DiscussionUnderstanding of natural

Discussion
Understanding of natural habitats of chaetothyrialean black yeasts has greatly been advanced by the recent development of an array of dedicated isolation methods, such as the use of selective media and temperatures (Sudhadham et al. 2008), shaking with mineral oil (Vicente et al. 2008) and alkyl benzene enrichment (Zhao et al. 2010). When isolation is performed under atmospheres saturated with toluene, xylene or benzene, black yeasts of the genus Exophiala are particularly abundant.

Species can be identified morphologically and by analysis of the rDNA ITS region. Zhao et al. (2010) listed a series of strains that were enriched under atmospheres rich on benzene, toluene and xylene, and the majority was attributed to Exophiala xenobiotica and Exophiala bergeri. However, the latter species had a sister clade which was provisionally listed as ‘Exophiala sp.’ After a multilocus phylogenic analysis in the present paper this Exophiala species appeared to be consistently different from E. bergeri, located at significant distance from the ex-type of E. bergeri, CBS 353.52. This group of strains ( Table 1) also deviated morphologically from E. bergeri by producing conidia preponderantly in sympodial order rather than by annellidic conidiogenesis, leading to characteristic conidial rosettes. The gross morphology of this fungus, described here as Exophiala sideris and including the presence of conidia on annellide-like extensions next to conidia in sympodial clusters, distinguish the taxon phenetically from members of the genus Rhinocladiella, which has elongate, denticulate sympodial rachids.

The order Chaetothyriales has been notorious for containing many opportunistic pathogens in Exophiala, Cladophialophora, Coniosporium, Cyphellophora, Fonsecaea, Phialophora and Rhinocladiella, causing infections in immunologically normal humans and in cold-blooded animals. Infections range from mild cutaneous to systemic and disseminated with severe mutilation ( Badali et al. 2008). With the consistent finding of Exophiala species associated with monoaromatic hydrocarbons, another type of ecology becomes apparent in the Chaetothyriales, although the precise nature of this relation has as yet not been elucidated. Exophiala psammophila was proven to assimilate toluene ( Badali et al. 2011).

Rustler et al. (2008) described the opening of aromatic rings via the homogentisate pathway. However, strain CBS 121818 of E. sideris, which was isolated by toluene enrichment, was unable to grow on this compound when supplied as the sole carbon and energy source. Nevertheless several strains were isolated by toluene enrichment. A possible explanation might be that the species is less susceptible to toxic substrates than competing, rapidly growing cosmopolitan fungi. In relation to this, E. sideris appears to be consistently tolerant to arsenate, with very similar IC50 values between the strains arising from arsenic rich environments and the type strain isolated from the phyllosphere. Arsenate is the dominant form of arsenic in aerobic soils and, in physico-chemical terms, is an analogue of phosphate. Because of this, arsenate enters the cell through the same membrane transport system as phosphate and competes with the latter for binding to ADP. The resulting ADP–As complex disrupts the energy flow and can ultimately lead to cell death (Rosen 2002). Literature data on the toxicity of arsenic oxyanions is scarce for fungi. A few studies on the growth inhibitory effect of arsenate in phosphate rich fungal liquid cultures have reported significant toxicity at concentrations below 500 mg As L−1 (Chen & Tibbett 2007). Interestingly, IC50 in E. sideris occurred at a 10-fold higher concentration range ( Fig 5), and some growth could still be observed at 10 g As L−1 with the strain isolated from the arsenic mine. This remarkable tolerance towards toxic compounds is probably related to the protective effect of the high melanin content that characterize the members of the Chaetothyriales, but the higher arsenate tolerance in strains isolated from polluted environments also points to some degree of intraspecific genotypic adaptation.

