There is doubtless much justificati

There is doubtless much justification in such a sceptical attitude towards theory, and it has to be taken into account in preparing training courses. If the clients are not interested, they will not learn anything. And they are often justifiably sceptical after past promises and disappointments. Teachers are under constant pressure from new ideas and information, not only from linguistics, but also from psychology, sociology and other disciplines, and under constant pressure to respond to what often turn out to be short-lived fashions.
- However, the view that teacher-training must have the practical short- term goal of making them better teachers in the classroom tomorrow may be short-sighted and dangerous. It is short-sighted since there are other, longer-term, and possibly more interesting and ambitious goals. And it is dangerous since it implies that teachers have no need for, or are incapable of continuing their own general education or engaging in their own scholarly study about their subject or about their own professional behaviour. Teachers are scholars. However, some recent educational thinking has retreated into well meaning but ultimately sentimental concern with child- ren, sometimes disguised as a practical stance against abstract theorising. This has sometimes led to teacher training courses which flirt with the peripheral aspects of academic disciplines. It must be admitted, for ex- ample, that some courses focus almost exclusively on psycholinguistic and sociolinguistic aspects of language, but avoid any detailed analysis of language itself. Carter {1980, p. 228) has likened this to the absurdity of a mathematics course which avoids doing too much mathematics. However, it has to be demonstrated that training can provide interesting intellectual challenges, of inherent interest to teachers as educated people. Also it must be admitted that a real problem with teaching linguistics is that it requires a very considerable initial investment by students before they begin to see the general value of what they are doing, and can use their understanding to prepare their own teaching materials. Studying linguistics is like going on a blind date.
- A danger of an overly practical, short-term view is that without prirtciples teachers are condemned to follow techniques superficially, without being able to adapt them for their own particular circumstances. They may take particular examples as orthodoxy, mistaking them for unchangeable prescriptions, and be unable to invent new examples. Finally, of course, an insistence on a practical approach may conceal a basic misunderstanding, if it is taken to imply that teaching can be theory-free. All teaching takes place on the basis of some theory (whether Piagetian, audio-lingual, or whatever, or simply classroom folklore), and this should be made explicit. As I have begun to indicate, discourse analysis can itself begin to analyse the assumptions underlying classroom dialogue and written texts.
- There are further problems related to how abstract and analytic teaching about language and linguistics should be. It is plausible that a functional view of language in use will be of more direct relevance to teaching practice than a purely abstract view of language as system and structure. A view of language in use also starts from everyone's everyday experience of language. However, it is difficult to introduce samples of real language in use, without immediatley decontextualizing and trivializing them. It has often been pointed out that the search for authenticity in language teaching materials is an illusory one. If an authentic text (that is, a text originally written for some real purpose, without the linguist's intervention and not specially prepared as teaching material) is taken out of its context, and used for something else (teaching), it is thereby made inauthentic. However, this is simply to note that all teaching implies some contrivance, which may be more or less extreme.
- A more basic problem may be that, even if it is accepted that a functional orientation is of more interest to teachers, this functional view may appear hopelessly vague if there is no formal analytic model to support it. If one starts with functions, one often never gets (back) to forms. To argue in a Hallidayan fashion, for example, that language is as it is formally, because of the functions it serves, assumes a sophisticated prior understanding of forms: of concepts such as rank-scale, and the mapping of one layer of structure onto another. More generally, one might argue that the valuable thing which is to be gained from a study of linguistics is not the details of particular formal arguments, but the style of argument itself: the nature of the data used, the attention to evidence of different kinds, the concept of a counterexample to a clearly formulated statement, and so on. However, this kind of argumentation can only be properly demonstrated on detailed examples, and has been fully developed only in descriptions of phonological and syntactic forms. Again, at least some analytic work seems necessary.
- It is important, in summary, to distinguish between language in educa- tion and linguistics in education: they are potentially very different. (cf. the papers in Carter 1982, which make this distinction very clearly.)
- Although these questions of selection for pedagogic purposes are not often explicitly discussed in print by linguists, they are probably constantly discussed in the course of meetings over syllabuses and examinations, and they have to be faced in one way or another by any linguist who has to select some topics in his subject in preparing a lecture course or writing a text book. Probably all teachers have to adopt a policy of diminishing deception: starting with plausible but strictly speaking unsound and oversimplified arguments, to get students used to the style of argument and the basic subject matter. This starting matter is then gradually refined and replaced by something better. Different teachers will take different decisions on how much initial distortion is defensible. However, some is inevitable, and if anyone feels unhappy with the situation, it can be pointed out that the process of diminishing deception is in any case what happens in anyone's intellectual development, and what happens at a much slower pace in the whole history of intellectual progress. As Feyerabend {1979, p. 156) has pointed out, an argument does not necessarily reveal the true beliefs of the arguer. One may, for example, adopt and express arguments which one believes to be false, in order to persuade an audience. This is a common pedagogic tactic, since false arguments may have to be followed through to their logical conclusion, before being revealed as false.
- Although all teachers are familiar to some extent with such decisions, their interest here is that they constitute a possible definition of applied linguistics: the selection or development of theories for different purposes. However, the view that applied linguists interpret and mediate linguistics for practitioners is only one possibility. There has been considerable debate recently over whether applied linguistics is (1) a body of linguistic knowl- edge which is applied to practical problems (i.e. linguistics applied), or (2) a quasi-independent body of knowledge and specially developed theories (i.e applied linguistics). For example, Widdowson (1977, 1980a, 1980b) pro- vides a series of arguments which represent his own changing views about the degree to which applied linguistics should develop its own theories inde- pendent of theoretical linguistics. He argues in later papers (e. g. t 980a) that models developed by theoretical .and applied linguistics are incompatible, since there is a radical difference between analysts' and users' models of language, and applied linguistics has to take account of the latter.
