Waxy corn (maize) was found in Chin

Waxy corn (maize) was found in China in 1909. As this plant showed many peculiar traits, the American breeders long used it as a genetic marker to tag the existence of hidden genes in other maize breeding programs. In 1922 a researcher found that the endosperm of waxy maize contained only amylopectin and no amylose starch molecule in opposition to normal dent maize varieties that contain both. Until World War II, the main source of starch in the USA was tapioca but when Japan severed the supply lines of the States, they forced processors to turn to waxy maize. Amylopectin or waxy starch is now used mainly in food products, but also in the textile, adhesive, corrugating and paper industry.

When feeding trials later on showed that waxy maize could produce more efficient feed gains than normal dent maize, interest in waxy maize suddenly mushroomed. Geneticists could show that waxy maize has a defect in metabolism precluding the synthesis of amylose in the endosperm. It is coded by a single recessive gene (wx). Waxy maize yield about 3.5% less than their normal dent counterparts and has to be isolated from any nearby normal maize fields by at least 200 meters.

Contents [hide]
1 History
2 Biology
2.1 Chinese maize
2.2 Genetic drift
3 Genetics
4 Genotype and characterisation with iodine
5 Biochemistry
6 Agronomic features
7 Utilization
7.1 Food products
7.2 Adhesive industry
8 Livestock, dairy and poultry feeding research
9 See also
10 References
History[edit]
The exact history of waxy maize is unknown. The first mentions of it were found in the archives of the U.S. Department of Agriculture (USDA). In 1908, the Rev. J. M. W. Farnham, a Presbyterian missionary in Shanghai, sent a sample of seeds to the U.S. Office of Foreign Seed and Plant Introduction. A note with the seeds called it: “A peculiar kind of corn. There are several colours, but they are said to be all the same variety. The corn is much more glutinous than the other varieties, so far as I know, and may be found to be of some use, perhaps as porridge.” These seeds were planted on May 9, 1908, near Washington, D.C., by a botanist named G.N. Collins. He was able to grow 53 plants to maturity and made a thorough characterisation of these plants, including photographs, which were published in a USDA bulletin issued in December 1909.[1]

In 1915, the plant was rediscovered in Upper Burma and in 1920 in the Philippines. Kuleshov,[2] when screening the distribution of maize in Asia, found it in many other places.

The discovery in China of a distinct type of maize bears the historical question whether maize was known in the Orient before the discovery of America. The question was considered closed at the end of the 19th century by De Candolle[3] who stated: ”Maize is of American origin, and has only been introduced into the old world since the discovery of the new. I consider these two assertions as positive, in spite of the contrary opinion of some authors.“

But the finding of this unique variety of maize suggested a re-examination of the question. He also states that Portuguese arrived in China in 1516, simultaneously introducing maize. Collins supposed that waxy maize has arisen by a way of mutation in Upper Burma.[4] For some scholars it was difficult to conceive that from 1516 on the American plant had had time to penetrate into a wild country inaccessible to foreigners, to produce a mutation, and as such a mutant to spread from the Philippines to Northern Manchuria and the Primorsky region within three to four hundred years.[2]

Nowadays we are able to counterpart both of these arguments. At first we know that the waxy mutation is quite common (see #Genetics). Secondly, the fact that maize, if introduced into Asia in Post-Columbian times, must have been rapidly accepted merely indicates that, like the potato in Ireland, it met an acute and pressing need.[5]

Goodrich[6] states that there are now in China some 6000 local histories called gazetteers written from A.D. 347 on. Maize was first accurately described in one of them, published in the sixteenth century. Ho,[7] an eminent Chinese historian, stated: “Summing up the introduction of maize into China, we may say that maize was introduced into China two or three decades before 1550 . . . ” It might be, as various students concluded, that maize reached Asia before 1492, but currently we are not aware of a single plant fragment, artifact, illustration, or written record to prove it. Therefore, any undocumented statement about its occurrence there in earlier times is to be regarded with scepticism until substantiated.[5][8] Thus, the two assertions of De Candolle are still valid.

In his publication, Collins characterised the new plants as possessing a number of unique characters. No indications of these characters in any recorded form of Zea mays had thus far been found. Several of the unique features combine to enable the plant to resist the drying out of the silks by dry, hot winds at the time of flowering. Although the plants produced such small ears that they could find no place in direct competition with the improved varieties, the possession of this adaptation gave the new type an economic interest, particularly in some parts of the semiarid Southwest. Consequently, the effort has been made to combine by hybridising the desirable characters of this small variety with those of larger and more productive types.[9]

And when Collins found such a distinct difference in the appearance of normal and waxy maize endosperm, he suspected a difference in chemical composition, but the analysis did not yield any unusual results. The percentages of starch, oil, and protein were all within the normal range. Yet, he was intrigued by the physical nature of the starch, and wrote: “In view of the recent development of specialised maize products as human food, the unique type of starch may be of some economic importance." So actually, for many years the main use of waxy maize was a genetic marker for other maize breeding programs. Breeders were able to use some of the traits to “tag” the existence of hidden genes and follow them through breeding programs. It is possible that waxy maize would have become extinct again in the USA without this special application in breeding.