Species of Exophiala show differential maximum growth at temperatures more or less coinciding with clinical predilection ( Zeng et al. 2007). While species promoted or poorly inhibited by monoaromatic hydrocarbons and those preponderantly infecting cold-blooded animals have maximum growth temperatures around 30–33 °C, the human opportunistic species are able to grow at elevated temperatures of 36–42 °C. Exophiala sideris belongs to the first category ( Fig 4). The two types of ecology thus do not seem to be combined in a single species. Rather, association with alkyl benzenes versus recurrent opportunism can be found in siblings or neighbouring species. An interesting example is the neurotropic, fatal species Cladophialophora bantiana. Its nearest neighbour, C. psammophila, sharing the unique molecular

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายเข้าใจบ้านธรรมชาติของยีสต์ดำ chaetothyrialean มากมีรับขั้นสูง โดยพัฒนาของอาร์เรย์ของวิธีแยกเฉพาะ เช่นการใช้ selective media และอุณหภูมิ (Sudhadham et al. 2008), การสั่นกับน้ำมันแร่ (Vicente et al. 2008) และคิลเบนซีนตกแต่ง (Zhao et al. 2010) เมื่อแยกดำเนินการภายใต้บรรยากาศอิ่มตัวกับโทลูอีน ไซลีน หรือเบนซิน ยีสต์ดำของสกุล Exophiala อยู่มากมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถระบุสายพันธุ์ morphologically และ โดยการวิเคราะห์ของ rDNA ของภูมิภาคนี้ ชุดของสายพันธุ์ที่อุดมได้ภายใต้สภาพแวดล้อมที่อุดมไปด้วยเบนซีน โทลูอีน และไซลีน แสดง Zhao et al. (2010) และส่วนใหญ่ถูกนำมาประกอบกับ Exophiala xenobiotica และ Exophiala bergeri อย่างไรก็ตาม ชนิดหลังมีน้อง clade ซึ่งแก้ไขชั่วคราวแสดงเป็น 'Exophiala sp.' หลังจาก multilocus การวิเคราะห์ในปัจจุบัน phylogenic กระดาษ Exophiala นี้สายพันธุ์ที่ปรากฏอย่างสม่ำเสมอแตกต่างจาก E. bergeri ตั้งอยู่ห่างจาก ex-ชนิดของ E. bergeri, CBS 353.52 สายพันธุ์ (ตาราง 1) กลุ่มนี้ยังตรวจ morphologically จาก E. bergeri ผลิต conidia preponderantly ในลำดับ sympodial แทน โดย annellidic conidiogenesis นำไปสู่ลักษณะริบบิ้นรางวัล conidial สัณฐานวิทยารวมของเชื้อรา อธิบายไว้ที่นี่ เป็น Exophiala sideris และรวม ถึงการปรากฏตัวของ conidia บนส่วนขยายเช่น annellide ถัดจาก conidia sympodial กลุ่ม แยกเกิน phenetically จากในสกุล Rhinocladiella ซึ่งมี rachids sympodial ระยิบระยับ denticulateสั่งซื้อ Chaetothyriales ได้ฉาวโฉ่ที่มีเชื้อโรคฉวยโอกาสมากมายใน Exophiala, Cladophialophora, Coniosporium, Cyphellophora, Fonsecaea, Phialophora และ Rhinocladiella ก่อให้เกิดการติดเชื้อ ในทางปกติมนุษย์ และ ในสัตว์เลือดเย็น ช่วงติดเชื้อจากผิวหนังไม่รุนแรงระบบ และเผยแพร่กับตัดรุนแรง (Badali et al. 2008) ด้วยการค้นหาที่สอดคล้องกันของสายพันธุ์ Exophiala ที่เกี่ยวข้องกับไฮโดรคาร์บอน monoaromatic นิเวศวิทยาชนิดอื่นให้เห็นชัดเจนใน Chaetothyriales แม้ว่าไม่เป็นการอธิบายลักษณะของความสัมพันธ์นี้อย่างแม่นยำ Exophiala psammophila