The hard part about predicting the

The hard part about predicting the future, someone once said, is that it hasn't happened yet. So it's a bit curious that so few experts question the received demographic wisdom that the Earth will be home to roughly 9 billion people in 2050 and a stable 10 billion at the century's end. Demographers seem comfortable projecting that life expectancy will keep rising while birth rates drift steadily downward, until human numbers hold steady with 3 billion more people than are alive today.

What's odd about this demographic forecast is how little it seems to square with environmental ones. There's little scientific dispute that the world is heading toward a warmer and harsher climate, less dependable water and energy supplies, less intact ecosystems with fewer species, more acidic oceans, and less naturally productive soils. Are we so smart and inventive that not one of these trends will have any impact on the number of human beings the planet sustains? When you put demographic projections side by side with environmental ones, the former actually mock the latter, suggesting that nothing in store for us will be more than an irritant. Human life will be less pleasant, perhaps, but it will never actually be threatened.

Some analysts, ranging from scientists David Pimentel of Cornell University to financial advisor and philanthropist Jeremy Grantham, dare to underline the possibility of a darker alternative future. Defying the

optimistic majority, they suggest that humanity long ago overshot a truly sustainable world population, implying that apocalyptic horsemen old and new could cause widespread death as the environment unravels. Most writers on environment and population are loathe to touch such predictions. But we should be asking, at least, whether such possibilities are real enough to temper the usual demographic confidence about future population projections.

For now, we can indeed be highly confident that world population will top 7 billion by the end of this year. We're close to that number already and currently adding about 216,000 people per day. But the United Nations "medium variant" population projection, the gold standard for expert expectation of the demographic future, takes a long leap of faith: It assumes no demographic influence from the coming environmental changes that could leave us living on what NASA climatologist James Hansen has dubbed "a different planet."

How different? Significantly warmer, according to the 2007 assessment of the Intergovernmental Panel on Climate Change — as much as 10 degrees Fahrenheit more than today on average. Sea levels from two to six feet higher than today's — vertically, meaning that seawater could move hundreds of feet inland over currently inhabited coastal land. Greater extremes of both severe droughts and intense storms. Shifting patterns of infectious disease as new landscapes open for pathogen survival and spread. Disruptions of global ecosystems as rising temperatures and shifting precipitation patterns buffet and scatter animal and plant species. The eventual melting of Himalayan glaciers, upsetting supplies of fresh water on which 1.3 billion South Asians and Chinese (and, of course, that number is rising) depend for food production.

And that's just climate change, based on the more dramatic end of the range the IPCC and other scientific groups project. Yet even if we leave aside the likelihood of a less accommodating climate, population growth itself undermines the basis for its own continuation in other ways. Since

1900, countries home to nearly half the world's people have moved into conditions of chronic water stress or scarcity based on falling per-capita supply of renewable fresh water. Levels of aquifers and even many lakes around the world are falling as a result. In a mere 14 years, based on median population projections, most of North Africa and the Middle East, plus Pakistan, South Africa and large parts of China and India, will be driven by water scarcity to increasing dependence on food imports "even at high levels of irrigation efficiency," according to the International Water Management Institute.

The world's net land under cultivation has scarcely expanded since 1960, with millions of acres of farmland gobbled by urban development while roughly equal amounts of less fertile land come under the plow. The doubling of humanity has cut the amount of cropland per person in half. And much of this essential asset is declining in quality as constant production saps nutrients that are critical to human health, while the soil itself erodes through the double whammy of rough weather and less-than-perfect human care. Fertilizer helps restore fertility (though rarely micronutrients), but at ever-higher prices and through massive inputs of non-renewable resources such as oil, natural gas, and key minerals. Phosphorus in particular is a non-renewable mineral essential to all life, yet it is being depleted and wasted at increasingly rapid rates, leading to fears of imminent "peak phosphorus."

We can recycle phosphorus, potassium, nitrogen, and other essential minerals and nutrients, but the number of people that even the most efficient recycling could support may be much less than today's world population. In 1997, Canadian geographer Vaclav Smil calculated that were it not for the industrial fixation of nitrogen, the world's population would probably not have exceeded 4 billion people — 3 billion fewer than are alive today. It's likely that organic agriculture can feed many more people than it does currently, but the hard accounting of the nutrients in today's 7 billion human bodies, let alone tomorrow's projected 10 billion, challenges the hope that a climate-neutral agriculture system could feed us all.

