2.1. Dexciencies of existing models
By design, the existing models are selective in which elements of tourism they include and which disciplinary
issues relating to tourism they strive to explain. With few exceptions, they tend to focus narrowly on selected
destination variables or on a simple relationship between markets and a destination. Even within a destination area, the models fail to appreciate the independent and highly competitive nature of tourism businesses and the complex interrelationships that exist between and among these organisations. Simultaneously, any tourism business must both coexist and compete "ercely with other businesses to survive. This task is made all the more discult because most tourism businesses are independent and, therefore, will act in an independent way, doing "rest what is in their own best interests and secondarily what is in the best interests of the community in which they exist. In all the years the author has worked in and studied tourism, he has yet to come across an operator
who says &&yes, I am the problem, and for the good of the industry, I will leave the business.''
The models further fail to refect fully the dynamical nature of tourism with literally hundreds or thousands of
businesses entering and exiting the marketplace, changing ownership or repositioning themselves radically each
year. The reason is that the models tend to focus on the stability of systems, or orderly linear change in systems
and the central tendency of populations. As such, they divert attention away from the periphery of systems,
where change is most likely to be initiated. The models, thus, cannot accommodate the ongoing turbulence that
is inherent even in mature, &stable' tourism communities. They certainly cannot predict or explain the periods of incredible upheaval that seem to shake tourism systems to their very core, yet at the same time, allow them to reemerge in an even more competitive manner. Nor, can they accommodate the actions of rogues who can plunge seemingly stable systems into chaos. Yet rogues appear to be playing an integral role in the development of destinations. Indeed, the de"ning moment in most tourism destinations can be attributed to the actions of rogues who actualised its tourism potential. Importantly, there is little evidence of an organised tourism sector. In Australia, for example, one Commonwealth Government, six States, two Territories and over 700 local governments are involved in the tourism at some level. Each works "rst for its best commercial or political interests. Often these parochial interests are at odds with the best interests of other jurisdictions above
or below them. Further, the high turnover rate among local government tourism sta!, coupled with the
generally low skills levels among such sta! (McKercher & Ritchie, 1997) mitigate against achieving a coordinated development approach to tourism. In addition, tourism planning at an operational level is a myth. Media reports in Australia indicate that more than 70% of the recent tourist developments proceeded without the completion of detailed feasibility studies (Winkler, 1998). The same situation occurs in other jurisdictions, with the possible exception of the rapidly disappearing centrally controlled government systems.
However, it is patently evident that within this apparent chaos, tourism does operate with some semblance of
order. People "nd information about destinations, organise trips, travel to, stay at and return from destinations on a daily basis. A complex array of elements, including public sector bodies, the travel trade, the transport sector, accommodation houses, attractions, activities and amenities self-organise to satisfy the needs of the travelling public. And so, it is equally incorrect to suggest that tourism functions in an anarchic manner, devoid of any form or order.
In short, at their heart, the models do not appreciate that tourism operates in a non-linear manner. It is the
inherent non-linearity of tourism that makes it extremely
Dificult to show a direct cause and effect between actions, as any detailed examination of visitor arrival "gures will
attest. Tourist flows are dependent on a variety of factors relating to the continued attractiveness of the destination
(access, price, changing consumer taste, marketing, etc.),
factors specific to the originating region (social, economic, political, etc.) and the interest shown in that
market by alternative destinations. The failure to show a linear relationship between marketing input and tourist
arrivals is one of the greatest challenges for public sector tourism marketing organisations. While they can
accurately document the number of hits on an Internet site, the number of telephone or written inquiries and even
the number of visits to a promotional booth, they cannot tell exactly how many people visited a destination as a result
of their activitie
2.1. Dexciencies of existing models
By design, the existing models are selective in which elements of tourism they include and which disciplinary
issues relating to tourism they strive to explain. With few exceptions, they tend to focus narrowly on selected
destination variables or on a simple relationship between markets and a destination. Even within a destination area, the models fail to appreciate the independent and highly competitive nature of tourism businesses and the complex interrelationships that exist between and among these organisations. Simultaneously, any tourism business must both coexist and compete "ercely with other businesses to survive. This task is made all the more discult because most tourism businesses are independent and, therefore, will act in an independent way, doing "rest what is in their own best interests and secondarily what is in the best interests of the community in which they exist. In all the years the author has worked in and studied tourism, he has yet to come across an operator
who says &&yes, I am the problem, and for the good of the industry, I will leave the business.''