ได้รับการพิสูจน์ในการดูดซึมโทลูอีน (Badali et al. 2011)Rustler et al. (2008) อธิบายการเปิดแหวนหอมผ่านทางเดิน homogentisate อย่างไรก็ตาม CBS 121818 E. sideris ซึ่งถูกแยก โดยตกแต่งโทลูอีน สายพันธุ์ไม่สามารถเติบโตบนสารนี้เมื่อมาเป็นแหล่งคาร์บอนและพลังงานแต่เพียงผู้เดียว อย่างไรก็ตาม หลายสายพันธุ์ถูกแยก โดยตกแต่งโทลูอีน คำอธิบายที่เป็นไปได้อาจเป็นที่สายพันธุ์ที่มีน้อยไวต่อพื้นผิวที่เป็นพิษมากกว่าแข่งขัน สากลเชื้อที่เจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ความสัมพันธ์นี้ E. sideris ปรากฏขึ้นเพื่อ ให้ทนต่อ arsenate มีค่า IC50 คล้ายระหว่างสายพันธุ์ที่เกิดจากสภาพแวดล้อมที่อุดมไปด้วยสารหนูและสายพันธุ์ชนิดที่แยกได้จาก phyllosphere การอย่างสม่ำเสมอ Arsenate แบบโดดเด่นของสารหนูในดินแอโรบิก และ ในแง่ของดิออร์ อะนาล็อกของฟอสเฟต ด้วยเหตุนี้ arsenate เข้าสู่เซลล์ผ่านขนส่งระบบเดียวของเมมเบรนเป็นฟอสเฟต และแข่งขันกับหลังสำหรับผูกกับ ADP ADP เกิด – เป็นคอมเพล็กซ์ disrupts การไหลของพลังงาน และสามารถนำไปสู่การตายของเซลล์ (โร 2002) ในที่สุด ข้อมูลความเป็นพิษของสารหนู oxyanions วรรณกรรมหายากสำหรับเชื้อราได้ ผลยับยั้งการเจริญเติบโตของ arsenate ฟอสเฟตอุดมไปด้วยเชื้อราของเหลววัฒนธรรมศึกษากี่ได้รายงานความเป็นพิษอย่างมีนัยสำคัญที่ความเข้มข้น 500 มิลลิกรัมด้านล่างเป็น L−1 (Chen & Tibbett 2007) เรื่องน่าสนใจ IC50 ใน E. sideris เกิดที่ช่วงความเข้มข้นสูงกว่า 10-fold (รูป 5), และเจริญเติบโตบางส่วนอาจยังคงสังเกตที่ 10 กรัมเป็น L−1 กับสายพันธุ์ที่แยกได้จากสารหนูเหมือง ความอดทนที่โดดเด่นนี้ต่อสารพิษอาจจะเกี่ยวข้องกับการป้องกันผลกระทบของเนื้อหาสูงเมลานินที่สมาชิกของ Chaetothyriales แต่เผื่อ arsenate สูงขึ้นในสายพันธุ์ที่แยกได้จากสภาพแวดล้อมเสียยังชี้ระดับของการดัดแปลงพันธุกรรมสำนวนพันธุ์ Exophiala แสดงต่างเติบโตสูงสุดที่อุณหภูมิมากหรือน้อยตรงกันกับทางคลินิกกยง (เซง et al. 2007) ในขณะที่พันธุ์ส่งเสริม หรือยับยั้งไม่ดี โดยไฮโดรคาร์บอน monoaromatic และ preponderantly ติดไวรัสสัตว์เลือดเย็นมีอุณหภูมิสูงสุดเจริญเติบโตประมาณ 30-33 ° C ชนิดโอกาสที่มนุษย์จะสามารถเติบโตที่อุณหภูมิสูง 36 – 42 องศาเซลเซียส Exophiala sideris เป็นประเภทแรก (รูปที่ 4) สองชนิดของระบบนิเวศดังนั้นดูเหมือนจะไม่รวมในชนิดเดียวกัน ค่อนข้าง สามารถพบกับคิล benzenes เทียบกับ opportunism กำเริบในพี่น้องหรือสายพันธุ์ใกล้เคียง ตัวอย่างที่น่าสนใจคือ สายพันธุ์ร้ายแรง neurotropic Cladophialophora bantiana เพื่อนบ้านใกล้ที่สุด C. psammophila แชร์เอกลักษณ์โมเลกุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบาย
ความเข้าใจในการอยู่อาศัยตามธรรมชาติของยีสต์ดำ chaetothyrialean ได้รับอย่างมากสูงโดยการพัฒนาล่าสุดของอาร์เรย์ของวิธีการแยกเฉพาะเช่นการใช้สื่อการคัดเลือกและอุณหภูมิ (Sudhadham et al. 2008) ที่สั่นด้วยน้ำมันแร่ (Vicente et al, . 2008) และการเพิ่มปริมาณแอลคิลเบนซีน (Zhao et al. 2010) เมื่อแยกจะดำเนินการภายใต้บรรยากาศที่เปี่ยมไปด้วยโทลูอีนไซลีนหรือเบนซินยีสต์สีดำของสกุล Exophiala มีมากมายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.