In 1922, another researcher, P. Weatherwax of Indiana University in Bloomington, reported that the starch in waxy maize was entirely of a “rare” form called “erythrodextrin”, known today as amylopectin.[10] He found that this rare starch stained red with iodine, in contrast to normal starch which stained blue. Bates, French et al.[11] and Sprague, Brimhall, et al.[12] confirmed that endosperm starch of waxy maize consists nearly exclusively of amylopectin. The presence of amylopectin in rice had been demonstrated previously by Parnell.[13]

In 1937, just before World War II, G.F. Sprague and other plant breeders at what was then called Iowa State College had begun a crossbreeding program to attempt to introduce the waxy trait into a regular high-yielding hybrid maize. By this time, the waxy plant no longer had the peculiar structural traits noted by Collins, probably due to years of crossing into various genetic stocks. Only the unique endosperm had been retained. At this time, waxy maize was not so important because the main source of pure amylopectin still was the cassava plant, a tropical shrub with a large underground tuber.[14]

During World War II, when the Japanese severed the supply lines of the States, processors were forced to turn to waxy maize.[15] Waxy maize appeared to be especially suitable for this purpose because it could be milled with the same equipment already extensively used for ordinary maize.[16] H. H. Schopmeyer has advised that the production of waxy maize in Iowa for industrial use amounted to approximately 356 metric tons in 1942 and 2540 tons in 1943.[17] In 1944, there were only 5 varieties of waxy maize available for waxy starch production. In 1943, to cover all the special requirements for amylopectin, approximately 81650 tons of grains were produced. From World War II until 1971, all the waxy maize produced in the U.S. was grown under contract for food or industrial processors. In fact, most of the maize was grown in only a few counties in Iowa, Illinois, and Indiana.[18]

But in 1970, the Southern corn leaf blight epidemic (Helminthosporium maydis Nisik. and Miyake) swept the U.S. corn belt. At the same time, at least 80% of the maize being grown in the U.S. was susceptible to the blight because this maize contained the “Texas type” male-sterile cytoplasm, which allowed production of hybrid seed without mechanical or hand detasseling. As a result, there was a scramble in 1971 to find any kind of maize that had normal cytoplasm – cytoplasm that would resist the blight. Consequently, some seed of waxy maize worked its way into the market. Through backcrossing, also has been used extensively to transfer individual genes such as wx (waxy), o2 (opaque 2) and the Htl gene for resistance to the leaf blight was transferred to regular dent corn.[19]

Some farmers who fed this waxy grain to their beef cattle observed that animals thrived on it. Feeding trials were set up which suggested that the waxy maize produced more efficient weight gains than normal dent. Interest in waxy maize suddenly mushroomed, and this maize type abandoned the status of botanical curiosity and speciality product to become the subject of major research importance.[18]

In 2002, an estimated 1,200,000 to 1,300,000 tonnes of waxy maize was produced in the United States on about 2,000 km², representing only 0,5% of the total maize production.[20]

Biology[edit]
Chinese maize[edit]
Collins noted, among others, these unusual traits of the Chinese maize:

Several unique structural features that enabled the plants to resist the drying out of the silks by wind at the time of flowering
Unusual growth behaviour in that the top four or five

