Although heritage and its preservat

Although heritage and its preservation have long been regarded as oppositional to economic development, they
are now increasingly seen as effective partners in the development (see Loulanski, 2006). Apart from the
anthropological notion of culture, there has been less attention devoted to the functional interpretation of culture, i.
e. the analysis of how cultural production and the valorization of cultural resources may foster economic
development (Saccone and Bertacchini, 2011). Since not all heritage necessarily bears developmental potential,
cultural values with developmental potential have been defined as follows to facilitate a better understanding of the
terms: “Cultural values are various tangible and intangible elements and individual natural elements of cultural
significance and local origin that are identified by the stakeholders and have economic, social, ecological, or cultural
developmental potential. The developmental importance of a specific cultural value co-depends on the utility,
compatibility, and the scope of developmental potential« (Šmid Hribar et al., 2012, 19).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการสืบทอดและอนุรักษ์ได้รับการยกย่องว่าเป็น oppositional การพัฒนาเศรษฐกิจ พวกเขาตอนนี้มากเห็นเป็นคู่ค้าที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนา (ดู Loulanski, 2006) นอกจากนี้แนวคิดมานุษยวิทยาวัฒนธรรม มีความสนใจน้อยกว่าการตีความงานของวัฒนธรรม ฉันe. การวิเคราะห์วัฒนธรรมการผลิต และ valorization ของทรัพยากรทางวัฒนธรรมอาจส่งเสริมเศรษฐกิจพัฒนา (Saccone และ Bertacchini, 2011) ตั้งแต่มรดกทั้งหมดไม่จำเป็นต้องเป็นหมีพัฒนาศักยภาพค่านิยมทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาศักยภาพมีการกำหนดไว้เป็นดังนี้เพื่อให้ง่ายต่อการเข้าใจของการเงื่อนไข: "ค่านิยมทางวัฒนธรรมมีองค์ประกอบทั้งรูปธรรม และนามธรรมและแต่ละองค์ประกอบธรรมชาติของวัฒนธรรมต่าง ๆความสำคัญและจุดเริ่มต้นของท้องถิ่นที่ระบุ โดยผู้ถือหุ้น และมีเศรษฐกิจ สังคม นิเวศวิทยา หรือวัฒนธรรมพัฒนาศักยภาพ ความสำคัญพัฒนาการของค่าวัฒนธรรมที่เฉพาะร่วมขึ้นอยู่กับอรรถประโยชน์ความเข้ากันได้ และขอบเขตของศักยภาพพัฒนา «(Šmid Hribar et al. 2012, 19)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่ามรดกทางวัฒนธรรมและการเก็บรักษาที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นตรงข้ามกับการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่พวกเขา
อยู่ในขณะนี้เห็นมากขึ้นในฐานะหุ้นส่วนที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนา (ดู Loulanski 2006) นอกเหนือจาก
ความคิดมานุษยวิทยาวัฒนธรรมได้มีความสนใจน้อยทุ่มเทให้กับการตีความการทำงานของวัฒนธรรม i.
e. การวิเคราะห์วิธีการผลิตทางวัฒนธรรมและ valorization ของทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่อาจส่งเสริมให้เศรษฐกิจ
พัฒนา (Saccone และ Bertacchini 2011) เนื่องจากไม่ได้มรดกทั้งหมดจำเป็นต้องหมีที่มีศักยภาพการพัฒนา
ค่านิยมทางวัฒนธรรมที่มีศักยภาพในการพัฒนาได้รับการกำหนดดังต่อไปนี้เพื่ออำนวยความสะดวกความเข้าใจที่ดีขึ้นของ
เงื่อนไขการใช้บริการ "คุณค่าทางวัฒนธรรมเป็นองค์ประกอบที่มีตัวตนและไม่มีตัวตนต่างๆและองค์ประกอบทางธรรมชาติของแต่ละวัฒนธรรม
อย่างมีนัยสำคัญและความเป็นมาของท้องถิ่นที่จะมีการระบุ โดยผู้มีส่วนได้เสียและมีเศรษฐกิจสังคมระบบนิเวศและวัฒนธรรม
พัฒนาศักยภาพ ความสำคัญของพัฒนาการของคุณค่าทางวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจงร่วมขึ้นอยู่กับยูทิลิตี้
การทำงานร่วมกันและขอบเขตของการพัฒนาศักยภาพ« (ที่ SMID Hribar et al., 2012, 19)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่ามรดกและรักษามานาน ถือว่าตรงข้ามกับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ พวกเขาตอนนี้จะเห็นมากขึ้นเป็นพันธมิตรที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนา ( ดู loulanski , 2006 ) นอกเหนือไปจากความคิดพื้นฐานของวัฒนธรรม มีความสนใจน้อยมากที่ทุ่มเทให้กับการตีความการทำงานของวัฒนธรรม .เช่นการวิเคราะห์ว่าวัฒนธรรมการผลิตและ valorization ทรัพยากรทางวัฒนธรรมอาจส่งเสริมเศรษฐกิจการพัฒนาและ saccone bertacchini , 2011 ) ตั้งแต่ไม่ทั้งหมดมรดกเป็นหมีที่มีศักยภาพการพัฒนาค่านิยมทางวัฒนธรรม ที่มีศักยภาพในการพัฒนาได้ดังนี้ที่จะอำนวยความสะดวกในความเข้าใจของเงื่อนไข : " ค่านิยมวัฒนธรรมที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ องค์ประกอบและองค์ประกอบธรรมชาติของแต่ละวัฒนธรรมต่าง ๆความสำคัญและท้องถิ่นที่มาที่ระบุโดยผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย และมีปัจจัยทางเศรษฐกิจ สังคม สิ่งแวดล้อม หรือวัฒนธรรมศักยภาพในการพัฒนา ความสำคัญของพัฒนาการทางวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับมูลค่าบริษัทยูทิลิตี้ความเข้ากันได้และขอบเขตของ«ศักยภาพพัฒนาการ ( lithuania กลาง hribar et al . , 2555 , 19 )