The woman stood in front of the pri

The woman stood in front of the prison. The prison was a big, dirty building in the biggest town of a hot country. The woman was very hot, and she did not like the noise from all the cars in the road. She was an Englishwoman and she did not like hot countries or a lot of noise. She was tall, about fifty years old, with blue eyes and a long face. Her face was red, and she looked tired and angry.

She knocked at the door of the prison. For a long time nothing happened. Then a little window opened in the door, and a man looked out at her.

“Yes? What do you want?”
“I want to see my daughter, It’s very important.”
“Name?”
“Anna Harland.”
“Is that your name or your daughter’s name?”
“It’s my name. My daughter’s name is Sarah Harland.”
“You can’t visit her today. Come back on Wednesday.”
“No. I came from England to see her today. It’s very important. She’s going to court tomorrow. Please take me to her…now!”
“Wait a minute.”

The little window closed, but the door did not open. The woman waited in front of the door for a long time. A lot of people in the road looked at her. One or two young men laughed, but she did not move. She stood there in the hot road in front of the prison door and waited.

After twenty minutes the door opened. “Come with me,” the man said. The woman went in with him. It was very dark in h prison, and at first she could not see very well. She walked for a long time, past hundreds of doors. Then the man opened one of them.

“In here,” he said. “You can have ten minutes.”

Anna Harland walked into the room and the man went in after her. He closed the door behind him. There was a table in the room and two chairs. On one of the chairs sat her daughter, Sarah. She was a tall girl, about nineteen years old with big, blue eyes.

“Mother,” she said. “I’m very happy to see you.” And she got up and began to run across the room to her mother.

“Sarah,” Anna said, and put out her arms. But the man moved quickly and stood between them.

“No,” he said to Anna. “I’m sorry. I know you’re her mother. You can talk but that’s all. Please sit down at the table. I am here to watch you.”

The mother and daughter sat down at the table. Anna’s hands were near Sarah’s on the table. She looked carefully at her daughter. Sarah’s dress and face were dirty. “She’s tired and unhappy,” Anna thought.

“Sarah, what happened?” she said. “We have ten minutes to talk. No more. Tell me, please, quickly. I want to help you.”

Sarah looked at her mother. “Oh mother, I’m happy you’re here. I wanted you to come. Mother, I…I didn’t do it. It isn’t true. Please believe me.”

“Of course I believe you, Sarah. But tell me about it. What happened? Quickly. Begin at the beginning.”

“Yes but…I don’t know…When did it begin? I don’t know…I don’t understand it.”

“Why did the police arrest you? When did they bring you to this prison?”

“Last week, I think. Yes, last week. At the airport, when we arrived…The police stopped us and looked in our bags. Then…”

Sarah looked down at the table. “She’s crying,” Anna thought. “She’s very unhappy.”

“They …they said there were drugs in my bag. Then they took me into a room and told me to take my dress off. They looked for more drugs but they found nothing. Then…then they brought me here.”

“I see. Where were the drugs, then? Where did they find them?”

“Oh. They didn’t tell you?” Sarah stopped crying. She looked up, and there was a smile on her face. But it was not a happy smile. “The drugs were in a tube of toothpaste. A toothpaste tube with drugs in it…heroin…not toothpaste.”

“And you didn’t know about it?”

“No, mother, of course not. Do you think I clean my teeth with heroin?”

Anna Harland smiled. It was difficult to smile because she was afraid. But she smiled because she wanted to help her daughter.

“I know you don’t clean your teeth with heroin. You have very good teeth, Sarah. But…what about Stephen? Did he know about the heroin? Did he put it in the toothpaste tube?”

“Stephen? No…why do you ask about Stephen, mother?”

“Well, is he in prison, too? You said ‘us’ and ‘our bags.’ Did the police arrest him too?”

“Oh…no,” Sarah’s face was unhappy. “No. I wasn’t with Stephen, mother. You see, Stephen and I…well, we aren’t friends now. I left him about two months ago…and then I met Hassan.”

“Hassan?”

