chapter nineto the churchyardScroog

chapter nine
to the churchyard
Scrooge stood staring at the bed. "this poor creature lies in a dark and empty house," scrooge thought, "with not a man or woman or child to remember him. l can hear rats gnawing by the fireplace. i do not dare to think what they want!"
he turned to the ghost. "this is a dreadful place!" he cried. "i shall remember what you have taught me. let us leave."
but still the ghost pointed towards the head.
"i know what you are asking," scrooge said, "but i cannot look. i cannot. is there anybody in this town who feels any emotion because this man has died? lf there is, show that person to me, i beg you!"
the ghost spread its dark robe before him like a wing. then he pulled it bake to reveal a room were a mother sat waiting with her children. she got up from time to time and walked anxiously up and down the room. she glanced at the clock, then through the window. at last her husband returned. he was young but his face looked old and worried. but now he wore a guilty smile.
"is it good news?" she asked him. "will he give us time to pay the money we owe him?"
"yes," her husband replied. "he is dead."
"thank god!" she cried. "may god forgive me for saying so."
"i do not know who will ask us to pay back the money we owe, but we shall have saved the money by then," he said,smiling. "we may sleep well, tonight, my dear.
"but they are pleased that the man is upset by death of a loved one, or i shall never forget what i have just seen." the ghost led him to bob cratchit's house. the noisy little cratchits sat as still as statues in the corner of the room. a knock came at the door and mrs dratchit ran yo let in her husband. as he came in, each child ran to kiss him. he was cheer

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่เก้า
ไปสุสาน
สครูจยืนจ้องมองที่เตียง "สิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารนี้อยู่ในบ้านที่มืดและว่างเปล่า" สครูจคิดว่า "ไม่ได้มีชายหรือหญิงหรือเด็กที่จะจำได้ว่าเขา. ลิตรสามารถได้ยินหนูแทะข้างเตาผิง. ฉันไม่กล้าที่จะคิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการ"
เขาหันไปผี "นี้เป็นสถานที่ที่น่ากลัว!" เขาร้อง "ฉันจะจำสิ่งที่คุณได้สอนให้ฉัน. ให้เราออกจาก."
แต่ยังคงผีชี้ไปที่หัว.
"ฉันรู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังขอให้" สครูจกล่าวว่า "แต่ฉันไม่สามารถดู. ฉันไม่สามารถ. จะมีใครที่อยู่ในเมืองที่รู้สึกอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ นี้เพราะผู้ชายคนนี้ได้ตาย? แต่ถ้ามี แสดงให้เห็นว่าคนที่มาให้ฉันฉันขอให้คุณ! "
ผีกระจายเสื้อคลุมสีเข้มก่อนที่เขาเหมือนปีก แล้วเขาก็ดึงมันอบเผยให้เห็นห้องพักที่ถูกแม่นั่งรอด้วยลูก ๆ ของเธอเธอลุกขึ้นจากเวลาและความกังวลใจเดินขึ้นและลงห้องพัก เธอชำเลืองมองนาฬิกาแล้วผ่านหน้าต่าง ที่ผ่านมาสามีของเธอกลับมา เขายังหนุ่ม แต่ใบหน้าของเขาดูเก่าและกังวล แต่ตอนนี้เขาสวมรอยยิ้มที่มีความผิด.
"มันเป็นข่าวที่ดี" เธอถามเขา "เขาจะทำให้เรามีเวลาที่จะจ่ายเงินที่เราเป็นหนี้เขา"
"ใช่" สามีของเธอตอบ "เขาตายไปแล้ว."
"ขอบคุณพระเจ้า" เธอร้องไห้"พระเจ้าอาจจะยกโทษให้ฉันพูดดังนั้น."
"ผมไม่ทราบว่าผู้ที่จะขอให้เราจ่ายคืนเงินที่เราเป็นหนี้ แต่เราจะมีการบันทึกเงินด้วยแล้ว" เขากล่าวยิ้ม "เราอาจจะนอนหลับได้ดีในคืนนี้ที่รักของฉัน.
" แต่พวกเขามีความยินดีที่คนที่ไม่พอใจกับการตายของรักหนึ่งหรือฉันจะไม่มีวันลืมสิ่งที่ฉันได้เห็นเพียง. "ผีพาเขาไปที่บ้านของบ๊อบ CratchitCratchits น้อยมีเสียงดังนั่งเป็นยังคงเป็นรูปปั้นในมุมของห้อง มีคนมาเคาะที่ประตูและนาง dratchit วิ่งปล่อยให้โยในสามีของเธอ ในขณะที่เขาเดินเข้ามาในเด็กแต่ละคนวิ่งไปจูบเขา เขาเป็นกำลังใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่เก้า
การ churchyard
คนขี่เหนียวยืนจ้องนอน "สิ่งมีชีวิตนี้ไม่ดีอยู่ในบ้านมืด และว่างเปล่า คิดว่า คนขี่เหนียว "กับไม่เป็นชาย หรือหญิง หรือเด็กจำเขา l ได้ยินหนู gnawing จากเตาไฟ ฉันไม่กล้าที่จะคิดว่า สิ่งที่พวกเขาต้องการ"
เขากลายเป็นผี "นี่คือ dreadful " เขาก็ร้อง "ฉันจะจำสิ่งที่คุณได้สอนให้ผม ปล่อยให้เราให้"
แต่ยัง ผีชี้ไปทางหัว
"ฉันรู้สิ่งที่คุณกำลังถาม กล่าวว่า คนขี่เหนียว "แต่ฉันไม่สามารถดู ฉันไม่ มีใครในเมืองนี้ที่รู้สึกอารมณ์ใด ๆ เพราะคนนี้เสียชีวิตหรือไม่ lf มี แสดงบุคคลนั้น ฉันขอให้คุณ"
ผีกระจายของเสื้อคลุมมืดก่อนเขาเหมือนมีปีก จากนั้น เขาดึงมันอบเปิดเผยห้องพักถูกแม่ที่นั่งรอ มีลูก เธอมีเวลา และกังวลใจเดินขึ้นห้อง นาง glanced ที่นาฬิกา แล้ว ผ่านหน้าต่าง ในที่สุด สามีของเธอกลับมา เด็ก แต่หน้าเขาดูเก่า และกังวล แต่ตอนนี้ เขาสวมผิดยิ้ม
"เป็นข่าวดี" เธอถามเขา "เขาจะเราเวลาจ่ายเงินเราเป็นหนี้เขา"
"ใช่ สามีตอบ "เขาเสีย"
"ขอบคุณ พระเจ้า" เธอร้อง "อาจพระอภัยฉันสำหรับพูดให้"
"ฉันไม่รู้ที่จะขอให้เราจ่ายเงินเราเป็นหนี้กลับ แต่เราจะได้บันทึกเงินแล้ว เขากล่าวว่า ยิ้ม "เราอาจนอนดี คืนนี้ ฉันรัก
"แต่พวกเขามีความยินดีที่ว่า ผู้ชายมีอารมณ์เสีย โดยความตายของคนรัก หรือฉันไม่เคยจะลืมอะไรผมแค่เห็น"ผีนำเขาบ๊อบเฮ้าส์ของ cratchit cratchits น้อยคะเสาร์เป็นยังเป็นรูปปั้นที่มุมของห้อง มาเคาะที่ประตู และนาง dratchit รันยอ ให้สามี เขามาใน เด็กแต่ละคนวิ่งไปจูบเขา เขาเชียร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทเก้า