สปีชี่สามารถระบุได้สัณฐานวิทยาและการวิเคราะห์ของ rDNA ภูมิภาค Zhao et al, (2010) ที่ระบุไว้ชุดของสายพันธุ์ที่ได้รับภายใต้สภาพแวดล้อมที่อุดมสมบูรณ์ในเบนซีนโทลูอีนและไซลีนและส่วนใหญ่เป็นผลมาจาก Exophiala xenobiotica และ Exophiala bergeri แต่สายพันธุ์หลังมี clade น้องสาวซึ่งถูกระบุว่าเป็นชั่วคราว 'Exophiala Sp.' หลังจากการวิเคราะห์วิวัฒนาการ Multilocus ในกระดาษปัจจุบันนี้ Exophiala สายพันธุ์ที่ดูเหมือนจะเป็นอย่างต่อเนื่องแตกต่างจากอี bergeri ตั้งอยู่ที่ระยะทางอย่างมีนัยสำคัญจากอดีตชนิดของเชื้อ E. bergeri ซีบีเอส 353.52 กลุ่มสายพันธุ์ (ตารางที่ 1) นอกจากนี้ยังเบี่ยงเบนสัณฐานวิทยาของอี bergeri โดยการผลิตสปอร์ preponderantly เพื่อ sympodial มากกว่าโดย conidiogenesis annellidic นำไปสู่โบเชื้อราลักษณะ ลักษณะทางสัณฐานวิทยาขั้นต้นของเชื้อรานี้อธิบายไว้ที่นี่เป็น sideris Exophiala และรวมถึงการปรากฏตัวของสปอร์นามสกุล annellide เหมือนติดกับสปอร์ในกลุ่ม sympodial แยกความแตกต่างแท็กซอน phenetically จากสมาชิกประเภท Rhinocladiella ซึ่งมียาว, denticulate rachids sympodial.

เพื่อ Chaetothyriales ได้รับฉาวโฉ่สำหรับที่มีเชื้อโรคฉวยโอกาสมากมายใน Exophiala, Cladophialophora, Coniosporium, Cyphellophora, Fonsecaea, Phialophora และ Rhinocladiella ก่อให้เกิดการติดเชื้อในมนุษย์ปกติและภูมิคุ้มกันในสัตว์เลือดเย็น การติดเชื้อในช่วงจากผิวหนังอ่อนถึงระบบและเผยแพร่ที่มีการทำร้ายอย่างรุนแรง (Badali et al. 2008) กับการค้นพบที่สอดคล้องกันของ Exophiala ชนิดที่เกี่ยวข้องกับไฮโดรคาร์บอน monoaromatic ประเภทของระบบนิเวศอีกกลายเป็นที่ชัดเจนใน Chaetothyriales แม้ว่าธรรมชาติที่แม่นยำของความสัมพันธ์นี้มีที่ยังไม่ได้รับการอธิบาย Exophiala psammophila ได้รับการพิสูจน์ที่จะดูดซึมโทลูอีน (Badali et al. 2011).