Food production also requires many services of nature that conventional agronomy tends to ignore in projecting future food supplies, and the dependability of these services appears to be fraying. Roughly one out of every two or three forkfuls of food relies on natural pollination, yet many of the world's most important pollinators are in trouble. Honeybees are

succumbing to the tiny varroa mite, while vast numbers of bird species face threats ranging from habitat loss to housecats. Bats and countless other pest-eaters are falling prey to environmental insults scientists don't yet fully understand. And the loss of plant and animal biodiversity generally makes humanity ever-more dependent on a handful of key crop species and chemical inputs that make food production less, rather than more, resilient. One needn't argue that the rising grain prices, food riots, and famine parts of the world have experienced in the past few years are purely an outcome of population growth to worry that at some point further growth will be limited by constrained food supplies.

As population growth sends human beings into ecosystems that were once isolated, new disease vectors encounter the attraction of large packages of protoplasm that walk on two legs and can move anywhere on the planet within hours. In the last half-century, dozens of new infectious diseases have emerged. The most notable, HIV/AIDS, has led to some 25 million excess deaths, a megacity-sized number even in a world population of billions. In Lesotho, the pandemic pushed the death rate from 10 deaths per thousand people per year in the early 1990s to 18 per thousand a decade later. In South Africa the combination of falling fertility and HIV-related deaths has pressed down the population growth rate to 0.5 percent annually, half the rate of the United States. As the world's climate warms, the areas affected by such diseases will likely shift in unpredictable ways, with malarial and dengue-carrying mosquitoes moving into temporal zones while warming waters contribute to cholera outbreaks in areas once immune.

To be fair, the demographers who craft population projections are not actively judging that birth, death, and migration rates are immune to the effects of environmental change and natural resource scarcity. Rather they argue, reasonably enough, that there is no scientifically rigorous way to weigh the likelihood of such demographic impacts. So it makes more sense to simply extend current trend lines in population change — rising life expectancy, falling fertility, higher proportions of people living in urban areas. These trends are then extrapolated into an assumedly surprise-free future. The well-known investor caveat that past performance is no guarantee of future results goes unstated in the conventional demographic forecast.

Is such a surprise-free future likely? That's a subjective question each of us must answer based on our own experience and hunches. Next to no research has assessed the likely impacts of human-caused climate change, ecosystem disruption, or energy and resource scarcity on the two main determinants of demographic change: births and deaths. Migration related to climate change is a more common subject for research, with projections ranging from 50 million to 1 billion people displaced by environmental factors — including climate change — by 2050. The mainstream projections cluster around 200 million, but no one argues that there is a compelling scientific argument for any of these numbers.

The IPCC and other climate-change authorities have noted that extremely hot weather can kill, with the elderly, immune-compromised, low-income, or socially isolated among the most vulnerable. An estimated 35,000 people died during the European heat wave of 2003. The U.S. Centers for Disease Control and Prevention cites research projecting that heat-related deaths could multiply as much as seven-fold by the century's end.

In the past few years, agronomists have lost some of their earlier confidence that food production, even with genetically modified crops, will keep pace with rising global populations in a changing climate. Already, weather-related disasters, from blisteri

What's odd about this demographic forecast is how little it seems to square with environmental ones. There's little scientific dispute that the world is heading toward a warmer and harsher climate, less dependable water and energy supplies, less intact ecosystems with fewer species, more acidic oceans, and less naturally productive soils. Are we so smart and inventive that not one of these trends will have any impact on the number of human beings the planet sustains? When you put demographic projections side by side with environmental ones, the former actually mock the latter, suggesting that nothing in store for us will be more than an irritant. Human life will be less pleasant, perhaps, but it will never actually be threatened.

Some analysts, ranging from scientists David Pimentel of Cornell University to financial advisor and philanthropist Jeremy Grantham, dare to underline the possibility of a darker alternative future. Defying the

optimistic majority, they suggest that humanity long ago overshot a truly sustainable world population, implying that apocalyptic horsemen old and new could cause widespread death as the environment unravels. Most writers on environment and population are loathe to touch such predictions. But we should be asking, at least, whether such possibilities are real enough to temper the usual demographic confidence about future population projections.

For now, we can indeed be highly confident that world population will top 7 billion by the end of this year. We're close to that number already and currently adding about 216,000 people per day. But the United Nations "medium variant" population projection, the gold standard for expert expectation of the demographic future, takes a long leap of faith: It assumes no demographic influence from the coming environmental changes that could leave us living on what NASA climatologist James Hansen has dubbed "a different planet."

