PhytostimulationThis technique conc

Phytostimulation
This technique concerns stimulation of microbial or fungal degradation by means of exudates and enzymes in the rhyzosphere (Schnoor et al., 1995). Root exudates (organic acids, alcohols, sugars) have a stimulating effect on microbial activity, thus increasing the biodegradation capacity of bacteria and fungi, as observed by Mehmannavaz et al. (2001) with Sinorhizobium meliloti on PCB in the rhizosphere.
Phytostimulation is a symbiontic relation between plants and soil microorganisms. The former provide nutrients to microorganisms, and the latter determine soil decontamination and favour root development.

Phytoextraction
Several plants show a marked ability to accumulate contaminants (heavy metals, radiactives) in their aerial parts, and for this reason are known as “hyperaccumulator plants” (Wenzel et al., 1993; Baker et al., 2000). At the end of the phoenological cycle (or when the metal sorption is concluded), the plant may be harvested, and contaminant recovered by distillation. Hyperaccumulator plants are able to accumulate metals up to 500 times higher than metal concentration in non-accumulator plants (Lasat, 2002), with metal concentration in leaves even higher than 5% dry weight (Mc Grath, 1998). Hyperaccumulator plants may accumulate more than 10 mg/kg Hg, 100 mg/kg Cd, 1000 mg/kg Cu, Cr, Pb, and 10000 mg/kg Zn. More than 400 species of hyperaccumulator plants are known at present (Baker et al. 2000), and are subdivided in 45 families, of which the most represented is Brassicaceae (Marchiol et al., 2004). Not all the metals are accumulated in plants in the same way and to the same extent: some plants absorb only one metal, some others more metals; for some metals, like thallium, there are not yet known accumulator plants; for some other metals, like arsenic, some species, like fern (Pterix vittata) have been discovered recently (Ma et al., 2001; Tu et al., 2004).
As a general rule, metals like Cu, Cd, Zn, Ni, Pb, Se are easily accumulated, whilst As, Co, Cr, Mn, Fe, U are difficult to accumulate.
Phytoextraction efficiency depends upon several factors:
- the nature and concentration of contaminant (red-ox status, binding, bioavailability, etc.);
- soil/sediment chemical-physical characteristics (pH, texture, CEC, etc);
- morphological and physiological plant characteristics (root pattern, absorption capacity, metal synergism or antagonism, etc).

A coefficient currently utilized to evaluate phytoextraction efficiency is the Biological Absorption Coefficient (BAC = (metal)plant/(metal)soil; Ferguson, 1992). The total amount of removed contaminants results from the harvested plant biomass multiplied by the metal concentration in plant.
