As I think about silence and how it

As I think about silence and how it impacts therapy, one client immediately comes to mind. This particular client was very resistant, refused to share and was more interested in knowing about my life than talking about the issues presented in session. One day, I asked the client to talk about the resistance and the client refused. We sat for 10 minutes, no words. Eventually, after a deep sigh, the client began to share, and even though it was minimal, it was progress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันคิดว่าเกี่ยวกับความเงียบและวิธีจะส่งผลกระทบต่อการรักษา ไคลเอนต์หนึ่งทันทีมาถึงใจ ไคลเอนต์นี้เฉพาะถูกมากทน ปฏิเสธที่จะใช้ร่วมกัน และมีความสนใจในฐานะชีวิตกว่าพูดถึงประเด็นนำเสนอในช่วง วันหนึ่ง ถามลูกค้าพูดคุยเกี่ยวกับการต่อต้าน และปฏิเสธลูกค้า เรานั่ง 10 นาที ไม่ หลังจากล่องลึก สุด ไคลเอ็นต์เริ่มการใช้ร่วมกัน และแม้ว่ามันเป็นเพียงเล็กน้อย มีความคืบหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมคิดเกี่ยวกับความเงียบและวิธีการรักษาด้วยการส่งผลกระทบต่อลูกค้าหนึ่งทันทีมาถึงใจ ลูกค้ารายนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นทนมากปฏิเสธที่จะร่วมกันและมีความสนใจมากขึ้นในการรู้เกี่ยวกับชีวิตของฉันกว่าการพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาที่นำเสนอในเซสชั่น วันหนึ่งผมถามลูกค้าที่จะพูดคุยเกี่ยวกับความต้านทานและลูกค้าปฏิเสธ เรานั่งเป็นเวลา 10 นาทีที่ไม่มีคำพูด ในที่สุดหลังจากที่ถอนหายใจลึกของลูกค้าเริ่มที่จะแบ่งปันและแม้ว่ามันจะเป็นน้อยที่สุดก็คือค​​วามคืบหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่าความเงียบและวิธีการผลกระทบการรักษาลูกค้าหนึ่งทันทีมาถึงใจ ไคลเอ็นต์นี้โดยเฉพาะคือทนมาก ปฏิเสธที่จะแบ่งปัน และสนใจในการรู้เกี่ยวกับชีวิตของฉันกว่าพูดคุยเกี่ยวกับประเด็นที่นำเสนอในการประชุม วันนึงผมถามลูกค้าเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการต่อต้านและลูกค้าปฏิเสธ เรานั่ง 10 นาที ไม่มีคำพูด ในที่สุด หลังจากถอนหายใจลึกลูกค้าเริ่มที่จะแบ่งปัน และแม้ว่ามันจะน้อย มันคือความก้าวหน้า