- One also has to be careful about the general rationale which is proposed for linguistics in teacher-training, or indeed more generally. It is often argued that language is peculiarly central in human society, that humans are homo loquens, that human society would be impossible without language, that a detailed understanding of language can tell us how the human mind works, and so on. In studying language therefore, students learn about essential and defining characteristics of their psychological and social environments. These arguments may all be true, and they are convincing rationales for studying linguistics. However, they do not clearly distinguish linguistics from other traditional academic disciplines, including biology, physics, geography, history or mathematics. All these disciplines and others tell us about the relationship between human beings and their environment. They also have much to teach students about valid forms of argument, different ways of evaluating data and evidence, and so on. And, in any case, the relationship between an abstract knowledge of language (or any other subject) and behaviour is indirect.
- There are, then, several general problems concerning the presentation of linguistics to educationalists, and by implication to other professionals. These problems are inseparable from the more specific problem of formulat- ing "a succinct account of the essential nature of language in terms that are truly relevant to the educational process" (Halliday, 1978).
- Other problems do arise, however, from the admittedly special relationship between speakers and their native language. Everyone bas a native language, and this is a great advantage in such teaching, since this implicit linguistic competence provides an enormous resource to draw on in teaching an explicit and conscious knowledge of language. However, it is also a disadvantage, since language is so notoriously open to misunderstanding and myth. Language is so central to everyone's life that it is surrounded with mystique. I c

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเหตุผลมากในดังกล่าวมีความทัศนคติที่มีต่อทฤษฎีเป็นอย่างไม่ต้องสงสัย และมีการนำมาพิจารณาในการจัดหลักสูตรฝึกอบรม ถ้าลูกค้าไม่สนใจ พวกเขาจะไม่เรียนรู้อะไร และมัก justifiably ความหลังอดีตสัญญาและแน่ว ครูจะอยู่ภายใต้ความดันคงที่จากความคิดใหม่และข้อมูล ไม่เพียง จาก ภาษาศาสตร์ แต่ยัง จากจิตวิทยา สังคมวิทยา และสาขาอื่น ๆ และภาย ใต้ความดันคงตอบอะไรมักจะเปิดออกจะ แฟชั่นช่วงสั้น ๆ -อย่างไรก็ตาม มุมมองการฝึกอบรมครูผู้สอนต้องปฏิบัติเป้าหมายระยะสั้นทำได้ดีกว่าครูในห้องเรียนวันพรุ่งนี้อาจจะสั้น sighted และอันตราย มันจะสั้น-sighted เนื่องจากมีเป้าหมายอื่น ๆ เยือน และอาจจะยิ่งน่าสนใจ และทะเยอทะยาน และเป็นอันตราย เพราะมันหมายถึงการที่ครูไม่ต้องการ หรือเป็นหมันต่อการศึกษาของตนเองทั่วไป หรือในการศึกษาตนเอง scholarly เรื่องตน หรือ เกี่ยวกับพฤติกรรมของตนเองมืออาชีพ อาจารย์เป็นนักวิชาการ อย่างไรก็ตาม บางคิดศึกษาล่าสุดได้ถอยกรูดอย่างเป็นความหมายดีแต่กังวลอันอ่อนหวานที่สุดกับเด็กเร็น ปลอมแปลงเป็นท่าทางที่ปฏิบัติกับ theorising นามธรรมบางครั้ง บางครั้งมีผลให้หลักสูตรฝึกอบรมครูที่จีบด้านอุปกรณ์ต่อพ่วงวิชา ก็ต้องยอมรับ ในอดีต-กว้างขวาง ที่ บางหลักสูตรโดยเฉพาะเน้นด้านภาษา psycholinguistic และ sociolinguistic แต่หลีกเลี่ยงการวิเคราะห์รายละเอียดของภาษาตัวเอง คาร์เตอร์ { 1980, p. 228) มี likened นี้เพื่อ absurdity หลักสูตรคณิตศาสตร์ที่หลีกเลี่ยงการทำคณิตศาสตร์มากขึ้น อย่างไรก็ตาม มันได้ถูกแสดงให้เห็นว่าการฝึกอบรมสามารถให้น่าสนใจท้าทายทางปัญญา ครูเป็นผู้ศึกษาสนใจแต่กำเนิด ยัง จะต้องยอมรับว่า ปัญหาจริงสอนภาษาศาสตร์เป็นที่ต้องการลงทุนเริ่มต้นมากมากนักก่อนที่พวกเขาจะเริ่มเห็นค่าทั่วไปของสิ่งที่ทำ และสามารถใช้ความเข้าใจเพื่อเตรียมการสอนของตนเอง ศึกษาภาษาศาสตร์คืออยากไปวันที่คนตาบอด-อันตรายของการปฏิบัติมากเกินไป ระยะสั้นได้โดยไม่ต้อง prirtciples ครูลงโทษให้ทำตามเทคนิคเผิน ๆ ไม่ มีความสามารถในการปรับได้สำหรับสถานการณ์เฉพาะของตนเอง พวกเขาอาจใช้ตัวอย่างเฉพาะเป็น orthodoxy, mistaking พวกเขาสำหรับการยืนยันใบสั่ง และสามารถเตี๊ยมตัวอย่างใหม่ สุดท้าย หลักสูตร การ insistence วิธีการปฏิบัติอาจปิดเข้าใจผิดเป็นพื้นฐาน ถ้ามันถูกแบะให้สอนได้อย่างอิสระทฤษฎี สอนทั้งหมดเกิดขึ้นตามทฤษฎีบาง (ว่า Piagetian, audio-lingual หรืออะไรก็ ตาม หรือเพียงแค่ห้องเรียนพื้นบ้าน), และควรจะมีอย่างชัดเจน