The models further fail to refect fully the dynamical nature of tourism with literally hundreds or thousands of
businesses entering and exiting the marketplace, changing ownership or repositioning themselves radically each
year. The reason is that the models tend to focus on the stability of systems, or orderly linear change in systems
and the central tendency of populations. As such, they divert attention away from the periphery of systems,
where change is most likely to be initiated. The models, thus, cannot accommodate the ongoing turbulence that
is inherent even in mature, &stable' tourism communities. They certainly cannot predict or explain the periods of incredible upheaval that seem to shake tourism systems to their very core, yet at the same time, allow them to reemerge in an even more competitive manner. Nor, can they accommodate the actions of rogues who can plunge seemingly stable systems into chaos. Yet rogues appear to be playing an integral role in the development of destinations. Indeed, the de"ning moment in most tourism destinations can be attributed to the actions of rogues who actualised its tourism potential. Importantly, there is little evidence of an organised tourism sector. In Australia, for example, one Commonwealth Government, six States, two Territories and over 700 local governments are involved in the tourism at some level. Each works "rst for its best commercial or political interests. Often these parochial interests are at odds with the best interests of other jurisdictions above
or below them. Further, the high turnover rate among local government tourism sta!, coupled with the
generally low skills levels among such sta! (McKercher & Ritchie, 1997) mitigate against achieving a coordinated development approach to tourism. In addition, tourism planning at an operational level is a myth. Media reports in Australia indicate that more than 70% of the recent tourist developments proceeded without the completion of detailed feasibility studies (Winkler, 1998). The same situation occurs in other jurisdictions, with the possible exception of the rapidly disappearing centrally controlled government systems.
However, it is patently evident that within this apparent chaos, tourism does operate with some semblance of
order. People "nd information about destinations, organise trips, travel to, stay at and return from destinations on a daily basis. A complex array of elements, including public sector bodies, the travel trade, the transport sector, accommodation houses, attractions, activities and amenities self-organise to satisfy the needs of the travelling public. And so, it is equally incorrect to suggest that tourism functions in an anarchic manner, devoid of any form or order.
In short, at their heart, the models do not appreciate that tourism operates in a non-linear manner. It is the
inherent non-linearity of tourism that makes it extremely
Dificult to show a direct cause and effect between actions, as any detailed examination of visitor arrival "gures will
attest. Tourist flows are dependent on a variety of factors relating to the continued attractiveness of the destination
(access, price, changing consumer taste, marketing, etc.),
factors specific to the originating region (social, economic, political, etc.) and the interest shown in that
market by alternative destinations. The failure to show a linear relationship between marketing input and tourist
arrivals is one of the greatest challenges for public sector tourism marketing organisations. While they can
accurately document the number of hits on an Internet site, the number of telephone or written inquiries and even
the number of visits to a promotional booth, they cannot tell exactly how many people visited a destination as a result
of their activitie
การแปล กรุณารอสักครู่..