How different? Significantly warmer, according to the 2007 assessment of the Intergovernmental Panel on Climate Change — as much as 10 degrees Fahrenheit more than today on average. Sea levels from two to six feet higher than today's — vertically, meaning that seawater could move hundreds of feet inland over currently inhabited coastal land. Greater extremes of both severe droughts and intense storms. Shifting patterns of infectious disease as new landscapes open for pathogen survival and spread. Disruptions of global ecosystems as rising temperatures and shifting precipitation patterns buffet and scatter animal and plant species. The eventual melting of Himalayan glaciers, upsetting supplies of fresh water on which 1.3 billion South Asians and Chinese (and, of course, that number is rising) depend for food production.

And that's just climate change, based on the more dramatic end of the range the IPCC and other scientific groups project. Yet even if we leave aside the likelihood of a less accommodating climate, population growth itself undermines the basis for its own continuation in other ways. Since

1900, countries home to nearly half the world's people have moved into conditions of chronic water stress or scarcity based on falling per-capita supply of renewable fresh water. Levels of aquifers and even many lakes around the world are falling as a result. In a mere 14 years, based on median population projections, most of North Africa and the Middle East, plus Pakistan, South Africa and large parts of China and India, will be driven by water scarcity to increasing dependence on food imports "even at high levels of irrigation efficiency," according to the International Water Management Institute.

The world's net land under cultivation has scarcely expanded since 1960, with millions of acres of farmland gobbled by urban development while roughly equal amounts of less fertile land come under the plow. The doubling of humanity has cut the amount of cropland per person in half. And much of this essential asset is declining in quality as constant production saps nutrients that are critical to human health, while the soil itself erodes through the double whammy of rough weather and less-than-perfect human care. Fertilizer helps restore fertility (though rarely micronutrients), but at ever-higher prices and through massive inputs of non-renewable resources such as oil, natural gas, and key minerals. Phosphorus in particular is a non-renewable mineral essential to all life, yet it is being depleted and wasted at increasingly rapid rates, leading to fears of imminent "peak phosphorus."

We can recycle phosphorus, potassium, nitrogen, and other essential minerals and nutrients, but the number of people that even the most efficient recycling could support may be much less than today's world population. In 1997, Canadian geographer Vaclav Smil calculated that were it not for the industrial fixation of nitrogen, the world's population would probably not have exceeded 4 billion people — 3 billion fewer than are alive today. It's likely that organic agriculture can feed many more people than it does currently, but the hard accounting of the nutrients in today's 7 billion human bodies, let alone tomorrow's projected 10 billion, challenges the hope that a climate-neutral agriculture system could feed us all.

Food production also requires many services of nature that conventional agronomy tends to ignore in projecting future food supplies, and the dependability of these services appears to be fraying. Roughly one out of every two or three forkfuls of food relies on natural pollination, yet many of the world's most important pollinators are in trouble. Honeybees are

succumbing to the tiny varroa mite, while vast numbers of bird species face threats ranging from habitat loss to housecats. Bats and countless other pest-eaters are falling prey to environmental insults scientists don't yet fully understand. And the loss of plant and animal biodiversity generally makes humanity ever-more dependent on a handful of key crop species and chemical inputs that make food production less, rather than more, resilient. One needn't argue that the rising grain prices, food riots, and famine parts of the world have experienced in the past few years are purely an outcome of population growth to worry that at some point further growth will be limited by constrained food supplies.

As population growth sends human beings into ecosystems that were once isolated, new disease vectors encounter the attraction of large packages of protoplasm that walk on two legs and can move anywhere on the planet within hours. In the last half-century, dozens of new infectious diseases have emerged. The most notable, HIV/AIDS, has led to some 25 million excess deaths, a megacity-sized number even in a world population of billions. In Lesotho, the pandemic pushed the death rate from 10 deaths per thousand people per year in the early 1990s to 18 per thousand a decade later. In South Africa the combination of falling fertility and HIV-related deaths has pressed down the population growth rate to 0.5 percent annually, half the rate of the United States. As the world's climate warms, the areas affected by such diseases will likely shift in unpredictable ways, with malarial and dengue-carrying mosquitoes moving into temporal zones while warming waters contribute to cholera outbreaks in areas once immune.

To be fair, the demographers who craft population projections are not actively judging that birth, death, and migration rates are immune to the effects of environmental change and natural resource scarcity. Rather they argue, reasonably enough, that there is no scientifically rigorous way to weigh the likelihood of such demographic impacts. So it makes more sense to simply extend current trend lines in population change — rising life expectancy, falling fertility, higher proportions of people living in urban areas. These trends are then extrapolated into an assumedly surprise-free future. The well-known investor caveat that past performance is no guarantee of future results goes unstated in the conventional demographic forecast.

