The artist and architect Melvin Cha

The artist and architect Melvin Charney (b. 1935) was invited in 1966 to enter the competition for the Canadian Pavilion for the 1970 World Exposition in Osaka, Japan. Charney, working in collaboration with architect Harry Parnass and engineers Janos Baracs and Marcel Pageau, proposed a “self-erection exhibit system.” The system applied the recent plug-in architecture theories of the British architect Cedric Price, the Architrave group and the Japanese Metabolite and was based on ready-made, mass-produced and interchangeable components that could be shipped and constructed on site, and later dismantled and re-used. Cranes used to erect the pavilion would remain to form part of the structure and could then be used to change and reassemble the exhibition enclosures, which were made from shipping containers. As Charney explained it, the pavilion comprised both its physical equipment and the process of its construction: “the assembly of the crane modules, the swinging of the booms, the taut cables and the enclosures are ‘scaffolding’ for the participation of people in the light, sound and movement of an exhibit.”1 The project was widely published, notably by Reyner Banham in his book Mega structure: Urban Futures of the Recent Past, and became well known throughout the world despite having failed to win the competition, which was awarded to Arthur Erickson and เจฟฟรีย์เอริก Massey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปินและสถาปนิก Charney นันทนาการแลงคาสเตอร์ (เกิดปี 1935) ได้รับเชิญเป็นใส่แข่งขันในพาวิลเลี่ยนแคนาดาสำหรับนิทรรศการโลก 1970 ในโอซาก้า ญี่ปุ่น "สร้างตนเองแสดงระบบการ" นำเสนอ Charney ทำงานร่วมกับสถาปนิก Parnass แฮร์รี่และวิศวกร Janos Baracs และ Marcel Pageau ระบบใช้ทฤษฎีสถาปัตยกรรมปลั๊กอินล่าของอังกฤษสถาปนิก Cedric ราคา กลุ่ม Architrave และ Metabolite ญี่ปุ่น และขึ้นอยู่กับส่วนประกอบสำเร็จรูป มวลผลิต และเปลี่ยนที่สามารถจะจัดสร้างขึ้นบนเว็บไซต์ และในภายหลังรื้อถอน และใช้ใหม่ เครนที่ใช้ยกเดอะพาวิลเลี่ยนจะยังคงฟอร์มเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้าง และสามารถใช้ การเปลี่ยนเบ็ดเปลือกนิทรรศการ ซึ่งเกิดจากภาชนะบรรจุแล้ว เป็น Charney อธิบายมัน พาวิลเลี่ยนประกอบด้วยอุปกรณ์ของจริงและกระบวนการในการก่อสร้างของ: "แอสเซมบลีของเครนโม ควงบอมส์ สายตึงและเปลือกจะ 'นั่งร้าน' การมีส่วนร่วมของคนในแสง เสียง และการเคลื่อนไหวของงานนิทรรศการนั้น" 1 โครงการถูกแพร่หลายเผยแพร่ ยวด โดย Reyner Banham ในหนังสือของเขาโครงสร้างร็อค: ในอนาคตการเมืองของล่าสุดผ่านมา และกลายเป็นที่รู้จักกันดีทั่วโลกแม้จะมีการล้มเหลวในการชนะการแข่งขัน ซึ่งได้รับรางวัลการ Arthur Erickson เจฟฟรีย์เอริก Massey