“Yes. I was with Hassan at the airport. Stephen was on the plane, too—I don’t know why—but he wasn’t with me. It’s Hassan—he was with me. Hassan’s important to me now, not Stephen.”

Anna looked at her daughter. “I see. And did the police arrest Hassan, too? Is he in prison?”

“Yes he is. They arrested him but I can’t see him. I asked them. I wanted to see him but they said ‘no.’ Mother, I’m sure Hassan didn’t know about the heroin. He’s a good man…he didn’t know, I’m sure”

“Then why was the heroin in your bag, Sara?”

“I don’t know, mother. I don’t know.”

The man looked at the clock. “I’m sorry, Mrs. Harland,” he said. “But that’s ten minutes. It’s time to go.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าคุก คุกเป็นอาคารในเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศร้อนใหญ่ สกปรก ผู้หญิงร้อนมาก และเธอไม่ชอบเสียงรบกวนจากรถยนต์ทั้งหมดในถนน เธอมี Englishwoman และเธอไม่ชอบประเทศร้อนหรือสัญญาณรบกวนจำนวนมาก เธอสูง เก่า ตาสีฟ้าและใบยาวประมาณห้าสิบปี ใบหน้าของเธอเป็นสีแดง และเธอดูเหนื่อย และโกรธเธอเคาะที่ประตูของคุก เป็นเวลานานไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้น หน้าต่างเล็ก ๆ ที่เปิดประตู และคนมองหาเธอ "ใช่หรือไม่ คุณต้อง""ฉันต้องการเห็นลูกสาวของฉัน มันเป็นสิ่งสำคัญมาก. ""ชื่ออะไร""แอนนา Harland""คือที่ชื่อหรือชื่อของลูกสาวของคุณ"มันเป็นชื่อของฉัน ชื่อลูกสาวของฉันคือ ซาราห์ Harland""คุณไม่สามารถไปเยี่ยมเธอวันนี้ กลับมาวันพุธ""หมายเลขมาจากอังกฤษเพื่อดูเธอวันนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญมาก เธอกำลังจะไปศาลวันพรุ่งนี้ โปรดพาฉันไป her...now ""รอสักครู่"ปิดหน้าต่างน้อย แต่ไม่เปิดประตู ผู้หญิงที่รออยู่หน้าประตูเป็นเวลานาน หลายคนในถนนมองดูที่เธอ หนึ่ง หรือสองหนุ่มหัวเราะ แต่เธอไม่ย้าย เธอยืนมีถนนอยู่หน้าประตูคุกร้อน และรอหลังจากเปิดประตูยี่สิบนาที "มากับฉัน กล่าวว่า คน หญิงไป ด้วยเขา มันมืดมากในคุก h และในตอนแรก เธอไม่เห็นด้วย เธอเดินได้นาน หลายร้อยบานที่ผ่านมา แล้ว คนที่เปิดหนึ่งในพวกเขา"ที่นี่ เขากล่าวว่า "คุณสามารถมีสิบนาที"Harland แอนนาเดินเข้าไปในห้อง และคนไปในเธอ เขาปิดประตูหลังเขา ตารางห้องพักและเก้าอี้ 2 ตัวได้ บนเก้าอี้ที่นั่งลูกสาวของเธอ ซาราห์ เธอเป็นผู้หญิงสูง ประมาณเก้าปีตาใหญ่ สีฟ้า"แม่ เธอกล่าว "ฉันเห็นคุณมีความสุขมาก" และเธอตื่น และเริ่มทำงานในห้องกับแม่ของเธอ"ซาราห์ แอนนากล่าวว่า และนำออกจากอ้อมแขนของเธอ แต่คนที่ย้ายอย่างรวดเร็ว และยืนอยู่ระหว่างพวกเขา "ไม่ เขากล่าวแอนนา "ขอโทษ คุณแม่ของเธอได้ คุณสามารถพูดคุย ได้ทั้งหมด กรุณานั่งลงที่โต๊ะ ผมนี่คุณ"แม่และลูกสาวนั่งลงที่โต๊ะ มือของแอนนาที่อยู่ใกล้กับของซาร่าห์บนโต๊ะ เธอมองอย่างระมัดระวังที่ลูกสาวของเธอ การแต่งกายของซาร่าห์และใบหน้าถูกสกปรก "เธอจะเหนื่อย และไม่มีความ สุข, " แอนนาคิดว่าเธอบอกว่า "ซาราห์ เกิดอะไรขึ้น" "เรามีสิบนาทีเพื่อพูดคุยด้วย ไม่อีกแล้ว บอกฉัน กรุณา รวดเร็ว ฉันต้องการช่วยคุณ"ซาราห์ดูแม่ของเธอ "โอ้ แม่มีความสุขค่ะคุณอยู่ที่นี่ อยากคุณจะมา แม่ ฉัน... ฉันไม่ได้ทำมัน มันไม่เป็นความจริง โปรดเชื่อฉัน""แน่นอนผมเชื่อว่าคุณ ซาราห์ แต่บอกฉันเกี่ยวกับมัน เกิดอะไรขึ้น อย่างรวดเร็ว เริ่มต้นที่จุดเริ่มต้น""ใช่ แต่... ฉันไม่รู้ เมื่อมันได้เริ่มต้น ฉันไม่รู้ ฉันไม่เข้าใจมัน""ทำไมคุณตำรวจจับคุณ เมื่อคุณจะนำคุณเข้าคุกนี้""สัปดาห์สุดท้าย ฉันคิดว่า ใช่ สัปดาห์ ที่สนามบิน เมื่อเรามาถึง... ตำรวจหยุดเรา และมองดูในกระเป๋าของเรา แล้ว..."ซาราห์มองลงที่โต๊ะ "เธอจะร้องไห้ แอนนาคิดว่า "เธอมีความสุขมาก""พวกเขา...........they กล่าวว่า มียาเสพติดในกระเป๋า พวกเขาเอาฉันเข้าห้อง แล้วบอกให้ถอดชุดของฉัน พวกเขามองเพิ่มเติมยาเสพติด แต่พวกเขาพบว่าไม่มีอะไร แล้ว... แล้วพวกเขามาถึงฉันที่นี่ ""อืมม ที่มียาเสพติด แล้ว ที่พวกเขาหาเจอพวกเขา""โอ้ พวกเขาไม่ได้บอกคุณ" ซาราห์หยุดร้องไห้ เธอมองขึ้น และมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ แต่ก็ไม่ได้ยิ้มมีความสุข "ยาเสพติดได้ในหลอดยาสีฟัน หลอดยาสีฟันที่มียาเสพติดใน it...heroin...ยาสีฟันไม่""และคุณไม่ทราบ""ไม่มี แม่ แน่นอนไม่ อะไรความสะอาดฟัน ด้วยเฮโรอีน"แอนนา Harland ยิ้ม มันเป็นเรื่องยากที่จะยิ้มเพราะเธอกลัว แต่เธอยิ้ม เพราะเธอต้องการช่วยลูกสาวของเธอ"ผมรู้คุณไม่ทำความสะอาดฟัน ด้วยเฮโรอีน คุณมีฟันดี ซาราห์ แต่...สิ่งที่เกี่ยวกับ Stephen เขารู้ถึงเฮโรอีน ไม่เขาใส่ไว้ในหลอดยาสีฟัน""สตีเฟน ทำ No...why ถามสตีเฟน แม่? ""ดี ถูกเขาคุก เกินไป คุณบอกว่า 'เรา' และ 'กระเป๋าของเรา' คุณตำรวจจับกุมตัวเขาเกินไป""โอ้...ไม่, " ใบหน้าของซาร่าห์แล้วเศร้า "หมายเลข I ไม่ มีสตีเฟน แม่ คุณ เห็น สตีเฟนและ I...well เราไม่ใช่เพื่อนตอนนี้ เหลือเขาประมาณสองเดือนที่แล้ว...แล้ว ผมได้พบกับฮัสซัน""Hassan""ใช่ ผมกับฮัสซันที่สนามบิน สตีเฟนมากบนเครื่องบิน — ผมไม่ทราบเหตุผล — แต่เขาไม่ มีฉัน มันเป็น Hassan — กับฉัน ฮัสซันของฉันตอนนี้ สตีเฟนไม่สำคัญ"แอนนามองไปที่ลูกสาวของเธอ "อืมม และก็ตำรวจจับกุม Hassan เกินไป คือเขาติดคุก"อนิจจา พวกเขาจับกุมเขา แต่ไม่เห็นเขา ผมถามพวกเขา ผมต้องการเห็นเขา แต่พวกเขากล่าวว่า 'เลข' แม่ Hassan ไม่ทราบเกี่ยวกับเฮโรอีนแน่ใจ เขาเป็น man...he ดีไม่ทราบ ฉันแน่นอน""แล้วทำไมเป็นเฮโรอีนในกระเป๋า ซาร่า""ฉันไม่รู้ แม่ ฉันไม่ทราบ"คนมองไปที่นาฬิกา "ฉันขอโทษ นาง Harland, " เขากล่าวว่า "แต่สิบนาที มันเป็นเวลาที่จะไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าคุก คุกเป็นใหญ่อาคารสกปรกในเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศที่ร้อน ผู้หญิงคนนั้นเป็นร้อนมากและเธอไม่ชอบเสียงจากรถยนต์ทั้งหมดที่อยู่ในถนน เธอเป็นคนอังกฤษและเธอไม่ชอบประเทศร้อนหรือเสียงดังมาก เธอเป็นคนที่สูงอายุประมาณห้าสิบปีที่ผ่านมามีตาสีฟ้าและรูปหน้ายาว ใบหน้าของเธอคือสีแดงและเธอดูเหนื่อยและโกรธ.