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แว็กซี่ข้าวโพด (ข้าวโพด) พบในประเทศจีนในปี 1909 เป็นพืชนี้พบลักษณะแปลกประหลาดมาก เดอะบรีดเดอร์สอเมริกันที่ยาวใช้มันเป็นเครื่องหมายพันธุแท็กการดำรงอยู่ของยีนซ่อนในข้าวโพดอื่น ๆ โปรแกรมการเพาะพันธุ์ ในค.ศ. 1922 นักวิจัยพบว่า เอนโดสเปิร์มของข้าวโพดแว็กซี่อยู่เฉพาะ amylopectin และโมเลกุลแป้งและไม่มีในสายพันธุ์ข้าวโพดเด็นท์ปกติที่ประกอบด้วยทั้ง จนถึงสงครามโลก มันสำปะหลังเป็นแหล่งที่มาหลักของแป้งในสหรัฐอเมริกา แต่เมื่อญี่ปุ่น severed เส้นอุปทานของอเมริกา พวกเขาบังคับตัวประมวลผลกับข้าวโพดแว็กซี่ Amylopectin หรือแป้งแว็กซี่ตอนนี้ใช้ ในผลิตภัณฑ์อาหารส่วนใหญ่ แต่ยังอยู่ ในอุตสาหกรรมสิ่งทอ กาว ก็ม และกระดาษเมื่อให้อาหารทดลองในภายหลังพบว่า สามารถผลิตข้าวโพดแว็กซี่มากอาหารกำไรกว่าเด็นท์ปกติข้าวโพด สนใจในข้าวโพดแว็กซี่ทันที mushroomed ด้วย Geneticists สามารถแสดงว่า ข้าวโพดแว็กซี่มีข้อบกพร่องในการเผาผลาญ precluding สังเคราะห์และในเอนโดสเปิร์ม มันถูกเข้ารหัส โดยยีน recessive เดียว (wx) แว็กซี่ข้าวโพดผลผลิตประมาณ 3.5% น้อยกว่าคู่ปกติเด็นท์ของพวกเขา และต้องแยกจากฟิลด์ต่าง ๆ ที่ใกล้เคียงปกติข้าวโพด โดยน้อยกว่า 200 เมตรเนื้อหา [ซ่อน] ประวัติศาสตร์ 1ชีววิทยา 22.1 จีนข้าวโพด2.2 พันธุดริฟท์พันธุศาสตร์ 3ลักษณะทางพันธุกรรมที่ 4 และตรวจลักษณะเฉพาะของ ด้วยไอโอดีนชีวเคมี 5ลักษณะ 6 ลักษณะทางใช้ประโยชน์ 77.1 ผลิตภัณฑ์อาหาร7.2 กาวอุตสาหกรรม8 ปศุสัตว์ ผลิตภัณฑ์นมและอาหารวิจัยสัตว์ปีก9 ดูอ้างอิง 10[แก้ไข] ประวัติศาสตร์ประวัติที่แน่นอนของข้าวโพดแว็กซี่ไม่รู้จัก การกล่าวถึงครั้งแรกของมันถูกพบในคลังเก็บของสหรัฐฯ ภาคของเกษตร (จาก) ในค.ศ. 1908 การประมูลย้อนหลัง J. M. W. ฟราน มิชชันนารีรแตสในเซี่ยงไฮ้ ส่งตัวอย่างเมล็ดสหรัฐอเมริกาสำนักงานของต่างประเทศเมล็ดและแนะนำโรงงาน หมายเหตุ มีเมล็ดเรียกว่า: "ชนิดแปลกประหลาดของข้าวโพด มีหลายสี แต่ว่า เป็น สิ่งเดียวกันทั้งหมด ข้าวโพดได้มากเหนียวกว่าพันธุ์อื่น ๆ ตราบใดที่ฉันรู้ และอาจพบเป็นของใช้บางอย่าง อาจจะเป็นข้าวต้ม" เมล็ดเหล่านี้ถูกปลูกบน 9 พฤษภาคม 1908 ใกล้ Washington, dc โดย botanist ที่ชื่อคอลลินส์ G.N. เขาได้ปลูก 53 ครบกำหนด และทำการตรวจลักษณะเฉพาะของตัวอย่างของพืชเหล่านี้ รวมภาพ ซึ่งในแถลงการณ์จากออก 1909 ธันวาคม [1]ใน 1915 โรงงานถูก rediscovered ใน พม่าด้านบน และ ในปี 1920 ในฟิลิปปินส์ Kuleshov, [2] เมื่อการกระจายของข้าวโพดในเอเชีย การตรวจคัดกรองพบว่าในสถานอื่น ๆการค้นพบในประเทศจีนของข้าวโพดชนิดหมดหมีคำถามทางประวัติศาสตร์ว่าข้าวโพดเป็นที่รู้จักกันในประเทศตะวันออกก่อนการค้นพบอเมริกา ถือเป็นคำถามปิดท้ายของศตวรรษที่ 19 โดย De Candolle [3] ที่ระบุ: "ข้าวโพดของอเมริกัน และมีเฉพาะถูกนำเข้าสู่โลกเก่าตั้งแต่การค้นพบใหม่ พิจารณา assertions สองเหล่านี้เป็นบวก แม้ว่าความเห็นตรงกันข้ามของผู้เขียนบางอย่าง"แต่ค้นหานี้เฉพาะของข้าวโพดแนะนำการตรวจสอบคำถามใหม่ เขายังระบุว่า โปรตุเกสมาถึงจีนใน 1516 พร้อมแนะนำข้าวโพด คอลลินส์ควรว่า ข้าวโพดแว็กซี่ได้เกิดขึ้น โดยวิธีการของการกลายพันธุ์ในพม่าด้านบน [4] สำหรับนักวิชาการบางคน มันเป็นเรื่องยากที่จะตั้งครรภ์ว่า จาก 1516 ในโรงงานที่อเมริกันเคยมีเวลาที่จะเจาะเข้าไปในป่าประเทศไม่สามารถเข้าถึงชาวต่าง ชาติ การกลายพันธุ์ และ เป็นเช่น mutant แพร่กระจายจากฟิลิปปินส์แมนจูเรียเหนือและภูมิภาค Primorsky ภายในสามถึงสี่ร้อยปี [2]ในปัจจุบันเราจะสามารถสำเนาทั้งสองอาร์กิวเมนต์เหล่านี้ ตอนแรก เรารู้ว่าการกลายพันธุ์แว็กซี่ปกติ (ดู #Genetics) ประการที่สอง ความจริงที่ว่า ข้าวโพด หากนำเข้าสู่เอเชียในครั้งหลัง Columbian ต้องได้รับอย่างรวดเร็วตอบเพียงบ่งชี้ว่า เช่นมันฝรั่งในไอร์แลนด์ ได้ตามต้องการเฉียบพลัน และกดปุ่ม [5]อเมริกากู้ดริช [6] ซึ่งขณะนี้มีในจีนประวัติท้องถิ่นบาง 6000 เรียก gazetteers เขียนบนจากคศ. 347 อย่างแรกคืออธิบายข้าวโพดในหนึ่งของพวกเขา ในศตวรรษ sixteenth โฮ, [7] มีอีกจีนนักประวัติศาสตร์ ระบุ: "รวมบทนำของข้าวโพดในจีน เราอาจบอกว่า ข้าวโพดถูกนำเข้าสู่ประเทศจีนสองหรือสามทศวรรษก่อน 1550... "มันอาจจะ เป็นต่าง ๆ นักเรียน สรุป ข้าวโพดถึงเอเชียก่อน 1492 แต่ปัจจุบันเราไม่ทราบส่วนพืชเดี่ยว สิ่งประดิษฐ์ ภาพประกอบ หรือเขียนบันทึกพิสูจน์มัน ดังนั้น งบใด ๆ ไม่เกี่ยวกับเอกสารเกี่ยวกับที่เกิดมีในครั้งก่อนหน้าคือการถือ ด้วย scepticism จน substantiated [5] [8] ดังนั้น assertions สองของ De Candolle ถูกต้องยังคงในสิ่งพิมพ์ของเขา คอลลินส์โรคพืชใหม่เป็นมีจำนวนอักขระที่ไม่ซ้ำกัน ไม่บ่งชี้ตัวอักษรเหล่านี้ในบันทึกรูปแบบของซี mays ได้ฉะนี้แล้วพบ หลายคุณลักษณะเฉพาะรวมให้พืชเพื่อต่อต้านให้แห้งจากผ้าไหมที่ โดยลมแห้ง ร้อนในขณะดอก แม้ว่าพืชผลิตหูขนาดเล็กเช่นที่พวกเขาพบไม่แข่งขันโดยตรงกับสายพันธุ์ดี ครอบครองนี้ปรับให้ชนิดใหม่สนใจการเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางตะวันตกเฉียงใต้ semiarid ดังนั้น ความพยายามได้ถูกทำการรวม ด้วย hybridising ต้องตัวนี้หลากหลายขนาดเล็กกับขนาดใหญ่ และมีประสิทธิภาพมาก [9]และเมื่อคอลลินส์พบดังกล่าวแตกต่างความแตกต่างในลักษณะปกติ และแว็กซี่ข้าวโพดเอนโดสเปิร์ม เขาสงสัยว่าความแตกต่างในองค์ประกอบทางเคมี แต่การวิเคราะห์ไม่ได้ผลผลิตผลลัพธ์ใด ๆ ผิดปกติ เปอร์เซ็นต์ของแป้ง น้ำมัน และโปรตีนอยู่ในช่วงปกติ ยัง เขาเป็นที่ประหลาดใจ โดยลักษณะทางกายภาพของแป้ง และเขียน: "มุมมองการพัฒนาล่าสุดของผลิตภัณฑ์ข้าวโพดพิเศษเป็นอาหารสัตว์ ชนิดเฉพาะของแป้งได้บางความสำคัญทางเศรษฐกิจ" ดังจริง หลายปี ใช้แว็กซี่ข้าวโพดหลักคือ เครื่องหมายพันธุสำหรับข้าวโพดอื่น ๆ โปรแกรมการเพาะพันธุ์ บรีดเดอร์สสามารถใช้ลักษณะการ "แท็ก" การดำรงอยู่ของยีนซ่อน และทำตามพวกเขาผ่านทางโปรแกรมการเพาะพันธุ์ได้ จะได้ว่า ข้าวโพดแว็กซี่จะกลายเป็นสูญในสหรัฐอเมริกาไม่มีโปรแกรมประยุกต์นี้พิเศษในการผสมพันธุ์อีกครั้งในค.ศ. 1922 นักวิจัยอื่น P. Weatherwax มหาวิทยาลัยอินเดียน่าในบลูมมิงตัน รายงานว่า แป้งในข้าวโพดแว็กซี่มีทั้งแบบ "หายาก" ที่เรียกว่า "erythrodextrin" รู้จักกันวันนี้เป็น amylopectin [10] เขาพบว่า แป้งนี้หายากสีแดงกับไอโอดีน ตรงข้ามปกติแป้งที่สีน้ำเงิน เบตส์ al. และฝรั่งเศส [11] และ Sprague, Brimhall, al. ร้อยเอ็ด [12] ยืนยันว่า เอนโดสเปิร์มแป้งของข้าวโพดแว็กซี่ประกอบด้วยเกือบเฉพาะของ amylopectin ของ amylopectin ข้าวได้ถูกแสดงไว้ก่อนหน้านี้ โดยพาร์เนล [13]In 1937, just before World War II, G.F. Sprague and other plant breeders at what was then called Iowa State College had begun a crossbreeding program to attempt to introduce the waxy trait into a regular high-yielding hybrid maize. By this time, the waxy plant no longer had the peculiar structural traits noted by Collins, probably due to years of crossing into various genetic stocks. Only the unique endosperm had been retained. At this time, waxy maize was not so important because the main source of pure amylopectin still was the cassava plant, a tropical shrub with a large underground tuber.[14]During World War II, when the Japanese severed the supply lines of the States, processors were forced to turn to waxy maize.[15] Waxy maize appeared to be especially suitable for this purpose because it could be milled with the same equipment already extensively used for ordinary maize.[16] H. H. Schopmeyer has advised that the production of waxy maize in Iowa for industrial use amounted to approximately 356 metric tons in 1942 and 2540 tons in 1943.[17] In 1944, there were only 5 varieties of waxy maize available for waxy starch production. In 1943, to cover all the special requirements for amylopectin, approximately 81650 tons of grains were produced. From World War II until 1971, all the waxy maize produced in the U.S. was grown under contract for food or industrial processors. In fact, most of the maize was grown in only a few counties in Iowa, Illinois, and Indiana.[18]But in 1970, the Southern corn leaf blight epidemic (Helminthosporium maydis Nisik. and Miyake) swept the U.S. corn belt. At the same time, at least 80% of the maize being grown in the U.S. was susceptible to the blight because this maize contained the “Texas type” male-sterile cytoplasm, which allowed production of hybrid seed without mechanical or hand detasseling. As a result, there was a scramble in 1971 to find any kind of maize that had normal cytoplasm – cytoplasm that would resist the blight. Consequently, some seed of waxy maize worked its way into the market. Through backcrossing, also has been used extensively to transfer individual genes such as wx (waxy), o2 (opaque 2) and the Htl gene for resistance to the leaf blight was transferred to regular dent corn.[19]Some farmers who fed this waxy grain to their beef cattle observed that animals thrived on it. Feeding trials were set up which suggested that the waxy maize produced more efficient weight gains than normal dent. Interest in waxy maize suddenly mushroomed, and this maize type abandoned the status of botanical curiosity and speciality product to become the subject of major research importance.[18]In 2002, an estimated 1,200,000 to 1,300,000 tonnes of waxy maize was produced in the United States on about 2,000 km², representing only 0,5% of the total maize production.[20]Biology[edit]Chinese maize[edit]Collins noted, among others, these unusual traits of the Chinese maize:Several unique structural features that enabled the plants to resist the drying out of the silks by wind at the time of floweringUnusual growth behaviour in that the top four or five

