The Eames House, Case Study House #

The Eames House, Case Study House #8, was one of roughly two dozen homes built as part of The Case Study House Program. Begun in the mid-1940s and continuing through the early 1960s, the program was spearheaded by John Entenza, the publisher of Arts and Architecture magazine.

In a challenge to the architectural community, the magazine announced that it would be the client for a series of homes designed to express man’s life in the modern world. These homes were to be built and furnished using materials and techniques derived from the experiences of the Second World War. Each home would be for a real or hypothetical client taking into consideration their particular housing needs.

Charles and Ray proposed that the home they designed would be for a married couple working in design and graphic arts, whose children were no longer living at home. They wanted a home that would make no demands for itself, and would serve as a background for, as Charles would say, “life in work” and with nature as a “shock absorber.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมสเฮ้าส์, กรณีศึกษาบ้าน # 8 เป็นหนึ่งในประมาณสองโหลบ้านที่สร้างขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของโครงการกรณีศึกษาบ้าน เริ่มในช่วงกลางปี ​​1940 และต่อเนื่องถึงต้นปี 1960 โปรแกรมที่ทันสมัยโดยจอห์น Entenza สำนักพิมพ์ของศิลปะและสถาปัตยกรรมนิตยสาร. ในความท้าทายให้กับชุมชนสถาปัตยกรรมนิตยสารประกาศว่าจะเป็นลูกค้าสำหรับชุดของการที่ บ้านที่ออกแบบมาเพื่อแสดงชีวิตของคนในโลกสมัยใหม่ บ้านเหล่านี้จะถูกสร้างและตกแต่งโดยใช้วัสดุและเทคนิคที่ได้มาจากประสบการณ์ของสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ละบ้านจะให้ลูกค้าจริงหรือสมมุติคำนึงถึงความต้องการที่อยู่อาศัยของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ชาร์ลส์และเรย์เสนอว่าบ้านที่พวกเขาได้รับการออกแบบจะเป็นคู่สามีภรรยาที่ทำงานในการออกแบบและศิลปะภาพพิมพ์ที่มีเด็กไม่มีชีวิตอีกต่อไปที่บ้าน พวกเขาต้องการบ้านที่จะทำให้ความต้องการไม่มีสำหรับตัวเองและจะทำหน้าที่เป็นพื้นหลังสำหรับเป็นชาร์ลส์จะพูดว่า "ชีวิตในการทำงาน" และกับธรรมชาติเป็น "โช้คอัพ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านบ้าน#อีม กรณีศึกษาที่ 8 เป็นหนึ่งในประมาณสองโหล บ้านที่สร้างขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของกรณีศึกษาโครงการบ้าน . เริ่มขึ้นใน mid-1940s และต่อเนื่องไปถึงช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 , โปรแกรม spearheaded โดยจอห์น entenza สำนักพิมพ์ของนิตยสารศิลปะและสถาปัตยกรรม .

ในความท้าทายให้กับชุมชนทางสถาปัตยกรรมนิตยสารประกาศว่าจะเป็นลูกค้าสำหรับชุดของบ้านที่ออกแบบมาเพื่อแสดงชีวิตของมนุษย์ในโลกสมัยใหม่ บ้านเหล่านี้จะถูกสร้างและตกแต่งโดยใช้วัสดุและเทคนิคที่ได้จากประสบการณ์ของสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ละบ้านจะเป็นจริง หรือ สมมุติลูกค้าพิจารณาความต้องการที่อยู่อาศัยของตนเองโดยเฉพาะ

ชาร์ลส์ กับ เรย์ ได้เสนอว่า บ้านที่ออกแบบจะเป็นคู่แต่งงานทำงานในการออกแบบศิลป์ ซึ่งเด็กไม่ได้อยู่ในบ้าน พวกเขาต้องการบ้านที่ทำให้ไม่มีความต้องการตัวเอง และจะใช้เป็นพื้นหลังสำหรับเป็นชาร์ลจะพูดว่า " ชีวิตกับธรรมชาติในงาน " และเป็น " โช้คอัพ "