เป็นฉันได้เริ่มบ่งชี้ การวิเคราะห์วาทกรรมเองเริ่มต้นวิเคราะห์สมมติฐานต้นบทสนทนาในห้องเรียนและเขียนข้อความ -มีต่อปัญหาที่เกี่ยวข้องกับนามธรรมอย่างไร และที่สำคัญคือสอนเกี่ยวกับภาษา และภาษาศาสตร์ควรจะ เป็นไปได้ว่า การมองการทำงานของภาษาที่ใช้จะมีความเกี่ยวข้องโดยตรงมากกว่าการสอนปฏิบัติมากกว่ามุมมองนามธรรมเพียงอย่างเดียวของภาษาระบบและโครงสร้างได้ ดูภาษาที่ใช้ยังเริ่มต้นจากของทุกคนทุกประสบการณ์ภาษา อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากแนะนำตัวอย่างของภาษา ใช้จริง โดย immediatley decontextualizing และ trivializing พวกเขา มันมีมักจะถูกชี้ให้เห็นว่าการค้นหาความแท้จริงในการสอนภาษาเป็นส่วนหนึ่งของ illusory ถ้าข้อความแท้จริง (นั่นคือ ข้อความเดิม เขียนประสงค์บางจริง โดยของนักภาษาศาสตร์ และเตรียมไว้เป็นพิเศษไม่เป็นสอนวัสดุ) ถูกนำออกจากบริบทของ สิ่งอื่น (สอน), มันจึงทำผิด ๆ อย่างไรก็ตาม นี้ได้เพียงแค่ทราบที่ สอนทั้งหมดหมายถึงสิ่งประดิษฐ์บางอย่าง ซึ่งอาจจะน้อยมาก-ปัญหาพื้นฐานได้ที่ แม้ว่าจะยอมรับว่า เป็นแนวหน้าที่น่าสนใจเพิ่มเติมครู มองการทำงานนี้อาจปรากฏมีคลุมถ้าไม่รุ่นสร้างทางเพื่อสนับสนุน ถ้าระบบ มีฟังก์ชัน หนึ่งมักจะไม่ได้รับ (กลับ) ไปแบบฟอร์ม การโต้เถียงใน Hallidayan เช่น ว่าภาษามันเป็นอย่างเป็นกิจจะลักษณะ เนื่องจากฟังก์ชันบริการ สันนิษฐานความเข้าใจทราบความซับซ้อนของแบบฟอร์ม: ของแนวคิดมาตราส่วนอันดับ และการแม็ปของโครงสร้างลงบนอีกชั้นหนึ่ง เพิ่มเติมโดยทั่วไป หนึ่งอาจโต้แย้งว่า สิ่งที่มีคุณค่าที่จะได้รับจากการศึกษาภาษาศาสตร์ ไม่ได้รายละเอียดของอาร์กิวเมนต์เฉพาะทาง แต่ลักษณะของอาร์กิวเมนต์ตัว: ลักษณะของข้อมูลที่ใช้ ความสนใจไปที่หลักฐานของการแตก แนวคิดของ counterexample งบชัดเจนสูตร และอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม argumentation ชนิดนี้สามารถแสดงสินค้าได้อย่างถูกต้องในตัวอย่างรายละเอียดเท่านั้น และได้รับการพัฒนาอย่างสมบูรณ์ในคำอธิบายของรูปแบบทางไวยากรณ์ และคำโครงสร้างประโยค อีก งานบางอย่างที่สำคัญคือดูเหมือนจำเป็น -เป็นสิ่งสำคัญ สรุป แยกแยะภาษาในสเตรชัน educa และภาษาศาสตร์ในศึกษา: อาจมากแตกต่างกัน (cf. เอกสารทั้งคาร์เตอร์ ซึ่งทำให้ความแตกต่างอย่างชัดเจน) -แม้ว่าคำถามเหล่านี้ของเลือก pedagogic ประสงค์จะไม่ชัดเจนมักจะกล่าวถึงในพิมพ์ โดยนักภาษาศาสตร์ พวกเขาจะคงอยู่ตลอดเวลากล่าวถึงในหลักสูตรการประชุม syllabuses และสอบ และพวกเขายังต้องประสบในทางใดทางหนึ่ง โดยมีนักภาษาศาสตร์ที่มีให้เลือกบางหัวข้อในเรื่องของเขาในการเตรียมหลักสูตรบรรยาย หรือเขียนหนังสือ คงครูทุกคนต้องนำนโยบายลดลงหลอกลวง: เริ่มต้น ด้วยเป็นไปได้ แต่พัฒน unsound และ oversimplified อาร์กิวเมนต์ รับนักเรียนที่ใช้รูปแบบของอาร์กิวเมนต์และสาระพื้นฐาน เรื่องนี้เริ่มต้นแล้วค่อย ๆ กลั่น และแทนที่ ด้วยสิ่งที่ดียิ่ง ครูผู้สอนแตกต่างกันจะตัดสินใจที่แตกต่างกันเท่าใดเริ่มเพี้ยนเป็น defensible อย่างไรก็ตาม บางเป็นหลีกเลี่ยงไม่ได้ และถ้าใครรู้สึกไม่มีความสุขกับสถานการณ์ มันสามารถจะชี้ให้เห็นกระบวนการของการลดลงหลอกลวงว่าในกรณีใด ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นในการพัฒนาทางปัญญาของผู้อื่น และสิ่งที่เกิดขึ้นในตัวมากก้าวช้าลงในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของความก้าวหน้าทางปัญญา เป็น Feyerabend { 1979, p. 156) ได้ชี้ อาร์กิวเมนต์ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยความเชื่อที่จริงของ arguer ที่ หนึ่งอาจ เช่น หัน และ express อาร์กิวเมนต์ที่หนึ่งเชื่อว่าเป็นเท็จ การโน้มน้าวใจผู้ชม นี่คือแท pedagogic แบบทั่วไป เนื่องจากอาร์กิวเมนต์ผิดอาจจะไปผ่านการสรุปของตรรกะ ก่อนที่จะถูกเปิดเผยเป็นเท็จ- Although all teachers are familiar to some extent with such decisions, their interest here is that they constitute a possible definition of applied linguistics: the selection or development of theories for different purposes. However, the view that applied linguists interpret and mediate linguistics for practitioners is only one possibility. There has been considerable debate recently over whether applied linguistics is (1) a body of linguistic knowl- edge which is applied to practical problems (i.e. linguistics applied), or (2) a quasi-independent body of knowledge and specially developed theories (i.e applied linguistics). For example, Widdowson (1977, 1980a, 1980b) pro- vides a series of arguments which represent his own changing views about the degree to which applied linguistics should develop its own theories inde- pendent of theoretical linguistics. He argues in later papers (e. g. t 980a) that models developed by theoretical .and applied linguistics are