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปินและสถาปนิกเมลวิน Charney (ข. 1935) ได้รับเชิญในปี 1966 ที่จะเข้าสู่การแข่งขันสำหรับแคนาดาพาวิลเลี่ยนสำหรับโลก 1970 นิทรรศการในโอซาก้าประเทศญี่ปุ่น Charney การทำงานในการทำงานร่วมกันกับสถาปนิกแฮร์รี่ Parnass และวิศวกร Janos Baracs และคลื่น Pageau เสนอ "ระบบจัดแสดงการสร้างตัวเอง." ระบบที่ใช้ plug-in ที่ผ่านมาทฤษฎีสถาปัตยกรรมของสถ​​าปนิกชาวอังกฤษเซดริกราคากลุ่มขอบและญี่ปุ่น metabolite และอยู่บนพื้นฐานของสำเร็จรูปมวลผลิตและส่วนประกอบแทนกันว่าอาจจะมีการจัดส่งและสร้างภายในสถานที่และรื้อถอนในภายหลังและอีกครั้งที่ใช้ รถเครนที่ใช้ในการสร้างศาลาจะยังคงเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างและจากนั้นสามารถนำมาใช้ในการเปลี่ยนแปลงและรวมกันอีกครั้งเปลือกนิทรรศการซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากการขนส่งตู้คอนเทนเนอร์ ในฐานะที่เป็น Charney อธิบายศาลาประกอบด้วยทั้งอุปกรณ์ทางกายภาพและขั้นตอนของการก่อสร้างที่ว่า "การชุมนุมของโมดูลเครนที่แกว่งของบอมส์ที่สายตึงและนกเพนกวินที่มี 'นั่งร้านสำหรับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการ แสงเสียงและการเคลื่อนไหวของนิทรรศการ "1 โครงการนี​​้ได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางสะดุดตาด้วย Reyner Banham ในหนังสือของเขาโครงสร้างเมกะ. ฟิวเจอร์สในเมืองของอดีตที่ผ่านมาและกลายเป็นที่รู้จักกันดีทั่วโลกแม้จะมีความล้มเหลวที่จะชนะการแข่งขันที่ เป็นรางวัลให้กับอาร์เธอร์เอริกและเจฟฟรีย์เอริก Massey

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปินและสถาปนิกเมลวิน ชาร์นีย์ ( บี 2478 ) ได้รับเชิญใน 1966 เพื่อเข้าสู่การแข่งขันสำหรับศาลาแคนาดา 1970 งานมหกรรมโลกในโอซากา , ญี่ปุ่น ชาร์นีย์ ทำงานร่วมกับสถาปนิกและวิศวกรและแฮร์รี่ Parnass จาโนส baracs มาร์เซล pageau เสนอ " การจัดแสดงด้วยระบบ" ระบบการประยุกต์ทฤษฎีสถาปัตยกรรมปลั๊กอินล่าสุดของ British สถาปนิกเซดริกราคา อาคิเทรฟ และกลุ่มอาหารญี่ปุ่นและขึ้นอยู่กับสําเร็จรูป , มวลผลิตและส่วนประกอบที่สามารถจัดส่งได้ และสร้างขึ้นบนเว็บไซต์และรื้อถอนในภายหลังและใช้รถเครนที่ใช้ในการสร้างศาลา จะยังคงเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้าง และอาจจะถูกใช้ในการเปลี่ยนแปลงและรวมกันอีกครั้งในนิทรรศการเปลือกที่ทำจากภาชนะบรรจุการจัดส่งสินค้า เป็นชาร์นีย์อธิบาย มันเลี่ยนประกอบด้วยทั้งทางกายภาพ อุปกรณ์ และกระบวนการของการก่อสร้าง " ประกอบเครนโมดูล , แกว่งของ boomsสายเคเบิลตึงและเปลือก ' นั่งร้านสำหรับการมีส่วนร่วมของประชาชน ใน แสง เสียง และการเคลื่อนไหวของนิทรรศการ " 1 โครงการที่เผยแพร่กันอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะ โดย เรเนอร์ banham ในหนังสือของเขาใหญ่โครงสร้าง : อนาคตเมืองของอดีตที่ผ่านมาและเป็นที่รู้จักกันดีทั่วโลก แม้จะมีการล้มเหลวที่จะชนะ การแข่งขันซึ่งเป็นรางวัลให้กับ Arthur Erickson และเจฟฟรีย์เอริกแมสซี่