2.1 . dexciencies ของที่มีอยู่
โดยการออกแบบโมเดล , โมเดลที่มีอยู่จะเลือกซึ่งในองค์ประกอบของพวกเขา รวมถึงการท่องเที่ยวและประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว ซึ่งทางวินัย
พวกเขามุ่งมั่นที่จะอธิบาย มีข้อยกเว้นบาง , พวกเขามีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นในการเลือกตัวแปรนี้
ปลายทาง หรือ บนความสัมพันธ์อย่างง่ายระหว่างตลาดและจุดหมายปลายทาง แม้กระทั่งภายในพื้นที่ปลายทางรุ่นล้มเหลวที่จะชื่นชมอิสระและแข่งขันสูง ลักษณะของธุรกิจการท่องเที่ยวและซับซ้อนความสัมพันธ์ที่มีอยู่ระหว่างองค์กรเหล่านี้ ขณะเดียวกันธุรกิจการท่องเที่ยวใด ๆทั้งสองต้องอยู่ร่วมกัน และแข่งขัน " ercely กับธุรกิจอื่น ๆเพื่อความอยู่รอด งานนี้จะทำให้ทุกคนมากขึ้น discult เนื่องจากธุรกิจการท่องเที่ยวมากที่สุดคือ อิสระ และ ดังนั้นจะทำในลักษณะที่เป็นอิสระ ทำ " เหลืออะไรอยู่ในความสนใจที่ดีที่สุดของพวกเขาเอง และครั้งที่สองสิ่งที่อยู่ในความสนใจที่ดีที่สุดของชุมชนที่พวกเขาอยู่ ที่ผ่านมาผู้เขียนได้ทำงาน และ เรียน ท่องเที่ยว เขายังไม่ได้เจอโอเปอเรเตอร์
ใครว่า&&ใช่ปัญหา และเพื่อประโยชน์ของอุตสาหกรรม ผมจะออกจากธุรกิจ .
' 'รุ่นต่อไปไม่ได้ผลอย่างเต็มที่ลักษณะพลวัตของการท่องเที่ยว มีอักษรหลายร้อยหรือหลายพัน
ธุรกิจที่เข้าและออกจากตลาด เปลี่ยนเจ้าของ หรือการจัดตำแหน่งตัวเองอย่างรุนแรงแต่ละ
ปี เหตุผลก็คือรูปแบบมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่เสถียรภาพของระบบ หรือการเปลี่ยนแปลงในระบบเชิงเส้นเป็นระเบียบ
และแนวโน้มกลางของประชากร เช่นพวกเขาเบี่ยงเบนความสนใจไปจากรอบนอกของระบบ
ที่เปลี่ยนน่าจะเป็นริเริ่ม รุ่น ดังนั้น จึงไม่สามารถรองรับอย่างต่อเนื่องความวุ่นวายที่
ที่แท้จริง แม้แต่ในผู้ใหญ่ ชุมชน การท่องเที่ยว&มั่นคง ' แน่นอนพวกเขาไม่สามารถพยากรณ์หรืออธิบายช่วงเหลือเชื่อกลียุคที่ดูเหมือนจะสั่นคลอนระบบการท่องเที่ยวหลักของพวกเขามาก แต่ในเวลาเดียวกันอนุญาตให้พวกเขาที่จะกลับมาในลักษณะที่แข่งขันได้มากขึ้น หรือพวกเขาสามารถรองรับการกระทำของเหล่าร้ายที่สามารถกระโดดระบบดูเหมือนจะมั่นคงในความสับสนวุ่นวาย แต่เหล่าร้ายที่ปรากฏจะเล่นบทบาทที่บูรณาการอยู่ในการพัฒนาของจุดหมายปลายทาง จริง , “หนิงเวลาท่องเที่ยวมากที่สุดสามารถสามารถเกิดจากการกระทำของเหล่าร้ายที่ actualised ศักยภาพการท่องเที่ยวของ ที่สำคัญมีหลักฐานเพียงเล็กน้อยของการจัดท่องเที่ยวภาค ในออสเตรเลีย ตัวอย่างเช่นหนึ่งในเครือจักรภพรัฐ 6 รัฐ สองดินแดน และกว่า 700 องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการท่องเที่ยวอยู่ในระดับบาง แรกของแต่ละงาน " ที่ดีที่สุดสำหรับผลประโยชน์ทางการค้าหรือการเมือง มักจะสนใจศาสนาเหล่านี้ที่ขัดแย้งกับผลประโยชน์ที่ดีที่สุดของอื่น ๆเงื่อนไขข้างบน
