Sugarcane is a large perennial gras

Sugarcane is a large perennial grass cultivated mainly for
sugar in more than 100 countries located between 35N and
35S of the equator. Till early part of 1900, Saccharum
officinarum, the noble cane was under cultivation in almost
all the countries. This species has the genes for very
important traits like high sucrose content, high juice purity,
thick canes, low fibre content, early maturity, self-stripping/detrashing
and high tonnage (Daniels and Roach
1987). But susceptibility to major pest and diseases and
poor ratooning prompted plant breeders to hybridize it with
its wild relative, Saccharum spontaneum. Interspecific
hybrids between S. officinarum and S. spontaneum were
repeatedly backcrossed to S. officinarum a process called
nobilization to recover clones with increased sugar and
cane yield. But from latter part of 1930 onwards nobilization
was seldom used and nobilized canes were used as
parents in the genetic improvement. Currently, commercial
varieties and clones in advanced stages are the main
breeding parental stocks for development of sugarcane
varieties. Almost all sugarcane cultivars currently under
cultivation in the world are derived from a few common
ancestral clones and therefore share a limited genetic base

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อ้อยเป็นหญ้าที่ปลูกไม้ยืนต้นที่มีขนาดใหญ่เป็นหลักสำหรับน้ำตาลในกว่า 100 ประเทศที่ตั้งอยู่ระหว่าง 35N และ 35S ของเส้นศูนย์สูตร จนถึงช่วงต้นปี 1900 Saccharum officinarum, อ้อยมีเกียรติอยู่ภายใต้การเพาะปลูกในเกือบทุกประเทศ สายพันธุ์นี้มียีนสำหรับมากลักษณะที่สำคัญเช่นเนื้อหาซูโครสสูงน้ำผลไม้ที่มีความบริสุทธิ์สูงอ้อยหนาปริมาณเส้นใยต่ำครบกําหนดในช่วงต้นของตัวเองปอก/ detrashing และน้ำหนักสูง (แดเนียลส์และแมลงสาบ1987) แต่ความไวต่อศัตรูพืชที่สำคัญและโรคและratooning ยากจนได้รับแจ้งพ่อพันธุ์แม่พันธุ์พืชเพื่อผสมพันธุ์กับญาติป่าของ Saccharum spontaneum interspecific ลูกผสมระหว่างเอส officinarum และ S. spontaneum ถูกปรับปรุงพันธุ์ซ้ำๆ เพื่อ S. officinarum กระบวนการที่เรียกว่าnobilization การกู้คืนโคลนที่มีน้ำตาลเพิ่มขึ้นและผลผลิตอ้อย แต่จากส่วนหลังของ 1930 เป็นต้นไป nobilization ถูกใช้ไม่ค่อยและอ้อย nobilized ถูกนำมาใช้เป็นพ่อแม่ผู้ปกครองในการปรับปรุงทางพันธุกรรม ปัจจุบันการค้าพันธุ์และโคลนในขั้นตอนขั้นสูงเป็นหลักหุ้นของผู้ปกครองในการพัฒนาพันธุ์อ้อยพันธุ์ เกือบทุกพันธุ์อ้อยในปัจจุบันภายใต้การเพาะปลูกในโลกจะได้มาจากไม่กี่ที่พบบ่อยโคลนบรรพบุรุษและดังนั้นจึงแบ่งปันฐานทางพันธุกรรมจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อ้อยเป็นพืชที่ปลูกส่วนใหญ่เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่สำหรับ
น้ำตาล ในกว่า 100 ประเทศ ซึ่งอยู่ระหว่าง 35n และ
35s ของเส้นศูนย์สูตร จนถึงช่วงต้นของ 1900 , อ้อย
พันธุ์ , อ้อยมีตระกูลอยู่ภายใต้การเพาะปลูกในเกือบ
ประเทศทั้งหมด ชนิดนี้มีลักษณะเหมือนยีนมาก
ที่สำคัญเนื้อหาน้ำตาลซูโครสสูงความบริสุทธิ์น้ำสูง
อ้อยหนาเส้นใยต่ำเนื้อหาวุฒิภาวะก่อนตนเองและปอก / detrashing
ระวางสูง ( แดเนียลและแมลงสาบ
1987 ) แต่เกิดศัตรูพืชและโรคที่สำคัญและ ratooning ไม่ดีแจ้งผสมพันธุ์พืช

ของป่าผสมกับญาติ , อ้อย spontaneum . ลูกผสมระหว่างพันธุ์ interspecific
S และ S . spontaneum อยู่ซ้ำๆ backcrossed
s
พันธุ์กระบวนการที่เรียกว่าnobilization กู้คืนโคลนเพิ่มน้ำตาลและ
ผลผลิตอ้อย แต่จากส่วนหลังของปี 1930 เป็นต้นมา nobilization
ก็ไม่ค่อยใช้ และ nobilized อ้อยที่ใช้
พ่อแม่ในการปรับปรุงพันธุกรรม ในปัจจุบันการค้า
พันธุ์และโคลนในขั้นตอนขั้นสูงเป็นหลัก
เพาะพันธุ์ผู้ปกครองหุ้นสำหรับการพัฒนาพันธุ์อ้อย

เกือบทั้งหมดในปัจจุบันภายใต้
อ้อยพันธุ์การเพาะปลูกในโลกที่ได้รับมาจากบรรพบุรุษร่วมกันไม่กี่พันธุ์ และดังนั้นจึง แบ่งปัน

ฐานพันธุกรรมจํากัด