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้าวโพดข้าวเหนียว (ข้าวโพด) ถูกพบในประเทศจีนในปี 1909 ในฐานะที่เป็นพืชชนิดนี้แสดงให้เห็นลักษณะที่แปลกประหลาดหลายพ่อพันธุ์แม่พันธุ์อเมริกันใช้งานมานานมันเป็นเครื่องหมายทางพันธุกรรมที่ติดแท็กการดำรงอยู่ของยีนที่ซ่อนอยู่ในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์อื่น ๆ ในปี 1922 นักวิจัยพบว่า endosperm ข้าวโพดข้าวเหนียวที่มี amylopectin เท่านั้นและไม่มีโมเลกุลแป้งอะมิโลสในการต่อสู้กับพันธุ์ข้าวโพดบุ๋มปกติที่มีทั้ง จนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่สองที่มาหลักของแป้งในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นมันสำปะหลัง แต่เมื่อญี่ปุ่นตัดสายอุปทานของสหรัฐอเมริกาพวกเขาถูกบังคับหน่วยประมวลผลที่จะหันไปปลูกข้าวโพดข้าวเหนียว amylopectin หรือแป้งข้าวเหนียวถูกนำมาใช้ในขณะนี้ส่วนใหญ่อยู่ในผลิตภัณฑ์อาหาร แต่ยังอยู่ในสิ่งทอ, กาวลูกฟูกและอุตสาหกรรมกระดาษ. เมื่อให้อาหารทดลองในภายหลังพบว่าข้าวโพดข้าวเหนียวสามารถผลิตกำไรฟีดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าปกติข้าวโพดบุ๋มที่น่าสนใจในข้าวโพดข้าวเหนียวก็ mushroomed นักพันธุศาสตร์สามารถแสดงให้เห็นว่าข้าวโพดข้าวเหนียวมีข้อบกพร่องในการเผาผลาญ precluding สังเคราะห์อะไมโลสใน endosperm มันเป็นเรื่องที่เขียนโดยยีนด้อยเดียว (WX) ผลผลิตข้าวโพดข้าวเหนียวประมาณ 3.5% น้อยกว่าคู่ของพวกเขาบุ๋มปกติและจะต้องมีการแยกออกจากทุ่งข้าวโพดปกติใด ๆ ที่อยู่บริเวณใกล้เคียงอย่างน้อย 200 เมตร. เนื้อหา [ซ่อน] 1 ประวัติ2 ชีววิทยา2.1 ข้าวโพดจีน2.2 ดริฟท์ทางพันธุกรรม3 พันธุศาสตร์4 พันธุกรรมและลักษณะที่มี ไอโอดีน5 ชีวเคมี6 คุณสมบัติทางพืชไร่7 ใช้7.1 ผลิตภัณฑ์อาหารอุตสาหกรรม 7.2 กาว8 ปศุสัตว์นมและการให้อาหารสัตว์ปีกวิจัย9 ดูเพิ่มเติม10 อ้างอิงประวัติศาสตร์ [แก้ไข] ประวัติความเป็นมาที่แท้จริงของข้าวโพดข้าวเหนียวไม่เป็นที่รู้จัก กล่าวถึงครั้งแรกของมันถูกพบอยู่ในที่เก็บของกระทรวงเกษตรสหรัฐ (USDA) ในปี 1908 รายได้ JMW Farnham, มิชชันนารีเพรสไบทีในเซี่ยงไฮ้, ส่งตัวอย่างของเมล็ดที่สหรัฐอเมริกาสำนักงานต่างประเทศและเมล็ดพันธุ์พืชบทนำ บันทึกที่มีเมล็ดเรียกมันว่า "ชนิดที่แปลกประหลาดของข้าวโพด มีหลายสีมี แต่พวกเขาจะกล่าวว่าเป็นความหลากหลายเดียวกัน ข้าวโพดข้าวเหนียวมากขึ้นกว่าพันธุ์อื่น ๆ ดังนั้นเท่าที่ผมรู้และอาจจะพบว่ามีการใช้งานบางอย่างอาจจะเป็นโจ๊ก. "เมล็ดเหล่านี้ถูกนำมาปลูกวันที่ 9 พฤษภาคม 1908 ที่อยู่ใกล้กรุงวอชิงตันดีซีโดยนักพฤกษศาสตร์ ชื่อ GN คอลลิน เขาก็สามารถที่จะเติบโต 53 พืชที่ครบกำหนดและทำให้ตัวละครอย่างละเอียดของพืชเหล่านี้ซึ่งรวมถึงภาพถ่ายที่ถูกตีพิมพ์ในข่าวกระทรวงเกษตรของสหรัฐอเมริกาที่ออกในเดือนธันวาคม 1909 [1] ในปี 1915 โรงงานถูกค้นพบในสังคมพม่าและในปี 1920 ใน ฟิลิปปินส์ Kuleshov [2] เมื่อคัดกรองการกระจายของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในเอเชียพบว่ามันอยู่ในสถานที่อื่น ๆ อีกมากมาย. ค้นพบในประเทศจีนของประเภทที่แตกต่างของข้าวโพดหมีคำถามประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะเป็นข้าวโพดเป็นที่รู้จักกันในตะวันออกก่อนการค้นพบของอเมริกา