Fallding (1979:23), too, stresses t

Fallding (1979:23), too, stresses the need for criteria of spiritual well-being that are “trans-faith and trans-cultural” with Duke and Brown (1979) stressing that what may serve as a social indicator of spiritual well-being for one group may be inappropriate for another. An exam-ple of this is provided by Rosmarin (2003) who describes Jewish religious thought as suggesting that the presence of suffering may indicate high levels of spiritual well-being, conflicting with items in Ellison’s (1983) SWBS. In the Jewish faith, trust in God is related to spiritual well-being.
Finally, an awareness of the broader context of contested meaning and terminology – of a possible ongoing power struggle between secular and sacred “power knowledges” and of one’s positioning of self within this struggle through the verbal communication of research and practice – may be useful. We may believe ourselves to master language but, without critical reflection on signifiers and the socio-cultural matrix from which they emerge (White & Epston, 1990), language could rather be said to master us (Løvlie, 1992). And perhaps it does anyway with Derrida maintaining that we are “… written only as we write” (Cooper, 1989:494).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fallding (1979:23), เกินไป เน้นเงื่อนไขของฝ่ายวิญญาณสุขภาพที่จำเป็นต้อง "ทรานส์ศรัทธา และธุรกรรมวัฒนธรรม" ดยุคและน้ำตาล (1979) ย้ำว่า อะไรอาจทำหน้าที่เป็นตัวบ่งชี้ทางสังคมของฝ่ายวิญญาณสุขภาพสำหรับกลุ่มหนึ่งอาจไม่เหมาะสมอีก เปิ้ลสอบที่นี้โดย Rosmarin (2003) ที่อธิบายความคิดทางศาสนายิวเป็นการแนะนำของทุกข์อาจระบุระดับสูงของจิตวิญญาณความเป็น ความขัดแย้งกับรายการในเอลลิสันของ SWBS (1983) ในความเชื่อของชาวยิว ความไว้วางใจในพระเจ้าเป็นที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณความเป็นในที่สุด การตระหนักของบริบทกว้างขึ้นระหว่างความหมายและคำศัพท์ – ต่อสู้อำนาจได้อย่างต่อเนื่องระหว่างทางโลก และศักดิ์สิทธิ์ "ไฟซืเพียง" และหนึ่งเป็นตำแหน่งของตนเองในการต่อสู้นี้ผ่านการสื่อสารด้วยวาจาของการวิจัยและการฝึก – อาจเป็นประโยชน์ เราอาจเชื่อว่าตัวเองเป็นภาษาหลัก แต่ ไม่สำคัญสะท้อน signifiers และเมตริกซ์สังคมวัฒนธรรมที่จะเกิด (สีขาวและ Epston, 1990), ภาษาค่อนข้างพูดอย่างแบบเรา (Løvlie, 1992) และบางทีมันไม่ต่อกับ Derrida ที่รักษาเราอยู่ "...เขียนเป็นเราเขียนเท่า" (คูเปอร์ 1989:494)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Fallding (1979: 23) เกินไปเน้นความจำเป็นในการเกณฑ์ของจิตวิญญาณความเป็นอยู่ที่ "ทรานส์ความเชื่อและวัฒนธรรมทรานส์" กับดยุคและบราวน์ (1979) เน้นหนักว่าสิ่งที่อาจจะทำหน้าที่เป็นตัวชี้วัดทางสังคมของจิตวิญญาณที่ดี เป็นหนึ่งในกลุ่มอาจจะไม่เหมาะสมอีก สอบเปิ้ลนี้จะให้บริการโดย Rosmarin (2003) ซึ่งอธิบายถึงความคิดทางศาสนายิวบอกว่าการปรากฏตัวของความทุกข์ทรมานอาจบ่งบอกถึงระดับสูงของจิตวิญญาณความเป็นอยู่ความขัดแย้งกับรายการในเอลลิสัน (1983) SWBS ในความเชื่อของชาวยิวไว้วางใจในพระเจ้าที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณความเป็น.
ในที่สุดความตระหนักในบริบทที่กว้างขึ้นของความหมายประกวดและคำศัพท์ - การต่อสู้แย่งชิงอำนาจอย่างต่อเนื่องเป็นไปได้ระหว่างโลกและศักดิ์สิทธิ์ "ความรู้อำนาจ" และการวางตำแหน่งของตัวเอง ภายในการต่อสู้ผ่านการสื่อสารทางวาจาของการวิจัยและการปฏิบัติเช่นนี้ - อาจจะเป็นประโยชน์ เราอาจจะเชื่อว่าตัวเองจะโทภาษา แต่โดยไม่ต้องสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญใน signifiers และเมทริกซ์สังคมวัฒนธรรมจากที่พวกเขาโผล่ออกมา (สีขาวและ Epston, 1990), ภาษาค่อนข้างอาจจะกล่าวจะโทเรา (Løvlie, 1992) และบางทีมันอาจจะไม่อยู่แล้วกับแดริด้ายืนยันว่าเรากำลัง "... เขียนเท่านั้นที่เราเขียน" (คูเปอร์, 1989: 494)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

fallding ( 1979:23 ) ด้วย ทำให้ต้องเกณฑ์ของสุขภาวะทางจิตวิญญาณที่ " ทรานส์ ศรัทธา และข้ามวัฒนธรรม " กับท่านดยุค และสีน้ำตาล ( 1979 ) เน้นว่าสิ่งที่อาจเป็นตัวชี้วัดทางสังคมของสุขภาวะทางจิตวิญญาณสำหรับกลุ่มหนึ่งอาจจะไม่เหมาะสมสำหรับอีกคนหนึ่งสอบเปิ้ลนี้มีให้โดย rosmarin ( 2003 ) ที่อธิบายว่า ศาสนายิวที่บอกว่ามีทุกข์อาจบ่งบอกถึงระดับความผาสุกทางจิตวิญญาณ ขัดแย้งกับรายการใน เอลลิสัน ( 1983 ) มี . ในความเชื่อของชาวยิวที่เชื่อในพระเจ้าเกี่ยวข้องกับความผาสุกทางจิตวิญญาณ
ในที่สุดความตระหนักในบริบทที่กว้างกว่า ทำให้ความหมายของศัพท์–ของพลังการต่อสู้อย่างต่อเนื่องเป็นไปได้ระหว่างฆราวาสและศักดิ์สิทธิ์ " พลังความรู้ " และเลือกตำแหน่งของตนเองในการต่อสู้นี้ ผ่านการสื่อสารด้วยวาจาของการวิจัยและการปฏิบัติ และอาจเป็นประโยชน์ เราอาจจะเชื่อตัวเองที่จะโทภาษาแต่ปราศจากโยนิโสมนสิการในเสื้อผ้าและเมทริกซ์ทางสังคมและวัฒนธรรมที่พวกเขาโผล่ออกมา ( epston &สีขาว , 1990 ) , ภาษาอาจจะบอกว่าเจ้านายเรา ( ผมขึ้น vlie , 1992 ) และบางทีมันอยู่แล้วด้วย แดร์ริดารักษาที่เรา " . . . . . . . เขียนแต่เราเขียน " ( คูเปอร์ 1989:494 )