As already stated, once ceased the absorption and translocation of metal from roots to the aerial parts (phenological cycle, maximum metal concentration allowed, more metal unavailability, etc), plants may be harvested and transported to landfill; the contaminated site may be subjected to repeated cultivation cycles, in order to decrease metal concentration to acceptable levels, or at the best to eliminate it at all. Quite recently, has been explored the opportunity of recovering metals sorbed by plants by distillation (Cunningham and Berti, 1997). This technique proved interesting in an economic perspective: in the U.S., Canada, Australia and possibly in some more countries, some private Companies have bee established to economically utilize these low cost “ore outcrops” (Chaney et al., 1997). One of the most experimented plants is the known Zn-Cd hyperaccumulator Thlaspi caerulescens. However, the reduced plant biomass (which is common to many hyperaccumulator plants) does not allow recovery of relevant metal amounts. To overcome this important limiting factor, that would diminish the economic relevance of this technique, research in genetic engineering is in progress (Raskin, 1996; Mc Nair, 1997; Prasad, 2003), in order to produce plants with higher biomass, and therefore with major ability to remove metal from soil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Phytostimulationเทคนิคนี้เกี่ยวข้องกับการกระตุ้นการย่อยสลายของจุลินทรีย์ หรือเชื้อรา exudates และเอนไซม์ใน rhyzosphere (Schnoor et al. 1995) Exudates ราก (กรดอินทรีย์ แอลกอฮอล์ น้ำตาล) มีผลต่อจุลินทรีย์กิจกรรม เพิ่มความสามารถในการย่อยสลายทางชีวภาพของแบคทีเรียและเชื้อรา เป็นที่สังเกตโดย Mehmannavaz et al. (2001) กับ meliloti Sinorhizobium บน PCB ในไรโซสเฟียร์กระตุ้น Phytostimulation เป็นความสัมพันธ์ระหว่างพืชและจุลินทรีย์ดิน symbiontic อดีตให้สารอาหารแก่จุลินทรีย์ และการกำหนดว่าหลังดิน decontamination และโปรดปรานรากพัฒนาPhytoextractionดูพืชหลายความหมายการสะสมปน (โลหะหนัก radiactives) ในส่วนของทางอากาศ และ สำหรับเหตุผลนี้จะเรียกว่า "hyperaccumulator พืช" (Wenzel et al. 1993 Baker et al. 2000) ที่สุดของวงจร phoenological (หรือเมื่อสรุปดูดซับโลหะ), พืชอาจเก็บเกี่ยว และสิ่งปลอมปนที่กู้คืน โดยการกลั่น Hyperaccumulator พืชจะสะสมโลหะถึง 500 ครั้งสูงกว่าความเข้มข้นโลหะไม่ใช่สะสมพืช (Lasat, 2002), กับความเข้มข้นของโลหะในใบสูงขึ้นกว่า 5% แห้งน้ำหนัก (Mc Grath, 1998) Hyperaccumulator พืชอาจสะสมกว่า 10 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม Hg, Cd 100 