Is such a surprise-free future likely? That's a subjective question each of us must answer based on our own experience and hunches. Next to no research has assessed the likely impacts of human-caused climate change, ecosystem disruption, or energy and resource scarcity on the two main determinants of demographic change: births and deaths. Migration related to climate change is a more common subject for research, with projections ranging from 50 million to 1 billion people displaced by environmental factors — including climate change — by 2050. The mainstream projections cluster around 200 million, but no one argues that there is a compelling scientific argument for any of these numbers.

The IPCC and other climate-change authorities have noted that extremely hot weather can kill, with the elderly, immune-compromised, low-income, or socially isolated among the most vulnerable. An estimated 35,000 people died during the European heat wave of 2003. The U.S. Centers for Disease Control and Prevention cites research projecting that heat-related deaths could multiply as much as seven-fold by the century's end.

In the past few years, agronomists have lost some of their earlier confidence that food production, even with genetically modified crops, will keep pace with rising global populations in a changing climate. Already, weather-related disasters, from blisteri

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ส่วนที่ยากเกี่ยวกับการทำนายอนาคตคนเคยกล่าวว่าก็คือว่ามันยังไม่เกิดขึ้น ดังนั้นจึงเป็นบิตอยากรู้อยากเห็นที่ผู้เชี่ยวชาญไม่กี่ดังนั้นคำถามภูมิปัญญาประชากรที่ได้รับว่าโลกจะกลับบ้านไปประมาณ 9 พันล้านคนใน 2050 และมีเสถียรภาพ 10 พันล้านที่ส่วนท้ายของศตวรรษประชากรศาสตร์ดูเหมือนสบายฉายที่อายุขัยจะเก็บเพิ่มขึ้นในขณะที่อัตราการเกิดลอยขึ้นอย่างต่อเนื่องลดลงจนตัวเลขของมนุษย์ถือมั่นคงกับคน 3 พันล้านกว่ามีชีวิตอยู่ในวันนี้.

มีอะไรแปลก ๆ เกี่ยวกับการคาดการณ์ด้านประชากรศาสตร์นี้เป็นวิธีการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดูเหมือนว่าจะสแควร์กับคนสิ่งแวดล้อม .มีเล็ก ๆ น้อย ๆ ข้อพิพาททางวิทยาศาสตร์ว่าโลกกำลังมุ่งหน้าไปทางสภาพภูมิอากาศที่อุ่นขึ้นและถี่น้ำที่เชื่อถือได้น้อยและวัสดุสิ้นเปลืองพลังงานน้อยกว่าระบบนิเวศที่สมบูรณ์ด้วยพันธุ์น้อยลงมากขึ้นในมหาสมุทรที่เป็นกรดและดินผลผลิตน้อยตามธรรมชาติของ เราจึงสมาร์ทและการประดิษฐ์ที่ไม่ได้หนึ่งของแนวโน้มเหล่านี้จะมีผลกระทบกับจำนวนของมนุษย์โลก sustains ใด?เมื่อคุณใส่ประมาณการประชากรเคียงข้างกับคนที่สิ่งแวดล้อมอดีตจริงเยาะเย้ยหลังบอกว่าไม่มีอะไรในร้านเราก็จะเป็นมากกว่าการระคายเคือง ชีวิตมนุษย์จะเป็นที่น่าพอใจน้อยบางที แต่มันจะไม่จริงจะถูกคุกคาม.

นักวิเคราะห์บางตั้งแต่นักวิทยาศาสตร์ David Pimentel จาก Cornell University ที่ปรึกษาทางการเงินและผู้ใจบุญ jeremy ธัมกล้าที่จะขีดเส้นใต้ในอนาคตเป็นไปได้ของทางเลือกที่มีสีเข้ม defying

ส่วนใหญ่ในแง่ดีพวกเขาแนะนำมนุษยชาติว่านานมาแล้ว overshot ประชากรโลกที่ยั่งยืนอย่างแท้จริงหมายความว่าคนขี่ม้าสันทรายเก่าและใหม่อาจก่อให้เกิดการเสียชีวิตอย่างกว้างขวางเป็นสภาพแวดล้อม unravels นักเขียนส่วนใหญ่ที่มีต่อสิ่งแวดล้อมและประชากรเกลียดที่จะสัมผัสการคาดการณ์ดังกล่าว แต่เราควรจะถามอย่างน้อยไม่ว่าจะเป็นความเป็นไปได้ดังกล่าวมีจริงพอที่จะควบคุมอารมณ์ความเชื่อมั่นของประชากรปกติเกี่ยวกับการประมาณการประชากรในอนาคต.