คำถามที่ได้รับการพิจารณาปิดในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 โดยเดอ Candolle [3] ที่กล่าวว่า "ข้าวโพดเป็นแหล่งกำเนิดของชาวอเมริกันและได้รับการแนะนำเข้าสู่โลกเก่าตั้งแต่การค้นพบของใหม่ ผมคิดว่าทั้งสองยืนยันเป็นบวกทั้งๆที่มีความคิดเห็นตรงกันข้ามของผู้เขียนบาง. " แต่การค้นพบของความหลากหลายไม่ซ้ำกันของข้าวโพดนี้แนะนำการสอบใหม่ของคำถาม นอกจากนี้เขายังระบุว่าโปรตุเกสจะมาถึงในประเทศจีนในปี 1516 พร้อมแนะนำข้าวโพด คอลลินคิดว่าข้าวโพดข้าวเหนียวได้เกิดขึ้นโดยวิธีการของการกลายพันธุ์ในสังคมพม่า. [4] สำหรับนักวิชาการบางคนมันเป็นเรื่องยากที่จะตั้งครรภ์จาก 1516 ในโรงงานที่อเมริกันได้มีเวลาที่จะเจาะเข้าไปในป่าของประเทศไม่สามารถเข้าถึงชาวต่างชาติในการผลิต การกลายพันธุ์และกลายพันธุ์ดังกล่าวจะแพร่กระจายจากฟิลิปปินส์ไปทางตอนเหนือของแมนจูเรียและภูมิภาค Primorsky ภายในสามถึงสี่ร้อยปี. [2] ปัจจุบันเราสามารถที่จะคู่ทั้งสองขัดแย้งเหล่านี้ ตอนแรกเรารู้ว่าการกลายพันธุ์ข้าวเหนียวเป็นเรื่องธรรมดา (ดู #Genetics) ประการที่สองความจริงที่ว่าข้าวโพดถ้านำเข้าสู่เอเชียในเวลาที่โพสต์หอมจะต้องได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วเพียงแสดงให้เห็นว่าเช่นมันฝรั่งในไอร์แลนด์ก็จำเป็นที่จะต้องพบกับเฉียบพลันและกด. [5] ริชส์ [6] ระบุว่ามี อยู่ในขณะนี้ในประเทศจีนบาง 6000 ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นที่เรียกว่า Gazetteers เป็นลายลักษณ์อักษรจาก AD 347 ใน ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์เป็นครั้งแรกที่อธิบายได้อย่างถูกต้องในหนึ่งของพวกเขาที่ตีพิมพ์ในศตวรรษที่สิบหก โฮ [7] ประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงของจีนกล่าวว่า "ข้อสรุปถึงการแนะนำของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในประเทศจีนที่เราอาจจะพูดว่าข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่ถูกนำเข้าไปในประเทศจีนสองหรือสามทศวรรษที่ผ่านมาก่อนที่ 1550 . . "มันอาจจะเป็นนักเรียนที่แตกต่างกันสรุปข้าวโพดที่เอเชียก่อนถึง 1492 แต่ขณะนี้เราไม่ได้ตระหนักถึงส่วนโรงงานเดียว, สิ่งประดิษฐ์, ภาพประกอบหรือบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรที่จะพิสูจน์มัน ดังนั้นคำสั่งที่ไม่มีเอกสารใด ๆ ที่เกี่ยวกับการเกิดขึ้นของมันมีในครั้งก่อนหน้านี้คือการได้รับการยกย่องด้วยความสงสัยจนพิสูจน์. [5] [8] ดังนั้นทั้งสองยืนยันของเดอ Candolle ยังคงถูกต้อง. ในสิ่งพิมพ์ของคอลลินมีลักษณะเป็นโรงงานใหม่ที่มี จำนวนตัวอักษรที่ไม่ซ้ำกัน ไม่มีข้อบ่งชี้ของตัวละครเหล่านี้ในรูปแบบใด ๆ ของบันทึก Zea Mays จึงได้รับการไกลพบ หลายคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์รวมถึงการช่วยให้พืชที่จะต่อต้านการอบแห้งจากผ้าไหมโดยแห้งลมร้อนในช่วงเวลาของการออกดอก แม้ว่าโรงงานผลิตหูขนาดเล็กเช่นที่พวกเขาสามารถหาสถานที่ในการแข่งขันโดยตรงกับการปรับปรุงพันธุ์ไม่มีความครอบครองของการปรับตัวนี้ให้รูปแบบใหม่ที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบางส่วนของภาคตะวันตกเฉียงใต้แห้งแล้ง ดังนั้นความพยายามที่ได้รับการทำที่จะรวมโดย hybridising