มิลลิกรัมกิโลกรัม 1000 มิลลิกรัมกิโลกรัม Cu, Cr, Pb และ 10000 มิลลิกรัมกิโลกรัม Zn กว่า 400 สายพันธุ์ของพืชเป็นที่รู้จักกันที่ hyperaccumulator ปัจจุบัน (Baker et al. 2000), และจะถูกแบ่งออกใน 45 ครอบครัว เป็นตัวแทนมากที่สุดคือ Brassicaceae (Marchiol et al. 2004) โลหะทั้งหมดจะสะสมในพืช ในลักษณะเดียวกัน และระดับเดียวกัน: บางพืชดูดซับโลหะเดียว บาง โลหะมากขึ้น สำหรับโลหะบาง เช่นดี มีไม่ยังทราบว่าพืชสะสม สำหรับบางโลหะอื่น ๆ เช่นสารหนู พันธุ์ เช่นเฟิร์น (Pterix vittata) ได้ถูกค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ (Ma et al. 2001 Tu et al. 2004)เป็นกฎทั่วไป โลหะเช่น Zn, Cd, Ni, Cu, Pb, Se อย่างง่ายดายสะสม ในขณะที่เป็น บริษัท Cr, Mn, Fe คุณยากที่จะสะสมPhytoextraction ประสิทธิภาพขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ:-ธรรมชาติและความเข้มข้นของสารปนเปื้อน (วัวแดงสถานะ ผูก ดูดซึม ฯลฯ);-ลักษณะทางกายภาพเคมีดิน/ตะกอน (pH เนื้อ CEC ฯลฯ);-ลักษณะทางสัณฐานวิทยา และสรีรวิทยาพืช (ลายราก ซึมซับ พ.ศ.โลหะ หรือ antagonism ฯลฯ)สัมประสิทธิ์ที่ใช้ในปัจจุบันเพื่อประเมินประสิทธิภาพ phytoextraction เป็นสัมประสิทธิ์การ ดูดซับ ทางชีวภาพ (BAC = (โลหะ) พืช / ดิน (โลหะ) เฟอร์กูสัน 1992) ยอดเงินรวมลบปนผลจากชีวมวลพืชเก็บเกี่ยวที่คูณความเข้มข้นของโลหะในโรงงานตามที่ระบุไว้แล้ว เมื่อหยุดการดูดซึมและพันธุ์ของโลหะจากรากไปยังส่วนทางอากาศ (วงจรช่วย เข้มข้นสูงสุดที่อนุญาตให้โลหะ โลหะไม่พร้อมใช้งาน ฯลฯ), พืชอาจเก็บเกี่ยว และขนส่งไปฝังกลบ การปนเปื้อนอาจผ่านรอบปลูกซ้ำ เพื่อลดความเข้มข้นโลหะระดับยอมรับได้ หรือ ที่ดีที่สุดเพื่อกำจัดมันทั้งหมด มากเมื่อเร็ว ๆ นี้ ได้รับการสำรวจโอกาสในการกู้คืนโลหะ sorbed จากพืช โดยการกลั่น (คันนิงแฮมและลูเชียนโน 1997) เทคนิคนี้พิสูจน์แล้วว่าน่าสนใจในมุมมองทางเศรษฐกิจ: ในสหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย และอาจจะในประเทศบางอย่าง บางบริษัทเอกชนมีผึ้งสร้างการประหยัดใช้เหล่านี้ต้นทุนต่ำ "แร่ก้อน" (Chaney et al. 1997) Hyperaccumulator Zn Cd รู้จัก Thlaspi caerulescens เป็นพืชทดลองมากที่สุด อย่างไรก็ตาม ชีวมวลของพืชลดลง (ซึ่งโดยทั่วไปพืช hyperaccumulator หลาย) ไม่อนุญาตให้กู้คืนยอดโลหะที่เกี่ยวข้อง จะเอาชนะนี้จำกัดปัจจัยสำคัญ ซึ่งจะลดความเกี่ยวข้องทางเศรษฐกิจนี้เทคนิค วิจัยพันธุวิศวกรรมยู่ (Raskin, 1996 Nair Mc, 1997 ผู้ 2003), การผลิตพืชที่ มีชีวมวลสูง และดังนั้น ในหลักการเอาโลหะจากดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Phytostimulation
เทคนิคนี้เกี่ยวข้องกับการกระตุ้นของจุลินทรีย์ย่อยสลายหรือเชื้อราโดยวิธีการของ exudates และเอนไซม์ใน rhyzosphere (Schnoor et al., 1995) exudates ราก (กรดอินทรีย์, แอลกอฮอล์, น้ำตาล) มีผลต่อการกระตุ้นต่อกิจกรรมของจุลินทรีย์ซึ่งจะเป็นการเพิ่มความสามารถในการย่อยสลายทางชีวภาพของเชื้อแบคทีเรียและเชื้อราเป็นที่สังเกตโดย Mehmannavaz et al, (2001) กับ Sinorhizobium meliloti บน PCB บริเวณรากได้.
