A variety of factors probably have

A variety of factors probably have effects on biofilm colonization and development, mainly including physical (light, temperature, hydrodynamics), chemical (nutrient concentration, toxicant effects) and biological (microbial community assemblage) factors (Sabater et al., 2002). Among these, diverse studies have shown that P availability is one of the most important limiting factors determining biofilm structure and function (Rejmankova and Komarkova, 2000, McCormick et al., 2001, Proia et al., 2012 and Noe et al., 2002). As one of the main components of lake primary productivity in the littoral zone (Vadeboncoeur et al., 2001), biofilms are frequently subjected to P deficiency (Maberly et al., 2002 and Rejmankova and Komarkova, 2000). Because of the boundary-layer of biofilms, microorganisms in biofilms are more sensitive to P availability in the water body than phytoplankton (Riber and Wetzel, 1987). The growth rates of biofilms may increase with increasing P concentration, but the phosphatase activity, which indicates the use of organophosphoric compounds, may decline (Rejmankova and Komarkova, 2000). However, many studies concerning the relationship between phosphatase activity and P fractions are contradictory. The relationship between them can be positive (Barik et al., 2001, Zhou et al., 2001, Zhang et al., 2007 and Zhang et al., 2012), negative (Vrba et al., 1993, Zhou and Zhou, 1997, Singh and Tiwari, 2000, Nedoma et al., 2006 and Boge et al., 2012), or even irrelative (Jamet et al., 1997 and Romani and Sabater, 2001), so phosphatase activity may be used only as a supplementary indicator of P content.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัยที่หลากหลายอาจจะมีผลกระทบต่อฟิล์มล่าอาณานิคมและการพัฒนา ส่วนใหญ่รวมทั้งทางกายภาพ (แสง อุณหภูมิ hydrodynamics), เคมี (ความเข้มข้นของธาตุอาหาร ผล toxicant) และปัจจัยทางชีวภาพ (จุลินทรีย์ชุมชน assemblage) (Sabater et al. 2002) ในหมู่เหล่านี้ หลากหลายงานวิจัยแสดงว่า P พร้อมเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่จำกัดการกำหนดโครงสร้างของไบโอฟิล์มและฟังก์ชัน (Rejmankova และ Komarkova, 2000 แมคคอร์มิค et al. 2001, Proia et al. 2012 และว่าจะ et al. 2002) เป็นหนึ่งในส่วนประกอบหลักของผลผลิตหลักของทะเลสาบในโซน littoral (Vadeboncoeur et al. 2001), ไบโอฟิล์มที่อยู่บ่อยครั้งภายใต้การขาด P (Maberly et al. 2002 และ Rejmankova และ Komarkova, 2000) เนื่องจากขอบเขตชั้นของไบโอฟิล์มที่ จุลินทรีย์ในไบโอฟิล์มที่มีความไวกับความพร้อมของ P ในร่างกายน้ำมากกว่าแพลงก์ตอนพืช (Riber และ Wetzel, 1987) อาจเพิ่มอัตราการเจริญเติบโตของไบโอฟิล์มที่ มีความเข้มข้นของ P เพิ่มขึ้น แต่อาจปฏิเสธกิจกรรม phosphatase ซึ่งบ่งชี้ว่า การใช้สาร organophosphoric (Rejmankova และ Komarkova, 2000) อย่างไรก็ตาม การศึกษาจำนวนมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมฟอสฟาและเศษส่วน P จะขัดแย้ง ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาที่สามารถบวก (Barik et al. 2001 โจว et al. 2001, Zhang et al. 2007 และ Zhang et al. 2012), ลบ (Vrba et al. 1993 โจวและโจว 1997 สิงห์และ Tiwari, 2000, Nedoma et al. 2006 และ Boge et al. 2012), หรือแม้แต่ irrelative (Jamet et al. 1997 และรมณี และ Sabater, 2001), ฟอสฟากิจกรรมอาจใช้เป็นตัวบ่งชี้ที่เสริมเนื้อหา