The Italian film industry was born

The Italian film industry was born between 1903 and 1908 with three companies: the Roman Società Italiana Cines, the Ambrosio Film and the Itala Film in Turin. Other companies soon followed in Milan and in Naples.

The early Italian film industry became internationally known for its historical spectacles. But during the World War I, Italy like other European governments, diverted raw material from their film industries to military needs.

Few major motion pictures were produced during the 1920s and 1930s, but a renaissance of Italian filmmaking developed in the 1940s. At that time, a new generation of directors emerged. They included Vittorio De Sica, Roberto Rossellini, and Luchino Visconti.[20] The impact of the war led several of these directors to make movies that focused on society and its problems. This impulse resulted in the emergence of the first important postwar European film movement, Neorealism. Neorealist directors were concerned primarily with portraying the daily life of ordinary people. They mainly filmed on location rather than on a studio set, and they used mostly nonprofessional actors. These qualities gave Neorealist films a gritty, almost documentary look.[20]

During the 1950s and 1960s, earthy comedies gained international success, due partly to the popularity of Italian movie stars Gina Lollobrigida, Sophia Loren, and Marcello Mastroianni. In the same years, Sergio Leone helped create a new film genre, ironically nicknamed the "Spaghetti Western", because they were made by Italian directors, either in Italy, Spain, or even in the famous Monument Valley Studios in the United States.