Phytostimulation ความสัมพันธ์ symbiontic ระหว่างพืชและจุลินทรีย์ในดิน อดีตให้สารอาหารจุลินทรีย์และหลังการตรวจสอบการปนเปื้อนในดินและการพัฒนารากโปรดปราน. ดูดซับพืชหลายแสดงความสามารถในการทำเครื่องหมายที่จะสะสมสารปนเปื้อน (โลหะหนัก radiactives) ในส่วนทางอากาศของพวกเขาและด้วยเหตุผลนี้เป็นที่รู้จักกันในนาม "พืช hyperaccumulator" (เวนเซล et al, 1993;.. เบเกอร์, et al, 2000) ในตอนท้ายของรอบ phoenological (หรือเมื่อการดูดซับโลหะจะได้ข้อสรุป) พืชที่อาจจะมีการเก็บเกี่ยวและสารปนเปื้อนที่กู้คืนโดยการกลั่น พืช Hyperaccumulator มีความสามารถที่จะสะสมโลหะได้ถึง 500 เท่าสูงกว่าความเข้มข้นของโลหะในโรงงานที่ไม่สะสม (Lasat, 2002) ที่มีความเข้มข้นของโลหะในใบสูงกว่าน้ำหนักแห้ง 5% (Mc Grath, 1998) พืช Hyperaccumulator อาจสะสมกว่า 10 mg / kg ปรอท 100 mg / kg Cd 1000 mg / kg ทองแดงโครเมียมตะกั่วและ 10000 mg / kg สังกะสี มากกว่า 400 ชนิดของพืช hyperaccumulator เป็นที่รู้จักกันในปัจจุบัน (เบเกอร์ et al. 2000) และมีการแบ่งใน 45 ครอบครัวซึ่งเป็นตัวแทนมากที่สุดคือบรา (Marchiol et al., 2004) ไม่โลหะทุกชนิดที่มีการสะสมในพืชในทางเดียวกันและในระดับเดียวกับ: พืชบางชนิดดูดซึมเพียงหนึ่งโลหะโลหะบางคนอื่น ๆ มากขึ้น สำหรับโลหะบางอย่างเช่นแทลเลียมมียังไม่ได้พืชสะสมรู้จัก สำหรับโลหะอื่น ๆ บางอย่างเช่นสารหนูบางชนิดเช่นเฟิร์น (Pterix vittata) ได้ถูกค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ (MA et al, 2001;.. เฉิงตู, et al, 2004). ในฐานะที่เป็นกฎทั่วไปโลหะเช่นทองแดงแคดเมียมสังกะสี Ni, Pb, Se สะสมได้อย่างง่ายดายในขณะที่ในฐานะที่เป็นผู้ร่วม, Cr, Mn, Fe, U เป็นเรื่องยากที่จะสะสม. ประสิทธิภาพการดูดซับขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ: - ธรรมชาติและความเข้มข้นของสารปนเปื้อน (สถานะสีแดงวัวผูกพันการดูดซึม ฯลฯ ); - ดิน / ตะกอนลักษณะทางเคมีทางกายภาพ (pH เนื้อ CEC ฯลฯ ); - ลักษณะทางสัณฐานวิทยาของพืชและสรีรวิทยา (รูปแบบรากความจุการดูดซึมเสริมฤทธิ์โลหะหรือเป็นปรปักษ์กัน ฯลฯ ). สัมประสิทธิ์ใช้ในปัจจุบันในการประเมินการบำบัด มีประสิทธิภาพการดูดซึมค่าสัมประสิทธิ์ทางชีวภาพ (BAC = (โลหะ) โรงงาน / (โลหะ) ดินเฟอร์กูสัน, 1992) จำนวนเงินรวมของลบออกปนเปื้อนในผลที่ได้จากชีวมวลพืชเก็บเกี่ยวคูณด้วยความเข้มข้นของโลหะในโรงงาน. ตามที่ระบุไว้แล้วเมื่อหยุดการดูดซึมและการโยกย้ายของโลหะจากรากไปยังส่วนทางอากาศ (รอบ phenological โลหะสูงสุดเข้มข้นได้รับอนุญาตมากขึ้น unavailability โลหะ ฯลฯ ), พืชอาจจะเก็บเกี่ยวและเคลื่อนย้ายไปฝังกลบ; เว็บไซต์ที่ปนเปื้อนอาจจะถูกทำซ้ำรอบการเพาะปลูกเพื่อที่จะลดความเข้มข้นของโลหะให้อยู่ในระดับที่ยอมรับได้หรือที่ที่ดีที่สุดที่จะกำจัดมันได้ทั้งหมด ค่อนข้างเร็ว ๆ นี้ได้รับการสำรวจโอกาสในการกู้คืนโลหะดูดซับโดยพืชโดยการกลั่น (คันนิงแฮมและ Berti, 1997) เทคนิคนี้ได้รับการพิสูจน์ที่น่าสนใจในมุมมองทางเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกา, แคนาดา, ออสเตรเลียและอาจจะเป็นในประเทศบางมากขึ้นบาง บริษัท เอกชนที่มีผึ้งจัดตั้งขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่มีต้นทุนต่ำ "ก้อนหินแร่" เหล่านี้ (. นี่ย์, et al, 1997) หนึ่งในพืชทดลองมากที่สุดคือที่รู้จักกัน caerulescens Zn-Cd hyperaccumulator Thlaspi อย่างไรก็ตามการลดลงของพืชชีวมวล (ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่พืช hyperaccumulator อีกหลายคน) ไม่อนุญาตให้มีการฟื้นตัวของปริมาณโลหะที่เกี่ยวข้อง ที่จะเอาชนะนี้ปัจจัยสำคัญที่จะลดความสัมพันธ์กันทางเศรษฐกิจของเทคนิคนี้ในการวิจัยทางพันธุวิศวกรรมที่อยู่ในความคืบหน้า (Raskin 1996; Mc แนร์ 1997; Prasad, 2003) ในการสั่งซื้อการผลิตพืชที่มีชีวมวลที่สูงขึ้นและดังนั้นจึง ที่มีความสามารถที่สำคัญในการเอาโลหะมาจากพื้นดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

phytostimulationเกี่ยวกับเทคนิคกระตุ้นจุลินทรีย์หรือเชื้อราย่อยสลายโดยใช้สารที่หลั่งและเอนไซม์ใน rhyzosphere ( ชนูร์ et al . , 1995 ) ราก ( สารที่หลั่งกรดอินทรีย์ แอลกอฮอล์ น้ำตาล ) จะมีผลกระตุ้นต่อกิจกรรมของจุลินทรีย์ดิน ดังนั้น การเพิ่มศักยภาพทางชีวภาพของแบคทีเรีย และเชื้อรา เป็น สังเกตได้จาก mehmannavaz et al . ( 2001 ) กับ sinorhizobium ต่อไร่ใน PCB ในราก .phytostimulation symbiontic คือความสัมพันธ์ระหว่างพืชและจุลินทรีย์ในดิน อดีตให้สารอาหารสำหรับจุลินทรีย์ และหลังตรวจสอบในดินและการพัฒนาราก โปรดปรานประสิทธิภาพการดูดซับสารตะกั่วพืชหลายแสดงเครื่องหมายสามารถสะสมปนเปื้อน ( โลหะหนัก radiactives ) ในส่วนของอากาศ และด้วยเหตุผลนี้เป็นที่รู้จักกันเป็น " hyperaccumulator พืช " ( เวนเซล et al . , 1993 ; Baker et al . , 2000 ) ที่จุดสิ้นสุดของรอบ phoenological ( หรือเมื่อการดูดซับโลหะเป็นสรุป ) , พืชอาจจะมีการเก็บเกี่ยวและการกู้คืนโดยการกลั่น hyperaccumulator พืชสามารถสะสมโลหะได้ถึง 500 เท่าของความเข้มข้นของโลหะในพืชที่สะสมบน ( lasat , 2002 ) กับความเข้มข้นของโลหะในใบสูงกว่า 5% น้ำหนักแห้ง ( แมคแกรท , 1998 ) hyperaccumulator พืชจะสะสมมากกว่า 10 มิลลิกรัม / กิโลกรัมปรอท 100 มก. / กก. ซี 1000 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ทองแดง โครเมียม ตะกั่ว และ 10 , 000 มก. / กก. สังกะสี กว่า 400 ชนิดของ hyperaccumulator พืชที่รู้จักกันในปัจจุบัน ( Baker et al . 