Emigration and JPL[edit]Von Kármán

Emigration and JPL[edit]

Von Kármán (center) during his work at the NASA Jet Propulsion Laboratory in 1940
Apprehensive about developments in Europe, in 1930 he accepted the directorship of the Guggenheim Aeronautical Laboratory at the California Institute of Technology (GALCIT) and migrated to the United States. In 1936, along with Frank Malina and Jack Parsons, he founded a company Aerojet to manufacture JATO rocket motors. He later became a naturalized citizen of the United States.

He later became an important figure in supersonic motion, noting in a seminal paper that aeronautical engineers were “pounding hard on the closed door leading into the field of supersonic motion.”[8]

German activity during World War II increased U.S. military interest in rocket research. During the early part of 1943, the Experimental Engineering Division of the United States Army Air Forces Material Command forwarded to von Kármán reports from British intelligence sources describing German rockets capable of reaching more than 100 miles (160 km). In a letter dated 2 August 1943 von Kármán provided the Army with his analysis of and comments on the German program.[9]

In 1944 he and others affiliated with GALCIT founded the Jet Propulsion Laboratory (JPL), which is now a Federally funded research and development center managed and operated by Caltech under a contract from NASA. In 1946 he became the first chairman of the Scientific Advisory Group which studied aeronautical technologies for the United States Army Air Forces. He also helped found AGARD, the NATO aerodynamics research oversight group (1951), the International Council of the Aeronautical Sciences (1956), the International Academy of Astronautics (1960), and the Von Karman Institute for Fluid Dynamics in Brussels (1956).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Emigration และ JPL [แก้ไข]

ฟอน Kármán (กลาง) ในงานของเขาที่ห้องปฏิบัติการขับเคลื่อน Jet NASA ใน ๒๔๘๓
Apprehensive เกี่ยวกับพัฒนาการในยุโรป ใน 1930 เขายอมรับการดำรงของห้องปฏิบัติการบริษัท Guggenheim ที่สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย (GALCIT) และย้ายไปสหรัฐอเมริกา ในค.ศ. 1936, Frank มะนิลาและแจ็คพาร์สันส์ เขาก่อตั้งบริษัท Aerojet ผลิตมอเตอร์จรวด JATO ภายหลังกลายเป็นพลเมืองของสหรัฐอเมริกา naturalized

เขาภายหลังกลายเป็นรูปสำคัญในการเคลื่อนไหวเหนือ สังเกตกระดาษบรรลุถึงว่า สายวิศวกรถูก "ห้ำหนักชั้นนำในด้านการเคลื่อนไหวเหนือประตูปิด"[8]

กิจกรรมเยอรมันระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองสหรัฐฯ ที่เพิ่มขึ้น สนใจทหารวิจัยจรวด ในช่วงแรก ๆ ของ 1943 ฝ่ายวิศวกรรมทดลองของกองทัพอากาศสหรัฐกองทัพวัสดุคำสั่งส่งต่อรายงานฟอน Kármán จากแหล่งข่าวกรองอังกฤษเยอรมันจรวดถึงกว่า 100 ไมล์ (160 กิโลเมตร) สามารถอธิบาย ในจดหมายลงวันที่ 2 1943 สิงหาคม Kármán ฟอนให้กองทัพของเขาวิเคราะห์และข้อคิดเห็นเกี่ยวกับโปรแกรมภาษาเยอรมัน[9]