Rustler et al, (2008) อธิบายการเปิดตัวของแหวนหอมผ่านทางเดิน homogentisate แต่สายพันธุ์ซีบีเอส 121,818 อี sideris ซึ่งถูกแยกโดยการเพิ่มปริมาณโทลูอีนก็ไม่สามารถที่จะเติบโตในสารนี้เมื่อจัดเป็นคาร์บอนและพลังงานแหล่งเดียว อย่างไรก็ตามหลายสายพันธุ์ที่แยกได้โดยการเพิ่มปริมาณโทลูอีน คำอธิบายที่เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่หวั่นไหวกับพื้นผิวที่เป็นพิษมากกว่าการแข่งขันที่เติบโตอย่างรวดเร็วเชื้อราสากล ในความสัมพันธ์นี้อี sideris ดูเหมือนจะเป็นอย่างต่อเนื่องที่จะใจกว้างสารหนูมีค่า IC50 คล้ายกันมากระหว่างสายพันธุ์ที่เกิดจากสภาพแวดล้อมที่อุดมไปด้วยสารหนูและความเครียดชนิดที่แยกได้จาก phyllosphere สารหนูเป็นรูปแบบที่โดดเด่นของสารหนูในดินและแอโรบิกในแง่ทางกายภาพและทางเคมีเป็นอะนาล็อกของฟอสเฟต ด้วยเหตุนี้สารหนูเข้าสู่เซลล์ผ่านระบบการขนส่งเช่นเดียวกับเมมเบรนฟอสเฟตและแข่งขันกับหลังสำหรับผูกพันกับ ADP ส่งผลให้ ADP-ซับซ้อนขัดขวางการไหลของพลังงานและในที่สุดจะนำไปสู่การตายของเซลล์ (Rosen 2002) ข้อมูลหนังสือที่เกี่ยวกับความเป็นพิษของสารหนู oxyanions หายากสำหรับเชื้อรา ศึกษาน้อยเกี่ยวกับผลต่อการเจริญเติบโตของการยับยั้งของสารหนูในฟอสเฟตที่อุดมไปด้วยวัฒนธรรมของเหลวเชื้อราได้มีการรายงานความเป็นพิษอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับความเข้มข้นต่ำกว่า 500 มิลลิกรัม L-1 (เฉิน & Tibbett 2007) ที่น่าสนใจใน IC50 อี sideris เกิดขึ้นที่ 10 เท่าความเข้มข้นสูงกว่าช่วง (รูปที่ 5) และการเจริญเติบโตบางคนอาจยังคงได้รับข้อสังเกตที่ 10 g เป็น L-1 กับสายพันธุ์ที่แยกได้จากเหมืองสารหนู นี้ความอดทนที่โดดเด่นต่อสารพิษอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับการป้องกันผลกระทบของเนื้อหาเมลานินสูงที่เป็นลักษณะสมาชิกของ Chaetothyriales แต่ความอดทนสารหนูที่สูงขึ้นในสายพันธุ์ที่แยกได้จากสภาพแวดล้อมที่มีมลพิษยังชี้ถึงระดับของการปรับตัวทางพันธุกรรมสำนวนบาง.

ชนิดของ Exophiala เจริญเติบโตสูงสุดแสดงค่าที่อุณหภูมิมากหรือน้อยประจวบกับความสมัครใจทางคลินิก (Zeng et al. 2007) ในขณะที่สายพันธุ์การส่งเสริมหรือยับยั้งโดยไฮโดรคาร์บอน monoaromatic และผู้ติดเชื้อ preponderantly สัตว์เลือดเย็นไม่ดีจะมีอุณหภูมิเจริญเติบโตสูงสุดรอบ 30-33 องศาเซลเซียสสายพันธุ์ฉวยโอกาสมนุษย์สามารถที่จะเติบโตในอุณหภูมิที่สูงขึ้นของ 36-42 องศาเซลเซียส Exophiala sideris เป็นประเภทแรก (รูปที่ 4) ทั้งสองประเภทของระบบนิเวศจึงดูเหมือนจะไม่นำมารวมในการเป็นสายพันธุ์เดียว แต่การเชื่อมโยงกับอัลคิล benzenes เมื่อเทียบกับการฉวยโอกาสกำเริบสามารถพบได้ในพี่น้องหรือสายพันธุ์ใกล้เคียง ตัวอย่างที่น่าสนใจคือประสาทสายพันธุ์ร้ายแรง Cladophialophora bantiana เพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดของซี psammophila ร่วมโมเลกุลที่ไม่ซ้ำกัน