In front of the camera, Kaya lotus

In front of the camera, Kaya lotus was opening her mouth. Martin asked silently.

“How did you start cooking?”
“I wanted to eat delicious things. Like I told you before, our house is poor. I brought back ingredients that couldn’t be sold to the customers to the house and cooked them. At first, it was a shocking flavor. But fortunately, I had talent. Because I wanted to make the flavor at least a little bit better, I ran all around the place, and I got to know how to make it taste better. My mother and sister liked it.”
“You must have been happy.”
“Happy….. Yes, of course I was happy. But putting aside all of those feelings, cooking was like a respirator for me. Precisely speaking, it was like that when I ate delicious food. Taking care of my ill sister, helping my mother, the illness that makes your body ache like an old man. And a bite of a delicious thing. I thought that was the only reason for me to live, it was a time that I could talk like that.”

Putting aside that she was talking about that calmly, it’s contents were dark. It couldn’t even be said that it was an exaggeration. If you have lived that kind of life since small, then you could only think like that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้ากล้อง Kaya โลตัสกำลังเปิดปากของเธอ มาร์ตินขอเงียบ"วิธีเริ่มทำอาหาร""อยากจะกินสิ่งที่อร่อย เหมือนผมบอกคุณก่อน บ้านเราไม่ดี ผมนำส่วนผสมที่ไม่สามารถขายให้กับลูกค้าถึงบ้าน และสุกพวกเขา ตอนแรก มันเป็นรสชาติน่าตกใจ แต่โชคดี มีความสามารถพิเศษ เพราะต้องการทำให้รสชาติดีขึ้นเล็กน้อยน้อย ฉันวิ่งทั่วสถาน และฉันได้เรียนรู้เพื่อให้ได้รสชาติดีกว่า แม่และน้องสาวของฉันก็""คุณมีความสุข""Happy ใช่ แน่นอนฉันมีความสุข แต่วางความรู้สึกเหล่านั้น การทำอาหารทั้งหมดเช่นเครื่องช่วยหายใจสำหรับฉัน พูดได้อย่างแม่นยำ มันเป็นเช่นนั้นเมื่อกินอาหารอร่อย การดูแลน้องสาวของฉันป่วย ช่วยแม่ การเจ็บป่วยที่ทำให้ร่างกายปวดเหมือนคนเก่า และการกัดของสิ่งอร่อย ฉันคิดว่า เป็นเหตุผลเดียวที่ฉันจะมีชีวิตอยู่ มันเป็นเวลาที่ผมพูดเช่นนั้น "เนื้อหาของมันถูกวางว่า เธอพูดถึงที่ใจเย็น มืด ไม่สามารถแม้แต่จะกล่าวว่า พูดเกินจริง หากคุณอาศัยอยู่ชีวิตตั้งแต่เล็ก จากนั้นคุณสามารถคิดเช่นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในด้านหน้าของกล้อง Kaya บัวกำลังเปิดปากของเธอ มาร์ตินถามอย่างเงียบ ๆ .

"วิธีที่คุณไม่เริ่มทำอาหาร?"
"ผมอยากจะกินสิ่งที่อร่อย เหมือนที่ผมบอกคุณก่อนที่บ้านของเราเป็นที่น่าสงสาร ผมนำกลับส่วนผสมที่ไม่สามารถขายให้กับลูกค้าที่บ้านและสุกพวกเขา ตอนแรกมันเป็นรสชาติที่น่าตกใจ แต่โชคดีที่ผมมีพรสวรรค์ เพราะผมอยากจะทำให้รสชาติอย่างน้อยนิด ๆ หน่อย ๆ ดีกว่าผมวิ่งไปรอบ ๆ สถานที่และฉันได้รู้วิธีที่จะทำให้มันเป็นรสชาติที่ดีขึ้น แม่และน้องสาวของฉันชอบมัน. "
" คุณต้องได้รับความสุข. "
" ความสุข ... .. ใช่แน่นอนผมมีความสุข แต่วางกันทั้งหมดของความรู้สึกเหล่านั้น, การทำอาหารเป็นเหมือนเครื่องช่วยหายใจสำหรับฉัน ได้อย่างแม่นยำพูดมันเป็นเหมือนว่าเมื่อฉันกินอาหารอร่อย ๆ การดูแลน้องสาวป่วยของฉันช่วยแม่ของฉันเจ็บป่วยที่ทำให้ปวดเมื่อยร่างกายของคุณเหมือนคนเก่า และการกัดของสิ่งที่อร่อย ผมคิดว่าเป็นเหตุผลเดียวสำหรับผมที่จะมีชีวิตอยู่มันเป็นช่วงเวลาที่ผมสามารถพูดคุยเช่นนั้น. "

ใส่กันว่าเธอได้พูดคุยเกี่ยวกับว่าใจเย็นเนื้อหามันมืด มันไม่สามารถที่จะได้รับการบอกว่ามันเป็นพูดเกินจริง หากคุณยังมีชีวิตอยู่ชนิดของชีวิตตั้งแต่ขนาดเล็กที่แล้วคุณจะสามารถคิดเช่นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในด้านหน้าของกล้อง ดังนั้น โลตัสกำลังจะเปิดปากพูด มาร์ตินถามอย่างเงียบๆ" ทำไมคุณเริ่มทำอาหาร "" ฉันอยากกินของอร่อยๆ ฉันบอกคุณแล้วนะว่าบ้านเราไม่ดี ผมเอาส่วนผสมที่ไม่สามารถขายให้กับลูกค้าถึงบ้าน และต้มมัน ตอนแรก มันเป็นรสชาติที่น่าตกใจ แต่โชคดี ผมมีพรสวรรค์ เพราะอยากให้รสชาติดีกว่าอย่างน้อยนิด ๆหน่อย ๆฉันวิ่งรอบบ้าน และผมต้องรู้วิธีการทำให้รสชาติดีขึ้น แม่และพี่สาวชอบมัน . "" คุณจะต้องมีความสุข "" ความสุข . . . . . ใช่ แน่นอน ฉันมีความสุข แต่ถ้าวางทั้งหมดของความรู้สึกเหล่านั้น อาหารเป็นเหมือนเครื่องช่วยหายใจสําหรับฉัน ให้พูดตรงๆเลยนะ มันเหมือนตอนที่ฉันได้กินอาหารอร่อย ดูแลพี่สาวของฉัน ฉันจะช่วยแม่ , โรคที่ทำให้ร่างกายของคุณรู้สึกเหมือนคนแก่ และกินสิ่งที่อร่อย ฉันคิดว่านั่นคือเหตุผลเดียวที่ฉันอยู่ มันเป็นช่วงเวลาที่ผมจะพูดแบบนั้น "เรื่องที่เธอพูดถึงนั้นอย่างสงบ เนื้อหามันก็มืด มันไม่สามารถจะกล่าวได้ว่า มันคือการพูดเกินจริง ถ้าคุณอาศัยอยู่ชีวิตแบบนั้นตั้งแต่เล็ก ๆ แล้วคุณอาจจะคิดอย่างนั้น