พวกเขาคือใคร? แล้วทำไมมีแค่พวกเรา10

พวกเขาคือใคร? แล้วทำไมมีแค่พวกเรา10คนที่มาเจอกัน,คนอื่นๆไปไหนกันหมด? ผมได้กลับมาบนเรืออีกครั้ง แต่ครั้งนี้สภาพบนเรือแปลกไป ทุกอย่างเหมือนมีสีสันมากกว่าเดิม ที่อยู่บนดาดฟ้าเรือคือคนที่ผมพบเมื่อคืนนี้ พวกเขาดูสนิทสนมเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน. ผมเดินเข้าไปทักพวกเขา แต่พวกเขาไม่สนใจผม เอาแต่มองด้วยสายตาแปลกๆ เหมือนกับว่าผมเป็นสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง.
พวกเขาเริ่มจะพูดคำด่าใส่ผม ไม่ยอมรับผม ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี? พวกเขาใช้อาหารต่างๆปาใส่ผม. พวกเขาจับผมเข้าไปในกรงเหล็ก ให้ผมอดอาหาร ซึ่งมันกลายเป็นช่วงที่ผมเศร้าอย่างมาก. เวลาผ่านไป ผมลุกขึ้นหยิบมีดที่พกเอาไว้มาตัดแม่กุญแจที่ล็อกผมไว้กับกรง เพราะ ผมตั้งใจไว้แล้วว่าต้องทำให้พวกเขายอมรับให้ได้. ผมเดินขึ้นไปบนดาดฟ้า ตอนนี้ทุกคนไม่อยู่แล้วเหลือแต่ข้าวของที่กระจัดกระจาย. ผมเดินสำรวจเพื่อหาทุกคน ผมได้ยินเสียงออกมาจากห้องๆหนึ่งที่อยู่ชั้นล่างสุดของเรือ. พวกเขาโดนมัดอยู่ที่เก้าอี้มุมห้อง แต่ที่ยืนอยู่เป็นตัวตลกคนหนึ่งที่ถือดาบเตรียมไว้ฆ่าพวกเขา ผมเตรียมธนูไว้รอจังหวะ ตัวตลกยกดาบขึ้นเตรียมที่จะฟันพวกเขา. ผมยิงธนูออกไปใส่กลางอกของตัวตลกจนตายทันที. ผมเดินไปช่วยทุกคนจากการถูกมัด, พวกเขาดีใจอย่างมาก และยอมรับผมแล้ว. วันนั้นพวกเราได้ฉลองกันอย่างมีความสุข,พวกเราได้จุดพลุขึ้น แล้วได้กล่าวขอบคุณซึ่งกันและกัน พอผมพูดจบได้ลืมตาขึ้นแล้วพบว่าทุกอย่างเป็นความฝัน.............