It has been generally conceived tha

It has been generally conceived that quantification of metal bioavailability from
contaminated sediment is a difficult task due to the complex metal geochemistry in
sediment, animal physiology and ecology. One important physiological parameter
quantifying metal bioavailability from ingested food particles is the metal assimilation
efficiency (AE), but this parameter remains largely unquantified for most sedimentingesting
invertebrates (Gagnon and Fisher, 1997; Wang et al., 1998, 1999; Griscom et
al., 2000; Arifin and Bendell-Young, 2000). Metal AEs from ingested sediment tended to
be lower than those from ingested phytoplankton in the clam Macoma balthica and the
mussel Mytilus edulis (Gagnon and Fisher, 1997; Wang et al., 1997; Lee and Luoma,
1998). Cr was however absorbed by the clams at a much higher efficiency when it was
associated with bacteria rather than phytoplankton (Decho and Luoma, 1991). Schlekat
et al. (1999) demonstrated that Cd AE in the amphipod Leptocheirus plumulosus
decreased with increasing Cd concentration in bacterial exopolymers in the sediment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วรู้สึกว่านับดูดซึมโลหะจากทั่วไปตะกอนที่ปนเปื้อนเป็นงานยากเนื่องจาก geochemistry โลหะซับซ้อนในตะกอน สัตว์สรีรวิทยา และนิเวศวิทยา หนึ่งพารามิเตอร์สรีรวิทยาที่สำคัญquantifying ดูดซึมโลหะจากอนุภาคอาหารติดเครื่องแล้วจะผสมโลหะประสิทธิภาพ (AE), แต่พารามิเตอร์นี้ยังคงเป็น unquantified สำหรับ sedimentingesting ส่วนใหญ่invertebrates (Gagnon และ Fisher, 1997 วังและ al., 1998, 1999 Griscom ร้อยเอ็ดal., 2000 Arifin ก Bendell-หนุ่ม 2000) AEs โลหะจากตะกอนที่มีแนวโน้มที่จะติดเครื่องแล้วต่ำกว่าจาก phytoplankton ติดเครื่องแล้วใน balthica Macoma หอยและหอยแมลงภู่ Mytilus edulis (Gagnon และ Fisher, 1997 วังและ al., 1997 ลีและ Luomaปี 1998) . Cr ถูกอย่างไรก็ตามการดูดซึม โดยหอยที่มีประสิทธิภาพสูงมากเมื่อเกี่ยวข้องกับแบคทีเรียมากกว่า phytoplankton (Decho และ Luoma, 1991) Schlekatal. ร้อยเอ็ด (1999) แสดงให้เห็นว่า AE ที่ซีดีใน amphipod Leptocheirus plumulosusลดลง ด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของซีดีใน exopolymers แบคทีเรียในตะกอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะได้รับโดยทั่วไปรู้สึกว่า ปริมาณการปนเปื้อนของโลหะจาก
ตะกอน เป็นงานที่ยากเนื่องจากการทางธรณีเคมีของโลหะที่ซับซ้อนใน
ตะกอน สรีรวิทยาและนิเวศวิทยาของสัตว์ หนึ่งที่สำคัญ ด้านการโลหะจากค่าพารามิเตอร์
กำลังกินอนุภาคเป็นพยางค์
โลหะประสิทธิภาพ ( เอ )แต่ตัวนี้ส่วนใหญ่ยังคง unquantified ส่วนใหญ่ sedimentingesting
สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ( เรอะ และฟิชเชอร์ , 1997 ; Wang et al . , 1998 , 1999 ; กริสเคิ่มร้อยเอ็ด
al . , 2000 ; arifin และ bendell ยอง , 2000 ) โลหะ AES จากกินตะกอนมีแนวโน้มจะลดลงจาก
กินแพลงก์ตอนพืชในหอยและ macoma balthica
หอย mytilus ชินี ( เรอะ และฟิชเชอร์ , 1997 ; Wang et al . , 1997 ;ลี และ luoma
, 1998 ) โครเมียมเป็นอย่างไรก็ตามดูดซึมโดยหอยที่มีประสิทธิภาพสูงมากเมื่อมันถูก
เกี่ยวข้องกับแบคทีเรียมากกว่าแพลงก์ตอนพืช ( เดโช และ luoma , 1991 ) schlekat
et al . ( 2542 ) พบว่า ซีดีเอในแอฟิพอด leptocheirus plumulosus
ลดลงเมื่อเพิ่มความเข้มข้นของแคดเมียมใน exopolymers แบคทีเรียในดินตะกอน