The magnetic drum was invented by G

The magnetic drum was invented by G. Taushek in 1932 in Austria on the basis of a principle discovered by Pfleumer.
Taushek put a ferromagnetic layer on the outside of a metal drum. Read and write heads were mounted at a distance of some micrometers that produced an electro magnetic pulse. This pulse could be stored by changing the magnetic orientation of the ferro magnetic particle the write head passed over at that very moment.
Thus binary values of 0 or 1 are recorded by generating electric pulses while the drum is rotating. The magnetic field of some of the particles suspended are polarized along a "track".
Reading back the recording is done by detecting which particle was "polarized" and which was not, and thus representing the binary "1-s" and "zero's" The capacity of a drum of 20 cm long and 10 cm in diameter was about 500.000 bit.
Each track had its own read and write head.

Drum memory was an early form of computer memory that was widely used in the 1950s and into the 1960s. For many machines, a drum formed the main working memory of the machine, with data and programs being loaded on to or off of the drum using media such as paper tape or punch cards. Drums were later replaced by core memory, which was faster and had no moving parts, and which lasted until semiconductor memory entered the scene.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลองแม่เหล็กถูกคิดค้นโดยจี Taushek ในปี 1932 ในออสเตรียบนพื้นฐานของหลักการที่ค้นพบโดย Pfleumer.
Taushek ใส่ชั้น ferromagnetic ที่ด้านนอกของกลองโลหะ การอ่านและการเขียนหัวกำลังนั่งอยู่ที่ระยะห่างจากไมโครเมตรบางอย่างที่ผลิตชีพจรแม่เหล็กไฟฟ้า ชีพจรนี้สามารถเก็บไว้ได้โดยการเปลี่ยนทิศทางแม่เหล็กของอนุภาคแม่เหล็กเหล็กเขียนหัวผ่านไปในขณะที่.
ค่าไบนารีดังนั้นของ 0 หรือ 1 จะถูกบันทึกไว้โดยการสร้างพัลส์ในขณะที่ไฟฟ้ากลองหมุน สนามแม่เหล็กของบางส่วนของอนุภาคที่ถูกระงับจะขั้วพร้อม "ติดตาม".
อ่านกลับมาบันทึกจะทำโดยการตรวจสอบซึ่งอนุภาคคือ "ขั้ว" และที่ไม่ได้และจึงเป็นตัวแทนของไบนารี "1-s" และ "ศูนย์ของ" ความจุของถัง 20 เซนติเมตรยาว 10 เซนติเมตรเส้นผ่าศูนย์กลางเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 500.000 บิต.
ติดตามแต่ละคนมีของตัวเองอ่านและเขียนหัว. หน่วยความจำกลองเป็นรูปแบบของหน่วยความจำคอมพิวเตอร์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในปี 1950 และในปี 1960 สำหรับเครื่องหลายกลองที่เกิดขึ้นหน่วยความจำในการทำงานหลักของเครื่องที่มีข้อมูลและโปรแกรมที่ถูกโหลดในหรือออกจากกลองใช้สื่อเช่นเทปกระดาษหรือบัตรเจาะ กลองถูกแทนที่ด้วยหน่วยความจำหลักซึ่งเป็นเร็วขึ้นและมีชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหวและที่กินเวลานานจนกว่าหน่วยความจำสารกึ่งตัวนำเข้ามาในที่เกิดเหตุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลองแม่เหล็กที่ถูกคิดค้นโดย taushek ในปี 1932 ในออสเตรีย บนพื้นฐานของหลักการที่ค้นพบโดย pfleumer .
taushek ใส่ชั้นแข็งด้านนอกของกลองโลหะ อ่านและเขียนหัวติดที่ระยะทางบางแบบที่ผลิตแม่เหล็กไฟฟ้าชีพจรชีพจรนี้สามารถเก็บไว้ได้ โดยการเปลี่ยนตำแหน่งของอนุภาคแม่เหล็กแม่เหล็กเฟอร์โรเขียนหัวผ่านในช่วงเวลาที่สำคัญ
ดังนั้นเลขฐานสองค่า 0 หรือ 1 จะถูกบันทึกโดยการสร้างพัลส์ไฟฟ้าในขณะที่กลองหมุน . สนามแม่เหล็กของอนุภาคแขวนลอยเป็นขั้วตาม " ติดตาม "
.อ่านบันทึกเสร็จโดยการตรวจหา ซึ่งอนุภาค " ขั้ว " และที่ไม่ได้ จึงเป็นตัวแทนของไบนารี " รักษาความปลอดภัย " และ " ศูนย์ " ความจุของกลอง 20 ซม. ยาว 10 ซม. ในเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 500.000 บิต .
แต่ละแทร็คของตัวเองและมีหัวอ่านเขียน

กลองหน่วยเป็นต้นรูปแบบของคอมพิวเตอร์หน่วยความจำที่ถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในทศวรรษ 1950 และ 1960 สำหรับเครื่องหลายกลองขึ้นทำงานหน่วยความจำหลักของเครื่อง ที่มีข้อมูลและโปรแกรมที่ถูกโหลดไปยังหรือจากกลอง ใช้สื่อเช่นเทปกระดาษหรือบัตรเจาะ . กลองถูกแทนที่ในภายหลังโดยหน่วยความจำหลักซึ่งได้เร็วและไม่มีชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหวซึ่ง lasted จนกว่าหน่วยความจำสารกึ่งตัวนำเข้าฉาก