2000 ) และประสบการณ์ใน 45 ครอบครัว ซึ่งส่วนใหญ่แสดงเป็น Brassicaceae ( marchiol et al . , 2004 ) ทั้งหมดโลหะที่สะสมในพืชในลักษณะเดียวกันและในขอบเขตเดียวกัน : พืชบางชนิดดูดซับโลหะโลหะเท่านั้น คนอื่นๆ อีก บางชนิด เช่น แทลเลียมมีไม่ทราบสะสมพืช บางชนิดอื่น ๆเช่นสารหนู บางชนิด เช่น เฟิร์น ( pterix vittata ) ได้รับ การค้นพบเมื่อเร็ว ๆนี้ ( ma et al . , 2001 ; Tu et al . , 2004 )ในฐานะที่เป็นกฎทั่วไป โลหะ เช่น ทองแดง , แผ่นซีดี , สังกะสี , Ni , PB , SE จะสะสมได้ง่าย ขณะ , CO , Cr , Mn , Fe , u จะยากที่จะสะสมประสิทธิภาพการดูดซับขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ :- ธรรมชาติและความเข้มข้นของสารปนเปื้อน ( วัวสีแดง สถานะการ ผูก ฯลฯ ) ;- ดินตะกอนลักษณะทางกายภาพทางเคมี ( pH , เนื้อ , CEC , ฯลฯ ) ;- ลักษณะทางสัณฐานวิทยาและสรีรวิทยาพืช ( แบบ รากดูดซึมความจุ โลหะการ หรือแก่เฒ่า ฯลฯ )สัมประสิทธิ์กำลังใช้เพื่อประเมินประสิทธิภาพการดูดซับคือสัมประสิทธิ์การดูดซับทางชีวภาพ ( BAC = ( โลหะ ) พืช / ( โลหะ ) ดิน , เฟอร์กูสัน , 1992 ) จํานวนลบสิ่งปนเปื้อนจากผลเก็บเกี่ยวพืชชีวมวลคูณด้วยความเข้มข้นของปริมาณโลหะในโรงงานตามที่ระบุไว้แล้ว เมื่อหยุดการดูดซึมและการเคลื่อนย้ายของโลหะจากรากไปยังส่วนทางอากาศ ( รอบ phenological ความเข้มข้นสูงสุดที่อนุญาตโลหะโลหะมากขึ้นพร้อม , ฯลฯ ) , พืชอาจจะเก็บเกี่ยวและขนส่งไปฝังกลบ การปนเปื้อนของเว็บไซต์อาจจะต้องทำซ้ำรอบการเพาะปลูก เพื่อลดความเข้มข้นของโลหะในระดับที่ยอมรับได้ หรือที่ที่สุดเพื่อกำจัดมัน เมื่อเร็วๆนี้ได้ถูกสำรวจโอกาสของการกู้คืนโลหะที่ไม่มีพืช โดยการกลั่น ( คันนิ่งแฮม และ berti , 1997 ) เทคนิคนี้พิสูจน์ที่น่าสนใจในมุมมองเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกา , แคนาดา , ออสเตรเลีย และอาจจะในประเทศมากขึ้น บริษัทเอกชนบางผึ้งก่อตั้งขึ้นเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายต่ำใช้เหล่านี้ " แร่หินโผล่ ( เชนีย์ et al . , 1997 ) หนึ่งในที่สุดที่ทดลองพืชที่เป็นที่รู้จักกันใน hyperaccumulator ซีดี thlaspi caerulescens . อย่างไรก็ตาม การลดลงของพืชชีวมวล ( ซึ่งเป็นปกติพืช hyperaccumulator มาก ) ไม่อนุญาตให้มีการกู้คืนของปริมาณโลหะที่เกี่ยวข้อง ที่จะเอาชนะนี้สำคัญปัจจัยจำกัด ซึ่งจะลดความเกี่ยวข้องทางเศรษฐกิจของเทคนิคนี้ การวิจัยทางพันธุวิศวกรรมในความคืบหน้า ( Raskin , 1996 ; MC แนร์ , 1997 ; Prasad , 2003 ) เพื่อผลิตชีวมวลพืชที่สูงขึ้นและดังนั้นจึงมีความสามารถในสาขาที่จะเอาโลหะจากดิน