incompatible, since there is a radical difference between analysts' and users' models of language, and applied linguistics has to take account of the latter. - One also has to be careful about the general rationale which is proposed for linguistics in teacher-training, or indeed more generally. It is often argued that language is peculiarly central in human society, that humans are homo loquens, that human society would be impossible without language, that a detailed understanding of language can tell us how the human mind works, and so on. In studying language therefore, students learn about essential and defining characteristics of their psychological and social environments. These arguments may all be true, and they are convincing rationales for studying linguistics. However, they do not clearly distinguish linguistics from other traditional academic disciplines, including biology, physics, geography, history or mathematics. All these disciplines and others tell us about the relationship between human beings and their environment. They also have much to teach students about valid forms of argument, different ways of evaluating data and evidence, and so on. And, in any case, the relationship between an abstract knowledge of language (or any other subject) and behaviour is indirect. - There are, then, several general problems concerning the presentation of linguistics to educationalists, and by implication to other professionals. These problems are inseparable from the more specific problem of formulat- ing "a succinct account of the essential nature of language in terms that are truly relevant to the educational process" (Halliday, 1978). - Other problems do arise, however, from the admittedly special relationship between speakers and their native language. Everyone bas a native language, and this is a great advantage in such teaching, since this implicit linguistic competence provides an enormous resource to draw on in teaching an explicit and conscious knowledge of language. However, it is also a disadvantage, since language is so notoriously open to misunderstanding and myth. Language is so central to everyone's life that it is surrounded with mystique. I c

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีเหตุผลมากอย่างไม่ต้องสงสัยดังกล่าวในทัศนคติที่ไม่เชื่อไปทางทฤษฎีและจะได้ที่จะต้องนำมาพิจารณาในการจัดทำหลักสูตรการฝึกอบรม หากลูกค้าไม่ได้สนใจพวกเขาจะไม่ได้เรียนรู้อะไร และพวกเขามักจะสงสัยแก้ตัวหลังจากสัญญาที่ผ่านมาและความผิดหวัง ครูที่อยู่ภายใต้ความดันคงที่จากความคิดใหม่ ๆ และข้อมูลที่ไม่เพียง แต่จากภาษาศาสตร์ แต่ยังมาจากจิตวิทยาสังคมวิทยาและสาขาวิชาอื่น ๆ และภายใต้ความกดดันอย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองต่อสิ่งที่มักจะเปิดออกเพื่อจะแฟชั่นสั้น.
- แต่มุมมองที่ การฝึกอบรมครูจะต้องมีเป้าหมายระยะสั้นการปฏิบัติของการทำให้พวกเขาดีกว่าครูผู้สอนในชั้นเรียนในวันพรุ่งนี้อาจจะเป็นสายตาสั้นและอันตราย มันเป็นสายตาสั้นเนื่องจากมีอื่น ๆ ในระยะยาวและอาจเป้าหมายน่าสนใจมากขึ้นและมีความทะเยอทะยาน และมันก็เป็นสิ่งที่อันตรายเพราะมันแสดงให้เห็นว่าครูมีความจำเป็นหรือมีความสามารถในการศึกษาต่อเนื่องทั่วไปของพวกเขาเองหรือมีส่วนร่วมในการศึกษาทางวิชาการของตัวเองเกี่ยวกับเรื่องของพวกเขาหรือเกี่ยวกับพฤติกรรมของมืออาชีพของตัวเอง ครูเป็นนักวิชาการ อย่างไรก็ตามการศึกษาความคิดบางอย่างที่ผ่านมาได้ถอยกลับเข้าไปในความหมายได้ดี แต่ในท้ายที่สุดความกังวลซาบซึ้งกับ Child-เรเนปลอมตัวเป็นบางครั้งท่าทางการปฏิบัติกับ theorising นามธรรม นี้ได้นำบางครั้งหลักสูตรการฝึกอบรมครูที่เจ้าชู้กับด้านอุปกรณ์ต่อพ่วงของสาขาวิชาการ มันจะต้องเข้ารับการรักษาสำหรับอดีตกว้างขวางว่าบางหลักสูตรมุ่งเน้นเป็นพิเศษในด้าน psycholinguistic และ sociolinguistic ของภาษา แต่หลีกเลี่ยงการวิเคราะห์รายละเอียดของภาษาตัวเอง คาร์เตอร์ {1980 พี 228) ได้เปรียบนี้ไร้สาระของหลักสูตรคณิตศาสตร์ที่หลีกเลี่ยงการทำคณิตศาสตร์มากเกินไป แต่ก็จะต้องมีการแสดงให้เห็นว่าการฝึกอบรมสามารถให้ความท้าทายทางปัญญาที่น่าสนใจที่น่าสนใจโดยธรรมชาติเพื่อครูเป็นคนมีการศึกษา นอกจากนี้ก็ต้องยอมรับว่าปัญหาที่เกิดขึ้นจริงกับภาษาศาสตร์การเรียนการสอนก็คือว่ามันต้องใช้เงินลงทุนเริ่มแรกมากมากโดยนักศึกษาก่อนที่พวกเขาจะเริ่มเห็นค่าทั่วไปของสิ่งที่พวกเขากำลังทำและสามารถใช้ความเข้าใจในการเตรียมความพร้อมสื่อการสอนของตัวเอง การศึกษาภาษาศาสตร์เป็นเหมือนที่เกิดขึ้นในวันที่ตาบอด.
