Expressions (1) and (2) imply that

Expressions (1) and (2) imply that the ability to predict earnings and book value--even over a finite horizon-is tantamount to the ability to approx­imate current value. It thus gives us license to reframe the objective of our research in terms of predicting future earnings and book value. It also supplies the specific functional form of future earnings and book value that should be the object of prediction. We appear to have skirted the div­idend conundrum, and we have done so without introducing the circular­ity of understanding firm value only through reference to prices. We are, in fact, attacking the task in the same way the fundamental analyst must: by estimating value, using information independent of price.
The reader may detect what appears to be some sleight of hand here. Whether anything has been gained in our shift from dividend prediction,
to price explanation, and then on to earnings prediction depends on the length of the horizon over which earnings must be predicted, that is, the magnitude of T in expressions (1) and (2). To emphasize how trivial the gain could be in the extreme, assume earnings of each period are equal to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิพจน์ (1) และ (2) หมายความว่าความสามารถในการคาดการณ์รายได้และมูลค่าตามบัญชี - แม้กว่าขอบฟ้า จำกัด เป็นประหนึ่งการความสามารถในการใกล้เคียงกับมูลค่าปัจจุบัน มันจึงทำให้เรามีใบอนุญาตในการวางใหม่วัตถุประสงค์ของการวิจัยของเราในแง่ของการคาดการณ์รายได้ในอนาคตและมูลค่าตามบัญชี นอกจากนี้ยังเครื่องรูปแบบการทำงานที่เฉพาะเจาะจงของรายได้ในอนาคตและมูลค่าตามบัญชีที่ควรจะเป็นเป้าหมายของการทำนาย เราดูเหมือนจะมี skirted ปริศนาเงินปันผลและเราได้ทำอย่างนั้นโดยไม่ต้องแนะนำวัฏจักรของการทำความเข้าใจมูลค่า บริษัท เพียงผ่านการอ้างอิงถึงราคา เรามีในความเป็นจริงการโจมตีงานในลักษณะเดียวกับนักวิเคราะห์พื้นฐานต้อง.
โดยประมาณมูลค่าโดยใช้ข้อมูลที่เป็นอิสระของราคาผู้อ่านอาจตรวจพบสิ่งที่ดูเหมือนจะมืออันว่องไวบางอย่างที่นี่ ไม่ว่าสิ่งที่ได้รับที่ได้รับในการเปลี่ยนแปลงของเราจากการคาดการณ์เงินปันผลให้ราคาคำอธิบายและจากนั้นในการคาดการณ์รายได้ขึ้นอยู่กับความยาวของเส้นขอบฟ้าในช่วงที่ผลประกอบการจะต้องมีการคาดการณ์, ที่อยู่, ขนาดของ T ในการแสดงออก (1) และ ( 2)
จะเน้นวิธีการที่น่ารำคาญกำไรอาจจะอยู่ในมากสมมติกำไรในแต่ละงวดจะเท่ากับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสดง ( 1 ) และ ( 2 ) หมายถึงความสามารถในการคาดการณ์รายได้และค่าจอง -- แม้ขอบฟ้าจำกัด เป็นเหมือนความสามารถในการประมาณ imate องปัจจุบันค่า มันจึงทำให้เราใบอนุญาต Reframe งานวิจัยของเราในแง่ของประมาณการกำไรและมูลค่าอนาคตนอกจากนี้ วัสดุรูปแบบการทำงานที่เฉพาะเจาะจงของอนาคตกำไรและมูลค่าที่ควรเป็นวัตถุของพยากรณ์ ดูเหมือนเราจะต้องเลาะ div อง idend ปริศนา และเราได้โดยแนะนำ ity องวงกลมของความเข้าใจค่าผ่านบริษัทเท่านั้น อ้างอิงจากราคา เราเป็น , ในความเป็นจริง , โจมตีงานในลักษณะเดียวกับนักวิเคราะห์พื้นฐานต้อง โดยการประเมินค่าการใช้ข้อมูลที่เป็นอิสระของราคา .
ผู้อ่านอาจจะตรวจสอบสิ่งที่ปรากฏมีความคล่องแคล่วของมือนี้ ว่าอะไรถูก ได้รับในกะของเราจากการคาดการณ์เงินปันผล
เพื่ออธิบายราคาและจากนั้นไปจากการทำนายขึ้นอยู่กับความยาวของขอบฟ้า ซึ่งรายได้จะต้องคาดการณ์ไว้ นั่นคือ ขนาดของ T ในการแสดงออก ( 1 ) และ ( 2 )เพื่อเน้นว่าเล็กน้อยที่ได้รับอาจจะสุดโต่ง สมมติว่ารายได้ของแต่ละงวดเท่ากัน