เธอเคาะประตูคุก เป็นเวลานานไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นหน้าต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการเปิดประตูและผู้ชายคนหนึ่งที่มองออกไปที่เธอ.

"ใช่? คุณต้องการอะไร? "
" ผมต้องการที่จะเห็นลูกสาวของฉันมันเป็นสิ่งสำคัญมาก. "
" ชื่อ? "
" แอนนาฮาร์แลนด์. "
" นั่นคือชื่อหรือชื่อลูกสาวของคุณ? "ของคุณ
" มันเป็นชื่อของฉัน ชื่อของลูกสาวของฉันคือซาร่าห์ฮาร์แลนด์. "
" คุณไม่สามารถเข้าชมเธอในวันนี้ กลับมาในวันพุธ. "
" เลขที่ ฉันมาจากประเทศอังกฤษที่จะเห็นเธอในวันนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญมาก. เธอไปศาลในวันพรุ่งนี้ โปรดพาฉันไปเธอ ... ตอนนี้! "
" รอสักครู่. "

หน้าต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ปิด แต่ประตูไม่ได้เปิด ผู้หญิงที่รออยู่หน้าประตูเป็นเวลานาน ผู้คนจำนวนมากในถนนมองไปที่เธอ หนึ่งหรือสองชายหนุ่มหัวเราะ แต่เธอก็ไม่ได้ย้าย เธอยืนอยู่ที่นั่นในถนนร้อนในด้านหน้าของประตูคุกและรอ.

หลังจากยี่สิบนาทีประตูเปิด "มากับฉัน" ชายกล่าวว่า หญิงนั้นก็ไปอยู่กับเขา มันมืดมากในคุก H และเป็นครั้งแรกที่เธอไม่สามารถมองเห็นได้เป็นอย่างดี เธอเดินเป็นเวลานานที่ผ่านมาหลายร้อยของประตู แล้วคนที่เปิดหนึ่งของพวกเขา.

"ในที่นี่" เขากล่าว "คุณสามารถมีสิบนาที."