ในปี 1944 เขาและอื่น ๆ สังกัด GALCIT ก่อตั้งขึ้น Jet ขับเคลื่อนปฏิบัติการ (JPL), ซึ่งขณะนี้ผ่อน funded วิจัยและพัฒนาศูนย์การจัดการ และดำเนินการ โดย Caltech ภายใต้สัญญาจาก NASA ในปี 1946 เขากลายเป็นประธาน กลุ่มที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาสายเทคโนโลยีสำหรับสหรัฐกองทัพอากาศกอง แรก เขายังช่วยพบ AGARD กำกับดูแลวิจัย aerodynamics นา (1951), กลุ่มสภานานาวิทยาการเดินอากาศ (ปี 1956), นานาชาติสถาบันของ Astronautics (1960), และ สถาบันวัคกุลฟอนพลศาสตร์ในบรัสเซลส์ (1956)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอพยพและ JPL [แก้ไข] ฟอนKármán (กลาง) ในระหว่างการทำงานของเขาที่นาซ่าเครื่องยนต์ไอพ่นทดลองในปี 1940 วิตกเกี่ยวกับการพัฒนาในยุโรปในปี 1930 เขาได้รับการยอมรับผู้อำนวยการของ Guggenheim เกี่ยวกับการบินปฏิบัติการที่สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย (GALCIT) และอพยพ ไปยังสหรัฐอเมริกา ในปี 1936 พร้อมกับแฟรงก์ Malina และแจ็คพาร์สันส์ที่เขาก่อตั้ง บริษัท Aerojet การผลิตจาโตะมอเตอร์จรวด ภายหลังเขาได้กลายเป็นพลเมืองสัญชาติของประเทศสหรัฐอเมริกาภายหลังเขาได้กลายเป็นสิ่งสำคัญในการเคลื่อนไหวเหนือสังเกตในกระดาษเชื้อที่วิศวกรการบินได้ "เต้นอย่างหนักในการปิดประตูที่นำเข้าไปในสนามของการเคลื่อนไหวเหนือ". [8] เยอรมัน กิจกรรมในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองที่เพิ่มขึ้นของสหรัฐที่น่าสนใจในการวิจัยทางทหารจรวด ในช่วงแรกของปี 1943 การทดลองฝ่ายวิศวกรรมของสหรัฐอเมริกากองทัพอากาศกองทัพวัสดุคำสั่งส่งต่อไปยังฟอนKármánรายงานจากแหล่งหน่วยสืบราชการลับของอังกฤษอธิบายจรวดเยอรมันสามารถในการเข้าถึงมากกว่า 100 ไมล์ (160 กิโลเมตร) ในจดหมายลงวันที่ 2 สิงหาคม 1943 ฟอนKármánให้กองทัพกับการวิเคราะห์ของเขาและแสดงความคิดเห็นในรายการเยอรมัน. [9] ในปี 1944 เขาและคนอื่น ๆ มีส่วนเกี่ยวข้องกับ GALCIT ก่อตั้ง Jet Propulsion Laboratory (JPL) ซึ่งขณะนี้ได้รับทุนสนับสนุนการวิจัยสหรัฐ และศูนย์พัฒนาจัดการและดำเนินการโดยคาลเทคภายใต้สัญญาจากองค์การนาซ่า ในปี 1946 เขากลายเป็นประธานคนแรกของกลุ่มที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาเทคโนโลยีการบินสำหรับกองทัพอากาศสหรัฐ นอกจากนี้เขายังช่วยให้พบ Agard, นาโตอากาศพลศาสตร์กลุ่มกำกับดูแลการวิจัย (1951) สภาระหว่างประเทศของวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการบิน (1956), สถาบันการศึกษานานาชาติของวิทยาศาสตร์ (1960) และฟอน Karman สถาบันพลศาสตร์ของไหลในกรุงบรัสเซลส์ (1956)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอพยพและเจพี [ แก้ไข ]

จาก K . kgm RM . kgm N ( กลาง ) ในงานของเขาที่ NASA Jet propulsion ปฏิบัติการ 1940
วิตกเกี่ยวกับการพัฒนาในยุโรปใน พ.ศ. 2473 เขาได้รับตำแหน่งผู้อำนวยการของห้องปฏิบัติการการบินกุกเกนไฮม์ที่สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย ( galcit ) และอพยพไปยังสหรัฐอเมริกา ในปี 1936 , พร้อมกับ แฟรงค์ มาลีน่า และ แจ็ค พาร์สันเขาก่อตั้งบริษัทผลิตแอร์โรเจ็ทจ่าโตมอเตอร์จรวด หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นพลเมืองสัญชาติของประเทศสหรัฐอเมริกา .

หลังจากนั้นเขากลายเป็นคนสำคัญในการเคลื่อนไหวเหนือกล่าวในรายงานการสัมมนาที่วิศวกรการบิน " โหมกระหน่ำอย่างหนักในการปิดประตูชั้นนำในฟิลด์ของเหนือการเคลื่อนไหว . " [ 8 ]

ของเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองที่เพิ่มขึ้นของกิจกรรมความสนใจในการวิจัยทหารจรวด ในช่วงตอนต้นของ 1943 กองทดลองทางวิศวกรรมของสหรัฐอเมริกากองทัพอากาศวัสดุสั่ง ส่งต่อจาก K . kgm RM . kgm / รายงานจากหน่วยข่าวกรองอังกฤษแหล่งอธิบายเยอรมันจรวดสามารถเข้าถึงมากกว่า 100 ไมล์ ( 160 กิโลเมตร )ในจดหมายลงวันที่ 2 สิงหาคม 2486 จาก K . kgm RM . kgm N ให้กองทัพของเขากับการวิเคราะห์และความคิดเห็นเกี่ยวกับโปรแกรมเยอรมัน [ 9 ]

ใน 1944 เขาและคนอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับ galcit ก่อตั้งห้องทดลองการขับเคลื่อนไอพ่น ( เจพี ) ซึ่งเป็นกองทุนสหรัฐ ศูนย์วิจัยและพัฒนาการบริหารจัดการและดำเนินการโดยคณะนักวิจัยภายใต้สัญญานาซ่าในปี 1946 เขากลายเป็นประธานคนแรกของกลุ่มที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาเทคโนโลยีการบินสำหรับกองทัพสหรัฐอเมริกากองทัพอากาศ นอกจากนี้เขายังช่วยให้พบแอเกิร์ด , นาโตอากาศพลศาสตร์วิจัยการกํากับดูแลกลุ่ม ( 1951 ) , สภาวิทยาศาสตร์การบินระหว่างประเทศ ( 1956 ) , สถาบันวิทยาศาสตร์นานาชาติ ( 1960 )และ ฟอน คาร์มานสถาบันของไหลในบรัสเซลส์ ( 1956 )