- อันตรายของการปฏิบัติมากเกินไปมุมมองระยะสั้นคือไม่มีครู prirtciples จะลงโทษตามเทคนิคเผิน ๆ โดยไม่มีความสามารถในการปรับตัวเข้ากับพวกเขาสำหรับสถานการณ์เฉพาะของตัวเอง พวกเขาอาจจะใช้เวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นตัวอย่างดั้งเดิมผิดพวกเขาสำหรับการสั่งยาที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้และจะไม่สามารถที่จะคิดค้นตัวอย่างใหม่ สุดท้ายของหลักสูตรการเรียกร้องในวิธีการปฏิบัติอาจปกปิดความเข้าใจผิดขั้นพื้นฐานหากมีการดำเนินการเรียนการสอนที่จะบ่งบอกว่าอาจจะเป็นทฤษฎีฟรี การเรียนการสอนทั้งหมดจะเกิดขึ้นบนพื้นฐานของทฤษฎีบาง (ไม่ว่าจะ Piagetian เสียงภาษาหรืออะไรก็ตามหรือเพียงชาวบ้านในห้องเรียน) และเรื่องนี้ควรจะทำอย่างชัดเจน ขณะที่ผมได้เริ่มที่จะบ่งชี้ถึงการวิเคราะห์วาทกรรมที่ตัวเองสามารถเริ่มต้นการวิเคราะห์สมมติฐานบทสนทนาพื้นฐานห้องเรียนและเขียนตำรา.
- มีปัญหาในอนาคตที่เกี่ยวข้องกับวิธีการเรียนการสอนที่เป็นนามธรรมและการวิเคราะห์เกี่ยวกับภาษาและภาษาศาสตร์ควรจะเป็น มันเป็นไปได้ว่ามุมมองการทำงานของภาษาในการใช้งานจะมีความเกี่ยวข้องโดยตรงมากขึ้นในการเรียนการสอนการปฏิบัติกว่ามุมมองที่เป็นนามธรรมอย่างหมดจดของภาษาเป็นระบบและโครงสร้าง มุมมองของภาษาในการใช้งานนอกจากนี้ยังเริ่มต้นจากประสบการณ์ในชีวิตประจำวันของทุกคนของภาษา แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะแนะนำตัวอย่างของภาษาที่แท้จริงในการใช้งานโดยไม่ต้อง immediatley decontextualizing และ trivializing พวกเขา มันได้รับมักจะชี้ให้เห็นว่าการค้นหาความถูกต้องในวัสดุการเรียนการสอนภาษาเป็นหนึ่งที่เหลวไหล หากข้อความที่แท้จริง (นั่นคือข้อความที่เขียนมาเพื่อวัตถุประสงค์ที่แท้จริงโดยไม่มีการแทรกแซงนักภาษาศาสตร์และไม่ได้เตรียมมาเป็นพิเศษเป็นวัสดุการเรียนการสอน) จะถูกนำออกไปจากบริบทของตนและใช้อย่างอื่น (การสอน) มันถูกสร้างขึ้นมาจึงไม่น่าไว้วางใจ . แต่นี้เป็นเพียงที่จะทราบว่าการเรียนการสอนทั้งหมดหมายถึงการประดิษฐ์บางอย่างที่อาจจะมากหรือน้อยที่สุด.
- ปัญหาขั้นพื้นฐานมากขึ้นอาจเป็นได้ว่าถึงแม้ว่ามันจะเป็นที่ยอมรับกันว่าการวางแนวทางการทำงานเป็นที่สนใจมากขึ้นในการครูมุมมองการทำงาน อาจปรากฏคลุมเครืออย่างไร้ความหวังถ้าไม่มีรูปแบบการวิเคราะห์อย่างเป็นทางการที่จะสนับสนุน หากเริ่มต้นด้วยฟังก์ชั่นหนึ่งที่มักจะไม่เคยได้รับ (หลัง) กับรูปแบบ ที่จะโต้แย้งในแฟชั่น Hallidayan เช่นภาษาที่มันเป็นอย่างเป็นทางการเพราะฟังก์ชั่นมันจะทำหน้าที่ที่ถือว่ามีความเข้าใจก่อนที่มีความซับซ้อนของรูปแบบ: แนวความคิดดังกล่าวเป็นตำแหน่งระดับและการทำแผนที่ของชั้นหนึ่งของโครงสร้างบน อื่น โดยทั่วไปหนึ่งอาจโต้แย้งว่าสิ่งที่มีค่าซึ่งเป็นที่จะได้รับจากการศึกษาภาษาศาสตร์ไม่ได้รายละเอียดของการขัดแย้งอย่างเป็นทางการโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่รูปแบบของอาร์กิวเมนต์ตัวเอง: ลักษณะของข้อมูลที่ใช้ให้ความสนใจกับหลักฐานของชนิดที่แตกต่างกัน แนวคิดของการ counterexample งบสูตรอย่างชัดเจนและอื่น ๆ แต่ชนิดของการโต้แย้งนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงให้เห็นอย่างถูกต้องในรายละเอียดตัวอย่างและได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่เพียง แต่ในรายละเอียดของเสียงและรูปแบบประโยค อีกครั้งอย่างน้อยบางงานดูเหมือนว่าการวิเคราะห์ที่จำเป็น.
