Finally, it is important to return

Finally, it is important to return to the philosophical question on the ethics of the wicked (waste) problem. Like Churchman (1967), and Rittel and Webber (1973), I have shown how this ethics revolves around the problem-solvers’ taming response to the wicked problem. But I have gone on to further show, through the Semakau Landfill case, that ethically significant responses to a wicked problem need not be characterized by either deceitfulness (Churchman, 1967), or wishful thinking (Rittel & Webber, 1973). On the contrary, planners and environmental designers in my case study proceeded with due diligence, and appeared to have under-stood the benefits, as well as the costs and risks of the Semakau Landfill. Yet these costs and risks were accepted on the grounds of necessity in a context with little recourse to store waste. The case of the Semakau Landfill therefore raises a new question for the ethics of wicked problem: what then is the moral limit, if any, for solving a wicked problem? In other words, is everything per-miscible before an intractable wicked problem—even to the extent of creating a tragic solution? On this, it is possible to see the terra nova of Semakau Landfill as an outcome of Singapore’s own idiosyncrasies; that if Singapore were larger, then there would have been a lesser imperative to construct an offshore landfill. But just as likely, the Semakau Landfill could be seen as an instance of tragic dauntlessness under the compelling force of necessity in the face of an intractable wicked problem. If the specific case of the Semakau Landfill is any indication, planners and environmental designers have yet to recognize and define this important moral limit in taming a wicked problem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อกลับไปคำถามปรัชญาในจริยธรรมของปัญหา (เสีย) คนชั่ว เช่น Churchman (1967), และ Rittel (1973) Webber ฉันได้แสดงวิธีจริยธรรมนี้หมุนรอบตัวแก้ปัญหาของ taming เพื่อตอบสนองปัญหาคนชั่ว แต่ย้อนไปเพื่อการแสดง ผ่านกรณี Semakau ฝังกลบ การตอบสนองที่สำคัญจริยธรรมปัญหาคนชั่วต้องไม่เป็นลักษณะ deceitfulness (Churchman, 1967), หรือคิด wishful (Rittel & Webber, 1973) การ์ตูน นักวางแผนและออกแบบสิ่งแวดล้อมใน case study ไปพร้อมครบกำหนดเบี้ยขยัน และปรากฏ ภายใต้ยืน ประโยชน์ ต้นทุน และความเสี่ยงของการฝังกลบ Semakau ค่าใช้จ่ายและความเสี่ยงเหล่านี้ได้รับบนพื้นฐานของความจำเป็นในบริบทกับเบี้ยน้อยเก็บขยะ กรณีของ Semakau ฝังกลบจึงยกคำถามใหม่สำหรับจริยธรรมของคนชั่วร้ายปัญหา: แล้วอะไรคือ ขีดจำกัดทางศีลธรรม ถ้ามี สำหรับการแก้ปัญหาความชั่วร้าย ในคำอื่น ๆ ก็คือต่อตรงข้ามก่อนที่จะมีปัญหาคนชั่วเข้า — แม้ที่ขอบเขตของการสร้างโซลูชันน่าเศร้า นี้ มันเป็นไปได้เพื่อดูโน terra ของ Semakau ถมเป็นที่หลงใหลของสิงคโปร์ ผลที่ได้ สิงคโปร์มีขนาดใหญ่ จาก นั้นก็จะมีความสำคัญของการมีน้อยกว่าในการก่อสร้างการถมทะเล แต่เป็นเพียงแนวโน้ม ฝังกลบ Semakau อาจจะเห็นเป็นอินสแตนซ์ของ dauntlessness เศร้าภายใต้ความจำเป็นในการเผชิญกับปัญหาความชั่วร้ายดื้อดึงแรงน่าสนใจ ถ้ากรณีเฉพาะของ Semakau ฝังกลบเป็นการบ่งชี้ใด ๆ ผู้วางแผนและออกแบบสิ่งแวดล้อมยังไม่ได้รับรู้ และกำหนดข้อจำกัดทางศีลธรรมนี้สำคัญในการต่อสู้กับปัญหาคนชั่ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในที่สุดก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะกลับไปที่คำถามปรัชญาเกี่ยวกับจริยธรรมของคนชั่ว (เสีย) ปัญหาที่เกิดขึ้น เช่นเดียวกับพระ (1967) และ Rittel และเว็บเบอร์ (1973) ผมได้แสดงให้เห็นว่าจริยธรรมนี้หมุนรอบการตอบสนองทำให้เชื่องนักแก้ปัญหา 'กับปัญหาที่ชั่วร้าย แต่ผมได้ไปแสดงต่อไปผ่านกรณี Semakau ฝังกลบว่าการตอบสนองอย่างมีนัยสำคัญตามหลักจริยธรรมที่จะเป็นปัญหาที่คนชั่วไม่จำเป็นต้องมีลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งโดยเสแสร้ง (พระ, 1967) หรือคิดปรารถนา (Rittel และเว็บเบอร์, 1973) ในทางตรงกันข้ามนักวางแผนและนักออกแบบสิ่งแวดล้อมในกรณีศึกษาของฉันดำเนินการด้วยความรอบคอบเนื่องจากและดูเหมือนจะมีอยู่ภายใต้การยืนประโยชน์เช่นเดียวกับค่าใช้จ่ายและความเสี่ยงของ Semakau หลุมฝังกลบ แต่ค่าใช้จ่ายและความเสี่ยงที่ได้รับการยอมรับในบริเวณที่มีความจำเป็นในบริบทที่มีการขอความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการจัดเก็บขยะ กรณีของการฝังกลบ Semakau จึงทำให้เกิดคำถามใหม่จริยธรรมของปัญหาคนชั่วแล้วอะไรคือขีด จำกัด ทางศีลธรรมถ้ามีการแก้ปัญหาที่ชั่วร้าย? ในคำอื่น ๆ คือทุกอย่างต่อละลายก่อนที่ชั่วร้ายว่ายากปัญหาแม้จะมีขอบเขตของการสร้างวิธีการแก้ปัญหาที่น่าเศร้า? เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็เป็นไปได้ที่จะเห็น Terra Nova ของ Semakau ฝังกลบเป็นผลของนิสัยของสิงคโปร์; ว่าถ้าสิงคโปร์มีขนาดใหญ่แล้วมีจะได้รับน้อยกว่าความจำเป็นที่จะสร้างหลุมฝังกลบในต่างประเทศ แต่ก็เป็นแนวโน้มที่ Semakau ฝังกลบอาจจะเห็นเป็นตัวอย่างของความกล้าหาญที่น่าเศร้าภายใต้แรงที่น่าสนใจที่มีความจำเป็นในการเผชิญกับปัญหาที่เกิดขึ้นชั่วว่ายาก ๆ หากกรณีที่เฉพาะเจาะจงของ Semakau ฝังกลบบ่งชี้ใด ๆ , นักวางแผนและนักออกแบบสิ่งแวดล้อมยังไม่ได้รับรู้และกำหนดขีด จำกัด ทางศีลธรรมที่สำคัญในการฝึกฝนเป็นปัญหาที่ชั่วร้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะกลับไปที่คำถามเชิงปรัชญาว่าด้วยจริยธรรมของคนชั่ว ( เสีย ) ปัญหา ชอบพระในโบสถ์ ( 1967 ) และ rittel และเว็บเบอร์ ( 1973 ) , ฉันได้แสดงถึงจริยธรรม revolves รอบการแก้ปัญหา " ทำให้เชื่อง การตอบสนองต่อปัญหาที่ชั่วร้าย แต่ฉันต้องไปแสดงต่อ ผ่าน semakau กลบคดีจริยธรรมสำคัญเพื่อตอบสนองปัญหา ชั่วร้าย ต้องไม่มีลักษณะให้มณฑลกวางสี ( สัปปุรุษ , 1967 ) หรือคิดนึก ( rittel & Webber , 1973 ) ในทางตรงกันข้าม , นักวางแผนและออกแบบสิ่งแวดล้อมกรณีศึกษาของฉันดำเนินการกับความขยัน และปรากฏว่ามีภายใต้ยืนประโยชน์ รวมทั้งต้นทุนและความเสี่ยงของ semakau ที่ฝังกลบ แต่ค่าใช้จ่ายเหล่านี้และความเสี่ยงได้รับการยอมรับในเหตุผลของความจำเป็นในบริบทที่มีน้อยในการจัดเก็บขยะ กรณีของ semakau กลบจึงเพิ่มคำถามใหม่สำหรับปัญหาจริยธรรมของคนชั่ว แล้วอะไรคือข้อจำกัดทางศีลธรรม ถ้าใด ๆสำหรับการแก้ปัญหาที่ชั่วร้าย ? ในคำอื่น ๆทุกอย่างต่อได้ก่อนการสอนยากชั่วร้ายปัญหาแม้ในขอบเขตของการสร้างโซลูชันที่น่าเศร้า ? นี้ มันเป็นไปได้ที่จะเห็นเทรรา โนวา ของ semakau ฝังกลบเป็นชนวนของ idiosyncrasies ของตัวเองของสิงคโปร์ ถ้าสิงคโปร์มีขนาดใหญ่ ก็จะได้รับ 25% น้อยกว่าที่จะสร้างหลุมฝังกลบในต่างประเทศ แต่ก็เป็นโอกาสที่ semakau ฝังกลบอาจจะเห็นเป็นตัวอย่างของการ dauntlessness น่าเศร้าภายใต้บังคับให้เกิดความจำเป็นในหน้าของปัญหา ชั่วร้าย แก่นแก้ว ถ้าเป็นกรณีเฉพาะของ semakau ฝังกลบเป็นข้อบ่งชี้ใด ๆ , นักวางแผนและออกแบบสิ่งแวดล้อมยังไม่รับรู้และกำหนดขอบเขตศีลธรรม สิ่งสําคัญในการเชื่องปัญหาชั่วร้าย