Sara may be exhibiting helpless beh

Sara may be exhibiting helpless behavior and dependence on the teacher because she is not feeling well or because of some prior unsettling experience. We all feel a need for help from time to time. However, if Sara’s dependency is a behavior pattern which continues over time, she may have learned to be helpless and dependent.

Dweck (1978) used the term learned helplessness orientation to describe children who believe they lack ability and feel frustrated. Consequently, they stop attempting new tasks and act helpless. While most preschoolers are rosy optimists who believe they can succeed at any task just because they want to (Stipek, Roberts, & Sanborn, 1984; Stipek & MacIver, 1989), learned helplessness has been observed in children as young as four (Heyman, Dweck, & Cain, 1992; Smiley & Dweck, 1994). Some signs of learned helplessness have even been observed in infants (Watson & Ramey, 1972).

The manner in which adults react to a child’s successes and failures has been found to influence the child’s view of whether or not he or she is competent. How the child interprets successes and failures determines behavior. Therefore, adults need to be aware of the most appropriate ways to react to children who have learned to be helpless.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซาร่าอาจจะแสดงพฤติกรรมกำพร้าและพึ่งครู เพราะเธอรู้สึกไม่ดี หรือ เพราะประสบการณ์ไม่มั่นคงบางอย่างก่อน เวลาเรารู้สึกต้องการความช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม ถ้า รูปแบบลักษณะการทำงานซึ่งยังคงช่วงเวลาอ้างอิงของ Sara เธออาจได้เรียนรู้ที่จะสู้ และขึ้นกับDweck (1978) ที่ใช้การวางแนวระยะเรียนรู้ทำอะไรไม่ถูกอธิบายเด็ก ๆ ที่เชื่อว่า พวกเขาขาดความสามารถ และความรู้สึกผิดหวัง ดังนั้น พวกเขาหยุดงานใหม่พยายาม และทำหน้าที่หมดหนทาง ในขณะที่เด็กก่อนวัยเรียนส่วนใหญ่ optimists โรซี่ที่เชื่อว่า พวกเขาสามารถประสบความสำเร็จในงานใด ๆ เพียง เพราะพวกเขาต้องการ (Stipek โรเบิร์ต & Sanborn, 1984 Stipek & MacIver, 1989), ได้เรียนรู้ได้รับการปฏิบัติในเด็กตามสี่ (เฮย์แมน Dweck และคา อิน 1992 ยิ้มและ Dweck, 1994) สัญญาณบางอย่างของได้เรียนรู้ได้ได้รับการปฏิบัติในทารก (Watson & Ramey, 1972)พบลักษณะที่ผู้ใหญ่ตอบสนองต่อความสำเร็จและความล้มเหลวของเด็กมีอิทธิพลต่อมุมมองของเด็กหรือไม่ก็เป็นอำนาจ วิธีเด็กแปลความสำเร็จและความล้มเหลวในการกำหนดลักษณะการทำงาน ดังนั้น ผู้ใหญ่จำเป็นต้องทราบวิธีที่เหมาะสมที่จะตอบสนองเด็กที่ได้เรียนรู้จะทำอะไรไม่ถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซาร่าอาจจะแสดงพฤติกรรมกำพร้าและการพึ่งพาครูเพราะเธอรู้สึกไม่ดีหรือเพราะมีประสบการณ์ไม่สงบบางส่วนก่อน เราทุกคนรู้สึกว่าต้องขอความช่วยเหลือจากเวลาในการเวลา แต่ถ้าการพึ่งพาของ Sara เป็นรูปแบบพฤติกรรมที่ยังคงเมื่อเวลาผ่านไปเธออาจจะเรียนรู้ที่จะกำพร้าและขึ้นอยู่.

Dweck (1978) ใช้คำว่าเรียนรู้การวางแนวทางทำอะไรไม่ถูกที่จะอธิบายเด็กที่เชื่อว่าพวกเขาขาดความสามารถและความรู้สึกผิดหวัง ดังนั้นพวกเขาพยายามที่จะหยุดงานใหม่และการกระทำที่ทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่เด็กก่อนวัยเรียนส่วนใหญ่จะเป็นในแง่ดีเป็นสีดอกกุหลาบที่เชื่อว่าพวกเขาสามารถประสบความสำเร็จในงานใด ๆ เพียงเพราะพวกเขาต้องการที่จะ (Stipek, โรเบิร์ตและ Sanborn 1984; Stipek & MacIver, 1989), เรียนรู้ทำอะไรไม่ถูกได้รับการปฏิบัติในเด็กเป็นสาวเป็นสี่ (เฮย์แมน Dweck และอดัม 1992; ยิ้มและ Dweck, 1994) สัญญาณบางอย่างของการเรียนรู้หนทางได้แม้ข้อสังเกตในเด็กทารก (วัตสันและเมย์, 1972).

ในลักษณะที่ผู้ใหญ่ตอบสนองต่อความสำเร็จของเด็กและความล้มเหลวได้รับพบว่ามีผลต่อมุมมองของเด็กหรือไม่ว่าเขาหรือเธอมีอำนาจ วิธีตีความเด็กที่ประสบความสำเร็จและความล้มเหลวกำหนดพฤติกรรม ดังนั้นผู้ใหญ่จะต้องตระหนักถึงวิธีที่เหมาะสมที่สุดในการตอบสนองต่อเด็กที่ได้เรียนรู้ที่จะทำอะไรไม่ถูก