- มันเป็นสิ่งสำคัญในการสรุปความแตกต่างระหว่างภาษาในการศึกษาการภาษาศาสตร์ในการศึกษาที่พวกเขาอาจแตกต่างกันมาก (cf เอกสารที่คาร์เตอร์ในปี 1982 ที่ทำให้ความแตกต่างนี้ได้อย่างชัดเจน.)
- แม้ว่าคำถามเหล่านี้ของการเลือกเพื่อวัตถุประสงค์ในการสอนไม่ได้มักจะกล่าวถึงอย่างชัดเจนในการพิมพ์โดยนักภาษาศาสตร์ที่พวกเขาอาจจะมีการหารืออย่างต่อเนื่องในหลักสูตรของการประชุมมากกว่าหลักสูตรและการสอบ และพวกเขาจะต้องเผชิญในหรืออีกวิธีหนึ่งโดยนักภาษาศาสตร์ที่ใดมีการเลือกหัวข้อบางอย่างในเรื่องของเขาในการจัดทำหลักสูตรการบรรยายหรือการเขียนหนังสือเล่มข้อความ น่าจะเป็นครูทุกคนจะต้องนำมาใช้นโยบายในการลดลงหลอกลวง: เริ่มต้นด้วยการที่เป็นไปได้ แต่พูดอย่างเคร่งครัดข้อโต้แย้งที่ไม่ปลอดภัยและสมจริงสมจังที่จะได้รับนักเรียนใช้ในรูปแบบของการโต้แย้งและเรื่องพื้นฐาน เรื่องนี้เริ่มต้นแล้วค่อยๆกลั่นและถูกแทนที่ด้วยสิ่งที่ดีกว่า ครูผู้สอนที่แตกต่างกันจะใช้เวลาในการตัดสินใจที่แตกต่างกันเกี่ยวกับวิธีการบิดเบือนมากเริ่มต้นที่สมเหตุสมผล แต่บางส่วนเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงและถ้าทุกคนรู้สึกไม่มีความสุขกับสถานการณ์ที่จะสามารถชี้ให้เห็นว่ากระบวนการของการลดลงการหลอกลวงคือในกรณีที่สิ่งที่เกิดขึ้นในการพัฒนาทางปัญญาของใครใด ๆ และสิ่งที่เกิดขึ้นในอัตราชะลอลงมากในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของ ความคืบหน้าทางปัญญา ในฐานะที่เป็น Feyerabend {1979 พี 156) ได้ชี้ให้เห็นข้อโต้แย้งไม่จำเป็นต้องแสดงให้เห็นความเชื่อที่แท้จริงของ arguer หนึ่งอาจยกตัวอย่างเช่นนำมาใช้และแสดงข้อโต้แย้งที่หนึ่งที่เชื่อว่าเป็นเท็จในการสั่งซื้อที่จะชักชวนให้ผู้ชม นี่คือกลยุทธ์การสอนร่วมกันตั้งแต่การขัดแย้งที่ผิดพลาดอาจจะต้องใช้ผ่านไปยังข้อสรุปเชิงตรรกะของพวกเขาก่อนที่จะถูกเปิดเผยเป็นเท็จ.
- ถึงแม้ว่าครูทุกคนมีความคุ้นเคยกับการแสดงความคิดเห็นกับการตัดสินใจดังกล่าวบางส่วนที่น่าสนใจของพวกเขาที่นี่เป็นที่ที่พวกเขาเป็นความหมายที่เป็นไปได้ ของภาษาศาสตร์ประยุกต์: การเลือกหรือการพัฒนาทฤษฎีสำหรับวัตถุประสงค์ที่แตกต่าง แต่มุมมองที่ใช้นักภาษาศาสตร์ตีความและภาษาศาสตร์เป็นสื่อกลางสำหรับผู้ปฏิบัติงานเป็นไปได้เพียงหนึ่ง ได้มีการถกเถียงกันเมื่อเร็ว ๆ นี้มากกว่าว่าภาษาศาสตร์ประยุกต์ใช้คือ (1) ร่างของความรู้ทางภาษาซึ่งจะนำไปใช้กับปัญหาในทางปฏิบัติ (เช่นภาษาศาสตร์ประยุกต์ใช้) หรือ (2) ร่างกายกึ่งอิสระของความรู้และทฤษฎีการพัฒนาเป็นพิเศษ (เช่น ภาษาศาสตร์ประยุกต์) ยกตัวอย่างเช่น Widdowson (1977 1980â, 1980b) โปร Vides ชุดของการขัดแย้งซึ่งเป็นตัวแทนของการเปลี่ยนมุมมองของเขาเกี่ยวกับระดับที่ใช้ภาษาศาสตร์ควรพัฒนาทฤษฎีของตัวเองจี้ inde- ภาษาศาสตร์เชิงทฤษฎี เขาระบุในเอกสารภายหลัง (เช่นเสื้อ 980a) ว่ารูปแบบการพัฒนาโดย .and ทฤษฎีภาษาศาสตร์ประยุกต์เข้ากันไม่ได้เนื่องจากมีความแตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิงระหว่างนักวิเคราะห์และผู้ใช้รูปแบบของภาษาและภาษาศาสตร์ประยุกต์มีการใช้บัญชีของหลัง.