ตอนนี้แน่นอนเราสามารถเป็นอย่างมากมั่นใจว่าประชากรโลกจะข้างบน 7 พันล้านภายในสิ้นปีนี้ เราใกล้เคียงกับจำนวนที่มีอยู่แล้วในปัจจุบันและการเพิ่มประมาณ 216,000 คนต่อวัน แต่ united nations "กลาง" ตัวแปรการประมาณการประชากรมาตรฐานทองคำสำหรับการคาดการณ์ของผู้เชี่ยวชาญทางด้านประชากรศาสตร์ในอนาคตจะใช้เวลานานก้าวกระโดดของความเชื่อ:จะอนุมานว่าไม่มีอิทธิพลต่อประชากรจากการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมที่อาจจะมาปล่อยให้เรามีชีวิตอยู่กับสิ่งที่นาซ่า climatologist เจมส์แฮนเซนได้ขนานนามว่า "โลกที่แตกต่างกัน."

ที่แตกต่างกันอย่างไร อย่างมีนัยสำคัญที่อบอุ่นตาม 2007 การประเมินของคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ - มากที่สุดเท่าที่ 10 องศาฟาเรนไฮต์กว่าวันโดยเฉลี่ยระดับน้ำทะเล 2-6 ฟุตสูงกว่าวันนี้ - แนวตั้งซึ่งหมายความว่าน้ำทะเลสามารถย้ายหลายร้อยฟุตลึกเข้าไปในแผ่นดินเหนือดินแดนชายฝั่งทะเลที่อาศัยอยู่ในขณะนี้ สุดขั้วมากขึ้นของภัยแล้งที่รุนแรงและพายุที่รุนแรง รูปแบบการขยับของโรคติดเชื้อที่เป็นภูมิทัศน์ใหม่เปิดเพื่อความอยู่รอดและการแพร่กระจายเชื้อโรคการหยุดชะงักของระบบนิเวศทั่วโลกเป็นอุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้นและการตกตะกอนบุฟเฟ่ต์ขยับรูปแบบและสัตว์ที่มีการกระจายและพันธุ์พืช การละลายของธารน้ำแข็งในที่สุดหิมาลัย upsetting เสบียงของน้ำจืดที่ 1.3 พันล้านชาวเอเชียใต้และจีน (และแน่นอนว่าจำนวนจะเพิ่มขึ้น) ขึ้นอยู่กับการผลิตอาหาร.

และที่เพียงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศบนพื้นฐานของการแสดงละครในตอนท้ายของช่วง IPCC และอื่น ๆ ที่โครงการกลุ่มวิทยาศาสตร์ แต่ถึงแม้ว่าเราจะออกจากกันโอกาสของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศน้อยสามารถรองรับการเติบโตของประชากรตัวเองทำลายพื้นฐานสำหรับความต่อเนื่องของตัวเองในรูปแบบอื่น ๆ ตั้งแต่

1900บ้านประเทศไปเกือบครึ่งหนึ่งคนของโลกได้ย้ายเข้าไปอยู่ในเงื่อนไขของการขาดน้ำเรื้อรังหรือความขาดแคลนขึ้นอยู่กับอุปทานต่อหัวลดลงของน้ำจืดทดแทน ระดับของชั้นหินอุ้มน้ำและแม้แต่ทะเลสาบหลายแห่งทั่วโลกจะล้มเป็นผล ใช้เวลาเพียง 14 ปีขึ้นอยู่กับการประมาณการประชากรเฉลี่ยมากที่สุดของแอฟริกาเหนือและตะวันออกกลางรวมทั้งปากีสถาน,แอฟริกาใต้และส่วนใหญ่ของประเทศจีนและอินเดียจะได้แรงหนุนจากการขาดแคลนน้ำเพื่อการเพิ่มการพึ่งพาการนำเข้าอาหาร "แม้ในระดับที่สูงอย่างมีประสิทธิภาพการชลประทาน" ตามที่การจัดการน้ำระหว่างประเทศสถาบัน.