แอนนาฮาร์แลนด์เดินเข้าไปในห้องและชายคนนั้นเข้าไปหลังของเธอ เขาปิดประตูหลังเขา มีตารางในห้องพักและเก้าอี้สองเป็น บนเก้าอี้นั่งลูกสาวของเธอซาร่าห์ เธอเป็นสาวสูงประมาณสิบเก้าปีเก่าที่มีขนาดใหญ่ตาสีฟ้า.

"แม่" เธอกล่าว "ฉันมีความสุขมากที่จะเห็นคุณ." และเธอลุกขึ้นและเริ่มที่จะทำงานในห้องกับแม่ของเธอ.

"ซาร่าห์" แอนนากล่าวและนำออกจากอ้อมแขนของเธอ แต่คนย้ายได้อย่างรวดเร็วและยืนอยู่ระหว่างพวกเขา.

"ไม่มี" เขากล่าวว่าแอนนา "ฉันขอโทษ. ฉันรู้ว่าคุณแม่ของเธอ คุณสามารถพูดคุย แต่นั่นคือทั้งหมด กรุณานั่งลงที่โต๊ะ ผมที่นี่เพื่อดูคุณ. "

แม่และลูกสาวนั่งลงที่โต๊ะ มือของแอนนาอยู่ใกล้ของซาร่าห์บนโต๊ะ เธอมองอย่างที่ลูกสาวของเธอ การแต่งกายของซาร่าห์และใบหน้าสกปรก "เธอเหนื่อยและไม่มีความสุข" แอนนาคิดว่า.

"ซาร่าห์ว่าเกิดอะไรขึ้น?" เธอกล่าว "เรามีสิบนาทีที่จะพูดคุย ไม่มีรายละเอียดเพิ่มเติม บอกฉันโปรดได้อย่างรวดเร็ว ผมต้องการที่จะช่วยให้คุณ. "

ซาร่าห์มองไปที่แม่ของเธอ "แม่โอ้ฉันมีความสุขคุณอยู่ที่นี่ ผมอยากให้คุณมา แม่ของฉัน ... ฉันไม่ได้ทำมัน มันไม่เป็นความจริง โปรดเชื่อฉัน. "

" แน่นอนผมเชื่อว่าคุณซาร่าห์ แต่บอกฉันเกี่ยวกับมัน เกิดอะไรขึ้น? อย่างรวดเร็ว. เริ่มต้นที่จุดเริ่มต้น. "

" ใช่ แต่ ... ผมไม่ทราบว่า ... เมื่อไหร่ที่มันเริ่มต้น? ผมไม่ทราบว่า ... ฉันไม่เข้าใจมัน. "

" ทำไมตำรวจจับกุมคุณ? เมื่อไหร่ที่พวกเขาจะนำคุณไปยังเรือนจำนี้หรือไม่? "

" สัปดาห์ที่ผ่านมาผมคิดว่า ใช่สัปดาห์ที่ผ่านมา ที่สนามบินเมื่อเรามาถึง ... ตำรวจหยุดเราและมองในกระเป๋าของเรา จากนั้น ... "

ซาร่าห์มองลงไปที่โต๊ะ "เธอร้องไห้" แอนนาคิดว่า "เธอไม่มีความสุขมาก."

"พวกเขา ... พวกเขากล่าวว่ามียาเสพติดในกระเป๋าของฉัน แล้วพวกเขาก็พาผมเข้าไปในห้องและบอกผมที่จะใช้การแต่งกายของฉันออก พวกเขามองหายาเสพติดมากขึ้น แต่พวกเขาก็พบว่าไม่มีอะไร แล้ว ... แล้วพวกเขานำผมมาที่นี่. "

" ผมเห็น ที่มียาเสพติดแล้ว? ที่พวกเขาไม่พบพวกเขา? "

" โอ้ พวกเขาไม่ได้บอกคุณ? "ซาร่าห์หยุดร้องไห้ เธอเงยหน้าขึ้นและมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ แต่มันไม่เป็นรอยยิ้มที่มีความสุข "ยาเสพติดอยู่ในหลอดยาสีฟัน หลอดยาสีฟันกับยาเสพติดอยู่ในนั้น ... เฮโรอีน ... ไม่ยาสีฟัน. "

" และคุณไม่ได้รู้เกี่ยวกับมัน? "

" ไม่มีแม่ไม่แน่นอน คุณคิดว่าฉันทำความสะอาดฟันของฉันกับเฮโรอีน? "

แอนนาฮาร์แลนด์ยิ้ม มันเป็นเรื่องยากที่จะยิ้มเพราะเธอกลัว แต่เธอก็ยิ้มเพราะเธออยากจะช่วยลูกสาวของเธอ.

"ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ทำความสะอาดฟันของคุณกับเฮโรอีน คุณมีฟันที่ดีมากซาร่าห์ แต่ ... สิ่งที่เกี่ยวกับสตีเฟ่น? เขาไม่ทราบเกี่ยวกับยาเสพติดหรือไม่ เขาไม่ใส่ไว้ในหลอดยาสีฟันได้หรือไม่ "

" สตีเฟ่น? ไม่มี ... ทำไมคุณถามเกี่ยวกับสตีเฟ่นแม่? "

" ดีคือเขาอยู่ในคุกด้วยหรือไม่ คุณบอกว่า 'เรา' และ 'ถุงของเรา. ตำรวจไม่จับกุมเขามากเกินไป? "

" โอ้ ... ไม่มี "ใบหน้าของซาร่าห์ก็มีความสุข "เลขที่ ผมไม่ได้อยู่กับสตีเฟ่นแม่ คุณจะเห็นสตีเฟ่นและฉัน ... ดีเราไม่ได้เพื่อนกันแล้ว ฉันทิ้งเขาไปประมาณสองเดือนที่ผ่านมา ... แล้วผมได้พบกับฮัสซัน. "

" ฮัสซัน? "

" ใช่ ผมก็อยู่กับฮัสซันที่สนามบิน สตีเฟ่นอยู่บนเครื่องบินมากเกินไปผมไม่ทราบว่าทำไม แต่เขาไม่ได้อยู่กับผม มันฮัสซันที่เขาอยู่กับฉัน ฮัสซันสำคัญกับผมตอนนี้ไม่ได้สตีเฟ่น. "

แอนนามองที่ลูกสาวของเธอ "ฉันเห็น. และไม่ตำรวจจับกุมฮัสซันเกินไป? เขาอยู่ในคุก? "

" ใช่เขาเป็น พวกเขาถูกจับ แต่ฉันไม่สามารถมองเห็นเขา ผมขอให้พวกเขา ผมอยากที่จะเห็นเขา แต่พวกเขาบอกว่าไม่มี. แม่ฉันแน่ใจว่าฮัสซันไม่ทราบเกี่ยวกับยาเสพติด เขาเป็นคนดี ... เขาไม่ได้รู้ว่าผมว่า "

" แล้วทำไมเป็นเฮโรอีนในกระเป๋าของคุณซาร่าอย่างไร? "

" ผมไม่ทราบว่าแม่ ผมไม่ทราบว่า. "

