Every high school kid has an idea f

Every high school kid has an idea for a dream career that probably won’t come true. My friends wanted to be singers or dancers or actors or film directors (I went to a performing arts school, obviously), but my dream was a bit odd. I wanted to move to Japan and live in a little hut and learn how to make swords. Surprisingly, sword-making isn’t easy to learn in small-town Canada, so I made up for it by taking Japanese language courses, reading Japanese history books, and studying Japanese martial arts (stop laughing, I was surprisingly good). At any rate, life happened and my obsession with all things Japan never bore fruit. Of course, I did end up moving to Asia, although for whatever reason I only made it as far as Thailand. But despite this, I’ve always remained interested in Japan, and finally – finally! – I got to go. M’Lady and I booked our tickets, planned an itinerary, and in late December, headed off. Here’s a few observations I made on visiting Japan, and how it compares to Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กมัธยมทุกมีความคิดสำหรับอาชีพความฝันที่อาจจะไม่เป็นจริง เพื่อนของฉันอยากจะเป็นนักร้อง หรือนักเต้น หรือนักแสดง หรือกรรมการภาพยนตร์ (ผมไปโรงเรียนศิลปะการแสดง แน่นอน), แต่ความฝันของฉันเป็นบิตคี่ อยากจะย้ายไปประเทศญี่ปุ่น และอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็ก ๆ และเรียนรู้วิธีการทำดาบ น่าแปลกที่ ทำดาบไม่ง่ายที่จะเรียนรู้ในแคนาดาเมืองเล็ก ๆ ดังนั้นฉันจะทำให้การเรียนภาษาญี่ปุ่น อ่านหนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น และศึกษาศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่น (หยุดหัวเราะ ผมสะดวก) ทั้งนั้น เกิดชีวิต และครอบงำจิตใจของฉันทั้งหมดสิ่งที่ญี่ปุ่นไม่เคยเจาะผลไม้ แน่นอน ฉันไม่จบย้ายไปเอเชีย แม้สำหรับเหตุผลใดฉันเพียงทำเท่าที่ประเทศไทย แต่แม้นี้ ฉันได้มักจะยังคงอยู่ในประเทศญี่ปุ่น และสุด ท้าย – ในที่สุด -ผมได้ไป M'Lady และจองตั๋วของเรา วางแผนการเดินทาง และในปลายเดือนธันวาคม หัวปิด นี่คือข้อสังเกตกี่ทำท่องเที่ยวประเทศญี่ปุ่น และวิธีการเปรียบเทียบกับประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กทุกคนในโรงเรียนมัธยมที่มีความคิดสำหรับการประกอบอาชีพในฝันที่อาจจะไม่ได้มาที่แท้จริง เพื่อนของฉันอยากจะเป็นนักร้องหรือนักเต้นหรือนักแสดงหรือผู้กำกับภาพยนตร์ (ฉันไปโรงเรียนศิลปะการแสดงอย่างเห็นได้ชัด) แต่ความฝันของฉันเป็นบิตแปลก ผมอยากที่จะย้ายไปยังประเทศญี่ปุ่นและอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ และเรียนรู้วิธีที่จะทำให้ดาบ น่าแปลกที่ดาบทำไม่ง่ายที่จะได้เรียนรู้ในเมืองเล็กแคนาดาดังนั้นฉันทำขึ้นสำหรับมันโดยการเปิดสอนหลักสูตรภาษาญี่ปุ่นอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นและการเรียนศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น (หยุดหัวเราะผมก็แปลกใจที่ดี) ในอัตราใด ๆ ที่เกิดขึ้นและชีวิตฉันหลงใหลกับทุกสิ่งที่ญี่ปุ่นไม่เคยเจาะผลไม้ แน่นอนผมก็จบลงด้วยการย้ายไปยังเอเชียแม้จะด้วยเหตุผลใดก็ตามที่ผมทำเพียง แต่เท่าที่ประเทศไทย แต่อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ฉันยังคงอยู่เสมอสนใจในประเทศญี่ปุ่นและในที่สุด - ในที่สุด! - ฉันได้ไป. M'Lady และผมจองตั๋วของเราวางแผนการเดินทางและในช่วงปลายเดือนธันวาคมมุ่งหน้าไป ที่นี่ไม่กี่ข้อสังเกตที่ผมทำไปเยือนญี่ปุ่นและวิธีการเปรียบเทียบกับประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกโรงเรียนเด็กมีความคิดสำหรับอาชีพในฝันที่อาจจะไม่เป็นจริง เพื่อนของฉันอยากจะเป็นนักร้องหรือนักเต้น หรือนักแสดงหรือผู้กำกับ ( ฉันไปโรงเรียนดนตรีและศิลปะอย่างเห็นได้ชัด ) แต่ความฝันของฉันเป็นบิตแปลก ฉันต้องการย้ายไปยังประเทศญี่ปุ่น และอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็ก ๆน้อย ๆและเรียนรู้วิธีการทำดาบ น่าแปลกที่ดาบทำให้ไม่ง่ายที่จะเรียนรู้ในแคนาดา เมืองเล็ก ๆ ดังนั้นผมจึงทำมันขึ้นมา โดยนำคอร์สเรียนภาษาญี่ปุ่น การอ่านหนังสือ ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น และเรียนศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่น ( หยุดหัวเราะ ฉันก็แปลกดี ) ในอัตราใดเกิดขึ้นกับชีวิต และหลงใหลกับสิ่งที่ญี่ปุ่นเคยแบกผลไม้ แน่นอน ฉันสิ้นสุดขึ้นการย้ายไปยังเอเชีย แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ผมจะทำให้มันเท่าที่ไทย แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็ยังคงสนใจในญี่ปุ่น และสุดท้าย –ในที่สุด - ฉันต้องไปแล้ว ท่านหญิงและผมจอง ตั๋ว วางแผนเส้นทาง และในช่วงปลายเดือนธันวาคม มุ่งหน้าออก นี่เป็นเพียงไม่กี่ตัวอย่างผมได้เที่ยวญี่ปุ่น และวิธีการเปรียบเทียบกับประเทศไทย