ที่ดินสุทธิของโลกภายใต้การเพาะปลูกมีแทบจะไม่ ขยายตัวตั้งแต่ปี 1960ล้านเอเคอร์ของพื้นที่เพาะปลูก gobbled โดยการพัฒนาเมืองในขณะที่จำนวนเงินเท่ากับที่ดินอุดมสมบูรณ์น้อยมาอยู่ภายใต้ไถ เป็นสองเท่าของความเป็นมนุษย์ได้ลดปริมาณของ cropland ต่อคนในช่วงครึ่งปี และมากของสินทรัพย์ที่สำคัญนี้จะลดลงในคุณภาพการผลิตคงเพลียสารอาหารที่มีความสำคัญต่อสุขภาพของมนุษย์ในขณะที่ตัวเองดินกร่อนผ่าน whammy สองของสภาพอากาศหยาบและน้อยกว่าที่สมบูรณ์แบบการดูแลของมนุษย์ ปุ๋ยช่วยฟื้นฟูความอุดมสมบูรณ์ (แม้ว่าจะไม่ค่อย micronutrients) แต่ในราคาที่เคยสูงขึ้นและผ่านปัจจัยการผลิตขนาดใหญ่ของทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนเช่นน้ำมันก๊าซธรรมชาติและแร่ธาตุที่สำคัญ ฟอสฟอรัสโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นแร่ที่ไม่หมุนเวียนที่สำคัญในการดำรงชีวิตทั้งหมด,แต่มันจะถูกลดลงและสูญเสียในอัตราที่รวดเร็วมากขึ้นนำไปสู่ความกลัวของใกล้เข้ามา "ฟอสฟอรัสสูงสุด."

เราสามารถรีไซเคิลฟอสฟอรัสโพแทสเซียมไนโตรเจนและแร่ธาตุที่จำเป็นและสารอาหารอื่น ๆ แต่จำนวนของคนที่แม้จะมีประสิทธิภาพมากที่สุด การรีไซเคิลสามารถรองรับอาจจะมากน้อยกว่าประชากรโลกปัจจุบัน ในปี 1997ภูมิศาสตร์ Vaclav แคนาดา SMIL คำนวณที่มีมันไม่ได้สำหรับการตรึงอุตสาหกรรมของไนโตรเจนประชากรโลกอาจจะไม่ได้เกิน 4 พันล้านคน - 3000000000 น้อยกว่ามีชีวิตอยู่ในวันนี้ เป็นไปได้ว่าเกษตรอินทรีย์สามารถเลี้ยงคนจำนวนมากเกินกว่าที่มันไม่อยู่ในปัจจุบัน แต่การบัญชีหนักของสารอาหารในวันนี้ 7000000000 ร่างกายมนุษย์,นับประสาวันพรุ่งนี้คาด 10000000000 ความท้าทายหวังว่าสภาพภูมิอากาศกลางระบบการเกษตรสามารถกินอาหารพวกเราทุกคน.
การผลิตอาหาร
ยังต้องมีบริการที่หลากหลายของธรรมชาติที่พืชไร่ทั่วไปมีแนวโน้มที่จะไม่สนใจในการฉายเสบียงอาหารในอนาคตและความเชื่อถือได้ของบริการเหล่านี้ ดูเหมือนจะ frayingประมาณหนึ่งในทุกสองหรือสาม forkfuls ของอาหารที่ต้องอาศัยการผสมเกสรตามธรรมชาติ แต่ส่วนมากของการถ่ายละอองเรณูสำคัญที่สุดของโลกอยู่ในปัญหา ผึ้งเป็น

ยกธงขาวในไร varroa เล็ก ๆ ในขณะที่จำนวนมากของสายพันธุ์นกเผชิญกับภัยคุกคามที่หลากหลายจากการสูญเสียที่อยู่อาศัย housecatsค้างคาวและนับไม่ถ้วนเหยื่อศัตรูพืชเสพจะล้มอื่น ๆ เพื่อให้นักวิทยาศาสตร์ด่าสิ่งแวดล้อมยังไม่เข้าใจ และการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพของพืชและสัตว์โดยทั่วไปจะทำให้มนุษยชาติที่เคยขึ้นอยู่กับกำมือของสายพันธุ์พืชและปัจจัยการผลิตที่สำคัญทางเคมีที่ทำให้การผลิตอาหารน้อยลงมากกว่ามากขึ้นมีความยืดหยุ่น หนึ่งไม่จำเป็นต้องให้เหตุผลว่าการขึ้นราคาข้าวจลาจลอาหาร,และความอดอยากส่วนหนึ่งของโลกที่มีประสบการณ์ในไม่กี่ปีที่ผ่านมาอย่างหมดจดผลจากการเติบโตของประชากรต้องกังวลว่าในบางจุดการเจริญเติบโตต่อไปจะถูก จำกัด โดยเสบียงอาหาร จำกัด .