ชายคนนั้นมองไปที่นาฬิกา "ฉันขอโทษนางฮาร์แลนด์" เขากล่าว " แต่นั่นเป็นสิบนาที มันถึงเวลาที่จะไป. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้หญิงที่ยืนหน้าคุก คุกเป็นขนาดใหญ่ , อาคารสกปรกในเมืองที่ใหญ่ที่สุดของเมืองร้อน ผู้หญิงที่ร้อนแรงมาก และ เธอไม่ชอบเสียงรบกวนจากรถยนต์ทั้งหมดในถนน เธอและเธอคือสตรีชาวอังกฤษ และ เธอไม่เหมือนประเทศแถบร้อน หรือเสียงดัง เธอเป็นคนตัวสูง ประมาณ 50 ปี มีตาสีฟ้าและใบหน้ายาว ใบหน้าของเธอเป็นสีแดง เธอดูเหนื่อยและโกรธเธอเคาะประตูของคุก มานาน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วหน้าต่างเล็กๆ ที่เปิดประตู และคนที่มองไปที่เธอ" ครับ ? ? ? ? ? ? คุณต้องการอะไร ? "" ผมต้องการเห็นลูกสาวของฉัน , มันสำคัญมาก "" ชื่อ "" แอนนา ฮาร์แลนด์ ”" นั่นคือชื่อของคุณหรือชื่อลูกสาวของคุณ ? "" มันเป็นชื่อของฉัน ลูกผมชื่อ ซาร่า ฮาร์แลนด์ ”" คุณไม่สามารถไปเยี่ยมเธอวันนี้ กลับมาในวันพุธ "" เปล่า ฉันมาจากอังกฤษเพื่อเจอเธอวันนี้ มันสำคัญมาก เธอกำลังไปที่ศาลพรุ่งนี้ ได้โปรดพาฉันไปกับเธอ . . . ตอนนี้ ! "" เดี๋ยวก่อน "หน้าต่างเล็ก ๆปิดอยู่ แต่ประตูไม่เปิด ผู้หญิงที่รออยู่หน้าประตูเป็นเวลานาน ผู้คนมากมายบนถนน มองเธอ หนึ่งหรือสองหนุ่มหัวเราะ แต่เธอไม่ขยับตัว เธอยืนอยู่ตรงนั้น ในถนนที่ร้อนอยู่หน้าประตูคุก แล้วก็รอหลังจากยี่สิบนาที ประตูเปิด " มากับฉัน " ชายกล่าว ผู้หญิงที่เดินกับเขา มันมืดมากใน H คุก , และที่แรกที่เธอไม่อาจเห็นได้เป็นอย่างดี เธอเดินมานาน ที่ผ่านมาหลายประตู แล้วคนที่เปิดหนึ่งของพวกเขา" ที่นี่ " เขากล่าว " คุณสามารถมีเวลา 10 นาทีแอนนา ฮาร์แลนด์ เดินเข้าไปในห้องและเขาไปตามเธอ เขาปิดประตูหลังเขา มีโต๊ะในห้อง และสองเก้าอี้ หนึ่งของเก้าอี้นั่ง ลูกสาวของเธอ ซาร่า เธอเป็นผู้หญิงที่ตัวสูงประมาณ 19 ปี กับดวงตาสีฟ้าใหญ่" แม่ " เธอกล่าว " ผมมีความสุขมากที่ได้พบคุณ " เธอลุกขึ้นและเริ่มวิ่งไปทั่วห้อง แม่ของเธอ" ซาร่า " แอนนากล่าว และเอาแขน แต่ผู้ชายที่ย้ายได้อย่างรวดเร็วและยืนอยู่ระหว่างพวกเขา" ไม่ " เขากล่าวกับแอนนา " ฉันขอโทษ ผมรู้ว่าคุณเป็นแม่ของเธอ คุณสามารถพูดได้ แต่ก็แค่นั้น กรุณานั่งลงที่โต๊ะ ฉันมาที่นี่เพื่อดูคุณ”แม่และลูกสาวนั่งลงที่โต๊ะอาหาร แอนนาใกล้ซาร่าอยู่บนโต๊ะ เธอมองอย่างลูกสาวของเธอ ซาร่าแต่งตัวและหน้าสกปรก " เธอเหนื่อยและไม่มีความสุข " แอนนาคิด" ซาร่า เกิดอะไรขึ้น ? " เธอกล่าว " เรามีเวลาสิบนาทีที่จะพูดคุย ไม่มีเพิ่มเติม โปรดบอกข้า เร็วเข้า ฉันต้องการที่จะช่วยให้คุณ .