At the same time, a new group of directors won praise. The most significant were Michelangelo Antonioni and Federico Fellini. Vittorio De Sica, Roberto Rossellini, and Luchino Visconti also continued to film major works. During the late 20th century, the leading Italian directors included Roberto Benigni, Marco Bellocchio, Bernardo Bertolucci, and the brothers Paolo and Vittorio Taviani.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุตสาหกรรมภาพยนตร์อิตาลีเกิดระหว่าง 1903 และ 1908 กับบริษัทสาม: อิตาเลีย Cines โรมันของ Società, Ambrosio ฟิล์ม และ ฟิล์ม Itala ในตูริน บริษัทอื่น ๆ ตามมาเร็ว ๆ นี้ ในมิลาน และเนเปิลส์อุตสาหกรรมภาพยนตร์อิตาเลียนต้นกลายเป็นรู้จักสำหรับแว่นตาของประวัติศาสตร์ แต่ในระหว่างสงครามโลก อิตาลีเช่นรัฐบาลยุโรปอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงวัตถุดิบจากอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของพวกเขากับความต้องการทางทหารไม่กี่ภาพเคลื่อนไหวที่สำคัญผลิตในช่วงปี 1920 และ 1930s แต่เรอเนซองส์ของอิตาลีเกิดพัฒนาในทศวรรษ 1940 โดย ครั้งที่ รุ่นใหม่ของกรรมการชุมนุม พวกเขารวม Sica เดริโอ Roberto Rossellini และ Luchino วิสคอนติ [20] ผลกระทบของสงครามนำหลายกรรมการเหล่านี้จะทำให้ภาพยนตร์ที่มุ่งเน้นสังคมและปัญหาของ กระแสนี้ทำให้เกิดขบวนการสำคัญภาพยนตร์ยุโรปพ้นแรก Neorealism Neorealist กรรมการเกี่ยวข้องเป็นหลักกับชีวิตประจำวันของคนธรรมดาขัด พวกเขาส่วนใหญ่มาถ่ายทำเรื่องสถาน มากกว่าชุดสตูดิโอ และพวกเขาใช้ส่วนใหญ่กล่าวแสดง คุณภาพเหล่านี้ให้ดูถึง เกือบสารคดีภาพยนตร์ Neorealist [20]During the 1950s and 1960s, earthy comedies gained international success, due partly to the popularity of Italian movie stars Gina Lollobrigida, Sophia Loren, and Marcello Mastroianni. In the same years, Sergio Leone helped create a new film genre, ironically nicknamed the "Spaghetti Western", because they were made by Italian directors, either in Italy, Spain, or even in the famous Monument Valley Studios in the United States.At the same time, a new group of directors won praise. The most significant were Michelangelo Antonioni and Federico Fellini. Vittorio De Sica, Roberto Rossellini, and Luchino Visconti also continued to film major works. During the late 20th century, the leading Italian directors included Roberto Benigni, Marco Bellocchio, Bernardo Bertolucci, and the brothers Paolo and Vittorio Taviani.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุตสาหกรรมภาพยนตร์อิตาเลียนเกิดระหว่าง 1903 และ 1908 กับสาม บริษัท : โรมันSocietà Italiana Cines, ภาพยนตร์ Ambrosio และภาพยนตร์ Itala ใน Turin บริษัท อื่น ๆ ที่ตามมาเร็ว ๆ นี้ในมิลานและเนเปิลส์. อุตสาหกรรมภาพยนตร์อิตาเลียนต้นกลายเป็นที่รู้จักในระดับสากลสำหรับแว่นประวัติศาสตร์ แต่ในช่วงสงครามโลกครั้งที่อิตาลีเหมือนรัฐบาลในยุโรปอื่น ๆ เบี่ยงเบนวัตถุดิบจากอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของพวกเขาเพื่อตอบสนองความต้องการทางทหาร. ไม่กี่ภาพเคลื่อนไหวที่สำคัญมีการผลิตในช่วงปี ค.ศ. 1920 และ 1930 แต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของการสร้างภาพยนตร์อิตาเลียนพัฒนาในปี 1940 ในขณะที่คนรุ่นใหม่ของกรรมการโผล่ออกมา พวกเขารวม Vittorio De สิก้า, โรแบร์โต Rossellini และ Luchino Visconti. [20] ผลกระทบของสงครามนำหลายกรรมการเหล่านี้เพื่อให้ภาพยนตร์ที่เน้นสังคมและปัญหา แรงกระตุ้นนี้ส่งผลให้การเกิดขึ้นของแรกที่สำคัญหลังการเคลื่อนไหวของภาพยนตร์ยุโรป neorealism กรรมการ neorealist มีความกังวลเกี่ยวเนื่องกับจิตรชีวิตประจำวันของคนธรรมดา พวกเขาส่วนใหญ่ถ่ายทำในสถานที่มากกว่าในชุดสตูดิโอและพวกเขาใช้นักแสดงมือสมัครเล่นส่วนใหญ่ คุณสมบัติเหล่านี้ทำให้ภาพยนตร์ neorealist ผมหงอกดูสารคดีเกือบ. [20] ในช่วงปี 1950 และ 1960, คอเมดี้ดินได้รับความสำเร็จในต่างประเทศบางส่วนเนื่องจากความนิยมของดาราหนังอิตาลี Gina Lollobrigida ที่โซเฟียลอเรและ Marcello Mastroianni ในปีเดียวกันเซอร์จิโอลีช่วยสร้างรูปแบบภาพยนตร์เรื่องใหม่กระทบกระเทียบชื่อเล่นที่ "สปาเก็ตเวสเทิร์" เพราะพวกเขาทำโดยกรรมการอิตาลีทั้งในอิตาลี, สเปนหรือแม้กระทั่งที่มีชื่อเสียงในสตูดิโอ Monument Valley ในประเทศสหรัฐอเมริกา. ที่ ขณะเดียวกันกลุ่มใหม่ของกรรมการได้รับรางวัลสรรเสริญ ที่สำคัญที่สุดก็ Michelangelo Antonioni และ Federico Fellini Vittorio De สิก้า, โรแบร์โต Rossellini และ Luchino Visconti ยังคงถ่ายทำผลงานที่สำคัญ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 ที่นำกรรมการอิตาลีรวม Roberto Benigni มาร์โก Bellocchio, เบอร์นาร์โด Bertolucci และพี่น้องเปาโลและ Vittorio Taviani

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุดสัปดาห์นี้ฉันที่บ้านสุดสัปดาห์นี้ฉันที่บ้านสุดสัปดาห์นี้ฉันที่บ้านสุดสัปดาห์นี้ฉันที่บ้านสุดสัปดาห์นี้ฉันที่บ้านสุดสัปดาห์นี้ฉันที่บ้าน