เช่นการเติบโตของประชากรจะส่งมนุษย์ลงไปในระบบนิเวศที่ถูกแยกออกมาอีกครั้ง ,โรคเวกเตอร์ใหม่พบที่น่าสนใจของแพ็กเกจที่มีขนาดใหญ่ของสิ่งมีชีวิตอยู่ในเซลล์ของสัตว์และพืชที่เดินสองขาและสามารถย้ายไปที่ใดก็ได้ในโลกภายในไม่กี่ชั่วโมง ในช่วงครึ่งศตวรรษนับสิบของโรคติดเชื้อใหม่จะโผล่ออกมา ที่โดดเด่นที่สุดเอชไอวี / โรคเอดส์ได้นำไปสู่บาง 25 ล้านคนตายเกินจำนวน megacity ขนาดใหญ่แม้ในประชากรโลกนับพันล้าน ในเลโซโท,ระบาดผลักดันให้อัตราการเสียชีวิตจากการเสียชีวิต 10 ต่อพันคนต่อปีในช่วงต้นทศวรรษที่ 1990 ถึง 18 ต่อพันทศวรรษต่อมา ในแอฟริกาใต้รวมกันของการลดลงของภาวะเจริญพันธุ์และการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับเอชไอวีได้กดลงอัตราการเติบโตของประชากรที่ร้อยละ 0.5 ต่อปีครึ่งอัตราของประเทศสหรัฐอเมริกา ของโลกอุ่นสภาพภูมิอากาศ,พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากโรคดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนในรูปแบบที่คาดเดาไม่ได้ด้วยยุงมาลาเรียและไข้เลือดออกดำเนินการเคลื่อนย้ายเข้าไปในโซนน้ำชั่วคราวในขณะที่ภาวะโลกร้อนส่งผลให้การระบาดของโรคอหิวาตกโรคในพื้นที่ภูมิคุ้มกันครั้ง.

เป็นธรรมประชากรศาสตร์ที่ประมาณการประชากรฝีมือไม่ได้ แข็งขันการตัดสินเกิดที่ตายและอัตราการย้ายถิ่นมีภูมิคุ้มกันต่อผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมและการขาดแคลนทรัพยากรธรรมชาติ ค่อนข้างพวกเขาโต้เถียงอย่างมีเหตุผลพอที่จะไม่มีวิธีทางวิทยาศาสตร์อย่างเข้มงวดเพื่อชั่งน้ำหนักความเป็นไปได้ของผลกระทบทางด้านประชากรศาสตร์เช่น จึงทำให้รู้สึกมากขึ้นในการเพียงขยายเส้นแนวโน้มในปัจจุบันในการเปลี่ยนแปลงประชากร - อายุขัยที่เพิ่มขึ้นของประชากรลดลงสัดส่วนที่สูงขึ้นของผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เขตเมือง แนวโน้มเหล่านี้จะถูกประเมินแล้วลงในอนาคตไม่น่าแปลกใจที่ปราศจาก assumedly ข้อแม้นักลงทุนรู้จักกันดีว่าประสิทธิภาพที่ผ่านมาเป็นสิ่งยืนยันถึงผลในอนาคตต้องมีการอันเป็นการคาดการณ์ในประชากรทั่วไป.

ดังกล่าวในอนาคตไม่น่าแปลกใจที่ปราศจากอาจเป็นไปได้?ที่เป็นคำถามอัตนัยเราแต่ละคนจะต้องตอบจากประสบการณ์ของเราเองและลางสังหรณ์ ต่อไปเพื่อการวิจัยไม่ได้ประเมินผลกระทบต่อแนวโน้มของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่มนุษย์ก่อให้เกิดการหยุดชะงักของระบบนิเวศหรือการใช้พลังงานและความขาดแคลนทรัพยากรในสองปัจจัยหลักของการเปลี่ยนแปลงทางด้านประชากรศาสตร์: วันเกิดและความตาย การย้ายถิ่นที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับการวิจัย,ที่มีการคาดการณ์ตั้งแต่ 50,000,000-1000000000 คนย้ายมาจากปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม - รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ - ภายในปี 2050 คลัสเตอร์ประมาณการกระแสหลักประมาณ 200 ล้าน แต่ไม่มีใครระบุว่ามีข้อโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ที่น่าสนใจสำหรับใด ๆ ของตัวเลขเหล่านี้.