ซาร่ามองแม่ของเธอ " โอ้ แม่เจ้า ผมดีใจที่คุณอยู่ที่นี่ ฉันต้องการให้คุณมา ท่านแม่ ข้า . . . ข้าไม่ได้ทำ นั่นไม่ใช่เรื่องจริง เชื่อผมเถอะครับ "" แน่นอน ฉันเชื่อคุณ ซาร่า แต่บอกฉันเกี่ยวกับมัน เกิดอะไรขึ้น ? ได้อย่างรวดเร็ว เริ่มต้นที่จุดเริ่มต้น ." ใช่ แต่ . . . ไม่รู้สิ . . . . . . . มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ฉันไม่รู้ . . . ฉันก็ไม่เข้าใจ "" ทำไมตำรวจจับคุณ ? เมื่อไหร่จะเอาคุณเข้าคุกเหรอ "" เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมคิด ครับ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่สนามบิน เมื่อเรามาถึง . . . . . . . ตำรวจหยุดเรา และมองในถุงของเรา " แล้ว . . . . . . .ซาร่ามองลงไปที่โต๊ะ " เธอร้องไห้ " แอนนาคิด " เธอจะไม่มีความสุข "" พวกเขา . . . พวกเขาบอกว่ามียาในกระเป๋าของฉัน เขาพาฉันเข้าไปในห้อง และบอกให้ฉันเอาชุดของฉันออก พวกเขามองหายามากขึ้น แต่พวกเขาพบว่าไม่มีอะไร จากนั้น . . . จากนั้นก็พาฉันมาที่นี่ "" ผมเห็น ที่ได้ยาแล้ว พวกเธอไปเจอพวกเขาเหรอ "" โอ้ พวกเขาไม่ได้บอกคุณเหรอ ? " ซาร่าห์ หยุด ร้องไห้ เธอเงยหน้าขึ้น และมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ แต่มันไม่ได้ยิ้มอย่างมีความสุข " ยาเสพติดอยู่ในยาสีฟัน ยาสีฟันหลอดยาไว้ . . . . . . . . . . . . . . . ไม่ใช่ยาสีฟัน ." และคุณไม่ได้รู้เกี่ยวกับมัน "" ไม่ แม่ ไม่ คุณคิดว่าผมทำความสะอาดฟันของฉันกับเฮโรอีน "แอนนา ฮาร์แลนด์ ยิ้ม มันก็ยากที่จะยิ้มเพราะนางกลัว แต่เธอยิ้ม เพราะต้องการให้ลูกสาวของเธอ" ฉันรู้ว่าคุณไม่ทำความสะอาดฟันของคุณกับเฮโรอีน คุณมีฟันที่ดีมากซาร่า แต่ . . . . . . . แล้วสตีเฟ่น เขารู้เกี่ยวกับเฮโรอีน เขาใส่ไว้ในหลอดยาสีฟัน ? "" สตีเฟ่น ไม่ . . ทำไมคุณถึงถามเรื่องสตีเฟ่น , แม่ ? "" อืม เขาอยู่ในคุกด้วย คุณบอกว่า " เรา " และ " กระเป๋า " แล้วตำรวจจับเขาด้วย ? "" โอ้ . . . . . . . ไม่ " หน้าของซาร่า ไม่มีความสุข " ไม่ ฉันไม่ได้กับสตีเฟ่น แม่ คุณเห็น สตีเฟ่น และฉัน . . . เอ่อ เราไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว ฉันทิ้งเขามาประมาณ 2 เดือนแล้ว . . . . . . . แล้วฉันก็พบกับ ฮัสซาน”" ฮัสซัน "" ครับ ผมกับ ฮัสซัน ที่สนามบิน สตีเฟน อยู่บนเครื่องบิน too-i ไม่รู้ว่าทำไม แต่เขาไม่ได้มาด้วย มันคือ ฮัสซัน เขาอยู่กับฉัน ฮัสซัน มันสำคัญสำหรับฉันตอนนี้ ไม่น่า . . . "แอนนามองลูกสาวของเธอ " ผมเห็น แล้วตำรวจจับ ฮัสซานด้วย เขาอยู่ในคุก "" ใช่เขาเป็น พวกเขาจับเขา แต่ฉันไม่เห็นเขา ฉันถามพวกเขา ผมต้องการพบเขา แต่เขาบอกว่า " แม่ ไม่ ฉันแน่ใจว่า ฮัสซัน ใช่ "