- หนึ่งยังต้องมีความระมัดระวังเกี่ยวกับเหตุผลทั่วไปซึ่งจะเสนอให้ภาษาศาสตร์ในการฝึกอบรมครูหรือแน่นอนมากขึ้นโดยทั่วไป มันมักจะเป็นที่ถกเถียงกันว่าภาษาเป็นอย่างยิ่งกลางในสังคมมนุษย์ว่ามนุษย์ loquens ตุ๊ดที่สังคมมนุษย์จะเป็นไปไม่ได้โดยไม่ต้องใช้ภาษาที่เข้าใจรายละเอียดของภาษาสามารถบอกเราว่าจิตใจมนุษย์ทำงานและอื่น ๆ ในการศึกษาภาษาจึงนักเรียนได้เรียนรู้เกี่ยวกับลักษณะสำคัญและการกำหนดของสภาพแวดล้อมทางด้านจิตใจและสังคมของพวกเขา ข้อโต้แย้งเหล่านี้อาจเป็นจริงและพวกเขามีเหตุผลที่น่าเชื่อสำหรับการศึกษาด้านภาษาศาสตร์ แต่พวกเขาไม่เห็นความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดภาษาศาสตร์จากสาขาวิชาอื่น ๆ แบบดั้งเดิม ได้แก่ ชีววิทยาฟิสิกส์ภูมิศาสตร์ประวัติศาสตร์หรือคณิตศาสตร์ สาขาวิชาทั้งหมดเหล่านี้และอื่น ๆ บอกเราเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อมของพวกเขา พวกเขายังมีมากที่จะสอนนักเรียนเกี่ยวกับรูปแบบที่ถูกต้องของการโต้แย้งวิธีการที่แตกต่างกันในการประเมินข้อมูลและหลักฐานและอื่น ๆ และในกรณีใด ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ที่เป็นนามธรรมของภาษา (หรือเรื่องอื่น ๆ ) และพฤติกรรมทางอ้อม.
- มีแล้วปัญหาทั่วไปหลายประการเกี่ยวกับการนำเสนอของภาษาศาสตร์เพื่อ educationalists และโดยปริยายในการประกอบอาชีพอื่น ๆ ปัญหาเหล่านี้จะแยกออกจากปัญหาที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นของไอเอ็นจี formulat- "บัญชีรวบรัดของธรรมชาติที่สำคัญของภาษาในแง่ที่เป็นจริงที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนการศึกษา" (ฮัลลิเดย์ 1978).
- ปัญหาอื่น ๆ ที่จะเกิดขึ้นอย่างไรก็ตามจาก ความสัมพันธ์พิเศษที่ยอมรับระหว่างลำโพงและภาษาพื้นเมืองของพวกเขา ทุกคน BAS ภาษาพื้นเมืองและนี้เป็นประโยชน์มากในการเรียนการสอนดังกล่าวเนื่องจากความสามารถทางภาษานี้ส่อให้เป็นทรัพยากรมหาศาลที่จะวาดขึ้นในการเรียนการสอนความรู้ที่ชัดเจนและจิตสำนึกของภาษา แต่ก็ยังมีข้อเสียเนื่องจากภาษาจึงเป็นที่ฉาวโฉ่เปิดให้เข้าใจผิดและตำนาน ภาษาจึงเป็นหัวใจสำคัญที่ทำให้ชีวิตของทุกคนที่จะถูกล้อมรอบด้วยความขลัง เข้าใจแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีแน่นอนมากเหตุผลแบบนี้สงสัยทัศนคติต่อทฤษฎีและจะต้องนำมาพิจารณาในการเตรียมการอบรมหลักสูตร ถ้าลูกค้าไม่ได้สนใจ เขาจะไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย และพวกเขามักจะแก้ตัวสงสัยหลังจากสัญญาในอดีต และความผิดหวัง ครูจะอยู่ภายใต้ความดันคงที่จากความคิดใหม่และข้อมูลที่ไม่เพียง แต่จากภาษาศาสตร์แต่จากจิตวิทยา สังคมวิทยา และสาขาวิชาอื่น ๆและภายใต้แรงดันคงที่เพื่อตอบสนองสิ่งที่มักจะเปิดออกเพื่อจะสั้นแฟชั่น
- แต่มุมมองที่ครูต้องปฏิบัติในระยะสั้นเป้าหมายให้พวกเขาได้ดีกว่าครูในชั้นเรียนพรุ่งนี้อาจจะน้อยเกินไปและเป็นอันตราย มันคือ สายตาสั้นตั้งแต่ มี อื่น ๆ , ระยะยาว ,และอาจจะน่าสนใจมากขึ้นและทะเยอทะยานเป้าหมาย และมันก็อันตรายเพราะมันหมายถึงว่า ครูไม่มีความจำเป็น หรือมีความสามารถของการศึกษาต่อเนื่องทั่วไปของตัวเองหรือเสน่ห์ในตนเองทางวิชาการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องของพฤติกรรมหรือเกี่ยวกับวิชาชีพของตนเอง ครูนักวิชาการ อย่างไรก็ตามล่าสุดมีการศึกษาคิดถอยเข้าไปในความหมายดี