IPCC และหน่วยเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอื่น ๆ ได้ตั้งข้อสังเกตว่าสภาพอากาศที่ร้อนมากสามารถฆ่าด้วยผู้สูงอายุภูมิคุ้มกันที่ถูกบุกรุกมีรายได้ต่ำหรือแยกตัวออกสังคมในหมู่ผู้ที่เสี่ยงมากที่สุด ประมาณ 35,000 คนเสียชีวิตในช่วงคลื่นความร้อนในยุโรปของปี 2003 สหรัฐอเมริกา ศูนย์เพื่อการควบคุมและป้องกันโรคอ้างอิงวิจัยฉายที่เสียชีวิตเกี่ยวกับความร้อนสามารถคูณมากที่สุดเท่าที่เจ็ดเท่าภายในสิ้นศตวรรษ.

ในไม่กี่ปีที่ผ่านมาagronomists ได้สูญเสียบางส่วนของความเชื่อมั่นของพวกเขาก่อนหน้านี้ว่าการผลิตอาหารถึงแม้จะมีการปลูกพืชดัดแปลงพันธุกรรมจะให้ทันกับประชากรโลกที่เพิ่มขึ้นในการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ แล้วภัยพิบัติจากสภาพอากาศที่เกี่ยวข้องกับการจาก blisteri

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ส่วนยากเกี่ยวกับการคาดการณ์อนาคต เมื่อกล่าวว่า มีว่า จะไม่เกิดขึ้นได้ ดังนั้น จึงเป็นสิ่งเล็กน้อยที่ผู้เชี่ยวชาญดังนั้นบางคำถามภูมิปัญญาประชากรที่ได้รับจะเป็นแผ่นดิน 2050 บ้านประมาณ 9 พันล้านคนและ 10 ล้านเป็นคอกที่สิ้นสุดของศตวรรษ Demographers ดูเหมือนว่าสบายประเมินอายุขัยที่จะเก็บเพิ่มขึ้นในขณะที่อัตราเกิดดริฟท์อย่างต่อเนื่องลง จนกว่าหมายเลขบุคคลถือมั่นคงกับ 3 พันล้านคนมากกว่าชีวิตวันนี้ได้

แปลกเกี่ยวกับการคาดการณ์ประชากรนี้คือ ว่าเล็กน้อยเหมือนสี่เหลี่ยมมีคนสิ่งแวดล้อม มีข้อโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์น้อยที่โลกจะมุ่งไปทางการอุ่น และ harsher อากาศ น้อยกว่าน้ำที่เชื่อถือได้และอุปกรณ์พลังงาน น้อยกว่าระบบนิเวศเหมือนเดิมกับพันธุ์น้อยลง เพิ่มเติมเปรี้ยวมหาสมุทร และดินเนื้อปูนที่มีประสิทธิผลน้อยตามธรรมชาติ มีเราดังนั้นสมาร์ท และรับคำสั่งโลกประดิษฐ์ว่า ไม่หนึ่งของแนวโน้มเหล่านี้จะมีผลกระทบใด ๆ กับจำนวนของมนุษย์ เมื่อคุณใส่ประชากรประมาณ side by side with คนสิ่งแวดล้อม อดีตจริงล้อหลัง การแนะนำว่า อะไรที่จะได้มากกว่าการออกฤทธิ์ระคายเคือง ชีวิตมนุษย์จะผ่อนน้อย อาจจะ แต่มันจะก็จะถูกคุกคาม

นักวิเคราะห์บาง ตั้งแต่นักวิทยาศาสตร์ David Pimentel มหาวิทยาลัย Cornell ที่ปรึกษาทางการเงินและ philanthropist Jeremy Grantham กล้าที่จะขีดเส้นใต้สามารถทดแทนเข้มในอนาคต Defying

ส่วนใหญ่ในเชิงบวก พวกเขาแนะนำว่า มนุษยชาตินาน overshot ประชากรโลกอย่างแท้จริงยั่งยืน หน้าที่ที่นักขี่ม้าที่พยากรณ์เก่า และใหม่สามารถทำให้ตายอย่างแพร่หลายเป็นสิ่งแวดล้อม unravels นักเขียนส่วนใหญ่ในสภาพแวดล้อมและประชากรจะชิงชังการสัมผัสดังกล่าวคาดคะเน แต่เราควรจะถาม น้อย ว่าโอกาสดังกล่าวจริงพอ temper มั่นประชากรปกติเกี่ยวกับประชากรในอนาคตประมาณนั้น

ตอนนี้ เราสามารถได้ความมั่นใจสูงว่าประชากรโลกจะอันดับ 7 พันล้าน โดยปีนี้ได้ เราอยู่ใกล้กับเลขที่แล้ว และปัจจุบันเพิ่มประมาณ 216,000 คนต่อวัน แต่สหประ%

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.