเจ้า มันอาจจะบอกว่าที่จุดเริ่มต้นนี้เป็นเพียงธุรกิจ มันคือการประชุมที่จะได้รับจางเจ้าจะขายลิขสิทธิ์ให้กับพวกเขา แต่ตอนนี้ฝาง Weihong ได้ดำเนินการแล้วจางเยเป็นนักดนตรีที่พวกเขาจะได้ร่วมงานกับร่วมกันในอนาคต พวกเขากำลังขาดนักดนตรีที่จะเขียนเพลงที่ดี แต่ด้วยจางเย "ขออวยพรให้เราดูตลอดกาล" ที่เธอจะได้เห็นความหวังบางอย่างที่ผ่านมา.

"เอาล่ะฉันออก." จางเยสั่งอำลา.

ฝาง Weihong จับมือของเขาอีกครั้ง "อาจารย์จางขอขอบคุณ! ในอนาคตถ้าคุณมีเพลงที่ดีใด ๆ โปรดติดต่อเราก่อน ผมไม่กล้าที่จะบอกว่ามันแน่นอน แต่ในอุตสาหกรรม, ผู้ที่สามารถจ่ายราคาที่สูงดังกล่าวเช่นเราไม่ได้นับจำนวนมาก น้องสาวของจางยังชื่นชมความสามารถของคุณมาก หากคุณมีอีกเพลงที่ดีอย่าลืมเกี่ยวกับเรา. "

จางกล่าวว่าเจ้าแกร่ว" เอาล่ะฉันจะทำให้ดีที่สุดของฉัน ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากทุกอย่างลงตัวแล้ว ฟาง WeiHong อีกครั้งมองจาง " อาจกล่าวได้ว่า ตอนแรก มันเป็นแค่ธุรกิจ มันเป็นการนัดพบเพื่อรับจาง ท่านจะขายลิขสิทธิ์ให้ แต่ตอนนี้ฟาง WeiHong ก็เอาตัวจาง ท่านเป็นนักดนตรีที่พวกเขาจะทำงานร่วมกันในอนาคต พวกเค้าขาดนักดนตรีที่ได้เขียนเพลงดี แต่จางเย " ขอให้เราตลอดไป " เธอเห็นความหวังบางอย่างในที่สุด" เอาล่ะ ฉันไปก่อนนะ " จางเยบอกลา .ฟาง WeiHong จับมือของเขาอีกครั้ง " ครูจาง , ขอบคุณ ! ในอนาคต , ถ้าคุณมีเพลงดีใด ๆโปรดติดต่อเราก่อน ผมไม่กล้าพูดแน่นอน แต่ในอุตสาหกรรม ผู้ที่สามารถจ่ายราคาสูงเหมือนเช่นเราไม่จํานวนมาก พี่จางยังชื่นชมความสามารถของคุณมาก หากคุณมีเพลงอื่นดี อย่าลืมเกี่ยวกับ เราจาง ท่านกล่าวอย่างเฉื่อยชา " โอเค ผมจะทำให้ดีที่สุด "