แต่ในที่สุดความรู้สึกกังวลกับลูกของเรน บางครั้งก็ปลอมตัวเป็นท่าทางที่ปฏิบัติกับ theorising นามธรรม นี้บางครั้งทำให้ครูหลักสูตรการฝึกอบรมซึ่งจีบด้านอุปกรณ์ต่อพ่วงของวินัยทางวิชาการ ก็ต้องยอมรับ เพราะ EX - เล่นที่บางหลักสูตรมุ่งเน้นเกือบเฉพาะในด้าน psycholinguistic ภาษาและภาษา แต่หลีกเลี่ยงการใด ๆ การวิเคราะห์รายละเอียดของภาษาตัวเอง คาร์เตอร์ { 2523 , หน้า 228 ) มีการเปรียบกับความไร้สาระของหลักสูตรคณิตศาสตร์ที่หลีกเลี่ยงการทำคณิตศาสตร์มากเกินไป แต่ก็ต้องพบว่า การฝึกอบรมสามารถให้ความท้าทายทางปัญญา ที่น่าสนใจความสนใจในการศึกษา ครูเป็นคน นอกจากนี้ ต้องยอมรับว่า ปัญหาที่แท้จริง กับการสอน ภาษาศาสตร์ คือ ว่า มันต้องมีการลงทุนเริ่มต้นมากมาก โดยนักเรียนก่อนที่จะเริ่มเห็นค่าทั่วไปของสิ่งที่พวกเขากำลังทำอะไรและสามารถใช้ความเข้าใจของตนเอง เพื่อเตรียมอุปกรณ์การสอนของตัวเอง เรียนภาษา มันเหมือนไปนัดบอด
- อันตรายของการปฏิบัติมากเกินไปมุมมองระยะสั้นที่ไม่มีครู prirtciples ว่าตามเทคนิคง่ายๆ โดยไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ของตนเองโดยเฉพาะ พวกเขาอาจจะใช้ตัวอย่างที่เฉพาะเจาะจงเป็น orthodoxy เข้าใจผิดมันเปลี่ยนไม่ได้ , ใบสั่งยา , และไม่สามารถที่จะคิดค้นตัวอย่างใหม่ ในที่สุด แน่นอนการเรียกร้องในแนวทางการปฏิบัติอาจปกปิดเข้าใจผิดเบื้องต้น ถ้าเป็นการถ่ายเพื่อบ่งบอกว่าสอนเป็นทฤษฎีฟรี สอนทั้งหมดจะเกิดขึ้นบนพื้นฐานของทฤษฎี ( ไม่ว่าจะ piagetian เสียง , ภาษา , หรืออะไรก็ตาม หรือเพียงแค่นักเรียน ) และนี้ควรจะทำให้ชัดเจน ตามที่ผมได้เริ่มแสดง ,การวิเคราะห์วาทกรรมสามารถตัวเองเริ่มวิเคราะห์ข้อสมมติในการสนทนาในชั้นเรียน และเขียนข้อความ
- มีอีกปัญหาที่เกี่ยวข้องกับวิธีวิเคราะห์เชิงนามธรรม สอนเกี่ยวกับภาษาและภาษาศาสตร์ ควรจะมันเป็นไปได้ที่มุมมองการทำงานของภาษาในการใช้จะของโดยตรง ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติการสอนมากกว่า ดูหมดจดบทคัดย่อภาษาเป็นระบบและโครงสร้าง มุมมองของภาษาในการใช้ก็เริ่มจากทุกคน ทุกวัน ประสบการณ์ของภาษา อย่างไรก็ตาม เป็นการยากที่จะแนะนำ ตัวอย่างของภาษาที่แท้จริงในการใช้ โดยไม่ decontextualizing trivializing ทันทีและพวกเขามักจะได้รับการชี้ให้เห็นว่าค้นหาของแท้ในวัสดุการสอนภาษาเป็นสิ่งหนึ่ง ถ้าเป็นข้อความจริง ( คือข้อความที่เขียนขึ้นสำหรับบางจุดประสงค์ที่แท้จริงโดยปราศจากการแทรกแซงของนักภาษาศาสตร์และไม่ได้เตรียมมาเป็นพิเศษเป็นวัสดุการสอน ) ออกมาจากบริบท และใช้อย่างอื่น ( สอน ) มันจึงทำให้ตาม . อย่างไรก็ตามนี้เป็นเพียงการให้ทราบว่า การสอน หมายถึง อุบายบางอย่าง ซึ่งอาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่า extreme .
- ปัญหาพื้นฐานเพิ่มเติมอาจจะอย่างนั้น แม้จะยอมรับว่า ทิศทางการทำงานที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติมให้กับครู ดูฟังก์ชั่นนี้อาจปรากฏหมดหวังคลุมเครือ หากไม่มีการวิเคราะห์แบบจำลองอย่างเป็นทางการสนับสนุน ถ้าเริ่มด้วยฟังก์ชันหนึ่งมักจะไม่เคยได้ ( กลับ ) รูปแบบโต้เถียงกันใน hallidayan แฟชั่น ตัวอย่างเช่น ภาษาที่เป็นทางการ เพราะหน้าที่มัน หน้าที่ ถือว่าเข้าใจก่อนที่ซับซ้อนของรูปแบบ : แนวคิด เช่น ขนาด ตำแหน่ง และแผนที่ หนึ่งชั้นของโครงสร้างลงอีก มากขึ้นโดยทั่วไป