ตัวละครที่พึงประสงค์ของหลากหลายขนาดเล็กนี้กับคนประเภทที่มีขนาดใหญ่และมีประสิทธิผลมากขึ้น. [9] และเมื่อคอลลินพบความแตกต่างที่แตกต่างกันในลักษณะของ endosperm ข้าวโพดข้าวเหนียวปกติและเขาสงสัยว่า ความแตกต่างในองค์ประกอบทางเคมี แต่การวิเคราะห์ไม่ได้ผลผลใด ๆ ที่ผิดปกติ ร้อยละของแป้งน้ำมันและโปรตีนทุกคนอยู่ในช่วงปกติ แต่เขารู้สึกทึ่งกับลักษณะทางกายภาพของแป้งและเขียน: ". ในมุมมองของการพัฒนาล่าสุดของผลิตภัณฑ์ข้าวโพดเฉพาะเป็นอาหารของมนุษย์ชนิดที่ไม่ซ้ำของแป้งอาจจะมีความสำคัญทางเศรษฐกิจบางอย่าง" ดังนั้นจริง ๆ แล้วเป็นเวลาหลายปี ใช้หลักของข้าวโพดข้าวเหนียวเป็นเครื่องหมายทางพันธุกรรมสำหรับโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์อื่น ๆ . พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ก็สามารถที่จะใช้บางส่วนของลักษณะการ "แท็ก" การดำรงอยู่ของยีนที่ซ่อนอยู่และปฏิบัติตามพวกเขาผ่านโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์. เป็นไปได้ว่าข้าวโพดข้าวเหนียวจะได้กลายเป็น สูญพันธุ์อีกครั้งในประเทศสหรัฐอเมริกาโดยไม่ต้องโปรแกรมพิเศษนี้ในการผสมพันธุ์. ในปี 1922 นักวิจัยอื่น Weatherwax พีของมหาวิทยาลัยอินเดียนาในบลูรายงานว่าแป้งในข้าวโพดข้าวเหนียวเป็นทั้งหมดของ "หายาก" รูปแบบที่เรียกว่า "erythrodextrin" หรือที่รู้จักกันในวันนี้เป็น amylopectin. [10] เขาพบว่าแป้งที่หายากนี้สีแดงที่มีสารไอโอดีนในทางตรงกันข้ามกับแป้งปกติสีฟ้า. เบตส์. French et al, [11] และสปราก Brimhall, et al. [12] ยืนยันว่าแป้ง endosperm ของ ข้าวโพดข้าวเหนียวประกอบด้วยเกือบเฉพาะของ amylopectin การปรากฏตัวของ amylopectin ข้าวที่ได้รับการแสดงให้เห็นก่อนหน้านี้โดยพาร์เนลล์. [13] ในปี 1937 ก่อนสงครามโลกครั้งที่สองสาวและพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ปรากพืชอื่น ๆ ที่สิ่งที่เรียกว่าแล้วรัฐไอโอวาวิทยาลัยได้เริ่มโปรแกรมเผ่าพันธุ์ที่จะพยายามที่จะแนะนำข้าวเหนียว ลักษณะเป็นผลผลิตสูงปกติข้าวโพดไฮบริด โดยขณะนี้โรงงานข้าวเหนียวไม่ได้มีลักษณะโครงสร้างที่ระบุไว้โดยเฉพาะคอลลินอาจเป็นเพราะปีของการข้ามเป็นหุ้นทางพันธุกรรมต่างๆ เฉพาะ endosperm ที่ไม่ซ้ำกันได้รับการเก็บรักษาไว้ ในเวลานี้ข้าวโพดข้าวเหนียวไม่ได้เป็นสิ่งที่สำคัญมากเพราะแหล่งที่มาของ amylopectin บริสุทธิ์ยังคงเป็นพืชมันสำปะหลัง, ป่าไม้เขตร้อนที่มีหัวใต้ดินขนาดใหญ่. [14] ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อญี่ปุ่นตัดสายอุปทานของสหรัฐอเมริกา โปรเซสเซอร์ถูกบังคับให้หันไปปลูกข้าวโพดข้าวเหนียว. [15] ข้าวโพดข้าวเหนียวที่ดูเหมือนจะมีความเหมาะสมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อการนี้เพราะมันอาจจะเป็นสีเดียวกันกับอุปกรณ์ที่นำมาใช้อย่างกว้างขวางสำหรับข้าวโพดธรรมดา. [16] HH Schopmeyer ได้ทราบว่าการผลิต ข้าวโพดข้าวเหนียวในไอโอวาสำหรับใช้ในอุตสาหกรรมจำนวนเงินประมาณ 356 ตันในปี 1942 และ 2,540 ตันในปี 1943 [17] ในปี 1944 มีเพียง 5 พันธุ์ข้าวโพดข้าวเหนียวที่มีอยู่สำหรับการผลิตแป้งข้าวเหนียว ในปี 1943 เพื่อให้ครอบคลุมทุกความต้องการเป็นพิเศษสำหรับ amylopectin ประมาณ 81,650 ตันของธัญพืชที่ผลิต จากสงครามโลกครั้งที่สองจนถึงปี 1971 ทั้งหมดข้าวโพดข้าวเหนียวที่ผลิตในสหรัฐอเมริกาได้รับการปลูกภายใต้สัญญาสำหรับอาหารหรือการประมวลผลอุตสาหกรรม