P เท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหลากหลายของปัจจัยที่อาจมีผลกระทบต่อการล่าอาณานิคมไบโอฟิล์มและการพัฒนาส่วนใหญ่รวมทั้งทางกายภาพ (แสงอุณหภูมิพลศาสตร์) เคมี (ความเข้มข้นของสารอาหารที่มีผลกระทบสารพิษ) และชีวภาพ (การชุมนุมกลุ่มจุลินทรีย์) ปัจจัย (Sabater et al., 2002) กลุ่มคนเหล่านี้มีการศึกษาที่มีความหลากหลายได้แสดงให้เห็นว่าพร้อมใช้งาน P เป็นหนึ่งในปัจจัยที่ จำกัด ที่สำคัญที่สุดกำหนดโครงสร้างไบโอฟิล์มและฟังก์ชั่น (Rejmankova และ Komarkova, 2000, แมค, et al., 2001, Proia et al., 2012 และเลือน, et al., 2002 ) ในฐานะที่เป็นหนึ่งในองค์ประกอบหลักของการผลิตหลักของทะเลสาบในบริเวณโซน (Vadeboncoeur et al., 2001), ไบโอฟิล์มอยู่ภายใต้การขาดบ่อย P (Maberly et al., 2002 และ Rejmankova และ Komarkova, 2000) เพราะขอบเขตชั้นของแผ่นชีวะ, จุลินทรีย์ในแผ่นชีวะมีความไวต่อความพร้อม P ในร่างกายน้ำกว่าแพลงก์ตอนพืช (Riber และเวตเซิล, 1987) อัตราการเจริญเติบโตของไบโอฟิล์มอาจจะเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของ P, แต่กิจกรรม phosphatase ซึ่งบ่งชี้การใช้สาร organophosphoric อาจลดลง (Rejmankova และ Komarkova, 2000) อย่างไรก็ตามการศึกษามากมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรม phosphatase และ P เศษส่วนที่มีความขัดแย้ง ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสามารถบวก (Barik et al., 2001 โจว, et al., 2001, Zhang et al., 2007 และ Zhang et al., 2012) ลบ (Vrba et al., 1993 โจวและโจว ปี 1997 ซิงห์และ Tiwari, 2000, Nedoma, et al., 2006 และ Boge et al., 2012) หรือแม้แต่ irrelative (Jamet et al., ปี 1997 และโรและ Sabater, 2001) ดังนั้นกิจกรรม phosphatase อาจจะถูกใช้เป็นเพียง ตัวบ่งชี้ที่เสริมเนื้อหา P

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายปัจจัยที่อาจจะมีผลในการล่าอาณานิคมฟิล์มและการพัฒนาส่วนใหญ่รวมทั้งกายภาพ ( แสง , อุณหภูมิ , ไฮโดร ) , เคมี ( ผลพิษของธาตุอาหารทางชีวภาพ ( จุลินทรีย์ ) และประชาคมชุมชน ) ปัจจัย ( sabater et al . , 2002 ) ระหว่างนี้ หลากหลาย มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่า P พร้อมเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดที่มีผลต่อการกำหนดโครงสร้างและการทำงานของฟิล์มจำกัด ( rejmankova และ komarkova , 2000 , McCormick et al . , 2001 , proia et al . , 2012 และ Noe et al . , 2002 ) เป็นหนึ่งในองค์ประกอบหลักของทะเลสาบผลผลิตขั้นปฐมภูมิในเขตฝั่งทะเล ( vadeboncoeur et al . , 2001 ) , ไบโอฟิล์มบ่อย ๆ ภายใต้ P ขาด ( maberly et al . , 2002 และ rejmankova และ komarkova , 2000 ) เพราะของชั้นขอบเขตของไบโอฟิล์ม , จุลินทรีย์ในไบโอฟิล์มมีความไวต่อความพร้อมในร่างกายน้ำมากกว่าแพลงก์ตอนพืช ( และ riber ดาวน์โหลด , 1987 ) อัตราการเติบโตของไบโอฟิล์ม อาจเพิ่มความเข้มข้นเพิ่ม P แต่ใบกิจกรรม ซึ่งบ่งชี้ว่า การใช้ organophosphoric compounds อาจลดลง ( rejmankova และ komarkova , 2000 ) อย่างไรก็ตาม หลายการศึกษาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมฟอสฟาเตสและ P เศษส่วนมีความขัดแย้งกัน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะเป็นบวก ( barik et al . , 2001 , โจว et al . , 2001 , Zhang et al . , 2007 และ Zhang et al . , 2012 ) , ลบ ( vrba et al . , 1993 , โจวและโจว , 1997 , ซิงห์และทิวา , 2000 , nedoma et al . , 2006 กับโบเก้ et al . , 2012 ) , หรือแม้กระทั่งที่ไม่สัมพันธ์กัน ( jamet et al . , 1997 และโร sabater , 2544 ) ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงอาจจะใช้เป็นเพียงตัวเสริมของ P )