หรือด้านล่างของพวกเขาเพิ่มเติม สูง อัตราการหมุนเวียนของ STA ท่องเที่ยวท้องถิ่น ! ควบคู่กับทักษะระดับต่ำโดยทั่วไปในหมู่เช่น
Sta ! ( mckercher & Ritchie , 1997 ) ลดจากการประสานงานแนวทางการพัฒนาเพื่อการท่องเที่ยว นอกจากนี้ การวางแผนการท่องเที่ยวในระดับปฏิบัติการที่เป็นตำนานรายงานของสื่อในออสเตรเลีย ระบุว่า กว่า 70% ของการพัฒนาการท่องเที่ยวต่อไปได้ โดยล่าสุดเสร็จสิ้นการศึกษาความเป็นไปได้อย่างละเอียด ( Winkler , 1998 ) สถานการณ์เดียวกันเกิดขึ้นในเขตอำนาจศาลอื่น ๆ ด้วยข้อยกเว้นที่เป็นไปได้ของอย่างรวดเร็วหายไปจากส่วนกลางของรัฐบาลระบบ .
แต่มันคือหลักฐานที่ชัดเจนเห็นภายในวุ่นวายนี้การท่องเที่ยวจะใช้กับบาง semblance ของ
สั่งซื้อ คน " และข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ , จัดทริป , เดินทางไปพักและกลับจากสถานที่ในแต่ละวัน อาร์เรย์ที่ซับซ้อนขององค์ประกอบ ได้แก่ หน่วยงานภาครัฐ และภาคขนส่ง การค้า การท่องเที่ยว ที่พัก บ้าน , แหล่งท่องเที่ยว , กิจกรรมและสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง จัดระเบียบการเดินทางสาธารณะดังนั้น , มันไม่ถูกต้องเท่าเทียมกัน ที่จะแนะนำว่า การท่องเที่ยว การทำงานในลักษณะอนาธิปไตยไร้รูปแบบ หรือคำสั่งใด ๆ .
สั้นๆ ที่หัวใจของพวกเขา รุ่นไม่ได้ชื่นชมการท่องเที่ยวดำเนินการในลักษณะที่ไม่เป็นเชิงเส้น มันคือ
โดยธรรมชาติไม่ของการท่องเที่ยวที่ทำให้มันมาก
ยากแสดงตรงเหตุและผลระหว่างการกระทำเท่าที่ตรวจสอบรายละเอียดของผู้เข้าชม gures จะมาถึง "
9 . นักท่องเที่ยวไหลจะขึ้นอยู่กับความหลากหลายของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับยังคงความน่าสนใจของปลายทาง
( เข้า ราคา เปลี่ยนรสนิยมผู้บริโภค , การตลาด , ฯลฯ ) ,
ปัจจัยที่เฉพาะเจาะจงไปที่ ภาคสังคม เศรษฐกิจ การเมือง ฯลฯ ) และดอกเบี้ยที่แสดงในตลาด
โดยจุดหมายปลายทางอื่นความล้มเหลวที่จะแสดงความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงระหว่างปัจจัยการผลิต การตลาด และนักท่องเที่ยว
ขาเข้าเป็นหนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับองค์กรการตลาดการท่องเที่ยวภาครัฐ ในขณะที่พวกเขาสามารถ
ถูกต้องเอกสารจำนวนของผู้ชมในเว็บไซต์อินเทอร์เน็ต , เบอร์โทรศัพท์ หรือเขียนสอบถามและแม้แต่
จำนวนผู้เข้าเยี่ยมชมบูธ โปรโมชั่นพวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าหลายๆ คน เข้าเยี่ยมชมปลายทางเป็นผลของกิจกรรม
การแปล กรุณารอสักครู่..