ในความเป็นจริงส่วนใหญ่ของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่ถูกปลูกในเพียงไม่กี่จังหวัดในไอโอวาอิลลินอยส์และอินดีแอนา. [18] แต่ในปี 1970 ข้าวโพดภาคใต้ใบการแพร่ระบาดของโรคใบไหม้ (Helminthosporium maydis Nisik. และ Miyake) กวาดเข็มขัดข้าวโพดสหรัฐ ในเวลาเดียวกันอย่างน้อย 80% ของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่มีการปลูกในสหรัฐอ่อนแอต่อโรคใบไหม้เพราะข้าวโพดนี้มีประเภท "เท็กซัส" พลาสซึมชายผ่านการฆ่าเชื้อที่ได้รับอนุญาตการผลิตเมล็ดพันธุ์ลูกผสมโดยไม่ต้อง detasseling กลหรือมือ เป็นผลให้มีการแย่งชิงในปี 1971 เพื่อหาชนิดของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่มีพลาสซึมปกติ - พลาสซึมที่จะต้านทานโรคใบไหม้ ดังนั้นเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดข้าวเหนียวบางทำงานทางเข้าสู่ตลาด ผ่านการผสมกลับยังถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวางในการถ่ายโอนยีนของแต่ละบุคคลเช่น WX (ข้าวเหนียว) o2 (ทึบแสง 2) และยีน Htl สำหรับความต้านทานต่อโรคใบไหม้ถูกย้ายไปประจำข้าวโพดบุ๋ม. [19] เกษตรกรบางคนที่เลี้ยงข้าวเหนียวนี้ ข้าวโคเนื้อของพวกเขาสังเกตเห็นว่าสัตว์ที่มันเติบโต การทดลองให้อาหารถูกตั้งขึ้นซึ่งชี้ให้เห็นว่าข้าวโพดข้าวเหนียวผลิตกำไรน้ำหนักมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าปกติบุ๋ม ความสนใจในการปลูกข้าวโพดข้าวเหนียวก็ mushroomed และประเภทข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่ถูกทอดทิ้งนี้สถานะของความอยากรู้พฤกษศาสตร์และสินค้าพิเศษที่จะกลายเป็นเรื่องที่มีความสำคัญการวิจัยที่สำคัญ. [18] ในปี 2002 มีประมาณ 1,200,000 1,300,000 ตันเพื่อข้าวโพดข้าวเหนียวที่ผลิตในประเทศสหรัฐอเมริกา . ในประมาณ 2,000 ตารางกิโลเมตรคิดเป็นเพียง 0.5% ของการผลิตข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ทั้งหมด [20] ชีววิทยา [แก้ไข] ข้าวโพดจีน [แก้ไข] คอลลินตั้งข้อสังเกตอื่น ๆ ในกลุ่มเหล่านี้มีลักษณะที่ผิดปกติของข้าวโพดจีน: คุณสมบัติที่มีโครงสร้างหลายที่ไม่ซ้ำที่เปิดใช้งาน พืชที่จะต่อต้านการอบแห้งจากผ้าไหมตามลมในช่วงเวลาของการออกดอกพฤติกรรมการเจริญเติบโตที่ผิดปกติในการที่สี่หรือห้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้าวโพดข้าวเหนียว ( ข้าวโพด ) พบในประเทศจีนในปี 1909 . เป็นพืชชนิดนี้มีลักษณะแปลกประหลาดมาก พ่อพันธุ์แม่พันธุ์อเมริกันยาวใช้เป็นเครื่องหมายพันธุกรรมเพื่อแท็กการมีอยู่ของยีนที่ซ่อนอยู่ในโปรแกรมอื่น ๆในการปรับปรุงพันธุ์ ในปี 1922 เป็นนักวิจัยพบว่าเนื้อเยื่อชั้นนอกของข้าวโพดข้าวเหนียว ข้าวโพดมีแป้งอมิโลสอะมิโลเพกทินเท่านั้นและไม่มีโมเลกุลในการต่อสู้ปกติบุ๋มข้าวโพดพันธุ์ที่ประกอบด้วยทั้งจนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่สอง , แหล่งที่มาหลักของแป้งในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นแป้ง แต่เมื่อญี่ปุ่นขาดเสบียงของสหรัฐอเมริกา พวกเขาบังคับให้โปรเซสเซอร์หันมาข้าวโพดข้าวเหนียว ข้าวโพด อะไมโลเพกติน หรือข้าวเหนียว แป้ง ตอนนี้ใช้เป็นหลักในผลิตภัณฑ์อาหาร แต่ยังในสิ่งทอ , กาว , อุตสาหกรรมกระดาษ และ corrugating .