ซึ่งจะช่วยให้โบสถ์ได้นะสกรู๊ซยืนอยู่ที่เตียง "เด็กน้อยที่น่าสงสารแห่งนี้ทอดตัวอยู่ในบ้านสีเข้มและว่างเปล่าไม่ได้"ความคิดนะสกรู๊ซ"ด้วยไม่ใช่ชายหรือหญิงหรือเด็กในความทรงจำเขาได้ L สามารถได้ยินเสียงหนูความรู้สึกหิวแบบธรรมดาโดยเตาผิงที่ผมไม่กล้าที่จะไปคิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการ!"
เขาก็หันไปผี "แห่งนี้คือสถานที่ที่น่าสยดสยอง!"เขาร้อง "ผมจะจดจำสิ่งที่คุณมีสอนให้เราออกจาก"
แต่ก็ยังผีที่ชี้ไปทางหัว.
"ผมรู้ว่าคุณกำลังถาม"นะสกรู๊ซบอก"แต่ฉันไม่สามารถดูได้ผมไม่ได้มีใครในเมืองนี้ที่รู้สึกอารมณ์ความรู้สึกใดๆเพราะชายคนนี้มีเสียชีวิต LF Array ทั้งชุดมีบุคคลที่ผมขอร้องให้คุณ!"
ผีที่กระจายตัวอยู่โดยรอบเสื้อคลุมสีเข้มของเขาก่อนเหมือนปีกหนึ่งแล้วดึงมันอบเพื่อแสดงให้เห็นถึงห้องที่เป็นแม่ที่นั่งรอพร้อมลูกของเธอเธอลุกขึ้นจากเวลาที่จะเดินไปเดินมาด้วยความห่วงใยและเวลาขึ้นและลงห้องที่เธอมองไปที่นาฬิกาแล้วผ่านทางหน้าต่างที่ผ่านมาสามีของเธอกลับมาเขาเป็นคนหนุ่มแต่หน้าเก่าของเขาและความกังวลแต่ตอนนี้เขาสวมใส่มีรอยยิ้มมีความผิดด้วย.
"เป็นข่าวดีหรือไม่?"เธอถามว่า "เขาจะช่วยให้เรามีช่วงเวลาในการชำระเงินที่เราเป็นหนี้เขาหรือไม่?"
"ใช่"สามีของเธอตอบ "เขาเป็นคนตาย"
"ขอบคุณพระเจ้า!"เธอร้อง"พระเจ้ายกโทษให้ฉันว่า"."
"ผมไม่รู้ว่าใครจะให้เราจ่ายเงินกลับไปที่เราเป็นหนี้แต่เราจะต้องมีเงินเก็บโดยแล้ว"เขาพูดยิ้มๆ "เราอาจจะหลับในคืนนี้ที่รักเป็นอย่างดี.
"แต่ผมมีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่คนที่มีการคว่ำจากการตายของคนที่เขารักหรือฉันจะไม่มีวันลืมสิ่งที่ผมได้เห็น"ผีนำเขาไปถึงบ๊อบบ้านของ cratchit เพียงcratchits เล็กๆมีเสียงดังที่นั่งอยู่ที่ยังคงเป็นรูปปั้นในมุมของห้องจัดให้มาอยู่ที่ประตูและ dratchit นางวิ่ง Yo ปล่อยให้สามีของเธอในขณะที่เขาเข้ามาในเด็กทารกแต่ละคนก็วิ่งไปจูบเขาก็เชียร์